De geschiedenis van generaties
De geschiedenis herhaalt zich niet, maar rijmt wel. De gemiddelde levensduur van een mens is tegenwoordig ongeveer tachtig jaar. Die tijdspanne is voldoende om veranderingen in de wereld te zien, maar schiet tekort om die veranderingen door te voeren, samen met de gevolgen die zich voordoen.
Er zijn patronen in onze geschiedenis die te duidelijk zijn om te negeren. Het verhaal achter generaties zou een puzzelstukje kunnen zijn voor die patronen.
De geschiedenis van generaties uitleggen
De groepering van volkeren die in hetzelfde tijdsblok van de geschiedenis zijn geboren, is slechts gedurende een korte periode bestudeerd en besproken. Het idee van generaties begon rond te spoken in de jaren 1860 toen de Franse filosoof Emile Littré de opmerkelijke term bedacht:
„[Generaties zijn] allemaal mensen die min of meer tegelijkertijd leven.”
Hoewel dit samenvat wat een enkele generatie is, werd dit onderwerp pas meer dan honderd jaar in de toekomst onder de loep genomen.
Generatietheorie
Auteurs William Strauss en Neil Howe begonnen generatietrends door de geschiedenis heen te analyseren, wat uitmondde in hun eerste gezamenlijke boek „Generations: the History of Americas Future 1584-2069" in 1991 en het vervolg getiteld „The Fourth Turning” in 1997.
Deze boeken bekijken de relatie tussen generaties in de tijdspanne van een saeculum.
Wat is een saeculum?
Een saeculum is ongeveer een eeuw oud. De generaties die binnen die tijdspanne leven en sterven zijn de bewoners van dat saeculum. Volgens Strauss en Howe zijn er 4 omwentelingen binnen een bepaald saeculum, net zoals seizoenen tot een jaar.
Hier is een eenvoudig voorbeeld van wat een saeculum is:
Stel dat een dorp is gesticht door een groep van 1.000 kolonisten. Er is een gezonde mix van ouderen, jonge tot middelbare volwassenen en adolescenten/zuigelingen binnen de nederzetting.
De dag dat het dorp werd gesticht, is de dag waarop het saeculum begint. De dag eindigt wanneer de laatste pasgeborene zijn laatste adem uitblaast, waardoor er vanaf de eerste dag van het dorp niemand meer leeft.
De vier omwentelingen
Hoe en wanneer deze omwentelingen plaatsvinden, heeft een andere invloed op elke generatie. Hier is Strauss en Howe's idee van wat ze zijn.
Het hoogtepunt:
Een tijd van voorspoed en economische groei. De high treedt op na een crisis. In die crisis wordt de samenleving gedwongen zich te verenigen en hun individualisme terzijde te schuiven om één gemeenschappelijk doel na te streven: overleven.
De instellingen die tijdens de crisis zijn opgericht, zijn sterk en vormen in wezen de consensus over hoe de samenleving moet worden bestuurd.
The Awakening:
De kinderen die tijdens de high zijn geboren, kunnen zich niets herinneren van de crisis die hen voorafging. Ze zijn geboren in een tijd van goede moed en sterke instituties.
Ze begrijpen echter niet waarom die instellingen er überhaupt zijn en beginnen de succesformule van de vorige generatie na de crisis in twijfel te trekken.
De ontrafeling:
Nu eerdere instellingen zijn ondervraagd, beginnen ze te verzwakken. De generaties die samenkwamen in tijden van crisis zijn ofwel dood, in hun schemerjaren, ofwel op middelbare leeftijd. De toekomst begint in handen te liggen van de generatie die na de crisis is geboren.
De crisis:
Deze ommekeer kan het gevolg zijn van de gebeurtenissen tijdens het ontwaken en het ontrafelen. Deze gebeurtenis is een plotselinge schok voor de samenleving: die van verwoesting, tragedie of beide.
De instellingen die tijdens de vorige crisis zijn ingesteld, zijn nu achterhaald en de samenleving moet een harde reset uitvoeren.
De mensen die na de vorige crisis zijn geboren, staan nu op het hoogtepunt van hun leven. De jongvolwassenen die de crisis hebben doorstaan zijn nu te oud en kunnen niets anders doen dan toekijken hoe de samenleving het hoogtepunt van het huidige saeculum doormaakt.
De collectieve overwinning op de crisis luidt dus een nieuw saeculum in, dat opnieuw begint met het hoogtepunt: de cyclus herhalen.
De patronen stoppen daar niet
Mensen die tijdens elk van de vier beurten geboren zijn, verdienen een archetype. Dit archetype is hun rol in de samenleving die zich bij elke omwenteling zal afspelen.
