Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy

The Office USA is een van de populairste sitcoms van deze generatie en mogelijk de komende generaties. Als je Office hebt gezien, heb je geen introductie nodig met de regiomanager van Dunder Mifflin, Michael Scott.
Er waren momenten dat hij ons aan het lachen maakte en van hem hield, maar de huiveringwekkende momenten wegen zeker zwaarder dan de warme momenten. Hier is de lijst van 15 van zulke huiveringwekkende momenten van Michael Scott.
De kantoormedewerkers genieten van hun happy hour wanneer Jim en Pam besluiten om Michael samen met hun vriend te regelen. Alles gaat goed en Michael charmeert onbewust zijn date tot hij erachter komt dat hij een date heeft. Dit is het moment waarop het bergafwaarts begint te gaan en Michael eraan denkt zijn charme te tonen.
Hij rent naar zijn auto, haalt een pet tevoorschijn, maakt een paar knoppen los, en voila, hij is aan het daten met Mike. Maar dit gaat allemaal mis en hij wordt bijna uit de bar gezet. Je zou kunnen denken dat hij bij zijn date terechtkomt, maar Michael bewijst dat we het mis hebben en laat haar achter voor de manager van die bar.
Dus onze enige regiomanager dwingt zijn medewerkers om een afspraak voor hem te maken. Niet met een ander meisje, maar met een mooie, hete meid. Pam, die lieverd is, brengt hem in contact met haar huisbaas.
Onze damesman gaat naar het café en gaat ervan uit dat een meisje, totaal anders dan de beschrijving, zijn blind date is. Als de echte date aanbreekt, weigert hij grof dat hij niet Michael Scott is, maar wordt hij gepakt. De date was heel lief, maar voldeed niet aan Michaels verwachtingen.
Deze is erbarmelijk. Onze favoriete manager dacht dat hij miljonair zou zijn tegen de tijd dat hij 40 is. Met dit in gedachten beloofde hij een groep derdeklassers dat hij hun collegegeld zou betalen als ze voldoende cijfers halen.
De eindexamenklas nodigt Michael vervolgens uit voor een bedankprogramma waarbij ze hartverwarmende toespraken en leuke muzikale optredens geven. Michael breekt hun droom in een oogwenk en geeft ze als compensatie laptopbatterijen. Geen laptop maar laptopbatterijen!
Eén persoon die het toonbeeld is van racisme, maar hij denkt dat hij dat niet is, moet Michael Scott zijn. Deze keer besluit de beste baas ter wereld om zijn werknemers les te geven over de Dag van de Diversiteit. Laten we duidelijk maken hoe hij ze onderwijst. Hij gebruikt stereotypen om vast te stellen tot welk ras de andere persoon behoort. Dit ironische plan loopt mis wanneer hij zich voordoet voor Kelly, een Indiaan die te ver gaat en ze hem hard op zijn gezicht slaat.
Oscar Martinez is het homoseksuele personage in de serie, maar in het eerste seizoen probeert hij het voor iedereen te verbergen. Nu weet Michael dit, en omdat hij de uitstekende geheime bewaarder is die hij is, houdt hij een vergadering zodat Oscar in het bijzijn van iedereen als homo naar buiten kan komen.
Om de kantooromgeving wat acceptabeler te maken voor Oscar, probeert hij hem te omhelzen, Oscar weigert, maar dat doet hij nog steeds. Nu gaat hij nog een stap verder met dit hele fiasco en probeert hem te kussen om te laten zien dat hij niet homofoob is. Deze aflevering rangschikt zonder enige twijfel de aflevering met de meest huiveringwekkende aflevering in de hele serie.
De Diwali-aflevering was een van de mislukkingen in het liefdesleven van Michael Scott. Carol, Michaels vriendin, verschijnt in een cheerleaderuniform omdat onze hoofdman hem vertelde dat het een verkleedfeest was. Niet alleen dit, maar hij gaat haar haastig ten overstaan van iedereen een aanzoek doen.
Maar ze wijst haar voorstel af en hij is diepbedroefd. Hier komt Pam Beasley te hulp en ze probeert Michael te troosten. Maar Michael neemt haar signalen verkeerd op en probeert haar te kussen. De kriebels houden hier niet eens op, want hij vraagt haar schaamteloos om een lift naar huis, wat ze accepteert, maar met één voorwaarde: hij moet achterin zitten.
