Een complete analyse van de hoofdpersonages van BoJack Horseman en de interne gevechten die ze voeren

De animatieserie BoJack Horseman van Netflix vertelt het verhaal van een aangespoelde sitcomster uit de jaren 90 die door de entertainmentindustrie struikelt en worstelt met zijn innerlijke demonen. Onderweg zijn we ook getuige van de beproevingen en beproevingen van zijn beste vrienden: Diane, een opkomende schrijver die de memoires van BoJack als spook schrijft; Todd, een voortijdig schoolverlater die in de huiskamer van BoJack woont; prinses Carolyn, agent en voormalige geliefde van BoJack; en Mr. Peanutbutter, de optimistische rivaal van BoJack.

De serie maskeert de duistere onderwerpen met humor en grillige karakterontwerpen, maar op een dieper niveau ligt de focus van de show op de interne worstelingen van de personages en hoe deze de keuzes die ze maken beïnvloeden. Een van de redenen waarom de show zo'n grote, loyale aanhang heeft gekregen, is hoe rauw en herkenbaar BoJack en zijn medewerkers zijn. We leren waardevolle lessen door hun capriolen, en ze herinneren ons eraan hoe onvolmaakt we zijn als mensen en hoe sterk onze eigen gedachten ons kunnen beïnvloeden.

Hoewel elk personage unieke interne gevechten heeft waarmee ze worden geconfronteerd, zijn er een paar die bij bijna allemaal lijken te resoneren.

Het meest voorkomende thema in de show is geluk — wat het betekent om gelukkig te zijn en hoe je dat kunt bereiken. Net als in het echte leven zijn de inwoners van Hollywood allemaal op zoek naar geluk, waarbij sommigen agressiever zijn om dat te bereiken dan anderen. Geluk vertaalt zich in iets anders voor elk van de personages, en het verandert voortdurend voor elk van hen gedurende de show.

Bovendien lijken ze bijna allemaal geplaagd te worden door een traumatische jeugd of een specifieke gebeurtenis uit hun kindertijd. De show besteedt een berekende hoeveelheid tijd aan het verdiepen in het leven van de personages voordat ze naar LA verhuisden, en de relaties die ze hadden met hun ouders.

Het laatste probleem dat de personages gemeen lijken te hebben, is de reis om jezelf te vinden. Ze hebben allemaal moeite om te begrijpen wie ze zijn en wat hun doel is in de wereld. Ze willen allemaal een belangrijke bijdrage leveren aan de samenleving en met veel liefde herdacht worden. Dit hangt nauw samen met het begrijpen van hun geluk, omdat ze allemaal geloven dat ze gelukkig zullen zijn zodra ze hun ware zelf ontdekken.

Alsof dit nog niet genoeg is om je zorgen over te maken, worden ze geconfronteerd met extra gevechten die uniek zijn voor elk personage, wat hun individuele verhaallijnen bepaalt. Hieronder bespreken we alle interne gevechten waarmee de personages in deze serie worden geconfronteerd.

BoJack Horseman

Als ster van de show wordt BoJack gebruikt als vat voor de meest voorkomende thema's van de show: verslaving, depressie, zelfhaat en meer. De show concentreert zich op zijn verhaal terwijl hij probeert in het reine te komen met de beslissingen die hij heeft genomen en een beter mens te worden. Of hij dat wel of niet bereikt, wordt gedurende de hele serie besproken, zowel door anderen als in hemzelf.

Op meerdere momenten in de show verwijst BoJack naar deze behoefte om goed te zijn. Hij vertelt herhaaldelijk aan iedereen die wil luisteren dat hij een goed mens wil zijn en dat hij anderen nodig heeft om hem te bevestigen. Hij hunkert vooral naar goedkeuring van Diane, die hem volgens hem beter kent dan wie dan ook. Hij gaat zelfs zo ver dat hij een panel van ghostwriters waar Diane deel van uitmaakt na de release van zijn boek heeft laten crashen om haar met dit onderwerp te confronteren. Hij smeekt haar hem te vertellen dat hij een goed mens kan zijn, want diep van binnen gelooft hij het zelf niet.

