Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
By continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
Nu ongetwijfeld een koud onderwerp, maar de Star Wars-prequel-films kregen bij de release veel haat en worden nog steeds geminacht door fans van de originele trilogie. Ik zou graag willen beargumenteren waarom de Prequels eigenlijk best goed zijn, zeker de moeite waard zijn om opnieuw te bezoeken, en hopelijk een aantal mindsets veranderen.
Toen 'Star Wars Episode 1: The Phantom Menace' in 1999 werd uitgebracht, werd door fans met polariserende bijval ontvangen. Sommigen vonden dat het een verademing was voor de franchise om de oorsprong van Darth Vader te laten zien, maar veel fans van de originele trilogie hadden er een hekel aan omdat ze gewoon de diepgewortelde nostalgische overlevering durfden uit te dagen of voort te zetten.
Ewan Mcgregor speelt een jongere, energiekere Obi-Wan Kenobi, een 'padawan' van zijn Jedi-meester, Qui Gon Jinn, gespeeld door Liam Neeson. Verwikkeld in hun lijfwachttaken voor de jonge koningin Amidala van Naboo (Natalie Portman), raken de twee Jedi gestrand op de planeet Tatooine en roepen ze de hulp in van de jonge Anakin Skywalker om hun reis over de woestijnplaneet te verdienen.
De speciale effecten zijn veel scherper in de Prequels, die niet noodzakelijk alles zijn, maar zeker visueel helpen. We maken kennis met misschien wel de coolste Sith-leerling ooit in Darth Maul: een gehoornde, acrobatische Dathomiriaan. Dirigent John Williams' 'Duel of the Fates' speelt op de achtergrond terwijl Maul onthult dat zijn dubbelzijdige rode lichtzwaard een fantastisch moment is voor de hele franchise.
Oké, dus: tijd om de Gungan in de kamer toe te spreken. Jar-Jar Binks. Het onhandige, afschuwelijke excuus voor komische opluchting is een terechte reden om 'The Phantom Menace' niet leuk te vinden, en is waarschijnlijk de reden waarom fans de prequels in het algemeen niet leuk vinden. Zijn karakter beledigt een verder grootse trilogie.
Zijn karakter is een belangrijke schakel in het rekruteren van de Gungan-race voor de droidstrijd aan het einde van 'The Phantom Menace', maar het is moeilijk om hem te vergeten om van het hoofdverhaal te genieten. Slim, en mogelijk als reactie op zijn slechte ontvangst, is zijn aanwezigheid vrij ingetogen in afleveringen 2 en 3. Het lijkt erop dat alle andere Star Wars-canon probeert te vergeten dat hij ooit heeft bestaan, aangezien de Gungan-race over het algemeen niet veel voorkomt in andere media.
Aflevering 2, 'Attack of the Clones', gaat over het geheime kloonleger dat wordt gebouwd door een voormalige Jedi, terwijl een oudere en wijzer bebaarde Obi-Wan Kenobi op onderzoek uitgaat. Dit zijn de toekomstige 'stormtroopers' die we kennen van de originelen. Een oudere, meer onstuimige Anakin Skywalker raakt in conflict met zijn liefde voor zijn minnares Padme en zijn angst om haar en zijn moeder te verliezen. Dit is het begin van zijn aantrekkingskracht op de Dark Side.
'Attack of the Clones' is weliswaar nogal flauw op sommige plaatsen met een bloeiende romantiek, maar is zeer goed in de gaten te houden vanwege het vermogen om de vraag te beantwoorden „waar kwam het leger van het Rijk vandaan?” Het geeft antwoord op de vraag hoe het Rijk zo'n geheime kracht kon verwerven om in de toekomst de Hoge Republiek en de Jedi-orde omver te werpen.
De enige onsympathieke factoren zijn eigenlijk de flauwe romantische scènes die niet in hun verband staan (die ook aanwezig waren in de originelen met het grensverleggende gesprek over sekspest van Han Solo) en de casting van Hayden Christiansen. Hoewel hij de angstige tiener goed speelde, denk ik dat mensen verwachtten dat de jonge Darth Vader meteen de stem en krachtige houding van James Earl-Jones zou hebben.
