Netflix's 'Enola Holmes': een frisse kijk op het universum van Sherlock Holmes
Sherlock Holmes, de creatie van schrijver en arts Sir Arthur Conan Doyle, verscheen in 1887 in het landschap van de Engelse literatuur toen Doyle A Study in Scarlet publiceerde. Sindsdien is Sherlock een belangrijk onderdeel van de populaire cultuur met nieuwe aanpassingen en hervertellingen van zijn verhalen die met tussenpozen van generatie op generatie zijn verschenen. Alleen al in de 21e eeuw kwamen er verschillende films uit, van moderne tv-adaptaties zoals Sherlock en Elementary tot blockbusterfilms met Robert Downey Jr., maar Sherlock is nog steeds sterk aanwezig in de generaties na zijn debuut aan het einde van de 19e eeuw.
De nieuwste versie van zijn universum draait echter helemaal niet om het genie van deductie (gespeeld door Henry Cavill); in plaats daarvan volgen we het verhaal van zijn 16-jarige zus, Enola Holmes. Hoewel niet oorspronkelijk uit Doyle's eigen canon, neemt haar verhaal de wereld van Sherlock Holmes mee en geeft het een tijdloos gevoel als zowel een coming-of-age-verhaal als een historisch stuk over historische gebeurtenissen die nog steeds relevant zijn in de huidige samenleving.
Enola Holmes verscheen voor het eerst in The Case of the Missing Marquess van Nancy Springer in 2006. Een Edgar Award-winnende roman, gevolgd door vijf andere boeken, waarbij ook de vijfde titel, The Case of the Cryptic Crinoline, de prijs won. Het is duidelijk dat er iets aan het personage is dat een publiek in vervoering brengt, vooral gezien het feit dat Netflix zojuist een verfilming heeft uitgebracht van de eerste roman, simpelweg getiteld Enola Holmes, op 23 september, die zeer positieve kritische recensies kreeg.
Dus, wat is het met Enola Holmes dat een canon van meer dan 100 jaar oud heeft vernieuwd?
1. Een levendige kant van de tijd
De jeugdigheid van de hoofdpersoon van de film (gespeeld door Stranger Things-ster Millie Bobby Brown) is zeker een charmant aspect van de film zelf, aangezien we een andere kant van Holmes' Engeland zien door de lens van een meisje dat opgroeit op het laat-Victoriaanse platteland vol leven; bloemen, bossen, groene heuvels en een excentriek gezinnetje van een moeder en dochter zorgden ervoor dat de film op een heldere toon begon. Andere aanpassingen en het originele materiaal zelf hebben de neiging zich te concentreren op de groezelige en donkere Londense straten als de belangrijkste setting, dus als je zoveel leven en kleur ziet, voelt de film qua toon anders aan dan zijn schimmige tegenhangers.
2. Vrouwelijkheid
Voor een verhaal dat zich afspeelt in het Engeland van begin 1900, werd Enola's vrouwelijkheid nooit een obstakel. Dankzij de lessen van haar moeder is ze intelligent, dapper en strijdvaardig en kan ze zich staande houden tegen een huurmoordenaar, gewapend met alleen haar vuisten en verstand. Ze was zelfs de beste detective ter wereld te slim af. Vaak zien we in literatuur en fictie zoveel vrouwen afgeschilderd als iemand die sterk is, ondanks dat ze een vrouw is, maar Enola is een echt voorbeeld waar vrouwelijkheid wordt omarmd in een personage. Dus waarom wilde ze niet naar de middelbare school? Ze had het niet nodig. Vrouw zijn was gewoon geen probleem voor haar.
3. Sociale rechtvaardigheid
De beweging voor vrouwenkiesrecht was een interessante verrassing in de wereld van Sherlock Holmes, maar de opname ervan was hard nodig. Sherlock Holmes is altijd een nogal apolitiek personage geweest, zonder belangen in andere mensen of in de overheid, tenzij het iets te maken had met het oplossen van zijn zaak. Maar zijn ontmoeting met Edith deed hem beseffen dat hij gewoon niet geïnteresseerd was in politiek, omdat hij als blanke man leefde in een wereld die al goed bij hem paste. Alle vrouwen in dit verhaal moesten in de samenleving werken om te komen waar ze heen moesten, en het verhaal bewijst dit door te draaien rond het vrouwenkiesrecht als centraal actiepunt. Het begin van de 20e eeuw was het begin van het einde voor de door mannen gedomineerde wereld, en overal verspreidde de verandering zich.