Dit is voor een groot deel te danken aan zijn traumatische jeugd. Zijn vader, een geminachte schrijver, nam het hem kwalijk dat hij een ongeplande zwangerschap was waarvan hij denkt dat die de loop van zijn leven ten kwade heeft veranderd. Zijn moeder, de erfgename van een suikerbedrijf, nam het hem ook kwalijk dat hij „haar had verpest”, en bleef hem tot ver in zijn volwassen leven verachten omdat hij een beroep had gekozen waar ze geen respect voor had.

Als gevolg hiervan kleineerden beide ouders van BoJack hem en gaven hem het gevoel dat alles wat er mis was met de wereld zijn schuld was. Als volwassene blijft het trauma van deze ervaring hem achtervolgen en heeft het een grote invloed op zijn onvermogen om vooruit te komen. Hij wil zich goed in zijn vel voelen, zegt hij, maar hij weet niet hoe. Niemand heeft hem ooit de tools gegeven om dat te doen.

Naar eigen zeggen gelooft BoJack dat het zijn strijd is dat zijn ouders hem een geïnternaliseerde haat tegen paarden gaven, die uitgroeide tot zelfhaat en het gevoel dat hij gestraft moet worden. Omdat hij echter een beroemdheid is, straft niemand hem, dus drinkt hij. Ik denk dat Mr. Peanutbutter het het beste samenvatte in seizoen 3:

„BoJack is een beschadigd individu dat vecht tegen een zee van demonen. Velen hebben zichzelf gecreëerd, maar nog steeds maar al te echt.”

Zijn worsteling met drugsmisbruik gaat helemaal terug tot zijn jeugd, aangezien zijn beide ouders alcoholisten waren en sterke drank in huis rondslingerden. De eerste keer dat hij alcohol dronk, was dat omdat zijn beide ouders flauwgevallen waren door het drinken, schijnbaar uit een open fles die ze op de salontafel hadden laten liggen. De jonge BoJack nam een slok uit de fles en kroop naast zijn moeder, op zoek naar een nauwere band met zijn ouders.

De volgende keer dat hij dronk, was hij nog een klein kind, niet veel groter dan de eerste keer dat hij dronk. Hij kwam binnen toen zijn vader vreemdging met zijn secretaresse, en zijn vader besloot hem rum en cola te geven om hem flauw te laten vallen. Later gebruikte hij de drank om hem tot zwijgen te brengen.

Deze ervaringen brachten BoJack ertoe geen alcohol meer te drinken en helemaal te weigeren te drinken, maar hij verdiende het maar een beperkt aantal jaren in Hollywood voordat de groepsdruk toenam en hij regelmatig begon te drinken.

We kunnen aannemen dat zijn drugsgebruik zich ook ontwikkelde als gevolg van zijn betrokkenheid bij de industrie, want hij werd omringd door enablers zodra hij beroemd werd. Hij mengt pillen met alcohol om een gevaarlijk brouwsel te vormen dat zijn interne en externe pijn verdooft.

Omdat hij niet in staat is om voldoening te vinden in zijn huidige zelf, kiest BoJack ervoor om in het verleden te leven, een van de gevechten waarmee we hem gedurende de hele serie zien worstelen. Hij besteedt ongelooflijk veel tijd aan het herbekijken van de oude sitcom waarin hij speelde, Horsin' Around. Zijn jaren als paard van Horsin' Around waren zijn beste jaren — hij was een van Hollywoo's grootste sterren, en een tijdje had hij de bevestiging waar hij zo naar hunkerde.

Aan al het goede komt echter een einde en de show werd uiteindelijk na 9 seizoenen geannuleerd. Hij raakt langzaam uit de schijnwerpers en het duurt 11 jaar voordat hij weer een groot project aanneemt. Helaas krijgt dat project vreselijke kritieken, en zijn hoop om zijn carrière nieuw leven in te blazen wordt verpletterd.

