10 redenen waarom het koloniseren van Mars een verschrikkelijk idee is

Iedereen kent Elon Musk, de CEO van Tesla, en zijn plannen om de rode planeet te koloniseren met behulp van zijn interstellaire verkenningsprogramma SpaceX. Maar wat dringender manieren betreft, zal dit idee, wanneer het in praktijk wordt gebracht, de ontwikkeling van de mensheid alleen maar belemmeren.

Degenen die deze mooie groene aarde willen verlaten ten gunste van onze hemelse buur, zullen onbeleefd wakker worden als ze beseffen dat hun tijd beter kan worden besteed aan deze wereld, om te werken aan het verhelpen van de gevolgen van problemen die veel voorkomen in het huidige geopolitieke klimaat.

Voor degenen die nog steeds niet zeker weten waar ik het over heb, wacht even, want ik onthul wat onweerlegbaar is in de ogen van realisten overal ter wereld. Ja, ik ben me ervan bewust dat dit een pretentieuze uitspraak is, en ik hoop dat het uw aandacht heeft getrokken, lezers.

Hier zijn 10 redenen waarom de mensheid er beter aan doet om huiswerk niet ongedaan te maken voordat ze zich op andere werelden vestigt.

1. Een hele planeet terraformeren is veel moeilijker dan je zou denken

Zoals de zaken nu al zijn, kunnen we nauwelijks met respect omgaan met ons eigen ecosysteem, dus waarom zouden we de moeite nemen om een ademende atmosfeer te creëren op een planeet die nog meedogenlozer is dan de wereld waarin we momenteel leven?

Die brainiacs achter de ontwikkeling van een geheel nieuwe omgeving laten het op papier alleen maar gemakkelijk klinken omdat ze willen dat de massa het gevoel krijgt dat er grotere plekken zijn om te wonen die net buiten ons bereik liggen. Dit is maar half waar.

Met ons huidige niveau van technologie kan er maar zo veel worden gedaan, waaronder enkele tientallen mensen zonder incidenten de ruimte in krijgen, wat waarschijnlijk misgaat op weg naar Mars.

Individuen zullen ongetwijfeld op zoek gaan naar 'intimiteit' tijdens de reis naar Mars, wat in meer opzichten een probleem is dan ik reken, aangezien de aanpassingsmaatregelen beperkt zijn zodra deze deelnemers eenmaal in de ruimte alleen zijn en voor aanstaande moeders moeten zorgen.

Hoe dan ook, de mensheid is zeer onvoorbereid op de reis naar Mars gezien de huidige beperkingen in de technologie. Zelfs als er maatregelen worden genomen om complicaties te beperken, zijn er nog veel meer kleinigheden te beleven.

Serieus, de hoeveelheid energie die nodig is om een geheel nieuwe atmosfeer te creëren is verbazingwekkend en zou leiden tot veel meer schade aan de rode planeet dan wat deze veroorzaakt. Ik zie geen enkele verdienste in het vernietigen van een andere wereld omwille van de mensheid.

2. Er zijn te veel zaken die nu al aandacht behoeven

Zoals een kind dat graag met zijn nieuwe speeltje wil spelen, maar eerst zijn groenten op moet eten, gaat de mensheid te ver met zijn verlangen om ons allemaal de ruimte in te sturen alvorens zich bezig te houden met de problemen die de aarde teisteren.

Mars zal een geheel nieuwe uitdaging zijn, en daarom zie ik weinig reden om ons daar heen te brengen voordat we onze „groenten” op hebben. Te veel mensen lijden in deze wereld vanwege problemen die gemakkelijk kunnen worden opgelost door degenen die over een overweldigende overvloed aan middelen beschikken.

Hoewel er al een overvloed aan voedsel en water beschikbaar is voor iedereen in deze wereld, blijven de distributiemiddelen het probleem tussen degenen die kunnen eten en degenen die dat niet kunnen. Het zou een probleem zijn om zoveel miljard mensen op Mars te kunnen voeden, aangezien er momenteel geen duurzame manier van landbouw is.

