De vereeuwiging van de Grand Central Terminal in New York City: het meesterwerk van Fiona Davis

Als je ooit naar New York hebt willen gaan, dan is dit boek iets voor jou! Vol prachtige beschrijvingen, sterke vrouwelijke personages en een emotioneel plot, is The Masterpiece, net als zijn naam, een literair meesterwerk dat het lezen waard is.

Ik vond The Masterpiece direct nadat ik The Lions of Fifth Avenue had verslonden, ook van Fiona Davis. Ik had besloten dat ze mijn nieuwe favoriete schrijfster was, en dus wilde ik blijven genieten van al haar andere boeken, een voor een. Net als T the Lions of Fifth Avenue luisterde ik naar de audioboekversie. Meestal vind ik mijn audioboeken gratis via de Libby-app, die je kunt gebruiken met je Boston Public Library-kaart en account.

Author Fiona Davis

Fiona Davis is een bestsellerauteur van de New York Times. Haar andere boeken zijn onder meer The Dollhouse, The Address en The Lions of Fifth Avenue. Ze is afgestudeerd aan het College of William & Mary in Virginia en de Columbia Journalism School en woont in New York City.

Waar gaat The Masterpiece over?

The Masterpiece van Fiona Davis is een historische roman, gebaseerd op New York City. Het volgt twee personages, Clara Darden en Virginia Clay. Clara's verhaal begint in de jaren twintig, vlak voordat haar carrière echt van start gaat, en Virginia's verhaal speelt zich af in de jaren 70, waar ze ontdekt dat een mysterieus schilderij dat verbonden is oorspronkelijk door Clara is gemaakt, maar ze signeerde het onder een andere naam.

Uit de achterkant van het boek The Masterpiece:

In deze boeiende roman neemt de bestsellerauteur Fiona Davis van de New York Times lezers mee naar de glamoureuze verloren kunstacademie in Grand Central Terminal, waar twee heel verschillende vrouwen, vijftig jaar na elkaar, ernaar streven hun stempel te drukken op een wereld die zich tegen hen verzet.

Voor de meeste New Yorkers is Grand Central Terminal een kroonjuweel, een meesterwerk van design. Maar voor Clara Darden en Virginia Clay betekent het iets heel anders.

Voor Clara is de terminal de springplank naar haar toekomst. Het is 1928 en Clara geeft les aan de veelgeprezen Grand Central School of Art. Hoewel zelfs het prestige van de school niet kan tippen aan de minachting van het publiek voor een 'vrouwelijke kunstenaar', is de vurige Clara vastberaden om elk creatief succes te behalen, zelfs als ze jongleert met de genegenheid van twee heel verschillende mannen. Maar zij en haar Boheemse vrienden hebben geen idee dat ze binnenkort overrompeld zullen worden door de dreigende Grote Depressie... en dat zelfs armoede en honger Clara weinig zullen doen om Clara voor te bereiden op de grotere tragedie die nog komt.

In 1974 is de terminal bijna net zo sterk afgenomen als het leven van Virginia Clay. Grand Central is vervallen en gevaarlijk en staat in het middelpunt van een heftige rechtszaak: is het ooit zo grote gebouw een monument dat bewaard moet worden, of moet kanker worden gesloopt? Voor Virginia is het gewoon haar laatste redmiddel. Ze is onlangs gescheiden en heeft net een baan aangenomen in de informatiecabine om zichzelf en haar universiteitsdochter Ruby te onderhouden. Maar wanneer Virginia op een verlaten kunstacademie in de terminal stuit en een opvallende aquarel ontdekt, worden haar ogen geopend voor de elegantie achter het verval. Ze gaat op zoek naar de kunstenaar van het ongesigneerde meesterwerk — een hartstochtelijke achtervolging die Virginia niet alleen meesleept in de strijd om Grand Central te redden, maar ook diep in het mysterie van Clara Darden, de beroemde illustrator uit de jaren twintig die in 1931 uit de geschiedenis verdween.