Seizoen 1 van BoJack Horseman begint ongeveer 7 jaar later, waarbij BoJack ervoor kiest om Horsin' Around de hele dag opnieuw te bekijken en te doen alsof hij nog steeds de persoon is die hij op het scherm ziet. Tijdens de show zien we hem naar deze sitcom kijken wanneer hij wat tijd voor zichzelf heeft. Het is zijn gelukkige plek — een herinnering dat zijn leven ooit betekenis had. Dat is het enige goede dat hij erkent over zijn nalatenschap, en daarom is het begrijpelijk hoe hartverscheurend het voor hem was om er uiteindelijk uit te worden verwijderd.

De voortdurende tegenslagen in zijn leven drijven hem tot een depressie, wat we pas echt beginnen te zien gebeuren in seizoen 3 en 4. Hij probeert jarenlang zin te geven aan zijn leven, maar hij beseft dat het leven een cyclus is van dingen willen, en dan ontevreden zijn als je ze krijgt. Diane verwoordde het zo:

„Dat is het probleem met het leven, toch? Of je weet wat je wilt en je krijgt niet wat je wilt, of je krijgt wat je wilt en dan weet je niet wat je wilt.”

Als het begint door te dringen dat hij zich misschien nooit voldaan voelt, neemt zijn zelfhaat hem volledig in zijn greep. Hij gelooft oprecht dat hij een slecht persoon is, en begint nogal roekeloos te handelen om het gevoel te evenaren. Hij ontwikkelt de overtuiging dat hij niet alleen zichzelf ruïneert, maar ook de mensen om hem heen:

„Ik ben vergif. Er zit vergif in me en ik vernietig alles wat ik aanraak.”

Gedurende de serie neemt hij verschillende twijfelachtige beslissingen die allemaal voortkomen uit zijn geïnternaliseerde kijk op zichzelf en zijn relaties met andere mensen. Hij laat voortdurend anderen de schuld op zich nemen voor zijn daden, bemoeit zich met het leven van anderen voor zijn eigen egoïstische gewin, en oefent zijn macht over vrouwen op bijna alle mogelijke manieren uit. Waarom? „The Closer” vat het voor hem samen als ze zegt dat hij „zijn gevoelens [over zichzelf] naar daden uitwendt:”

„Als je slechte dingen doet, heb je iets waar je op kunt wijzen als mensen je uiteindelijk verlaten. Jij bent het niet, zeg je tegen jezelf, het is dat slechte ding dat je hebt gedaan.”

De interne gevechten van BoJack staan centraal in deze serie, maar hij is niet de enige die grote problemen doormaakt.

Diane Nguyen

Hoewel de depressie van BoJack duidelijk is, is Diane het personage dat we van begin tot eind zien worstelen met deze geestesziekte.

Al vroeg in de serie geeft Diane aan Mr. Peanutbutter toe dat ze niet tevreden is met haar leven. Ze weet dat ze graag schrijft, maar ze voelt dat haar leven geen doel heeft. Ze zegt dat ze haar leven wil veranderen en haar reden wil vinden om elke ochtend uit bed te komen. Dit gevoel is de kern van haar huwelijksproblemen, omdat ze ervan overtuigd is dat er iets moet veranderen om gelukkig te zijn. Integendeel, haar man, Mr. Peanutbutter, schuwt verandering.

Diane zet alles in haar werk en maakt langzaam naam in de branche, maar zelfs na haar schijnbare succes merkt ze dat ze over alles ontevreden is. In eerdere seizoenen probeert ze het gevoel te negeren en gewoon door te gaan. Ze geeft ons daarbij deze memorabele quote:

„Ik probeer gewoon elke dag door te komen, ik kan me niet blijven afvragen of ik gelukkig ben, ben ik gelukkig? Ik word er alleen maar ellendiger van... Ik weet niet of ik erin geloof, echt blijvend geluk.”