Om olie op het vuur te gooien: met de aanhoudende klimaatcrisis bevindt de mensheid zich nog meer in een impasse als het gaat om het bezorgen van voedsel aan mensen zonder bezorgmethoden (naast DoorDash). In de komende jaren zullen er alleen maar meer culturen zijn, behalve die in de derde wereld, die het moeilijk zullen hebben om gewassen te verbouwen en vee in stand te houden.

Het is veilig om te zeggen dat degenen die het zich kunnen veroorloven een manier te ontwikkelen om voedsel toegankelijk te maken voor mensen die het minder hebben dan de hogere klasse, een paar dollar meer kunnen uitgeven om het Gemenebest goed gevoed te houden en bereid te houden om samen te werken.

Eerlijk gezegd heb ik het gevoel dat de mensen die willen dat de Mars-expeditie werkelijkheid wordt, de lopende zaken gewoon onder het tapijt willen vegen. Ze willen dat deze wereld uiteenvalt en zijn tevreden in hun geklimatiseerde huizen met volledig gevulde voorraadkasten, omdat deze problemen hen persoonlijk niet aangaan.

3. Tijd is van essentieel belang

Naast de moeilijkheden om net op Mars te komen, zijn er te veel problemen die het qua tijd lastig maken. Om te beginnen is er de kwestie van uitzoeken wanneer en hoe je met dit streven kunt beginnen.

Tijd is onze meest waardevolle valuta, omdat we er maar een beperkt deel van hebben om te besteden aan taken die onze vooruitgang als soort bevorderen. De tijd die wordt besteed aan het beoordelen van individuen om naar Mars te gaan, ze voor te bereiden op de reis en hen de basisprincipes van overleven in een dorre wereld bij te brengen, kan beter worden toegepast op wat hier al kan worden gedaan.

De rijke weldoeners die bereid zijn de reis naar Mars te steunen en die hun beperkte tijdsplanning gebruiken om fondsen te verzamelen voor dit onstabiele project, zouden in plaats daarvan hun hoofd kunnen breken door te kijken wat met hun bergen dollars kan worden opgelost.

De miljarden individuen die op aarde geplant zullen blijven, of het nu is omdat ze niet geslaagd zijn voor het screeningsproces of omdat ze er gewoon geen belang bij hebben, waarbij de laatste betrekking heeft op ondergetekende, zien geen reden om hun geld weg te gooien.

De kans dat dit project slaagt, gezien onze huidige stand van zaken, met betrekking tot zowel de economie als de technologie, is klein. Hier hangt te veel van af.

Aangezien er geen garantie is om bij de eerste paar pogingen met succes Mars te bereiken, zijn er betere manieren om tijd te besteden dan aan zo'n potentieel vruchteloze poging.

Degenen die willen dat we tussen de sterren leven, verspillen ieders tijd, ook hun eigen tijd. Het lijkt me gewoon dat ze zich willen concentreren op een buitenaards vooruitzicht als een manier om het moreel op te krikken in plaats van hun tijd verstandig te gebruiken, zoals proberen een remedie te vinden voor kanker of de energiecrisis.

4. Het is niet voor iedereen

Je verstand kan maar zoveel aan. Als zodanig is de kans groot dat zelfs degenen die geslaagd zijn voor het screeningproces voor het SpaceX-initiatief, niet zullen kunnen verdragen wat hen te wachten staat op weg naar de rode planeet.

Om dezelfde redenen is het moeilijk om gewoon astronaut te zijn. Afgezien van de krappe omstandigheden in het ruimteschip, zullen individuen te maken krijgen met een gebrek aan gezelligheid, aangezien ze gedurende vele maanden aan dezelfde individuen vastzitten, wat waarschijnlijk heel snel oud zal worden.

Zonder een brede, open sfeer en een omgeving die voor iedereen geschikt is, zullen mensen aan boord van dat schip waarschijnlijk depressief en sommigen zelfs geïrriteerd raken. Je kunt maar zo vaak een gebied omcirkelen zonder je verstand te verliezen.