Personages in The Masterpiece

Clara Darden is zo'n vastberaden personage, maar dat lijkt niet het geval te zijn als je haar voor het eerst ontmoet. En ik zeg „ontmoet” omdat het niet waarschijnlijk is dat je het gevoel hebt dat je eigenlijk gewoon het boek aan het lezen bent, of je nu naar de audioboekversie luistert zoals ik deed, of niet. In plaats daarvan visualiseer je alles. De beschrijving van Clara en haar kunstles, de gevoelens die ze voelt en de relaties die ze ontwikkelt met twee mannen, eerst Oliver, wiens relatie met Clara nogal wankel was, en dan Levon, die voor mij de perfecte match leek voor Clara, en wiens relatie met haar, tot mijn grote schrik, eindigt in een verwoestende tragedie.

Wat ik erg leuk vond aan Clara was dat ze een op en neer gaande karakterevolutie had. Ze heeft een mislukking meegemaakt, dan een succes, dan een mislukking, en nog een succes. En gedurende het hele proces bleef ze doorgaan. Ze had haar eigen vader die haar vertelde dat ze op geen enkele manier een artiest kon worden, maar als je het verhaal verder leest, is het zo duidelijk dat ze gewoon niet anders kan dan precies dat zijn, en ze is zich daarvan bewust, zelfs als ze soms moeite heeft om zich geïnspireerd te voelen.

Clara heeft echter een heel directe houding als ze de mensen confronteert die aan haar twijfelen. Als de directeur van de kunstacademie van Grand Central haar laat gaan, moet ze ergens anders werk zoeken, maar ze smeekt nooit om haar baan terug. Ze ontwikkelt wel een vriendschap met Levon als ze hem vraagt de regisseur ervan te overtuigen haar te laten blijven, maar dat lukt niet. Het lijkt erop dat Clara niet bedoeld was om vast te blijven zitten op de kunstacademie, waar het leek alsof ze in eerste instantie geen populaire docent was geweest.

Tijdens haar tijd met Oliver kun je zien dat hoewel het goed met haar gaat, er iets mis is met haar relatie met hem. Hij is tegenstrijdig, aan de ene kant wil hij een succesvolle dichter zijn, en aan de andere kant, als ze hem aanmoedigt om uit zijn comfortzone te stappen, vindt hij dat niet zo leuk. Tot overmaat van ramp verandert hij al snel in een jaloerse persoon die hem niet steunt, en hij hoort Clara niet als ze probeert uit te leggen wat er met haar en Levon op het strand is gebeurd. Hij ging er gewoon vandoor met een actrice die hij datzelfde weekend had ontmoet.

Virginia Clay is blijkbaar naar beneden geduwd en is blijven liggen. Ze is constant bezig om het leven te behouden dat ze had voordat alles bergafwaarts ging, en gedurende het hele verhaal beseft ze dat dat misschien niet helemaal is wat ze wil. Zodra ze de baan en het Grand Central Station heeft, verandert ze langzaam, gaat ze rechtop staan, geeft ze haar mening en gaat ze op zoek naar mysterie en avontuur. Virginia heeft veel meegemaakt, met name met haar huwelijk.

Ze had borstkanker en moest één borst laten verwijderen, en daarna zorgde haar man niet meer voor haar en nam hij afstand terwijl Virginia probeerde sterk te zijn. Zelfs tijdens het verhaal vraagt Virginia haar ex-man om juridische hulp en haar man ontslaat haar, en het is nogal triest dat ze geen relatie konden hebben waarin ze niet getrouwd waren, maar wel vrienden en bondgenoten waren.

Ze is zo'n dapper personage, en Clara ook. Ze zijn iconen van het feminisme, en hoewel ze allebei hun gebreken hebben, werd ik er al snel verliefd op.

