The Iron Giant en How To Train Your Dragon zijn in principe dezelfde film

Het is duidelijk dat How to Train Your Dragon en The Iron Giant niet precies hetzelfde zijn. Om te beginnen is het ene een sci-fi-avontuur dat zich afspeelt in het Amerika van de jaren 60 en het andere een drakenfantasie die zich afspeelt op het eiland Berk tegen het einde van het Vikingtijdperk.

In feite lijken de films op het eerste gezicht helemaal niets gemeen te hebben, maar als je even de tijd neemt om wat beter te kijken, zie je dat deze twee animatiefilms veel verhaallijnen gemeen hebben en dezelfde grote thema's verkennen.

Familie: Hogarth en Hiccup komen uit eenoudergezinnen

In beide films worden de hoofdrolspelers opgevoed door een alleenstaande ouder die moeite heeft om te doen wat goed voor hen is. Hoewel nooit genoemd in The Iron Giant, was Hogarths vader canoniek gezien luchtmachtpiloot en tegen de tijd van de film was hij overleden (de omstandigheden waarin hij stierf zijn onbekend). Dan blijft Hogarths moeder Annie, ingesproken door Jennifer Aniston, over om voor hen beiden te zorgen.

Ze heeft het duidelijk moeilijk, ze moet meer diensten aannemen in het restaurant, waar ze als serveerster werkt, en hun logeerkamer moet verhuren om de eindjes aan elkaar te knopen.

Door de druk die op haar wordt uitgeoefend, heeft ze niet veel energie of geduld voor Hogarths uitgebreide fantasieën (zoals ze ze ziet), dus er is spanning tussen beide. Toch houdt ze zielsveel van haar zoon en laat ze alles vallen om hem te zoeken als ze denkt dat hij in gevaar is.

Stoick, de vader van Hiccup, met de stem van Gerard Butler, staat onder evenveel — zo niet meer — druk als Annie, die niet alleen voor zijn zoon zorgt, maar voor een heel dorp. Hij maakt zich voortdurend zorgen om zijn zoon die niet zoveel vechtlust toont als de andere kinderen in het dorp en vaak problemen veroorzaakt voor het dorp, zij het onbedoeld.

De twee hebben ook niets gemeen en vinden het moeilijk om hun behoeften aan elkaar over te brengen, maar Stoick doet altijd zijn best om te doen wat goed is voor Hiccup, zelfs door hem in te schakelen voor drakentraining, ondanks zijn zorgen.

In beide films zijn de ouders hardwerkende zorgzame individuen en hoewel ze in het begin moeite hebben om het eens te worden met hun kinderen, streven ze ernaar hen te begrijpen en te zien voor wie ze zijn.

De hoofdrolspelers zijn anders dan de mensen om hen heen

Behalve dat beide hoofdrolspelers ongebruikelijke namen hebben, zijn de hoofdrolspelers in How to Train Your Dragon en The Iron Giant sociale outcasts, die door anderen als verschillend worden bestempeld. Vanwege zijn gebrek aan kracht en pacifistische karakter wordt Hiccup door de kinderen van Berk belachelijk gemaakt. Hij krijgt pas hun goedkeuring als hij zich lijkt te conformeren aan het traditionele Vikinggedrag door tijdens zijn training de draken te verslaan.

Op dezelfde manier vond Hogarths moeder dat hij niet genoeg academisch werd uitgedaagd, waardoor hij naar een hogere klas werd gebracht; helaas leidt dit ertoe dat hij door de andere kinderen in zijn klas wordt gepest omdat hij anders was dan zij. Dit stopt pas als blijkt dat hij een rol heeft gespeeld bij het redden van de stad.

De jongens zijn intelligent en vindingrijk en gebruiken hun vaardigheden om Toothless and the Giant te helpen. Hogarth leert de reus niet alleen spreken, maar hij leert hem ook over filosofische onderwerpen op een gemakkelijk verteerbare manier, zoals het concept van de dood en het bestaan van zielen.

Hij bedenkt ook een manier waarop de reus kan eten zonder het dorp te verstoren en zijn dekmantel te verraden. Ondertussen slaagt Hiccup erin om Toothless een functionele staartvin te bouwen, evenals een zadel en mechanisme om de vin tijdens de vlucht te besturen.

Beide personages blijken ook meer empathie te hebben dan de mensen om hen heen, en tonen medeleven met wezens waar anderen bang voor zijn. Hogarth en Hiccup vinden de Giant en Toothless gevangen en kwetsbaar. In plaats van ze te doden of aan hun lot over te laten, bevrijden ze ze.

