„The Great North” robi furorę w kwestii reprezentacji osób queer

„Wielka Północ”, błyszcząca nowa seria z animacji Fox, niedawno zakończyła swój pierwszy sezon. Został stworzony przez Minty Lewis (pisarkę „Regular Show” i „Close Enough”) Wendy Molyneux i Lizzie Molyneux-Logelin (autorki „Bob's Burgers”). Oni, wraz z Loren Bouchard, są producentami wykonawczymi. Fani zauważą podobne podejście do pisania, styl artystyczny i projekt postaci jak „Bob's Burgers”. Jednak program był w stanie wyróżnić się na ważne sposoby.

Jedną z głównych różnic poza rodziną Tobin mieszkającą na wiejskiej Alasce jest wiek bohaterów. Z dwoma starszymi nastolatkami i jednym dorosłym bratem, który mieszka z narzeczoną, automatycznie pojawiają się różne historie, które dzieci Belchera były po prostu za młode, aby je ukryć.

Jest też sprawa nieobecnej matki, która porzuca rodzinę, aby przeprowadzić się daleko. To pozostawiło emocjonalny bagaż dla samotnego ojca Beefa i jego czworga dzieci. Cały pierwszy sezon jest pełen sprytnych epizodów, i ciepłych chwil, gdy poruszają się, pozostając blisko jako rodzina, ale także znajdując własny pokój do rozwoju jako jednostki. To także naprawdę zabawna komedia ze świetną obsadą głosową, w tym Nickiem Offermanem, Jenny Slate, Willem Forte i Dulcé Sloan.

Jednym z miejsc, w których „Wielka Północ” naprawdę odcisnęła swoje piętno, była „Pride & Prejudance Adventure”. Ten odcinek pokazuje, co telewizja może zrobić, gdy queerowe historie są niezwykle dobrze obsługiwane.

Odcinek opowiada o szesnastoletniej Judy Tobin, która jest zdeterminowana, aby poprosić swoją zakochanie się z pierwszego odcinka do szkolnego tańca. To jednak nie jest zwykły taniec szkolny, to Thomas Wintersbone Memorial Ladies' Choice Dance. Judy opowiada o swoich planach, by zapytać Crispina Cienfuegosa, a także historię pochodzenia tradycji, swojej wyimaginowanej przyjaciółce Alanis Morissette... która pojawia się w Aurora Borealis, co miałoby sens w serialu.

W XIX wieku, z jednopokojowym domem szkolnym i trudniejszymi warunkami życia, nauczyciel Thomas Wintersbone chciał poślubić opiekuna ziemi, Ruby Wrench. Plan polegał na zamieszkaniu w dwóch oddzielnych domkach, ponieważ, jak mówi przysłowie, „ich miłości nie mogła powstrzymać tylko jedna kabina”.

Ojciec Ruby sprzeciwił się, stwierdzając, że Thomas ma zbyt duże „wewnętrzne usposobienie”, aby być dobrym dostawcą, i dał mu test, aby przetrwać miesiąc na dziczy Alaski. Thomas „prawie natychmiast zmarł w zamieć”. Ruby nigdy nie wyszła za mąż i zamiast tego spędziła resztę życia w jednej chatce ze swoją najlepszą przyjaciółką Anne.

Pis@@ arz „The Great North” Charlie Kelly przeprowadził wywiad dla podcastu Gayest Episode Ever i powiedział: „Myślę, że dla wielu ludzi, a zwłaszcza queerowych ludzi, kiedy oglądają odcinek, wiedzą od pierwszego retrospekcji, w którym Judy opisuje mit Thomasa i Ruby do Alanis, że Thomas i Ruby byli gejami. To jest prawie po to, abyśmy wiedzieli”.

Miasto, które przepisało tę historię, doprowadziło do tradycji tańca wybieranego przez dziewcząt, z każdym chłopcem, który nie jest zaproszony, musiał stać na zewnątrz przez godzinę „w hołdzie Thomasowi”.

Zanim przejdziemy dalej do odcinka, warto zauważyć, jak Ham został uznany za postać gejowską, i jak jego „wyjście” nie stanowiło problemu.

W pierwszym odcinku, Beef jest zły na to, że rodzina „rozchodzi się” po tym, jak Judy dostaje pracę w centrum handlowym, a na szczycie napięcia ujawnia się jeszcze więcej tajemnic. Ham wybiera tę chwilę, by kontynuować, mówiąc: „Również... jestem gejem”. Młodszy brat Moon mówi w imieniu wszystkich, mówiąc: „Ham, wiemy. Przychodziłeś do nas kilka razy”. Wtedy Beef mówi, komicznie wciąż w tonie kłótni: „I kochamy cię takim, jakim jesteś, do cholery”.