De schrijfstijl van Fiona Davis

Ik vond Clara's plot een beetje voorspelbaar, maar Virginia's plot was een beetje spannender. Er was iets aan Clara waardoor ze een open boek leek, terwijl Virginia nogal mysterieus was en ik vaak niet kon stoppen met luisteren naar het boek omdat ik gewoon aan het einde van haar hoofdstukken wilde komen. Ik denk dat de verschillen in het verleden en het heden heel goed zijn gedaan, want het zijn niet alleen de personages die je zou zien, het is Grand Central. Het ging van de Grand Central Art School, waar Clara een tijdje les gaf voordat ze werd ontslagen, naar het huidige, vervallen Grand Central, waar Virginia de informatiecabine beheerde.

Ik heb enorm genoten van Clara's romance met een zekere Levon! Het was mooi en oprecht en ze moedigden elkaar aan om uit hun comfortzone te stappen. En ik vond het leuk om die kant van het verhaal te ervaren. Ik vond het ook leuk dat Virginia's dochter Ruby Virginia's beste vriendin lijkt te zijn. Virginia en de 19-jarige Ruby delen veel met elkaar, en het is gewoon lief. Ik vond het ook een beetje grappig dat Virginia een bijzonder korte relatie had met een man genaamd Dennis, die nogal een vervelend personage leek te zijn, en het liep niet zoals ik had gehoopt, dus ik was zowel geamuseerd als aangenaam verrast.

De opmerkingen van Fiona Davis over The Masterpiece

In een interview met blogger Deborah Kalb schrijft Fiona haar inspiratie voor The Masterpiece toe aan een lezer die haar auteurstoespraak voor haar boek The Dollhouse had bijgewoond. De lezer raadde Davis aan om Grand Central te onderzoeken voor haar volgende boek, en bood zelfs aan om een tour voor Davis te boeken.

Davis zei ook dat ze bij het onderzoek voor het boek de plattegronden van de architectuurbibliotheek van Columbia University had bestudeerd en dat ze ook online onderzoek deed naar de Terminal-hotspots zoals het Campbell Apartment en de Oyster Bar. Ze zei ook dat er gelukkig veel boeken en documentaires zijn die ook hebben geholpen bij haar onderzoek.

Davis werd gevraagd wat de overeenkomsten en verschillen zijn tussen haar andere historische boeken, omdat haar andere boeken ook over historische gebouwen in New York gaan. Davis zei dat iets soortgelijks was dat alle gebouwen waarover ze heeft geschreven transformaties hebben ondergaan. Het verschil was echter dat de Grand Central een vervoersknooppunt is, terwijl de New York Public Library vroeger een woonruimte had waar de personages van The Lions of Fifth Avenue woonden, en het Barbizon Hotel for Women een appartement werd.

Laatste gedachten over The Masterpiece

Al met al zou ik dit boek aan iedereen aanbevelen, of je nu een lezer bent die veel historische fictie leest, of als je nieuw bent in het genre. Ik zou ook willen zeggen dat als je geniet van veel details in de beschrijvingen van de setting en een meeslepend gezichtspunt van de personages, je dit boek specifiek moet lezen.

Dat gezegd hebbende, denk ik dat het formaat dat je kiest van jou afhangt. Persoonlijk vond ik het leuk om fysieke boeken te lezen, en ik had graag een hardcover versie van het boek gekocht. Maar sinds ik in 2018 begon met studeren, had ik echt geen tijd of ruimte in mijn tas om een fysiek boek in te pakken, en dus begon ik naar audioboeken te luisteren.

Als je ervoor kiest om naar een audioboek te luisteren, kun je het waarschijnlijk in je bibliotheek kopen, en zo niet, dan kun je proberen het via Scribd te krijgen. Scribd is een abonnementsservice voor audioboeken die $10,99 per maand kost. In tegenstelling tot Kindle krijgen leden geen krediet per maand. In plaats daarvan biedt het leden een onbeperkt aantal audioboeken en e-books, en er zijn vaak nieuw uitgebrachte boeken beschikbaar.

911
Save

Opinions and Perspectives

Nooit verwacht zo betrokken te raken bij een verhaal over een treinstation, maar hier zijn we dan!

5

De moeder-dochterdynamiek tussen Virginia en Ruby voelde zo authentiek en genuanceerd.