De vier archetypen
Volgens Strauss en Howe zijn er vier archetypen per generatie. Welk archetype een generatie krijgt, is afhankelijk van de manier waarop ze geboren zijn.
Profeet:
Geboren na een crisis. Ze werden volwassen in een tijd van weinig culturele en burgerlijke onrust en groeiden op in sterke instellingen.
Ze zijn waarschijnlijk de katalysator van het ontwaken, waarbij ze de vorige instelling die is opgericht in twijfel trekken. Als kinderen worden ze streng beschermd door hun ouders, die uit de eerste hand getuigen en helden van de crisis waren.
Het meest recente voorbeeld is de babyboomgeneratie. Ze zijn geboren na de grootste oorlog in de geschiedenis: de Tweede Wereldoorlog. Veteranen van de oorlog kwamen thuis en plukten de vruchten van hun moed.
De G.I.-wet speelde een belangrijke rol bij het maken van Amerika tot wat het nu is. Het wetsvoorstel gaf (meestal alleen blanke soldaten) de kans om huizen te kopen tegen lage rente en hoger onderwijs of handel te volgen tegen weinig tot geen kosten.
Soldaten kwamen thuis, naar huizen, goedbetaalde banen en mogelijkheden om een gezin te stichten, en zo ontstond er een wildgroei in de voorsteden. Boomers waren de eersten die hun kindertijd en adolescentie beleefden in dit nieuwe tijdperk.
Tegen de tijd dat ze volwassen waren, begonnen ze er een hekel aan te krijgen.
Nomade:
Een soort opstandige tiener van een bepaald saeculum. Geboren tijdens de ontwakingsperiode, wanneer het tijdperk van de profeten kinderen begint te krijgen terwijl ze hun instellingen in twijfel trekken. De maatschappij kijkt collectief in de spiegel.
Deze generatie hoeft niet op zoek te gaan naar individualisme, ze wordt erin geboren.
Deze generatie wordt over het hoofd gezien en trekt aan de hemden van de oudere generaties terwijl ze botsen over hoe de samenleving moet worden bestuurd. Individuen vechten tegen de conformisten terwijl de kinderen alleen thuis worden gelaten om verveling tegen te gaan.
Ze passen zich aan, reageren en gaan over op een steeds veranderende, steeds verrotte cultuur
die vlak voor hun ogen aan het afbrokkelen is. Ze hebben nog nooit een sterke economie of een evenwichtige samenleving gezien.
Gen X is het meest recente voorbeeld.
Generatie X werd geboren tijdens de burgerrechtenbeweging en de oorlog in Vietnam en kwam in een wereld terecht die sterk tegengesteld was aan het Gouden Tijdperk van het Kapitalisme en de naoorlogse gelukzaligheid van het midden van de jaren 40 tot 50.
Gezinnen waren verdeeld, meer ouders werkten, raciale ongelijkheid en onrecht stonden op een kookpunt, en de oorlog in Vietnam werd niet uitgevochten omdat „dat precies de juiste beslissing was”.
Onrust als gevolg van economische en culturele onzekerheid is het enige dat nomaden weten.
Held:
Hun onschuld is ontstaan tijdens de ontrafeling en is gehuld in een gespannen culturele impasse en een snel groeiend wantrouwen in de overheid. Als kinderen zijn ze zich niet bewust van de gevaren die voor hen liggen.
Wanneer de crisis zich echter voordoet, zullen zij als eerste tot actie worden opgeroepen. Ze zullen volwassen worden tegen de tijd dat de
De crisis zal hen ertoe brengen vertrouwen te hebben in instellingen die hebben bijgedragen aan de bestrijding van de crisis.
Artiest:
Dit zijn de kwetsbare baby's van de crisis. Te jong om iets te doen, sommigen te oud om te vergeten. Deze generatie wordt doorgaans overbeschermd door hun ouders als reactie op de recente crisis.
Deze overbeschermde generatie groeit op in een starre instelling die is opgericht in plaats van de crisis. Ze zijn doorgaans gevoeliger en voldoen aan de bestaande instellingen.
Hier is een korte uitleg van de theorie van auteur Neil Howe:
Generatietheorie die de onrust in Amerika voorspelt
Natuurlijk is het menselijk leven veel te complex om generaties gewoon in te delen op basis van bepaalde tijden binnen de eeuw waarin ze leefden. De technologie van elke eeuw neemt toe, waardoor niet alleen ons dagelijks leven wordt versneld, maar ook onze plaats in de geschiedenis.
Toen deze theorie echter op de nabije toekomst werd toegepast, leverde de uitkomst enkele angstaanjagend nauwkeurige resultaten op.