Toegegeven: de tiener Anakin is nogal snotneus en humeurig, maar waar je rekening mee moet houden is dat het een oorsprongsverhaal is en dat niemand inherent slecht geboren wordt. Deze film probeert slechts de geleidelijke neergang van zijn val uit de gratie te tonen.
'Attack of the Clones' kent een geweldig Jedi-gevecht op de planeet Geonosis, alleen onderbroken door meer huiveringwekkende komische reliëfs van C3-P0, die door hardcore fans over het hoofd worden gezien als ook ongelooflijk irritant in de originelen. Elke Star Wars-fan moet oogverblindende pogingen tot humor accepteren, welke trilogie je ook verkiest.
Aflevering 3, „The Revenge of the Sith” is misschien wel mijn favoriete 'Star Wars'-film. Hier zien we de ware neergang van Anakins angst en woede, verdraaid en vastbesloten om moorddadige haat te worden. Gevoelens worden alleen gekoesterd en versterkt door kanselier Palpatine, met wie hij een band begint op te bouwen en meer te weten komt over zijn schimmige kennis van de Dark Side. Het hele heelal vervalt in chaos, oorlog en rebellie door het gewicht van zijn beslissingen.
De Raad wordt omvergeworpen, samenzweringen ontmaskerd, de Jedi-orde gevallen en verstrooid, en het kwaadaardige Rijk herrijst. Anakins acties resulteren in de dood van zijn geliefde Padme: een lot dat hij ironisch genoeg in de eerste plaats probeerde te voorkomen. Hun kinderen, Luke en Leia, zijn bij hun geboorte gescheiden en het toneel is helemaal klaar voor 'A New Hope', met een verrijkt achtergrondverhaal dat de originelen nog meeslepender maakt.
De prequels van 'Star Wars' verdienen veel meer lof en erkenning van bekrompen fans van de originelen, vooral wanneer de originelen net zo gebrekkig en genuanceerd zijn als beide trilogieën die erop volgden. Ik denk dat wat wordt beschouwd als het meest saaie element waar originele fans een hekel aan hebben, is dat het verhaal de politieke geschillen en borrelende onderstromen van separatisme introduceert die de titulaire 'oorlogen' veroorzaken. Cold spoiler alert: bondskanselier Palpatine is niemand minder dan Sith-leider Darth Sidious!
Het subplot van de trilogie, en verreweg het meest interessante, is de gestage stijging van Palpatines aan de macht, niet anders dan die van Adolf Hitler. Ook hij was een geweldige spreker en motivator in het openbaar, en geleidelijk veranderde hij de manier van denken en het klimaat naar zijn manier van denken. Darth Sidious creëerde problemen in de galactische regering die zijn ontmaskerde gezicht, Palpatine, zou kunnen oplossen.
Dit bracht Palpatines carrière alleen maar naar een hogere macht, wat zijn loyaliteit aan de Sith ten goede kwam toen het tijd was om hen te corrumperen om de Jedi te verslaan en over het heelal te regeren, met zijn beroemde commando: „Execute Order 66”. De agressieve standpunten van Palpatines in commissies winnen aan populariteit bij het volk en zorgen ervoor dat hij schijnbaar de enige man voor de baan is.
Ironisch genoeg (en slim) gebruikt hij democratie om zijn eigen tijdperk van dictatuur en tirannie in te luiden. Het is een heel slim zijplot dat het begin van het nieuwe rijk laat zien en het klimaat perfect instelt dat voor het eerst werd gezien in 'A New Hope'.
Kortom, als koppige hardcore fans van de originelen hun blinde haat over het hoofd zouden zien, en met een open geest naar de prequels zouden kijken (heel open als het op Jar-Jar Binks aankomt) en die roze bril van nostalgie zouden afzetten, zouden ze merken dat ze eigenlijk best leuk zijn, heel goed geschreven zijn en perfect in de canon passen. Kon ik nu maar hetzelfde doen met de vervolgtrilogie...