To nie jest urządzenie fabularne. To jedna linia. To kawałek jego już wypracowanej postaci. Brzmi to prosto, ale jak powiedział pisarz Charlie Kelly Pride.com, „wiele telewizji traktuje dziwactwo postaci jako źródło dramatu lub napięcia emocjonalnego, a praca nad czymś, w czym tak nie jest, jest naprawdę ekscytu jąca”.

W następnej scenie „Pride & Prejudance Adventure” Tobinowie opowiadają o tańcu przy stole śniadaniowym, a Honeybee pyta swojego przyszłego teściowego: „Jakieś wyjątkowe faceci przykuły ci uwagę?” Odpowiedź Hama brzmi „nie” i tutaj ustalamy, że chociaż nie miałby nic przeciwko czekaniu na zewnątrz z „lewicowcami”, zostanie zaproszony przez swoją kuzynkę Beccę, która jest w mieście.

Judy i jej ukochana Crispin pracują w miejskim centrum handlowym. Judy prosi go na taniec pod koniec zmiany, kiedy Ham jest, aby ją odebrać. Crispin faktycznie najpierw porusza taniec, aby zapytać, czy Ham idzie za nimi, widowni jest jasne, że on i Ham mają romantyczną is krę.

Kiedy Judy oficjalnie go pyta, Crispin ustala, że Ham pójdzie z kuzynką Beccą, i może iść z Judy, ale on i Ham naprawdę pójdą razem.

Judy jednak nie rozumie tego i jest podekscytowana, że jej ukochana idzie na taniec jako jej randka.

Kilka następnych scen jest komicznych i ujmujących, ponieważ Judy traktuje Crispina jak randkę... przez cały czas on i Ham wyraźnie flirtują.

Publiczność może zobaczyć, czego Judy nie potrafi, i chociaż się myli, nie jest w bł ędzie. Ham i Crispin również nie są zirytowani jej obecnością, ale są przez siebie zbyt oczarowani, aby naprawdę zwracać na nią uwagę.

Trwa to aż do tańca, kiedy ostatecznie Crispin udaje potrzebę przerwy w łazience, aby Judy zostawiła go samego z Hamem na parkiecie. Ham i Crispin następnie dzielą się super słodkim pierwszym pocałunkiem. Judy widzi to jednak, a jej niewinne złudzenie jest zniszczone.

Judy nigdy nie jest zła na swojego brata za to, że jest z Crispinem i jest raczej zdenerwowana, gdy sprawy nie układają się tak, jak myślała.

Na korytarzu Judy rozmawia z plakatem Thomasa Wintersbone'a, i opowiada jej prawdziwą historię ta ńca. On i Ruby nigdy nie byli zakochani. Oboje byli gejami i postanowili się poślubić, aby uniknąć prześladowań. Plakat Thomas wyjaśnia Judy, że przepisanie prawdy nie przypominało tego, co robiła Hamowi i Crispinowi, którzy zasługują na właściwą historię miłosną.

W ten czy inny sposób nie jest definitywne, czy to cała wyobraźnia Judy i sama dochodzi do nowego zrozumienia, czy też naprawdę odwiedza ją duch, który potrafi właściwie wyjaśnić rzeczy.

„Byłam lesbijką dla mężczyzn”.
Ostatni odcinek #TheGreatNorth miał bardzo słodką historię i dowiedzieliśmy się prawdy o najsłynniejszym Nauczycielu w mieście. pic.twitter.com/7AhSlGU46U— Lezwatch.tv???? ???? ️‍????? (@lezwatchtv)

17 marca 2021 r

Według wy wiadu z Charliem Kelly w podcastu Gayest Episode Ever, jest to „sposób na zwerbalizowanie i aktywowanie tej świadomości, którą ma w sobie, i że ludzie w tym mieście powinni byli mieć bardzo dawno temu. Myślę, że prawdopodobnie stąd pochodzi jego komedia o tym, że „dziewczyna się obudzi”. To bardzo oczywiste, że taka jest prawda tego mitu o mieście”.

Judy następnie uruchamia alarm pożarowy, aby wyprowadzić wszystkich na zewnątrz. Ogłasza wszystkim prawdziwą historię tańca, i jak tradycja nie powinna trwać, gdy tak naprawdę nigdy nie było historii miłosnej, tylko dwie osoby, które nie mogły być sobą.

Uwaga dodatkowa: Dlaczego uruchamianie alarmu pożarowego pod fałszywymi pretekstem jest tak przypadkowe w mediach? W prawdziwym życiu, to tak naprawdę OGROMNA sprawa.

Tak czy siak, Judy nie zaprasza Crispina, aby zamiast tego Ham mógł być jego randką. Kończymy tym, że wszyscy szczęśliwie tańczą razem na siłowni.

To naprawdę dobrze zrobiony odcinek, i staje się lepszy, im więcej o tym myślisz. W ramach kategorii programu można go zgłosić w sekcji „Epizod związków rodzeństwa”. Jednak jest to także „specjalny odcinek” serialu, nawet jeśli tak się nie wydaje... i o to chodzi.