Maar naarmate de tijd verstrijkt en ze zich steeds slechter voelt, overwint het gevoel haar. In seizoen 4 geeft ze aan BoJack toe dat ze niet begrijpt waarom ze niet gelukkig kan zijn, en dat ze zich voelt als een kuil waar goede dingen in vallen. Ze kan zich geen leven voorstellen waarin zij of haar daden echt goede dingen zouden zijn.

Wat haar nog meer ontmoedigend vindt, is het feit dat ze geprobeerd heeft hulp te krijgen, maar niets lijkt te werken voor haar. Op een gegeven moment gaat ze regelmatig naar therapie, maar ze voelt zich nog steeds vreselijk. Pas als Guy, haar geliefde in latere seizoenen, haar overtuigt om consequent medicijnen te nemen voor haar depressie, beginnen we haar te zien genezen.

Net als BoJack komt een groot deel van haar depressie en twijfel aan zichzelf voort uit haar jeugdtrauma. Ze kwam van ouders en broers die niet ondersteunden, wat haar leven zuur maakte. Ze voelde zich nooit geaccepteerd in haar familie, waardoor haar verlangen naar bevestiging uit de samenleving achterbleef. Helaas kreeg ze daar naarmate ze ouder werd ook niet veel van.

Naast de oneerlijke behandeling die ze thuis kreeg, werd ze tijdens de hele middelbare school zwaar gepest. De ervaring was buitengewoon traumatisch voor haar en vormde de manier waarop ze naar zichzelf keek tot ver in haar volwassen jaren. Diane noemt zichzelf in de hele serie vaak een nerd, wat aangeeft dat ze deze identiteit niet van zich af heeft kunnen schudden.

Ze spreekt over haar ervaringen met pesten en maakt er vaak grapjes over halverwege het gesprek, wat aangeeft dat het haar nog steeds stoort. BoJack gebruikt deze zwakte vaak om haar pijn te doen door haar niet cool of nerdachtig te noemen wanneer hij een gevoelige snaar wil raken. Het is nog steeds iets dat haar achtervolgt, en in Hollywood bestendigt ze deze identiteit door alle anderen te beschouwen als de „coole kinderen” en zij als de „nerd” van de industrie.

Filmster Alexi Brosefino stelt Diane gerust over haar plek in de wereld als ze op deze manier naar hem en zijn vrienden verwijst:

„Dit is geen middelbare school. Er zijn geen nerds en geen coole kinderen. We zijn allemaal volwassenen. We hangen samen rond en hebben een leuke tijd.

Je hoort thuis waar je maar wilt, Diane.”

Om met al dit trauma om te gaan, is Diane vastbesloten een memoires te schrijven. Ze hoopt dat kleine meisjes die misschien hetzelfde meemaken, haar boek zullen lezen en zich beter zullen voelen, en dat dat haar leven zin zou geven. Aan de andere kant, het niet schrijven van de memoires zou haar nog verder kapot maken. Ze zegt:

„Als ik niet [de memoires schrijf], betekent dat dat alle schade die ik heb opgelopen geen goede schade is. Het is gewoon schade. Ik heb er niets uit gehaald en al die jaren dat ik me ellendig voelde, was voor niets.”

In latere seizoenen lijdt ze aan een ernstig writer's block. Haar depressie en twijfels aan zichzelf belemmeren haar creativiteit, en in plaats daarvan schrijft ze wekenlang wartaal. Hoewel het niet precies duidelijk is hoe haar genezingsproces is verlopen, neemt ze uiteindelijk het advies van haar vrienden op en schrijft ze een ander boek dat, volgens prinses Carolyn, ook jonge meisjes zou helpen zich minder alleen te voelen. Ze voelt zich hier tevreden mee, en het begint haar beter te worden.

