Silver Age Fantastic Four-strips die nog steeds overeind blijven
Schrijver Stan Lee en kunstenaar Jack Kirby's originele oplage van 100 nummers van de Fantastic Four, van 1961 tot 1970, is het fundament waarop het Marvel Universe is opgericht. Gebaseerd op een superheldenfamilie van ontdekkingsreizigers gestationeerd in New York City, begon het team aan vele ongebruikelijke avonturen in hun bepalende stripserie.
Verschillende hoofdpersonages uit het Marvel Cinematic Universe (MCU) uit Black Panther, de Skrulls, Inhumans en de Kree-radicale Ronan the Accuser werden voor het eerst geïntroduceerd op de pagina's van Fantastic Four.Stripboeken hebben zich als medium echter drastisch ontwikkeld sinds de geboorte van de Fantastic Four in de periode 1956-1970, die bekend zou worden als de zilveren eeuw van de strips. Gelukkig biedt Marvel's First Family of Comics een overvloed aan verhalen voor hedendaagse lezers om hun tanden in te zetten en van te genieten alsof de boeken die vandaag zijn uitgebracht.
Deze man, dit monster (1966)
Misschien wel het meest tragische Fantastic Four-verhaal van Kirby en Lee, This Man This Monster neemt de tijd om het hart en de ziel van de Fantastic Four in Ben Grimm, oftewel het immer liefhebbende blauwogige Thing, te verkennen. Na een verrassende ontmoeting wordt The Thing vervangen door een griezelig menselijke bedrieger genaamd Ricardo Jones. Ricardo, een wetenschappelijk genie die jaloers is op teamleider Reed Richards, heeft Reed gevangen gezet in de buitenaardse dimensie die bekend staat als de Negatieve Zone, gelegen in het hoofdkantoor van het Fantastic Four's Baxter Building.
Ricardo slaagt er echter niet in om Reed te doden wanneer de heldenmoed in Ben Grimm naar Jones' eigen personage begint te sijpelen. Hoewel het verhaal misschien niet bestaat uit enorme gevechten en superschurken, is This Man This Monster een emotioneel stuk dat tot de kern van het eenzaamste personage van de Fantastic Four doordringt.
De Galactus-trilogie (1966)
Tot aan The Galactus Trilogy vonden de kosmische avonturen van The Fantastic Four over het algemeen plaats in de verre uithoeken van de ruimte. Met de komst van de gevreesde Devourer of Worlds Galactus en zijn even machtige heraut Norrin Radd, alias de Silver Surfer, zou de actie zijn weg vinden naar de aarde. Galactus en zijn onsmakelijke eetlust staan de Fantastic Four in de weg. Hoewel de Fantastic Four slechts supermensen zijn die terugvechten tegen een kosmische godheid, is de strijd tegen Galactus in Manhattan er een om nooit te vergeten.
In tegenstelling tot Marvel-schurken uit het verleden, stelde Galactus de helden voor een nieuw obstakel, niet alleen in zijn enorme powerset, maar ook in het feit dat hij een bedreiging was waarover niet kon worden onderhandeld of waarover niet kon worden onderhandeld. Earth and the Fantastic Four was toevallig Galactus' nieuwste keuze op het menu.
Bedlam in het Baxter-gebouw (1965)
Zelfs superhelden hebben tijd nodig zonder misdaadbestrijding om hun geloften te hernieuwen. In het derde deel van de dubbelgrote Fantastic Four Annual-serie viert het beroemde vreemde koppel van het titelteam, Reed Richards en Sue Storm, eindelijk hun langverwachte bruiloft... in een wereld vol superhelden en superschurken. Fantastic Four-aartsvijand Doctor Doom gebruikt een nieuw uitgevonden apparaat om een overvloed aan voormalige vijanden van het team naar The Baxter Building te lokken in zijn poging de beroemde Fantastic Four-bruiloft te saboteren, waardoor het hoofdkantoor van de Four de populairste plek is om te vertoeven.
De bruiloft van 72 pagina's krijgt jaarlijks bezoek van elke belangrijke superheld en een superschurk uit het hele Marvel-universum, waaronder Earth's Mightiest Heroes The Avengers, tijdreiziger Kang the Conqueror, de vriendelijke buurt Spider-Man, Skrull-kampioen Kl'rt alias de Super Skrull, en outcasts the X-Men. De bruiloft van de Fantastic Four is een evenement op zich, dankzij het grote aantal helden en schurken dat in hetzelfde boek samenkomt.
De zwarte panter (1966)
Voordat hij bij The Avengers werd gerekruteerd, zou Fantastic Four #52 lezers kennis laten maken met de mysterieuze Afrikaanse heerser die bekend staat als The Black Panther. Black Panther, geboren als T'Challa, rechtmatige troonopvolger van de Afrikaanse natie Wakanda, werd van kinds af aan tot koning gekroond en groeide op in verschillende vormen van man-tegen-man gevechten, vechtsporten en zelfs niet-fysieke prestaties zoals scheikunde om de grootste krijger in zijn land te worden. T'Challa lokte Amerika's geliefde Fantastic Four naar Wakanda en was van plan het team uit te schakelen en later vragen te stellen.