Hogarth zet de elektriciteit van de centrale uit, zodat de reus zich kan bevrijden van de hoogspanningsleidingen, en Hiccup snijdt de touwen door die Toothless binden zodat hij weg kan vliegen (ja, het was Hiccup die hem in de eerste plaats heeft gepakt, maar het punt staat nog steeds).

De hoofdpersonages proberen hun ontdekkingen te verbergen

Misschien wel een van de meest voor de hand liggende overeenkomsten tussen de films is het feit dat beide jongens vriendschap sluiten met een wezen dat uit de lucht is gevallen, hen van voedsel voorzien en hen nieuwe vaardigheden bijbrengen.

Hiccup ontdekt Toothless in het bos nadat hij hem heeft neergeschoten. Nadat hij zich realiseert dat hij door hem gewond is geraakt, begint Hiccup vriendschap te sluiten met Toothless en een mechanische staartvin voor hem te bouwen die hij helpt bij het gebruik van Toothless, wat hem in feite helpt om weer te leren vliegen met het nieuwe werktuig.

Hogarth stuit op de reus in het bos en begint, nadat hij zich realiseert dat de reus kan leren door hem na te bootsen, hem te leren spreken en hem over de wereld te vertellen.

Bovendien is het instinct van beide personages bij het vinden van deze ontdekkingen om ze vast te leggen - Hogarth met zijn camera en Hiccup met zijn notitieboek - en beiden moeten uiteindelijk hun ontdekkingen voor hun steden verbergen, waardoor ze in een aantal lastige situaties terechtkomen.

The Giant en Toothless worden verkeerd begrepen

Vanwege de vooroordelen van de volwassenen in de films dat draken hen zullen doden als ze de kans krijgen en dat de reus een wapen moet zijn uit Rusland of een ander land dat wil binnenvallen, worden zowel Toothless als de Giant verkeerd begrepen en gevreesd.

Toch spelen beide een belangrijke rol bij het redden van de respectieve menselijke gemeenschappen. Toothless werkt samen met Hiccup om de drakenkoningin te doden en de reus offert zichzelf op om de raket uit de stad weg te lokken.

De grote misvatting in beide films is dat de draken en de reus eerst de mensen zullen aanvallen als het tegenovergestelde waar is; ze vallen alleen aan als ze de behoefte voelen om zichzelf te verdedigen.

Dit wordt geïllustreerd door hun fysieke kenmerken. In een neutrale of vrolijke stemming blijven de tanden van Toothless ingetrokken in zijn tandvlees. Pas als hij gedwongen wordt te vechten, komen ze tevoorschijn (hij gebruikt ze natuurlijk ook om te eten, maar toch).

Op dezelfde manier transformeert de IJzeren Reus alleen delen van zijn lichaam in wapens als hij een geweer waarneemt, het is een soort afweermechanisme. De vooroordelen tegen de draken en de reus worden aan het begin van de film gedemonstreerd.

De openingsscènes

Enkele van de eerste dingen die uit de twee films kunnen worden getrokken, zijn de parallellen tussen hun openingsscènes. De Iron Giant begint met de reus die uit de ruimte valt en tijdens een hevige storm in zee op aarde landt.

Tegelijkertijd is een eenzame visser in de storm terechtgekomen en probeert hij zijn boot onder controle te houden terwijl hij probeert de vuurtoren te vinden die hem naar het land zal leiden. De reus stijgt op uit de zee, waardoor de vissersboot neerstort en de visser bijna verdrinkt.

In How to Train Your Dragon begint de film met de Vikingen midden in een gevecht met de draken terwijl ze proberen hun vee te beschermen. In beide gevallen worden de reus en de draken aanvankelijk voorgesteld als entiteiten om bang voor te zijn; de reus als een onheilspellende onbekende aanwezigheid en de draken als hardnekkige vuurspuwende roofdieren.

Het zou kunnen dat het de bedoeling van de filmmakers was om de meningen van het publiek in eerste instantie af te stemmen op de volwassenen in de verhalen, die worden geregeerd door hun paranoia en angst voor het onbekende, voordat ze de reizen van Hiccup en Hogarth zien terwijl ze leren en omgaan met de Giant en Toothless.

Vrienden komen hen te hulp

De vriendschap tussen Hiccup en Hogarth met Toothless and the Giant leidt ertoe dat ze een hechte band met anderen krijgen, sterke vriendschappen opbouwen en laten zien dat de overtuigingen van mensen kunnen veranderen.

Astrid (America Ferrera) heeft het grootste deel van haar leven getraind om op draken te jagen en ze te doden, maar staat aanvankelijk zeer sceptisch tegenover Toothless en probeert hem zelfs aan te vallen. Maar nadat ze Hiccup heeft gehoord en tijd met Toothless heeft doorgebracht, beseft ze dat haar opvattingen misschien verkeerd waren, waardoor ze dichter bij Hiccup komt te staan en hem heeft geholpen de andere kinderen ervan te overtuigen dat draken niet gevaarlijk zijn. Astrid en de anderen spelen dan een belangrijke rol in de strijd tegen de drakenkoningin.

