Eén ding dat mijn hart zowel verlicht als breekt
Gaan Waarschuwend advies: Als je het gaat lezen, wees dan niet veroordelend.
Is het waar dat dit toevluchtsoord waarin we verblijven enkel ingegeven wordt door eigenbelang, of is het mijn cynische gedachtegang? Is het dat vrienden, vreemden, buren en zelfs geliefden dingen doen met tegenprestatie in het achterhoofd, of is het dat ik in mijn leven enkele ernstig zieke mensen heb ontmoet? Waarom is deze alomtegenwoordige filosofie van GEVEN en NEMEN geldig, zelfs in daden van vriendelijkheid? Waarom wordt iemand geleerd dat wat rondgaat, ook weer komt; wat blijkbaar de reden wordt waarom men welwillend is? Tot slot, geven mensen zodat ze kunnen NEMEN?
Deze onrust in mijn hoofd begon zich te ontvouwen toen ik jou voor het eerst ontmoette. De onbaatzuchtige, attente, genereuze JIJ! Ik werd toen in staat om de zwart-witte kleur van de menselijke natuur te doorzien. Ik kan me niet herinneren dat we het tijdens onze eerste ontmoeting over mensen hadden, waren het niet buitenaardse wezens en het zwarte gat dat we in de chique straten van onze stad wilden rijden. Ik kan me voorstellen dat je grinnikt over die Google Maps-fout die ons blijkbaar 9 en 3 kwart muur voorstelde (geen grapje!). Hé, herinner je je dat hondenhok nog... Oh, hoe kan ik de angstige blik op je gezicht vergeten toen Spitz naar je toe sprong!
Vanaf die ontmoeting wist ik dat we voorbestemd zijn, bedoeld waren om elkaar te kennen, bedoeld om samen te zijn bij overwinningen en mislukkingen, bedoeld om dekbedden te delen, bedoeld om te discussiëren over de beste eetgelegenheid, bedoeld om je onvoorstelbare dingen voor te stellen! Maar ik zweer dat het nooit mijn bedoeling was dat we zo dichtbij zouden zijn, dat er op een dag een lijn zou worden getrokken die het EINDE zou zeggen. Hypocriet alert?!
Ik wist dat de dag was aangebroken dat ik je de rug toekeerde, je sms'jes negeerde, zelfs als ik in de stemming was om contact te maken en ook dingen verborg die er echt toe deden. We zijn nu ongeveer tien jaar uit elkaar gegaan. Oh jongen! Het lijkt wel alsof je gisteren onderuitgezakt op de bank zat om voor de 17e keer naar ZNMD te kijken, met dezelfde opwinding als Arjun tijdens het parachutespringen. Als ik de grenzen in twijfel trek, realiseer ik me dat dat het juiste was dat we konden doen. Je had je man die aandacht wilde, ik had mijn carrièredoelen die scheiding vereisten. Was het ik of jij die de olifant in de kamer toesprak en voorstelde om wat tijd vrij te nemen? Ik denk zeker dat jij, want jij bent het altijd die gelooft dat dialoog beter is dan ongemakkelijke stilte, terwijl ik als snotaap gewoon doe alsof er nooit iets mis met ons gebeurt.
Een ding dat mijn hart zowel kalmeert als breekt, is de relatie die ik met jou had. Ik was vredig om me voor je open te stellen, advies in te winnen, overwinningspartijen te plannen, maar ik heb me nooit aangemeld voor de fundamentele veranderingen die onze band in mij teweegbracht. Je wenste meer tijd, ik vroeg me af dat een beetje meer geen kwaad zou kunnen... en in zoveel kleine dingen heb ik me nooit gerealiseerd dat compromissen, wanneer ze worden belast, leiden tot verbrijzelde muren. Verwachtingen kunnen een grote overtreder zijn.
Een opmerking voor het toekomstige zelf: weet wanneer je moet stoppen! Mensen zijn erg kwetsbaar van aard, als ze worden gekoesterd, bloeien ze! Het is altijd fijn als iemand goed voor jezelf zorgt. Het gaat misschien niet altijd om GEVEN, pas op dat je niet te veel NEEMT zodat je op een dag het gewicht niet aankunt, en je de boeien gewoon zo erg breekt, dat er geen weg meer terug is! NOOIT, ik herhaal, verander jezelf nooit om de grillen en fantasieën van anderen te bevredigen. En doe nooit dingen die je niet wilt doen.
Het is een gelukkige wereld buiten, stap uit, ontmoet nieuwe mensen, leer en leer af!
De jouwe,
Ik wou dat we voor het eerst voor elkaar hadden gezorgd
Ex-vriend
Opinions and Perspectives
De manier waarop ze die geleidelijke emotionele afstandelijkheid beschrijven is pijnlijk accuraat
Ik vind het interessant hoe ze hun eigen cynisme in twijfel trekken terwijl ze cynisch zijn
Hun perspectief op eigenbelang in relaties lijkt gevormd door pijn uit het verleden
De afsluitende opmerking over leren en afleren is krachtig. Groei gaat niet altijd over het toevoegen van dingen
Dit voelt als een brief die we allemaal wel eens aan iemand hadden willen schrijven
De vermelding van ZNMD en die gedeelde momenten brengen de vriendschap echt tot leven
Ik waardeer het hoe ze geen van beide personen in het verhaal demoniseren. Soms lukken dingen gewoon niet
De interne strijd tussen het behouden van onafhankelijkheid en diepe verbinding wordt zo goed weergegeven
Heeft iemand anders zin om contact op te nemen met hun vriend na het lezen hiervan?