Ik weet dat ik de tocht naar Mars niet zou kunnen doorstaan. Zelfs als mijn angst op het schip kan worden weggenomen, en ik kan claustrofobie al aan, dan kan ik op geen enkele manier maandenlang als een sardine vastzitten in het vacuüm van de ruimte met dezelfde individuen, zelfs niet als we met elkaar overweg kunnen. Het zou verstikkend zijn.

Mensen maandenlang in een ruimteschip zetten is hetzelfde als een paard in de buurt van een draaimolen zetten; de getroffen individuen zullen het in die periode niet aankunnen zonder de wens om alles in de omgeving kapot te maken vanwege een afnemende mentale toestand.

Net als de huidige sociaaleconomische crisis zijn te veel mensen gestrest en ongeschikte kandidaten voor de expeditie, en het lijkt een ramp om ze bijna een jaar lang in een vacuümgesloten doos te stoppen.

5. Het is een gevaar voor de gezondheid

Mede door vast te zitten in een schip, zullen mensen die naar de rode planeet reizen, zich afvragen of ze al dan niet vreselijke aandoeningen zullen oplopen tijdens hun verblijf in wat in wezen een magnetron is.

Zonder atmosfeer lopen de mensen die naar Mars reizen een nog hoger risico op kanker omdat dat „filter” ontbreekt. Een metalen doos houdt kankerverwekkende stoffen niet buiten en lood is alleen zo nuttig om mensen te beschermen.

Zelfs als het vaartuig dat onderdak biedt aan degenen die van plan zijn om op Mars te gaan wonen niet zo dicht bij de zon staat, zal de omgevingsstraling van nabije planeten zoals Venus, en de planeten die van Jupiter uitzenden, waarschijnlijk de meeste passagiers kanker bezorgen voordat ze zelfs maar een voet op de rode planeet zetten. Dat telt niet eens andere ziektes mee die binnen het schip kunnen worden opgelopen.

Net als in een kantooromgeving zullen zoveel mensen die dezelfde ruimte bewonen, leiden tot de overdracht van ziekten zoals verkoudheid en griep, en als SpaceX besluit om mensen uit andere landen aan boord te nemen, wordt het schip een nog groter biorisico.

Er is maar zo veel dat je kunt doen om gezond te blijven, en vastzitten in een schip met mensen die god-weet-wat bij zich hebben, zal alleen maar resulteren in een epidemie die mogelijk invloed zou kunnen hebben op het kolonisatieproces op lange termijn.

Omdat ik de germafobe ben die ik ben, kan ik het nauwelijks verdragen om met vreemden in dezelfde ruimte te zijn. Als ik zo'n last zou moeten doorstaan aan boord van de raket naar Mars, zou ik zeker gek worden.

6. Mars is niet bepaald mensvriendelijk

Voortbordurend op het idee dat Mars een gevaar voor de gezondheid is, is de rode planeet om verschillende redenen geen geschikte omgeving voor ons mensen.

Vanwege zijn afstand ontvangt Mars niet dezelfde hoeveelheid warmte van de zon als de aarde, deels vanwege de dunne atmosfeer en de lichtere dichtheid.

Als gevolg hiervan wordt juist de grond die het oppervlak van Mars bedekt, in toxische mate bestraald, waardoor elke mogelijkheid van verspreiding van de flora wordt voorkomen. De enige optie op dat moment is het aanleggen van kassen, wat ook weer lastig is vanwege de straling.

Standaardramen stoten geen straling af, en door ze te bedekken met bevroren kooldioxide en vuil wordt voorkomen dat er licht door komt, wat leidt tot een afname van de geestelijke gezondheid van kolonisten door gebrek aan voedsel en vitamine D.

Hoewel het een goed vooruitzicht is om van de rode planeet een andere blauwe en groene bol te maken, brengt het bereiken van dat doel te veel gevaren met zich mee, zowel op milieu- als op humanitair gebied, om het voor sommigen de moeite waard te vinden.