Todd Chavez

Todd is een beetje een uitschieter in de Hollywoo-industriekring. Nadat hij op 18-jarige leeftijd door zijn moeder het huis uit is gezet, belandt hij op de bank van BoJack nadat hij na een feestje op het juiste moment op de juiste plek is geweest. Hoewel het tijdens de serie altijd goed gaat met Todd, worstelt hij met zijn identiteit en eigenwaarde, net als iedereen.

Als we de voortgang van Todd volgen, zien we dat hij vastbesloten is om op alle mogelijke manieren geld en status te krijgen. Hij bedenkt talloze gekke projecten en zakelijke ondernemingen om iets te vinden dat van de grond zou komen. Naarmate hij ouder wordt, wil hij niet bekend staan als een slapper. Hij wil een belangrijk persoon zijn in de wereld, en hoewel hij geen opleiding heeft genoten, vertrouwt hij op zijn ondernemerstendensen en veel geluk.

In latere seizoenen realiseren we ons dat Todds meedogenloosheid om te slagen voortkomt uit zijn relatie met zijn ouders. Nadat hij de middelbare school had verlaten, verloren zijn moeder en stiefvader het vertrouwen in hem. Op dat moment zat hij de hele dag in huis videogames te spelen, wat uiteindelijk leidde tot de beslissing van zijn moeder om hem de laars te geven. Todd zegt dat zijn moeder denkt dat hij een grap is en dat zijn stiefvader denkt dat hij een fout is, en hij wil wanhopig bewijzen dat ze het mis hebben.

Behalve dat hij probeert naam te maken voor zichzelf, worstelt Todd ook met zijn seksualiteit gedurende de serie. Al vroeg zien we hem ongemakkelijk reageren op fysieke situaties, en nog duidelijker, we zien dat hij elke vorm van seksuele activiteit uit de weg gaat. Zijn eerste romantische interesse beschuldigt hem ervan homo te zijn, wat hij ontkent. Het is echter duidelijk dat het onderwerp voor hem ingewikkeld is:

„Ik ben geen homo. Tenminste, ik denk niet dat ik dat ben, maar... Ik denk ook niet dat ik hetero ben. Ik weet niet wat ik ben. Ik denk dat ik misschien niets ben.”

In seizoen 4 noemt dezelfde liefdesbelang aseksualiteit, en dat intrigeert hem. Na een beetje zoeken naar zijn ziel, komt hij hier uiteindelijk mee tot rust en onthult hij aan BoJack dat hij een aseksuele man is. Helaas voor Todd leidt dit niet tot het einde van zijn romantische problemen.

Todd is toevallig aseksueel en romantisch, in een samenleving waar demografisch gezien een groter percentage aseksuelen ook aromantisch is. Dit maakt het voor Todd moeilijk om liefde te vinden, en hij maakt een aantal mislukte relaties door voordat hij uiteindelijk iemand vindt die bij zijn energie past.

Dit helpt om zijn zelfgevoel te versterken, maar hij voelt zich pas echt tevreden als hij een baan, een appartement en ten slotte de verontschuldiging en goedkeuring van zijn moeder heeft gevonden. Met veel hard werken is hij uiteindelijk in staat om zijn leven uit te zoeken en zichzelf op het goede spoor te krijgen.

Prinses Carolyn

Prinses Carolyn staat bekend als een vindingrijke en betrouwbare vriendin voor de mensen om haar heen. Ze helpt iedereen die ze kent een helpende hand en biedt al haar vrienden de mogelijkheid om succesvol met haar te zijn. Ze heeft echter moeite om naar eigen maatstaven succes te behalen en moet twee keer zo hard werken om naam te maken in haar branche.

De show volgt prinses Carolyn terwijl ze langzaam vooruitgang boekt in haar carrière. Ze begint 14 jaar als assistent van een agent. Gedurende die 14 jaar werkte ze zich uit de naad om vervolgens uitgelachen te worden als ze haar baas vertelde over haar droom om agent te worden. Seksisme is wijdverbreid in haar beroep, en als vrouw moest ze veel meer doen dan wie dan ook om zichzelf te bewijzen.