Het advies om niet te veel te nemen is cruciaal. Relaties hebben evenwicht nodig om te overleven
Hun schrijfstijl vangt echt de bitterzoete aard van verloren vriendschappen
De zin over verwachtingen die een overtreder zijn, komt echt hard aan. We verwachten vaak te veel van anderen
Fascinerend hoe ze vriendschap beschrijven als iets dat tegelijkertijd hun hart verzacht en breekt
De boodschap over weten wanneer te stoppen is belangrijk, maar timing is alles
Ik vraag me af of hun carrièredoelen het offer van deze vriendschap uiteindelijk waard waren
Het stuk over het verbergen van dingen die er echt toe deden, raakte me echt. Communicatie is zo cruciaal
Het lezen hiervan doet me mijn eigen vriendschappen meer waarderen. We nemen ze vaak voor lief
De auteur lijkt een aantal waardevolle lessen te hebben geleerd, zelfs als ze tegen een hoge prijs kwamen
Ik ben het eigenlijk niet eens met het idee om nooit dingen te doen die je niet wilt doen. Soms is dat precies wat vriendschap vereist
De manier waarop ze dat geleidelijke uit elkaar groeien beschrijven voelt zo authentiek. Het zijn vaak de kleine dingen die tot grote veranderingen leiden
Het is interessant hoe ze vermelden dat compromissen lasten worden. Het zet je echt aan het denken over de dynamiek in relaties
Het cynisme over geven en nemen in relaties lijkt een beetje overdreven. Niet alles heeft verborgen motieven
Ik vind het geweldig hoe ze die kleine details vastleggen, zoals de angstige blik met de hond. Het voelt zo echt
De auteur lijkt moeite te hebben met kwetsbaarheid. Mensen wegduwen voordat ze te dichtbij kunnen komen
Tien jaar is zo'n lange tijd om deze gevoelens met je mee te dragen. Het laat zien hoe diep sommige vriendschappen ons kunnen beïnvloeden
Dit geeft me zin om contact op te nemen met oude vrienden die ik uit het oog ben verloren
De zin over dialoog die beter is dan ongemakkelijke stilte is iets dat we allemaal moeten onthouden
Klinkt als klassiek overdenken voor mij. Soms moeten we relaties gewoon natuurlijk laten verlopen
Ik ben getroffen door hoe ze vriendschap beschrijven als zowel helend als hartverscheurend. Het is zo waar
Het zelfbewustzijn in dit stuk is verfrissend. Niet veel mensen kunnen hun eigen tekortkomingen toegeven
Dit resoneert met mijn ervaring van het verliezen van een goede vriend. Soms betekent groei uit elkaar groeien
Is er nog iemand benieuwd naar wat er met de andere persoon in dit verhaal is gebeurd? Ik zou graag hun perspectief horen
De metafoor over het koesteren van mensen als bloemen is prachtig. We hebben echt zorg nodig om te bloeien
Ik waardeer het dat ze erkenden dat beide partijen een rol speelden in het einde van de vriendschap
De balans tussen geven en nemen in relaties is lastig. Het is niet altijd zwart-wit
Ik weet niet zeker of ik het eens ben met het advies 'verander nooit jezelf'. Soms leidt verandering tot persoonlijke groei
Hun beschrijving van die eerste ontmoetingen is zo levendig. Het maakt me nostalgisch over mijn eigen vriendschapsbegin
Het stuk over doen alsof er niets aan de hand is, komt dichtbij. Ik doe dat ook in plaats van problemen aan te pakken
Ik vraag me af of de auteur echt gelooft dat ze niet terug kunnen. Tien jaar is een lange tijd, maar sommige vriendschappen zijn het waard om nieuw leven in te blazen
Interessant hoe ze carrière doelen versus relaties noemen. Soms moeten we moeilijke keuzes maken
De schrijfstijl voelt zo persoonlijk, bijna alsof je iemands dagboek leest. Het zet je aan het denken over je eigen relaties
Ik ben het niet eens met het idee dat al het geven met verwachtingen komt. Sommige mensen geven oprecht zonder iets terug te willen
Het advies om niet te veel te geven is raak. Ik heb deze les op de harde manier geleerd in mijn eigen vriendschappen
Ik vind het geweldig hoe ze die vroege vriendschapsmomenten hebben vastgelegd, zoals het voor de 17e keer kijken naar ZNMD. We hebben allemaal die speciale herinneringen
Die zin over verwachtingen als een grote boosdoener resoneerde echt met me. Ik heb zoveel vriendschappen zien stuklopen door onvervulde verwachtingen.
De auteur lijkt zichzelf tegen te spreken. Ze zeggen dat je nooit voor anderen moet veranderen, maar is een bepaald niveau van compromis niet noodzakelijk in elke relatie?
Wat me het meest opvalt, is hoe ze hun eigen rol in het einde van de relatie erkennen. Het is zeldzaam om zo'n eerlijke zelfreflectie te zien.
Heeft iemand anders de Harry Potter-referentie opgemerkt? Leuke touch om het te combineren met een waargebeurd verhaal.
Het stuk over de Google Maps-fout en de 9 3/4 muur deed me lachen. Die kleine momenten worden vaak onze meest dierbare herinneringen.
Ik ben verdeeld over het perspectief van de auteur. Hoewel zelfbehoud belangrijk is, vereisen betekenisvolle relaties soms dat we veranderen en groeien.
Dit artikel komt echt binnen. De manier waarop ze die interne strijd beschrijven tussen geven en nemen in relaties is zo herkenbaar.