De relatie tussen Michael en Jan moet een van de meest giftige relaties zijn in de geschiedenis van sitcoms. De hele avond wordt besteed aan het bespotten en prikken van Jan en Michael.
Dit wordt Michael allemaal te veel als Jan een Dundie naar de plasma-tv van 200 dollar gooit. Het hele etentje was een beetje te veel voor Jim, Pam, Andy, Angela, Dwight, en ook voor het publiek.
Dundies moesten het moreel van de werknemers verhogen, maar in plaats daarvan concentreerden ze zich op hun stereotiepe kwaliteiten. The Dundies begonnen met een zeer slecht hiphopoptreden van onze beste showman, compleet met cue-card-ongelukjes.
De avond wordt racistisch als Michael Kelly de prijs „pittige curry” uitreikt omdat ze van Indiase afkomst is. Dan gaat hij ervan uit dat de dame die bij Stanely zit niet zijn vrouw is omdat ze blank is.
Phyllis en Angela krijgen de prijs voor die lichaamsdelen die onvermeld moeten blijven in een kantoorruimte. Alsof dit alles nog niet genoeg was om het publiek te doen ineenkrimpen, voldeed Michale's stereotiepe Aziatische indruk daar zeker aan.
„Ik word graag wakker met de geur van knetterend spek”. Deze vreemde wens van Michael bracht zijn voet in de problemen toen hij per ongeluk zijn voet verbrandde op de George Foreman-grill die hij vlak bij zijn voet hield.
Dit deed Michael denken dat hij de aandacht verdiende en dat iedereen voor hem moest zorgen. Toen niemand zich gedroeg zoals Michael wilde, nodigde hij Billy Merchant, de vastgoedbeheerder die in een rolstoel zat, uit om over handicaps te praten.
Michael zou tot het uiterste gaan om te bewijzen dat zijn punt juist was. De aflevering „The Convict” bevestigt dit punt. Toen de kantoormedewerkers te weten kwamen dat een van hun medewerkers in de gevangenis zat, wilden ze alles weten over zijn ervaringen.
De beschrijving deed Pam denken dat het leven in de gevangenis beter is dan het leven op kantoor. Michael wordt hierdoor woedend en demonstreert een heel ander drama, compleet met een griezelig personage „prison mike”, om iedereen te laten zien dat het kantoorleven veel beter is dan het leven in de gevangenis.
Michael had de gekke gewoonte om zich voortdurend bezig te houden met het privéleven van zijn werknemers. Hij probeerde voortdurend zichzelf te benadrukken toen Phyllis met haar vader naar beneden liep.
Daarna kondigde hij Phyllis en Bob vroegtijdig als koppel aan, nog voordat Bob zei: „Ik doe het”. Michael was zich er niet van bewust dat hij de speciale dag van Phyllis verpestte met zijn antiek.
Onze favoriete regiomanager van Dunder Mifflin Scranton zou er alles aan doen om een reactie te krijgen. In deze aflevering nept hij Pam om Ryan een experiment te demonstreren.
Niet alleen deed hij alsof hij Pam had ontslagen, maar in het latere seizoen deed hij ook alsof hij Erin ontsloeg. Michael gaf niets om de gevoelens van zijn werknemers of hoe zijn acties zijn werknemers zouden kunnen schaden, hij wilde gewoon vermaakt worden.
Iedereen weet dat Michael het leuk vond om zich met de zaken van zijn werknemers bezig te houden. Tijdens het kerstfeest op kantoor stak Meredith haar haar in vuur en vlam en dit overtuigde Michael ervan dat ze een drankprobleem had.
Michael, die de beste baas en een geweldige vriend was, dacht een interventie voor haar te houden om Meredith ervan te overtuigen dat ze een alcoholist is. Hij stopte daar niet eens. Michael loog tegen Meredith en nam haar mee naar een revalidatiecentrum en sleepte haar letterlijk naar binnen.
De moeder van je werknemers daten is net zo huiveringwekkend als het klinkt. Michael was het hier niet mee eens en ging verder met de moeder van Pam. Arme Pam komt terug van haar huwelijksreis, helemaal blij toen ze ontdekte dat haar baas een relatie heeft met haar moeder.