Panther en de helden zouden hun meningsverschillen echter snel opzij zetten om hun krachten te bundelen tegen een nog grotere bedreiging, namelijk de gewetenloze stroper Ulysses Klaw. De introductie van Panther is niet alleen belangrijk omdat hij een nieuwe superheldhaftige toevoeging was aan het Marvel-universum, maar ook een Centraal-Afrikaanse superheld die in de voorhoede van een gevestigde stripboektitel stond, in tegenstelling tot een ondergeschikte rol.
Het gevaar en de macht (1966)
Net als The Galactus Trilogy werd Peril and the Power losjes aangepast voor het grote scherm via de live-actiefilm Fantastic Four Rise of the Silver Surfer uit 2007. Doctor Doom, de vijand van de Fantastic Four, deelt zijn eerste aanraking met goddelijkheid door de oerenergie van Power Cosmic van de Silver Surfer te stelen en zijn nieuwe vaardigheden te gebruiken om de wereldheerschappij tot een goed einde te brengen. Wat deze boog boven de rest onderscheidt, is het feit dat aartsschurk Doctor Doom uiteindelijk zijn doel bereikt en voor een aantal zaken optreedt als leider van de aarde.
De planetaire overname van Doom neemt de gemene monarch mee in de strijd met zijn grootste bedreiging, de Fantastic Four, wat uitmondt in een episch vuistgevecht met The Thing. Hoewel het gevecht in een impasse eindigt, vliegt Doom iets te dicht bij de zon en ondervindt uiteindelijk de gevolgen. Peril and the Peril zet het personage van Doctor Doom in de schijnwerpers en de moeite die hij zal doen om zijn doelen te bereiken, die toevallig in strijd zijn met die van de Fantastic Four.
Bijna elk nummer van de originele Fantastic Four-serie introduceerde een nieuwe toevoeging die een cruciaal element zou worden op de pagina's van Marvel Comics. Zonder de Fantastic Four-uitgaven uit het zilveren tijdperk zou het moderne Marvel Universe in de huidige markt een heel andere arena zijn. Nu de Fantastic Four worden geïntegreerd in de MCU, is er een ruime mogelijkheid om eindelijk terug te grijpen op de strips die lezers blijven aanspreken.
Opinions and Perspectives
Ze wisten echt hoe ze elk personage onderscheidend en interessant konden maken.
Terugkijkend is het verbazingwekkend hoeveel blijvende concepten uit deze nummers voortkwamen.
De manier waarop ze complexe relaties behandelden was zijn tijd ver vooruit.
Je kunt zien waarom deze de basis werden voor het hele Marvel Universum.
Deze verhalen bewijzen dat goed personages schrijven nooit uit de mode raakt.
Elk personage had zijn moment om te schitteren. Echt goed uitgebalanceerde verhalen.
Deze opnieuw lezen laat echt zien waarom ze als klassiekers worden beschouwd.
De aandacht voor wetenschappelijke details onderscheidt deze verhalen echt.
Geweldig hoe deze nummers persoonlijke drama met superheldenactie in evenwicht brachten.
De ontwikkeling van Sue Storms krachten doorheen deze nummers is echt goed gedaan.
Het Baxter Building zelf voelt als een ander personage in deze verhalen.
De introductie van de Inhumans was een andere game-changer. Ze hebben zoveel toegevoegd aan het Marvel Universum.
Ik geef eigenlijk de voorkeur aan deze originele verhalen boven veel van de moderne interpretaties.
Silver Surfer's introductie in de Galactus Trilogie was perfect uitgevoerd.
De manier waarop ze de publieke identiteit van de FF behandelden was interessant. Geen geheime identiteiten nodig.
Johnny Storm's groei van heethoofdige tiener tot verantwoordelijke held is goed gedaan in deze nummers.
Deze strips laten echt zien waarom Reed Richards werd beschouwd als de slimste man in het Marvel Universum.
Ik vind het geweldig hoe ze niet bang waren om hun schurken af en toe te laten winnen. Het maakte alles onvoorspelbaarder.
Kirby's ontwerpen voor de Negatieve Zone beïnvloeden kunstenaars nog steeds vandaag de dag.
De wetenschappelijke concepten die ze introduceerden waren behoorlijk geavanceerd voor hun tijd.
Het lezen hiervan herinnert me eraan waarom de FF Marvel's First Family worden genoemd. De dynamiek is gewoon perfect.
De pacing in deze nummers is fantastisch. Ze wisten precies hoe ze lezers betrokken moesten houden.
Verbazingwekkend hoeveel van deze schurken nog steeds relevant zijn vandaag de dag. Ze wisten echt hoe ze blijvende antagonisten moesten creëren.
Ik mis de tijd dat stripachtergronden zo gedetailleerd waren. Kirby beknibbelde nooit op de omgevingen.