Sorry, maar ik ga mijn veiligheid niet riskeren op een planeet die antimenselijk is. Totdat Mars veilig genoeg is om zonder shirt naar buiten te gaan (wat waarschijnlijk niet gebeurt tijdens mijn leven), blijf ik graag daar waar het gras groen is.

7. Mars is niet energiezuinig

Mars biedt ons niet veel opties voor duurzame energie, behalve voor wat we daarheen brengen. Pogingen om nieuwe alternatieve manieren te ontwikkelen om machines van stroom te voorzien, zullen zonder hulp van buitenaf niet erg succesvol zijn.

Hoewel het oppervlak van Mars wordt bestraald, omdat het zo ver van de zon verwijderd is, ontvangt het niet zoveel licht, waardoor zonne-energie onvoldoende elektriciteit is, en de extreme winden uit een zwakkere atmosfeer veroorzaken meer problemen dan het oplost.

De onstabiele omgeving die door een zwakke atmosfeer wordt gecreëerd, zou ervoor zorgen dat windenergie alleen als een haalbare optie zou kunnen werken, en zelfs dan is de omgeving zo extreem dat het de apparatuur kan beschadigen.

Door omstandigheden ga ik er liever niet in, het huis van mijn ouders is nogal stoffig, waardoor het moeilijk is om sommige van mijn apparaten te vervangen omdat de oplaadpoorten verstopt zitten door stof. Het stof op Mars is nog fijner, waardoor het kan infiltreren en machines effectief van binnenuit kan vernietigen. Ik zou het vreselijk vinden als zo'n probleem zich voordoet bij mijn Android, laat staan NASA-apparatuur van miljarden dollars.

Mars laat heel weinig over om elektrische apparatuur in stand te houden, en dankzij de moeilijkheden die zich aan de oppervlakte voordoen, kan de mensheid heel weinig doen om de situatie te verhelpen, althans op dit moment.

Afgezien van nomofobie zou het leven op Mars een absolute nachtmerrie zijn zonder de nodige middelen om onze elektronica operationeel en vrij van ruimtestof te houden. Ik kon het niet verdragen dat essentiële medische apparatuur uitviel, en dat allemaal omdat een slimme Alec dacht dat het een goed idee was om zich op Mars te vestigen zonder de juiste tegenmaatregelen.

8. Alleen gezondheidsjunkies konden de reis maken

Afgezien van andere planeten staat de ruimte in het algemeen ook vijandig tegenover ons mensen. Het kan letterlijk onze ontwikkeling belemmeren en de eenvoudigste taken onmogelijk maken, behalve voor de meest toegewijde individuen.

Alleen al het leven in Zero-G is belastend voor het menselijk lichaam, omdat het een versnelde afbraak van spier- en botweefsel veroorzaakt in vergelijking met een standaard zittende levensstijl op aarde.

Zoals de derde bewegingswet van Newton voorschrijft, zal elke actie een gelijke en tegengestelde reactie hebben wanneer er kracht wordt uitgeoefend. In een omgeving waar de natuurkundige wetten enigszins verschillen van die van een planetoïde, wordt het moeilijk om in vorm te blijven.

Persoonlijk zou ik niet graag in de ruimte leven, al was het maar voor een paar maanden, omdat ik niet de wilskracht heb om een geheel nieuwe vorm van lichaamsbeweging aan te nemen. Er zou zoveel verschillen van mijn standaardroutine dat ik me niet kon voorstellen dat ik hetzelfde zou doen, zelfs niet als ik weer op vaste grond tot leven zou komen. Wie dat kan, moet nogal flexibel zijn.

Het leven in de ruimte zal verraderlijk zijn voor degenen die de eerste reis naar Mars maken, maar het zal interessant zijn om te zien hoeveel van die mensen in staat zullen zijn om de psychologische stress aan te kunnen die het gevolg is dat ze bijna non-stop moeten sporten.

Hoewel ik sport als middel om stress te verbranden, ben ik niet zo vastberaden als sommige mensen om zes uur of meer per dag te sporten. In de ruimte zijn zou me een magere legende maken, maar niet op de manier die ik wil.