De klap van Pam op Michael is volkomen terecht na wat hij heeft gedaan. Dit gedrag was niet geschikt voor op kantoor en deed ons hard ineenkrimpen. Het daten eindigt op een zeer ruige manier wanneer Michael Helene, de moeder van Pam, op haar verjaardag dumpt en de prijs wint voor de huiveringwekkende baas.
Deze aflevering is een huiveringwekkend feest van niet alleen Michael, maar ook van Dwight. Onze fotogenieke regiomanager praat dus tijdens het rijden met de documentaireploeg wanneer hij Meredith aanrijdt met zijn auto.
Nu geeft Michael het ongeluk niet toe en vertelt hij iedereen dat het niet echt een probleem was, terwijl het duidelijk wel het geval was. Het neemt gewoon een vreemde wending nu de medewerkers van Dunder Mifflin Meredith Palmer bezoeken in het ziekenhuis, waar onze assistent van de regiomanager, Dwight Schrute, de levensondersteuning van Meredith wil afkoppelen om haar uit de nood te verlossen.
Typisch Dwight! Deze aflevering was in zekere zin een overwinning toen Meredith erachter kwam dat ze hondsdolheid heeft en ook een leuke run kreeg! Ga maar, Meredith!
Onze favoriete regiomanager van Dunder Mifflin Scranton maakte The Office de moeite van het bekijken waard vanwege zijn huiveringwekkende momenten. Ga maar, Michael!
Het lezen hiervan doet me beseffen hoeveel de show grenzen heeft verlegd voor die tijd.
De laptopbatterijen in Scott's Tots zijn misschien wel het meest Michael Scott-achtige ooit.
Ik denk dat Prison Mike hilarischer was dan beschamend. Alleen al de bandana was het waard.
Je moet bewondering hebben voor hoe de show erin is geslaagd om zulke ongemakkelijke momenten zo memorabel te maken.
De meeste van deze momenten komen voort uit Michael die probeert in het middelpunt van de belangstelling te staan.
Het feit dat we nu om deze momenten kunnen lachen, laat zien hoe goed de schrijvers met gevoelige onderwerpen zijn omgegaan.
Deze momenten zouden half zo goed niet werken als Steve Carell niet zo'n briljante acteur was.
Ik vraag me af hoeveel van deze scènes opnieuw moesten worden opgenomen omdat de acteurs niet konden stoppen met lachen.
Interessant hoeveel van deze momenten te maken hebben met Michael die probeert accepterend te zijn, maar jammerlijk faalt.
De Dundies-aflevering omvat perfect alles wat Michael zowel vreselijk als vertederend maakt.
Ik sla de aflevering van het etentje eigenlijk over. De giftige relatie tussen Jan en Michael is te veel voor mij.
Maar dat is wat de show geweldig maakte, toch? Het verlegde grenzen terwijl het liet zien hoe je je niet moet gedragen.
De manier waarop hij met Oscars coming-out omging, was waarschijnlijk de ergste HR-schending aller tijden.
Het lezen van deze lijst doet me beseffen hoeveel plaatsvervangende schaamte ik heb doorstaan tijdens het kijken naar deze show.
Ik denk dat Date Mike onderschat wordt. De transformatie van normale Michael naar Date Mike is komisch goud.
Het feit dat we ons allemaal kunnen herkennen in het gevoel van deze schaamte, maakt deze momenten zo effectief.
Is het iemand anders opgevallen hoeveel van deze incidenten te maken hadden met dat hij probeerde te helpen, maar de zaken erger maakte?
Deze momenten laten echt zien hoe Steve Carells acteerwerk Michael Scott meer maakte dan alleen een aanstootgevende baas.
Ik ben verrast dat ze niet vermeldden wanneer hij beloofde te betalen voor Kevins huidkankerscreening en het vervolgens niet deed.
De dinner party-aflevering is eigenlijk briljant geschreven. Het is ongemakkelijk, maar dat is precies wat het doet werken.
Ik vind het geweldig hoe het artikel Michael's complete gebrek aan grenzen met zijn werknemers vastlegt.
De rehab-interventie was zo misplaatst. Het liet echt zien hoe hij zijn persoonlijke meningen niet kon scheiden van zijn rol als manager.