De karakterontwikkeling van Doctor Doom gedurende deze nummers is fascinerend om te volgen.
De relatie tussen Reed en Sue voelt verrassend modern aan in deze nummers.
Soms denk ik dat moderne FF-schrijvers te hard proberen dit tijdperk te heroveren in plaats van hun eigen ding te doen.
De Galactus Trilogie heeft superheldenstrips voorgoed veranderd. Niets was ooit meer hetzelfde daarna.
Deze verhalen slaan echt de spijker op de kop wat betreft de balans tussen sciencefiction en superheldenactie.
Ik waardeer hoe ze de introductie van Black Panther hebben aangepakt. Hij was geen stereotype, maar een volledig gerealiseerd personage.
Je kunt Kirby's kunst echt zien evolueren door deze nummers heen. Tegen de tijd dat we bij Galactus komen, is het gewoonweg ongelooflijk.
Het huwelijksnummer is eigenlijk een wie is wie van Marvel in die tijd. Verbazingwekkend hoeveel personages ze erin hebben weten te verwerken.
Ik vind het geweldig om deze aan nieuwe lezers te laten zien. Ze zijn meestal verrast door hoe goed de verhalen standhouden.
Lee en Kirby draaiden echt op volle toeren in deze periode. De creativiteit is gewoonweg buitengewoon.
De karakterisering van The Thing in This Man This Monster is waarschijnlijk het beste voorbeeld van karakterontwikkeling in het zilveren tijdperk.
Ik weet niet zeker of ik het eens ben over de dialoog die charmant is. Het kan soms behoorlijk moeilijk zijn om doorheen te komen.
Ik vind het altijd geweldig hoe de Negative Zone werd geïntroduceerd. Zo'n simpel concept dat later zo belangrijk werd.
De world-building in deze vroege FF-strips is ongelooflijk. Ze hebben zoveel van het Marvel Universum gecreëerd dat we vandaag de dag kennen.
Mijn kinderen zijn net zo dol op deze nummers als ik. Dan weet je dat ze echt tijdloos zijn.
Ik vind het fascinerend hoe ze serieuze thema's in evenwicht brachten met lichtere momenten. Moderne strips vergeten soms om het plezier erin te houden.
De emotionele kern van deze verhalen is wat ze overeind houdt. Kijk naar hoe ze Ben's worstelingen met zijn uiterlijk behandelden.
Wat me het meest imponeert, is hoeveel van deze concepten vandaag de dag nog steeds werken. Vooral Galactus voelt tijdloos aan.
De familiedynamiek van de FF komt echt tot uiting in deze nummers. Je kunt zien waarom ze hen Marvel's First Family noemen.
Weet je nog dat strips een compleet verhaal konden vertellen in één of twee nummers? Deze zilveren tijdperk FF-strips waren daar meesters in.
Ik vond de manier waarop ze Doctor Doom behandelden in Peril and the Power perfect. Hij heeft zelfs een tijdje gewonnen!
Het lezen van deze oude nummers laat echt zien hoeveel de MCU ervan heeft geleend. Vooral de Skrulls voelen precies aan als hun zilveren tijdperk versies.
Je mist het punt over This Man This Monster. Het ging niet om tragisch zijn, het ging om identiteit en verlossing.
Het huwelijksnummer was pure chaos en ik bedoel dat in de best mogelijke zin. Iedereen die ertoe deed, was er!
Is het iemand opgevallen dat de Fantastic Four in feite eerst wetenschappers waren en pas daarna superhelden? Dat was behoorlijk uniek voor die tijd.
Ik vind de dialoog juist charmant. Natuurlijk is het omslachtig, maar er is iets vertederends aan de manier waarop ze alles uitlegden.
Inderdaad, maar laten we niet te nostalgisch worden. De dialoog kan naar de huidige maatstaven behoorlijk zwaar op de hand zijn.
Denkt iemand anders dat moderne strips iets van deze Silver Age-verhalen kunnen leren? Ze stopten zoveel verhaal in afzonderlijke nummers.
De kunst in Peril and the Power verbaast me nog steeds. Kirby heeft zichzelf echt overtroffen met het tekenen van Doom met de Power Cosmic.
De introductie van Black Panther was baanbrekend. Het feit dat een Afrikaanse superheld zo prominent in 1966 te zien was, was zijn tijd ver vooruit.
Ik ben het er niet mee eens dat This Man This Monster het meest tragische FF-verhaal is. De komst van Galactus had naar mijn mening veel meer emotionele impact.
Net het huwelijksnummer weer uitgelezen. De manier waarop ze praktisch elk Marvel-personage in het Baxter Building wisten te verzamelen, was ongelooflijk voor die tijd.
De Galactus Trilogy veranderde alles. Daarvoor waren kosmische bedreigingen altijd ergens daarbuiten, maar Galactus naar de aarde brengen was een gamechanger.
Ik vind het geweldig hoe This Man This Monster echt diep ingaat op het personage van Ben Grimm. De emotionele diepgang die ze in 1966 bereikten, is eerlijk gezegd indrukwekkend.