4. Romantiek Wie?
Burggraaf Tewkesbury, Markies van Basilwether, gespeeld door Louis Partridge, is een wegloper die Enola ontmoet en waarmee hij samenwerkt terwijl de twee hun families ontvluchten. Over het algemeen zou dit alarmbellen doen rinkelen voor een aanstaande romance onder jonge tieners, maar verrassend genoeg zorgt de film er tegen het einde van de film niet voor dat er iets anders wordt dan een sterke vriendschap, waarbij enkele hints vallen voor een mogelijke toekomstige romance. Voorlopig hebben we echter een mooie relatie die niets wegneemt van Enola's eigen prestaties in de film.
5. Sherlock zelf!
Sherlock staat bekend om zijn nogal koude en berekenende benadering van het leven. De hele tijd mysteries oplossen en tegelijkertijd geniaal zijn in deductie, laat geen ruimte voor emoties, zelfs niet binnen zijn eigen relatie met zijn broer en moeder. Maar tegen het einde van deze film gloeit hij absoluut van emotie en trots dat Enola hem heeft verslagen om de zaak op te lossen. Hij zorgt voor zijn jongste zus en kijkt met veel plezier naar zijn herinneringen aan het zien van haar als kind. Hoewel dit zeker een opmerkelijke verandering is, is het een geloofwaardige verandering in persoonlijkheid die hij moet ondergaan. Het is een welkome evolutie in zijn karakter en laat zien hoe hij net zo menselijk is als ieder ander persoon.
Enola Holmes is beschikbaar op Netflix en is zeker een lust voor het oog voor iedereen die geïnteresseerd is in een nieuwe kijk op de wereld van Sherlock Holmes.
Opinions and Perspectives
Ik vond het absoluut geweldig hoe deze film een fris perspectief bracht op het Sherlock Holmes-universum. Millie Bobby Brown was perfect als Enola!
De Victoriaanse landschapsscènes waren zo'n mooie afwisseling van de gebruikelijke donkere straten van Londen die we in Sherlock-adaptaties zien.
Ik weet niet zeker wat ik van Henry Cavill als Sherlock moet vinden. Hij leek te emotioneel in vergelijking met traditionele vertolkingen.
Eigenlijk denk ik dat Cavills warmere kijk op Sherlock logisch was, gezien het vanuit het perspectief van zijn zus is. Het toonde een andere kant van hem die we zelden te zien krijgen.
De subplot over vrouwenkiesrecht maakte het verhaal echt relevant voor het moderne publiek. Ik waardeerde hoe ze dat in het verhaal verweefden.
Ze hebben zo'n geweldige prestatie geleverd door de periode-setting in evenwicht te brengen met hedendaagse thema's. De doorbrekingen van de vierde wand waren bijzonder slim.
Ik was bang dat dit gewoon weer een tienerdrama zou zijn, maar het respecteerde echt het bronmateriaal terwijl het zijn eigen ding deed.
De relatie tussen Enola en Tewkesbury was verfrissend. Leuk om een vriendschap te zien die niet meteen romantisch werd.
Na het lezen van Nancy Springer's boeken, vind ik dat ze recht hebben gedaan aan het bronmateriaal, terwijl ze het toegankelijk maakten voor een nieuw publiek.
De gevechtsscènes waren verrassend goed gedaan. Ik vond het geweldig hoe ze Enola's gevechtstraining lieten zien als onderdeel van haar opleiding.
Ben ik de enige die de directe vertelling in de camera een beetje storend vond? Haalde me soms uit de tijdsperiode.
De vertelling maakte het juist boeiender voor mij. Het hielp om Enola's persoonlijkheid vanaf het begin te vestigen.
Helena Bonham Carter werd naar mijn mening onderbenut. Ik wilde meer zien van de achtergrond van haar personage.
Deze film bewijst dat je een krachtig verhaal kunt vertellen zonder mannelijke personages te kleineren. Iedereen had zijn moment om te schitteren.
Eerlijk gezegd vond ik het te modern in zijn aanpak. Sommige dialogen voelden misplaatst aan voor die tijd.