Ik vind het geweldig hoe deze films de Jedi op hun hoogtepunt laten zien, voor hun val
Het is fantastisch om Obi-Wan's personage zich te zien ontwikkelen in alle drie de films
Ik geniet eigenlijk van de politieke aspecten. Ze maken het conflict zinvoller
Ik had nog nooit nagedacht over de Hitler-parallel met Palpatine. Dat is fascinerend
Je maakt een paar goede punten, maar die Anakin-Padme-romance is nog steeds verschrikkelijk
De prequels blinken uit in het tonen van de grootsheid van het Star Wars-universum
Interessant artikel, maar ik kan nog steeds niet over sommige dialogen heen komen
Ik denk dat de tijd vriendelijk is geweest voor deze films. Ze zijn beter verouderd dan verwacht
De scène waarin Obi-Wan Anakin brandend achterlaat, is gewoon hartverscheurend
Palpatine's manipulatie van Anakin is briljant gedaan gedurende de hele trilogie
Ik vind het geweldig hoeveel details er zijn gestoken in het tonen van Coruscant en verschillende planeten
Ik hou eigenlijk wel van de politiek. Het geeft het sterrenstelsel een realistischer en meer bewoond gevoel
Die scène waarin Anakin de jonge Jedi-leerlingen vermoordt, achtervolgt me nog steeds
De Clone Wars-serie heeft echt geholpen om dit tijdperk nog verder uit te diepen
Ik waardeer het dat het artikel de gebreken erkent en tegelijkertijd de algehele kwaliteit verdedigt
De prequels hebben geweldig werk geleverd door de arrogantie en het falen van de Jedi Order te laten zien
De speciale effecten houden het eigenlijk beter vol dan de updates van de originele trilogie
Count Dooku werd ernstig onderbenut. Christopher Lee verdiende meer schermtijd
Ik heb de haat voor Jake Lloyds prestaties nooit begrepen. Hij was nog maar een kind
De Slag om Geonosis is een van de beste grootschalige veldslagen in een Star Wars-film
Ik ben het er niet mee eens dat Jar Jar het enige probleem is. Het houterige acteerwerk is in alle drie de films te zien
Ik vind het geweldig hoe het artikel ook wijst op de gebreken in de originele trilogie. Die waren ook niet perfect
Hoe zit het met de midichlorians dan? Dat was een vreselijke toevoeging aan de lore
Helemaal mee eens dat de politieke subplot fascinerend is. Het laat zien hoe democratieën kunnen vallen
De senaatscènes waar iedereen over klaagt, maken het verhaal juist complexer en betekenisvoller
General Grievous was zo'n verspild personage. Hij had zoveel meer kunnen zijn
Interessant perspectief, maar ik denk nog steeds dat de originele trilogie in bijna elk opzicht superieur is
De Order 66-sequentie breekt nog steeds mijn hart elke keer als ik ernaar kijk
De worldbuilding in de prequels heeft het Star Wars-universum echt op interessante manieren uitgebreid
Ben het eigenlijk eens dat Episode 3 misschien wel de beste Star Wars-film is. Het einde is gewoon verwoestend.
Ik vind je gebrek aan kritiek verontrustend. De dialoog is meestal verschrikkelijk.
Sorry, maar de romantische scènes tussen Anakin en Padme zijn gewoon pijnlijk om naar te kijken.
De podrace-sequentie is nog steeds ongelooflijk. Ik herinner me dat ik erdoor overweldigd was toen ik het in de bioscoop zag.
Duel of the Fates is zonder twijfel de beste Star Wars-muziek ooit gecomponeerd.
Ik heb deze onlangs opnieuw bekeken met mijn kinderen en was verrast door hoeveel ik ervan genoot deze keer.
Hoewel ik het ermee eens ben dat de effecten beter zijn, had de originele trilogie veel meer hart en ziel.
Het artikel maakt een geweldig punt over Palpatine's opkomst naar de macht die parallel loopt met historische dictators. Er nooit eerder zo over nagedacht.
Ik denk eigenlijk dat Hayden Christensen het geweldig heeft gedaan door Anakin's afdaling naar de dark side te laten zien. Zijn interne strijd voelt heel echt.
Sorry, maar ik kan Jar Jar niet voorbij. Hij verpest in zijn eentje Episode 1 voor mij.
De lightsaber-choreografie in de prequels is absoluut ongelooflijk. Die Darth Maul-vechtscène geeft me nog steeds kippenvel.
Ik heb altijd het gevoel gehad dat de prequels oneerlijk bekritiseerd werden. De worldbuilding en politieke intriges erin zijn eigenlijk fascinerend.