5

Betrapte mezelf erop dat ik oude foto's van Grand Central opzocht tijdens het lezen. Verbazingwekkend hoeveel er is veranderd.

4

Clara's evolutie als kunstenaar ving perfect de veranderende kunstscene van de jaren 1920.

8

Dit boek heeft me de waarde van historisch behoud zoveel meer doen inzien. Nooit geweten hoe dicht we bij het verliezen van Grand Central zijn geweest.

4

De details over de kunstwereld uit de jaren 1920 waren fascinerend. Veel geleerd over dat tijdperk.

4

Voelde echt mee met Virginia tijdens haar herstelscènes van kanker. Zo'n kwetsbare weergave.

8

De manier waarop Davis de architectuur van de terminal beschrijft, zorgt ervoor dat ik elke keer dat ik hem bezoek nieuwe details opmerk.

6

Interessant hoe beide vrouwen te maken hadden met mannen die hen onderschatten, alleen in verschillende decennia.

5
SophiaK commented SophiaK 3y ago

Ik denk nog steeds aan die verwoestende tragedie met Levon. Zag het helemaal niet aankomen.

6

De vriendschap tussen Clara en haar mede-kunstenaars voegde zulke rijke details toe aan de scènes uit de jaren 1920.

3

Ik waardeerde hoe Davis de verschillende manieren liet zien waarop vrouwen in beide tijdperken met carrière-uitdagingen moesten omgaan.

3

Die scène waarin Virginia de kunstruimte ontdekt, gaf me kippenvel.

7

De pacing was perfect. Bleef precies op de juiste momenten tussen de tijdlijnen schakelen om me geboeid te houden.

5

Geweldig hoe beide vrouwen hun kracht vonden door kunst, zij het op heel verschillende manieren.

0
MiaWhite commented MiaWhite 3y ago

De beschrijvingen van New York City in de jaren 70 waren zo levendig. Echt die grimmige periode vastgelegd.

2
DannyJ commented DannyJ 3y ago

Heeft iemand anders de subtiele kunsthistorische verwijzingen opgemerkt? Davis heeft duidelijk haar huiswerk gedaan.

6

Het contrast tussen Clara's twee romantische relaties liet echt haar karakterontwikkeling zien.

4

Ik denk dat Virginia's baan bij de informatiebalie perfect was om te laten zien hoe Grand Central allerlei soorten mensen met elkaar verbond.

8

Clara's creatieve blokkades voelden zo authentiek. Als kunstenaar zelf voelde ik me echt verbonden met die momenten.

3

Het detail over het Campbell Apartment was fascinerend. Nooit geweten van dat verborgen juweeltje in Grand Central.

6
Helena99 commented Helena99 3y ago

Ik merkte dat ik boos werd over hoe Virginia's ex-man haar behandelde. Helaas heel realistisch voor die tijd.

5

Geweldig hoe Davis echte historische gebeurtenissen in het verhaal verwerkte zonder dat het geforceerd aanvoelde.

1

De manier waarop Virginia het schilderij ontdekt, voelt een beetje toevallig aan, maar ik was te betrokken bij het verhaal om me eraan te storen.

7

Clara's vastberadenheid om als kunstenaar te slagen ondanks alle obstakels was werkelijk inspirerend.

5

Wat me het meest opviel, was hoe relevant het debat over behoud versus vooruitgang nog steeds is vandaag de dag.

3

Ik heb alle boeken van Davis gelezen en dit is misschien wel mijn favoriet. De dubbele tijdlijn werkt hier echt goed.

4

Het einde kwam hard aan. Ik had niet verwacht zo emotioneel te worden over het behoud van een gebouw!

8

Ik weet niet zeker of ik Dennis als personage geloof. Hij voelde een beetje te karikaturaal schurkachtig aan voor mij.

7

De scènes in de kunstacademie waren mijn favoriet. Ik kon de olieverf en terpentine bijna ruiken.