9. Geld praat

Elon Musk, de ondernemer die hij is, zou er geen probleem mee moeten hebben om naar Mars te gaan, gezien de miljarden dollars waarmee hij elke nacht slaapt. Maar voor het Gemenebest dat nauwelijks in staat is zichzelf te onderhouden, staat hen een behoorlijk grove ontwaking te wachten.

Gezien de onoverkomelijke fondsen die nodig zijn om een ruimteschip van brandstof te voorzien, de bemanning te onderhouden en ze daadwerkelijk naar hun bestemming te brengen, zijn er betere manieren om dat geld te gebruiken dan te investeren in een reis die misschien niet eens uitpakt.

Zoals de zaken er nu al voor staan, lijkt het onwaarschijnlijk dat we in 2024 van start kunnen gaan, en het lijkt niet waarschijnlijk dat Musk en andere weldoeners de deelnemers een gratis ritje zullen geven.

Ik zou duizend scripties kunnen schrijven over alle betere toepassingen van dat geld dan een of ander idioot plan om een utopie waar te maken, maar zo'n discussie is delicaat. Omwille van de gemiddelde beer, zoals ikzelf, zet ik mijn geld liever ergens neer waar ik een gevoel van voldoening en voltooiing krijg, zoals het afbetalen van mijn auto- of studieschuld. De reis naar Mars lijkt gewoon verspillend.

In vergelijking met de meer voorkomende problemen die moeten worden opgelost, zoals klimaatverandering, honger in de wereld, enz., klinkt het sturen van een groep wannabe-astronauten naar een vijandige omgeving niet als iets dat goed zal aflopen.

Het maakt me boos dat landen zoals de VS die wonen in mensen met een overschot aan geld, die individuen niet stimuleren om actie te ondernemen, aangezien de rijkdom die ze bezitten veel meer is dan men in één leven zou moeten kunnen uitgeven.

10. In de ruimte kan niemand je horen schreeuwen

Zodra de SpaceX-bemanning op Mars is geland, zullen ze grotendeels op zichzelf aangewezen zijn. Als er zich een noodsituatie voordoet, zullen ze voor zichzelf moeten zorgen totdat de grondcontrole hen tijdig kan bereiken.

Op basis van de baancyclus van Mars zou een reddingsploeg slechts om de twee jaar contact kunnen maken. Anders zou het veel langer duren om hulp te kunnen bieden aan mensen met mogelijk levensbedreigende problemen.

In de Verenigde Staten is het in ieder geval moeilijk om op tijd in het ziekenhuis te zijn om een blessure of ziekte te behandelen, dus stel je voor hoe frustrerend het zou zijn als de benodigdheden die nodig zijn om dergelijke aandoeningen te behandelen slechts om de paar jaar zouden worden verstrekt.

Ik kon me niet voorstellen dat ik zou stranden op een andere planeet, waar de middelen die nodig zijn om iedereen in leven te houden zelden beschikbaar zijn. Hoewel ik niet aanwezig ben om te tellen hoeveel er precies mee zal worden genomen op de reis naar Mars, lijkt het erop dat zelfs een overschot aan medische benodigdheden en reserve-apparatuur niet voldoende zal zijn om het welzijn van de kolonisten in stand te houden.

Voor degenen die denken dat het mogelijk is om elke vorm van medische noodsituatie uit te roeien zonder hulp van buitenaf, moet u rekening houden met de overlevingskans als kind alleen op de wereld. Er is weinig overlevingskans.

Als ik in de VS woon, ben ik nu al teleurgesteld over het gezondheidszorgsysteem dat we hebben, maar als een mogelijkheid om medische hulp te krijgen in de ruimte uit het raam zou worden gegooid, zou ik daar waarschijnlijk gewoon een einde aan maken, door mezelf in de leegte te storten.

Er is heel weinig dat kan worden gedaan om ervoor te zorgen dat degenen die naar Mars vertrekken daar levend en wel zullen aankomen. Zoals de zaken er nu voor staan, beter gebruik maken van de inspanningen van de mensheid om de meer tastbare problemen op aarde aan te pakken.