Het mysterie was niet zo complex als traditionele Sherlock Holmes-zaken, maar het werkte goed voor de jongere doelgroep.
Ik denk dat de eenvoud van het mysterie meer focus mogelijk maakte op karakterontwikkeling, wat de echte kracht van de film was.
Die scènes op het platteland herinnerden me eraan waarom ik van historische drama's houd. De aandacht voor detail was ongelooflijk.
Brown's prestatie droeg de film echt. Ze bracht zoveel energie en humor in de rol.
Ik gaf hier eigenlijk de voorkeur aan boven sommige recente Sherlock-adaptaties. Het voelde frisser en origineler aan.
Het kostuumontwerp verdient meer erkenning. Elke outfit vertelde zijn eigen verhaal over de personages.
Sam Claflin als Mycroft was perfect onuitstaanbaar, precies zoals hij zou moeten zijn.
Heeft iemand anders alle kleine verwijzingen naar de originele Sherlock Holmes-verhalen opgemerkt? Ze waren vrij subtiel.
De pacing was perfect. Het voelde nooit traag aan, ondanks dat het meer dan twee uur duurde.
Mijn dochter vond het geweldig en nu is ze geïnteresseerd in het lezen van de originele Sherlock Holmes-verhalen. Win!
De scène waarin Enola Sherlock te slim af is, was briljant. Liet zien dat ze net zo capabel is als haar beroemde broer.
Ik hoop echt dat ze meer van de boeken verfilmen. Er is zoveel potentieel voor een serie.
De manier waarop ze met historische kwesties omgingen zonder belerend te zijn, was indrukwekkend.
Het is geweldig om een jonge vrouwelijke protagonist te zien die zowel intelligent als gebrekkig is.
Was niet overtuigd van nog een Holmes-adaptatie, maar deze heeft me volledig overtuigd.
De moeder-dochterrelatie werd prachtig weergegeven, zelfs met beperkte schermtijd.
Ik vond het geweldig hoe ze verschillende manieren van sterk zijn lieten zien door verschillende vrouwelijke personages.
De cinematografie verdient meer erkenning. Die tracking shots door Londen waren prachtig.
Interessant hoe ze Sherlock als menselijker portretteerden, terwijl hij nog steeds zijn detectivevaardigheden behield.
De muziek versterkte echt de avontuurlijke toon van de film.
Ik had nooit gedacht dat ik dit zou zeggen, maar ik heb hier meer van genoten dan van BBC's Sherlock.
De mix van actie, mysterie en coming-of-age elementen was perfect in balans.
Ik ben meestal sceptisch over spin-offs, maar deze staat sterk op eigen benen.
De politieke elementen voegden diepte toe zonder het hoofdverhaal te overweldigen.
Betrapte mezelf erop dat ik een paar keer hardop lachte. De humor was oprecht goed.
Briljant hoe ze Victoriaans Londen lieten zien door een jonger, frisser perspectief.
De manier waarop ze klassenverschillen behandelden was subtiel maar effectief.
Elk personage voelde volledig ontwikkeld aan, zelfs de ondersteunende personages.
Geweldig hoe ze Enola geen kopie van Sherlock hebben gemaakt.
De aandacht voor historische details was indrukwekkend zonder opzichtig te zijn.
Zo'n slimme manier om het Holmes-universum uit te breiden zonder het origineel te ondermijnen.
Sommige van de moderne accenten werkten beter dan andere, maar over het algemeen was het leuk.
De actiescènes waren onverwacht goed gechoreografeerd.
Fijn om een kostuumdrama te zien dat niet stijf of overdreven aanvoelt.
De relatie tussen de Holmes-broers en -zussen was fascinerend om te zien ontwikkelen.
Ze slaagden erin een feministisch statement te maken zonder er zwaarwichtig over te doen.
Het mysterie hield me aan het raden, ook al ben ik bekend met Holmes-verhalen.
Waardeerde hoe ze serieuze thema's in evenwicht brachten met lichtere momenten.
De productiewaarden waren overal van topklasse.
Deze bewerking bewijst dat er nog leven zit in de Holmes-franchise.
Echt genoten van hoe ze het Victoriaanse tijdperk met een moderne gevoeligheid portretteerden.