6

Ik ben het ermee eens dat Grand Central de ster is. De manier waarop Davis de geschiedenis ervan door beide verhaallijnen weeft, is ongelooflijk.

5

Denkt iemand anders dat de echte ster van het boek Grand Central Terminal zelf is? De manier waarop het alles met elkaar verbindt, is meesterlijk.

6

Virginia's transformatie gedurende het boek is subtiel maar diepgaand. Ik vind het geweldig hoe ze haar stem vindt.

6

De beschrijving van New York tijdens de Grote Depressie was een eye-opener. Het liet echt zien hoe snel fortuinen konden veranderen.

5
BellaN commented BellaN 3y ago

Die scène waarin Clara de directeur van de kunstacademie confronteert, bezorgt me nog steeds kippenvel. Zo'n krachtig moment.

0

Ik vond het interessant hoe beide protagonisten in hun respectievelijke tijdperken met verschillende vormen van discriminatie te maken kregen.

1

De stemacteur van het luisterboek heeft fantastisch werk geleverd door onderscheid te maken tussen de twee tijdsperioden. Het maakte de ervaring nog meeslepender.

0

Was iemand anders ook gefascineerd door de juridische strijd om Grand Central te behouden? Ik ben in een konijnenhol beland en heb de echte geschiedenis gelezen nadat ik het boek had uitgelezen.

8

Het onderzoek dat Davis heeft gedaan, komt echt tot uiting in de historische details. Elke scène in beide tijdsperioden voelt authentiek aan.

5

Ik begrijp wat je bedoelt over Oliver, maar ik denk dat zijn personage diende om het contrast met Levon te benadrukken en Clara's groei te laten zien.

5

De moeder-dochterrelatie tussen Ruby en Virginia was voor mij echt een hoogtepunt. Zo verfrissend om zo'n ondersteunende dynamiek te zien.

8

Het mysterie rond het schilderij hield me aan het raden, maar ik vond de ontknoping een beetje voorspelbaar.

8

Ik waardeerde vooral hoe Davis omging met Virginia's reis na haar borstamputatie. Het voelde eerlijk aan zonder melodramatisch te zijn.

2

Dit boek gaf me zo'n zin om Grand Central Terminal te bezoeken. De manier waarop Davis de architectuur en verborgen ruimtes beschrijft, is gewoonweg magisch.

4

Ik had moeite met het personage van Oliver. Hij leek bijna te stereotiep weinig steun te bieden. Ik had daar graag meer complexiteit gezien.

6

De parallel tussen de restauratie van de terminal en Virginia's persoonlijke heropleving was briljant gedaan. Ik waardeerde die symboliek echt.

5

De beschrijvingen van de Grand Central School of Art waren ongelooflijk. Ik had geen idee dat zo'n plek bestond! Weet iemand of er foto's zijn van de originele school?

4

Eigenlijk vond ik de relatie tussen Levon en Clara perfect getimed. Hun gedeelde passie voor kunst en de manier waarop ze elkaar inspireerden, voelde heel natuurlijk aan.

2

Ben ik de enige die vond dat de romance met Levon een beetje gehaast was? Hoewel lief, had ik graag meer ontwikkeling daar gezien.

3

Ik vond het verhaal van Virginia boeiender dan dat van Clara. Er was iets zo herkenbaars aan haar reis van zelfontdekking tijdens haar werk bij de informatiebalie.

7

De weergave van Clara als een vrouwelijke kunstenaar die in de jaren 1920 vocht voor erkenning, sprak me erg aan. Zo'n krachtige weergave van de uitdagingen waarmee vrouwen in die tijd werden geconfronteerd.

2

Ik heb dit boek net uit en vond het geweldig hoe Davis Grand Central Terminal tot leven brengt in twee verschillende tijdperken. Het contrast tussen de glamour van de jaren 1920 en het verval van de jaren 1970 was fascinerend.

1

Get Free Access To Our Publishing Resources

Independent creators, thought-leaders, experts and individuals with unique perspectives use our free publishing tools to express themselves and create new ideas.

Start Writing