Uiteindelijk werd ze spontaan gepromoveerd tot agent, en ze had het gevoel dat ze het eindelijk „toch zou redden”. Na een handvol jaren als agent en een reeks mislukkingen halverwege de show, neemt ze echter een pauze om opnieuw te evalueren wat ze uit haar carrière wil halen en zich te concentreren op het stichten van een gezin.

Het stichten van een gezin bleek ook moeilijk te zijn voor prinses Carolyn, aangezien haar karakter ook haar hele leven last heeft van onvruchtbaarheid en miskramen. Haar eerste miskraam vond plaats na een toevallige zwangerschap in haar tienerjaren, wat ze destijds verwelkomde. Toen ze echter ouder werd en besloot om kinderen te proberen, werden de aanhoudende miskramen een grote fysieke en emotionele belasting voor haar.

Voor haar is het hebben van eigen kinderen noodzakelijk om haar eigenwaarde als vrouw te behouden, en als ze niet zwanger kan worden, krijgt ze het gevoel dat ze gefaald heeft. Na haar vijfde mislukte zwangerschap met haar vriend in seizoen 4, verwerpt ze juist om deze reden zijn suggestie om naar andere opties te kijken, zoals adoptie, en zegt:

„We hebben geen andere opties nodig. Mijn moeder had 12 kinderen; mijn lichaam is hiervoor gemaakt.”

Helaas heeft ze bijna geen eieren meer en geeft ze uiteindelijk het idee op om zelf zwanger te worden. Nadat ze het heeft uitgemaakt met haar vriend en haar leven opnieuw heeft geëvalueerd, besluit ze om als alleenstaande ouder te adopteren.

Het adoptieproces is buitengewoon zwaar voor haar, maar na maanden proberen haalt ze eindelijk zelf een baby op uit het ziekenhuis. Prinses Carolyn denkt dat ze zich tevreden zal voelen nu ze moeder is, maar zoals we hebben geleerd door naar de show te kijken, is het nooit zo eenvoudig.

Als ze eenmaal vertrouwd is met haar baby, worstelt ze met het in evenwicht brengen van moederschap, haar carrière en haar privéleven. Het kind heeft de meeste aandacht nodig, maar haar werk vereist ongeveer evenveel, en ze heeft moeite om zonder hulp tijd te vinden voor beide. Opnieuw twijfelt ze aan haar waarde als vrouw, omdat ze andere vrouwen in haar vakgebied het allemaal ziet doen, en ze vraagt zich af waarom ze het niet aankan.

Deze gevoelens monden uit in onzekerheden over haar geschiktheid om moeder te zijn, en of ze er wel of niet voor geschikt is zoals ze dacht dat ze was. Haar wanhoop komt volledig tot uiting wanneer ze haar aartsaartsvijand vertelt over haar twijfels:

„Dus er is werk, toch? Ik bedoel, werk is logisch voor mij. En ik ben er goed in. Zo denk ik niet over mijn baby. Ik denk niet dat ik voel wat ik zou moeten voelen. Wat ik dacht dat ik zou voelen.

Ik bedoel, ik hou van haar, natuurlijk. Natuurlijk hou ik van mijn dochter. Maar ik weet niet of ik van haar hou. Ik weet dat ik een slecht persoon ben omdat ik er zelfs maar aan denk, maar... wat als het nooit gebeurt?”

Uiteindelijk worstelt ze met het vinden van geluk, net als haar medewerkers. Ze dacht dat het krijgen van een baby haar gelukkig zou maken, maar nu ze dat heeft en zich niet gelukkig voelt, weet ze niet zeker hoe geluk er voor haar uit zou zien. Ze ontwikkelt een angst dat ze misschien nooit gelukkig zal zijn, zelfs niet nadat ze alles heeft gekregen waar ze naar toe heeft gewerkt.