W rzeczywistości jest to tak ładnie zrobione, warto pamiętać, jak wyglądały inne „odcinki gejowskie” z seriali, które pojawiły się przed nim.

Weźmy na przykład odcinek „Simpsonów” z 1997 roku, „Homer's Phobia”. Simpsonowie spotykają Johna (granego przez Johna Watersa) właściciela kiczowatego sklepu z biżuterią i przedmiotami kolekcjonerskimi w Springfield Mall. Homer zaprasza go na obiad, a oni tańczą do płyt. Rodzina lubi go za wyjątkowy gust i wiedzę o popkulturze. John uważa Simpsonów za czarujących z punktu widzenia „obozu” w tym, jak naprawdę dostosowują się do amerykańskiego modelu rodziny „2,3 dzieci”.

Następnego ranka Homer mówi Marge, że chce zaprosić Johna i jego żonę na drinka. Marge mówi, że „nie sądzi, że jest żonaty” i pyta Homera: „Czy John nie wydawał ci się trochę... świąteczny?” Kiedy Homer w końcu to dostaje, jest przerażony i wpada w panikę myśl o geju, który z nim tańczył. Homer twierdzi, że jego nieufność nie jest „dlatego, że jest gejem”, ale raczej dlatego, że jest „podkradkiem”, który „nie dał wszystkim do zrozumienia, że jest... taki”.

P@@ óźniej John wraca na kawę z Marge, a Homer zauważa, że Bart go naśladuje (tańczy w peruce, którą przyniósł). To coś w rodzaju „ostatniej słomy” dla Homera, i konfrontuje się z Johnem, aby powiedzieć mu, że „odbiera” swojego sy na.

Reszta odcinka jest pełna coraz bardziej absurdalnych sposobów na „wyprostowanie Barta”, po tym, jak Homer obawia się, że wpływ Johna wpływa na Bart. wynika to z chęci „ochrony” Barta, ale wszystkie reakcje Homera są narysowane w taki sposób, że nikt nie opuściłby epizodu myśląc, że zachowuje się racjonalnie lub modeluje dobre zachowanie.

W końcu Homer przychodzi, by szanować Johna (ale dopiero po tym, jak John uratuje mu życie) i ostatecznie mówi Bartowi: „Każdy sposób, w jaki zdecydujesz się żyć, jest ze mną w porządku”.

John jest jednorazową postacią, ale przynajmniej wciąż jest trochę wypracowany na jednorazowy występ. Jego bycie gejem nie jest postrzegane jako negatywne, i nie jest traktowane jako punchline.

Jak wyjaśni ł dr Bryan Wuest, który ma doktorat z UCLA w kinematografii i studiach medialnych, jako gość podcastu Gayest Episode Ever, Homer zademonstrował popularną strategię stosowaną w tamtych czasach w sitcomach, polegającą na „posiadaniu bohatera, który jest zastępcą publiczności, który ma pewien dyskomfort związany z homoseksualizmem, a potem daje... ludziom, którzy nie są do końca pewni, gdzie stoją Jest to punkt wejścia.” To mapa drogowa emocjonalnej podróży, którą publiczność może mieć również.

Istnieją nawet najnowsze przykłady w telewizji robiące mniej ekstremalną wersję tego, na przykład w „This Is Us” lub „One Day at a Time”, gdzie matka oczywiście akceptuje swoją homoseksualną córkę, która niedawno wyszła, ale później wyznaje innym postaciom, to wciąż trochę korekta.

Oczywiście ważne jest, aby takie odcinki były w telewizji. Nadal są potrzebne i zapewniają ten sam punkt widzenia rodzicom (lub komukolwiek w tym zakresie), którzy chcą być wspierani, ale potrzebują trochę czasu na dostosowanie.

Jednak „Wielka Północ” nie zrobiła tego odcinka. Nie było „punktu wejścia”, żadnego członka rodziny, który naprawdę musiałby być przekonany o czymkolwiek... po prostu przestarzałej tradycji i uświadomienia sobie, kto naprawdę powinien być czyją datą tańca. Wrogiem jest tutaj subtelna heteronormatywność i przepisywanie historii, aby uczynić historię bardziej smaczną.

Krótko mówiąc, „Pride & Prejudance Adventure” to piękny odcinek, który przypomina nam, że jest o wiele więcej historii LGBT do opowiedzenia, zwłaszcza od głównych bohaterów. Pokazuje również, że nie każda historia musi pochodzić albo z bezpośredniego pokonania homofobii, albo ze świata, w którym homofobia nie istnieje i nigdy nie istniała. Oba rodzaje historii są ważne i wymagają opowiedzenia, ale to wspaniałe i niezwykłe, że usłyszeliśmy historię, która nie jest żadną z tych rzeczy.

Miejmy nadzieję na przyszłość z większą liczbą tych historii i oklaskujmy „Wielkiej Północy” za to, że dała światu tę.