Dean (Harry Connick Jr.), een artiest in The Iron Giant, is iets makkelijker te overtuigen, maar heeft soortgelijke overtuigingen die moeten worden omvergeworpen wanneer Hogarth hem aan de Giant voorstelt. Dean is aanvankelijk bang voor de Reus, maar nadat hij hem heeft geobserveerd, is hij bereid hem te accepteren, vooral als hij beseft dat hij hem kan helpen met zijn kunst; hij is echter nog steeds voorzichtig en snel om Hogarth te beschermen wanneer hij denkt dat dat nodig is.

Ondanks zijn voorzichtigheid maakt hij nooit overhaaste beslissingen en is hij de eerste die inziet dat de reus pas aanvallend wordt als hij wapens ziet en zijn best doet om het leger hiervan te overtuigen en Hogarth zoveel mogelijk te helpen.

Kinderen moeten het opnemen tegen volwassen antagonisten

In beide films moeten de kinderen het opnemen tegen volwassen tegenstanders die denken dat ze het beter weten. Voor Hiccup is het zijn vader, Stoick, die zijn hele leven is opgevoed om tegen draken te vechten en vastbesloten is hun nest te vinden, denkend dat het zijn dorp zal beschermen.

Voor Hogarth is dat Kent Mansley (Christopher McDonald), een corrupte regeringsfunctionaris wiens vastberadenheid om erkenning te krijgen zwaarder weegt dan zijn bezorgdheid voor de inwoners van de stad.

In beide verhalen verzamelen de mannen hun krachten tegen Toothless and the Giant, waarbij Stoick de strijders van het dorp verzamelt en Kent het leger inschakelt. De oorzaak van hun gedrag is ook hetzelfde; ze worden gevoed door onwetendheid, kortzichtigheid en paranoia, omdat ze niet in staat zijn de realiteit van hun situaties en het gevaar dat ze anderen in gevaar brengen, waar te nemen.

Stoick bevrijdt uiteindelijk de drakenkoningin, riskeert de levens van zijn dorp, klampt zich vast aan de waanidee dat hij het kan verslaan, terwijl Kent een raketaanval uitvoert op de stad waarbij iedereen om het leven zal komen.

Toothless en The Giant offeren zichzelf op om de stad te redden

Door de acties van Stoick en Kent worden Toothless and the Giant gedwongen de steden te redden en daarbij zichzelf op te offeren. Toothless en Hiccup nemen het op tegen de drakenkoningin en komen terecht in een explosie. Als ze zien wat er gaat gebeuren, gebruikt Toothless zijn lichaam om Hiccup te beschermen. Hoewel hij het overleeft, is het veilig om te zeggen dat Toothless niet zou hebben geweten dat hij zou leven toen hij ervoor koos zijn vriend te beschermen.

Op dezelfde manier redt de reus de stad van de raket door zichzelf op zijn pad te brengen, waardoor de raket en hijzelf ontploffen voordat deze de stad bereikt. Hoewel het aanvankelijk lijkt alsof hij dood is, laat het einde van de film zien hoe de reus zichzelf weer in elkaar zet, maar net als Toothless wist de reus misschien niet dat dat zou gebeuren, de raket had de kracht kunnen hebben om hem volledig te vernietigen voor zover hij wist.

Door deze daden van zelfopoffering veranderen de meningen en denkwijzen van het dorp en de stad, waarbij het dorp Berk hun leven aanpast om draken op te nemen, en Hogarth de Reus als een held behandelt en ter ere van hem een standbeeld opricht zodat de mensen weten wat hij heeft gedaan.

How to Train Your Dragon en The Iron Giant zijn prachtige unieke films, maar de kern van elk verhaal is hetzelfde. Ze dagen de vooroordelen en ongegronde angsten van mensen uit en laten zien dat met een open geest iedereen beter af zou kunnen zijn.

Ze maken ook een interessante opmerking over de bereidheid van kinderen en volwassenen om te leren, en hoe een eenvoudigere manier om de wereld te zien daadwerkelijk nuttig kan zijn. De kracht van de onschuld van kinderen is geen nieuw element in een verhaal, maar komt in deze films heel goed tot uiting.

Deze films zijn prachtig gemaakte, goed geacteerde creaties met aangrijpende boodschappen die emotioneel zijn en van toepassing zijn op een publiek van alle leeftijden, en hopelijk zijn ze niet de laatste die gemaakt zijn.