Op de typische manier van prinses Carolyn blijft ze echter met de stoten meegaan en zo doorgaan. Na enige geruststelling en hulp van de mensen om haar heen is ze in staat om een balans te vinden die voor haar werkt en kan ze uitblinken in al haar ondernemingen. De show eindigt met haar huwelijk, en op de bruiloft neemt ze BoJack in vertrouwen over haar angsten voor de toekomst. Ze geeft toe dat ze bang is dat ze na al die goede dingen in haar leven nog steeds niet gelukkig zal zijn en uiteindelijk zichzelf zal verliezen in alle veranderingen.

Hij stelt haar gerust en ze beseft dat alles uiteindelijk goed komt.

Meneer Pindakaas

Zelfs het meest optimistische personage van de show wordt van tijd tot tijd geconfronteerd met zijn eigen innerlijke demonen.

Hoewel meneer Peanutbutter een normale jeugd lijkt te hebben gehad, werd zijn volwassen leven geplaagd door een reeks mislukte huwelijken. Hierdoor kreeg hij verlatingsproblemen, en hij gaf aan Todd toe dat hij bang is om zich opnieuw te binden uit angst om weer in de steek te worden gelaten.

Deze angst leidt er ook toe dat hij te extravagant is in zijn romantische gebaren. Net als BoJack heeft hij een geïnternaliseerde overtuiging dat grote gebaren ervoor zorgen dat mensen van je gaan houden. Dit heeft eigenlijk het tegenovergestelde effect op zijn vrouw, Diane, aangezien ze meerdere keren tegen hem heeft gezegd dat ze overweldigd wordt door grote gebaren. De heer Peanutbutter vertrouwt echter op zijn eigen kijk op de wereld als leidraad voor zijn beslissingen en heeft niet de neiging om rekening te houden met de gevoelens van anderen.

Deze fout leidt tot datgene waar hij het meest bang voor is: een nieuwe scheiding. Gelukkig ontmoet hij kort daarna een nieuwe dame en is zijn hoop op liefde weer hersteld. Zijn nieuwe vriendin is midden tot eind twintig en geniet van grootse gebaren. Het lijkt erop dat het beter gaat, maar door de zelfvernietigende aard van de personages blijft dat niet lang zo.

Met een kleine realiteitscheck van Diane op het Halloweenfeest van BoJack beseft Mr. Peanutbutter dat hij misschien wel het probleem is in al zijn relaties. Diane helpt hem tot de conclusie te komen dat omdat hij met jongere vrouwen uitgaat, ze de neiging hebben te veranderen terwijl hij hetzelfde blijft. Dit gesprek leidt uiteindelijk tot een paar sexy rendez-vous tussen de ex-geliefden, wat zijn relatie met zijn nieuwe vriendin in gevaar brengt.

Na deze misstappen worstelt Mr. Peanutbutter met verlammende schuldgevoelens en vertelt uiteindelijk zijn vriendin de waarheid. Hoewel ze proberen erachter te komen, verlaat ze hem voor een zakelijke kans, en hij wordt alleen gelaten om na te denken over zijn dateringspatronen en kwaliteit als partner.

Hoewel deze onthullingen zwaar op het hoofd van Mr. Peanutbutter drukken en het gepubliceerde schandaal kortstondig zijn reputatie aantast, juicht hij uiteindelijk toe en keert hij terug naar zijn normale vrolijke capriolen.

De personages uit deze animatieserie worden gebruikt om enkele van de meest gevoelige worstelingen van de menselijke ervaring te laten zien. De show is zo geliefd omdat het deze gevoelige onderwerpen onder de aandacht brengt en tegelijkertijd entertainment van topklasse biedt. Hierdoor voelen de personages veel herkenbaarder aan en maken ze een diepere, langer blijvende indruk op het publiek.

Toen ik zag hoe de personages worstelden met hun interne gevechten, waarvan sommige een afspiegeling zijn van de mijne, kreeg ik een trouwe fan en voelde ik me minder alleen. Ik weet zeker dat andere fans hetzelfde voelen, en ik waardeer de show omdat ze zich gezien voelen.