Ja, maar zijn reactie op het aanrijden van haar was pure Michael Scott tenenkrommendheid. Alles om zichzelf laten draaien!
Denkt iemand anders dat het aanrijden van Meredith met zijn auto niet zo tenenkrommend was als de andere momenten? Het was meer een echt ongeluk.
De neponslag-grappen waren zo ongemakkelijk omdat ze lieten zien hoe weinig hij echte consequenties begreep.
Ik waardeer het eigenlijk hoe deze tenenkrommende momenten een groter doel dienden in het tonen van karaktergroei gedurende de serie.
De diversiteitsdag-aflevering zou vandaag de dag niet meer kunnen, maar het benadrukte wel hoe problematisch casual racisme op de werkvloer kan zijn.
Dat is een goed punt over de Diwali-aflevering. Hij las beide situaties die avond volledig verkeerd.
Ik denk dat het aanzoek in de Diwali-aflevering erger was dan Scott's Tots. Hij bedoelde het tenminste goed met de kinderen.
Ik kan nog steeds niet geloven dat hij die kinderen alleen laptopbatterijen gaf. De brutaliteit!
Mensen focussen te veel op de tenenkrommendheid en vergeten dat Michael eigenlijk ook een aantal hele lieve momenten had.
De bruiloftscène op Phyllis' ceremonie was pijnlijk om naar te kijken. Klassieke Michael die alles om zichzelf draait.
Ik heb het gevoel dat het artikel enkele van zijn meest tenenkrommende momenten heeft gemist, zoals toen hij Holly's Woody-pop in de prullenbak gooide.
De blind date scène waarin hij doet alsof hij niet Michael Scott is, is echt hilarisch. Zijn vreselijke poging tot een accent krijgt me elke keer weer.
Dat is wat hem zo'n geweldig personage maakt. Hij is diep gebrekkig, maar op de een of andere manier nog steeds geliefd.
Ik vind het interessant hoeveel van deze momenten te maken hebben met Michael die iets aan anderen probeert te bewijzen. Het laat echt zijn onzekerheid zien.
Laten we eerlijk zijn, we kennen allemaal wel iemand zoals Michael Scott die te hard zijn best doet en alles ongemakkelijk maakt.
De manier waarop hij de diversiteitstraining aanpakte was schokkend, maar het ving perfect hoe iemand racistisch kan zijn terwijl hij denkt progressief te zijn.
Ik moest Scott's Tots echt meerdere keren pauzeren om er doorheen te komen. Die arme kinderen...
Je moet toegeven dat het George Foreman-grillincident behoorlijk creatief schrijven was. Wie anders zou daaraan denken?
De verhaallijn van Pam's moeder was zo ongemakkelijk om naar te kijken. Ik voelde me vreselijk voor Pam tijdens die hele boog.
Het lezen over deze momenten herinnert me eraan waarom Michael Scott zo'n complex personage is. Hij bedoelt het goed, maar mist gewoon volledig zelfbewustzijn.
Ik denk eerlijk gezegd dat het personage Prison Mike meer grappig dan beschamend is. De manier waarop hij praat over de dementors uit Harry Potter alsof het echte gevangenisdreigingen zijn, is hilarisch.
De dinerparty-aflevering is pure genialiteit. De kleine plasma-tv aan de muur maakt me elke keer kapot.
Ik ben het er niet mee eens dat de Dundies beschamend zijn. Ja, Michael was ongepast, maar die aflevering gaf ons dronken Pam! Het is een klassieker.
De Oscar-kusscène maakt me zo ongemakkelijk. Ik kan me niet voorstellen hoe Steve Carell en Oscar Nunez dat met een serieus gezicht hebben gefilmd.
Ik kan niet geloven dat ze niet hebben vermeld dat hij een keer een meer in reed omdat de GPS het hem vertelde. Dat was ook behoorlijk beschamend.
Ik denk eigenlijk dat de Date Mike-scène een van de grappigste momenten is. De manier waarop hij zijn persoonlijkheid volledig transformeert en een perfect goede date verpest, is Michael Scott op zijn best.
De Scott's Tots-aflevering is letterlijk onkijkbaar voor mij. Ik moet hem elke keer overslaan als ik de serie opnieuw bekijk. De plaatsvervangende schaamte is gewoon te veel om aan te kunnen!