Het boek „The Fourth Turning” werd uitgebracht in 1997. Hier is een fragment uit het boek:
Rond 2005 zal een plotselinge vonk een crisisstemming kapitaliseren: het economisch vertrouwen zal imploderen. Echte tegenspoed zal het land teisteren met vragen over klasse, natie, ras en rijk.
De auteurs zeggen verder:
Ergens voor het jaar 2025 zal Amerika door een grote poort in de geschiedenis gaan die vergelijkbaar is met de Burgeroorlog, de Grote Depressie en de Tweede Wereldoorlog.
Terwijl we ons een weg banen in het jaar 2021, heeft deze theorie 24 jaar na de publicatie van het boek een schokkend gewicht.
Volgens de auteurs begon de vierde wending in 2008 met de huisvestingscrisis. Hoewel kan worden gesteld dat 9/11 de oorsprong is van de huidige crisis, aangezien de hele natie, samen met de hele wereld, zijn collectieve stemming en kijk heeft veranderd.
De oorlog tegen het terrorisme begon als reactie op de aanslagen van 11 september, terwijl een sterke toename van haatmisdrijven tegen moslims een nieuw tijdperk van vreemdelingenhaat inluidde.
Kort daarna volgde de huisvestingscrash in 2008.
Kwesties van politiegeweld en systematisch racisme kwamen in de jaren 2010 op de voorgrond van Amerika's diepgewortelde kwesties. Deze gebeurtenissen en problemen veroorzaakten een enorme kloof in het land, aangezien de meningen meer dan ooit verdeeld raakten.
Met binnenlands terrorisme, een steeds dreigende bedreiging, vertrouwde tegen het einde van het decennium bijna niemand elkaar.
We zijn een nieuw decennium ingegaan en hebben het hoogtepunt van de crisis bereikt, juist het deel dat verantwoordelijk is voor onze reis door „de grote poort in de geschiedenis”. De antagonist: COVID-19.
COVID-19: Het einde van het huidige saeculum
COVID-19 bracht onze samenleving naar het laatste keerpunt. Alles voor 16 maart 2020 lijkt in het verre verleden te liggen. Het normale dat we gisteren wisten, zal morgen niet de norm zijn.
De „" Good 'Ole Days "” zijn dood, gedemonteerd en verbrand in de nasleep van een nieuw millennium.” De neergang van Amerika, die in de jaren tachtig begon, heeft nu zijn hoogtepunt bereikt met de pandemie, die blijk geeft van haar diepe disfunctie en groeiende verdeeldheid.
De structuren die zijn ingesteld om deze crisis te bestrijden, zullen pas zichtbaar worden nadat de pandemische status is opgeheven.
Volgens de theorie van Strauss en Howe zal na het verstrijken van deze crisis (rond het einde van het decennium) een nieuw seculum beginnen, dat een nieuw hoogtepunt inluidt. De cyclus begint en het proces herhaalt zich.
Alleen de tijd zal uitwijzen of de theorie standhoudt, hoewel er één ding kan worden gezegd. De wereld zal na COVID-19 een nieuw tijdperk beleven.
We zijn echter nog niet voorbij COVID-19. De strijd gaat verder.
De 4 archetypen en hun rol tijdens de crisis
Babyboomer-profeet: Ze zijn geboren na de Tweede Wereldoorlog en zijn nu de oudere leiders die eindelijk met een crisis worden geconfronteerd nadat ze in de „Gouden Era” van Amerika zijn geboren.
Volgens de Library of Congress was de gemiddelde leeftijd van congresleden in 2020 bijna 58; senatoren 62. Dit betekent dat babyboomers beslissingen nemen over deze pandemie en de daaropvolgende problemen.
Generatie X-Nomad: Deze generatie is geboren tijdens het ontwaken van Vietnam en de burgerrechtenbeweging.
Babyboomers waren jong en vochten tegen het systeem, terwijl deze jonge generatie een sleutel en een leeg huis kreeg.
Generatie X valt samen met de beschrijving van de nomade. Naarmate ze opgroeien en instellingen beginnen te verzwakken terwijl ze volwassen worden tijdens de tumultueuze jaren negentig (de ontrafeling), heeft Generatie X geen stabiliteit gekend.
Mijn beide ouders zijn in hun leven op de been gekomen, hetzij voor een baan, hetzij voor een andere omgeving. Ze houden er niet van om te lang bij hetzelfde werk te blijven en zijn bijna altijd in beweging.
Dit is een generatie die verhard is door het verval van Amerika; dat zal tot ver in hun oudere jaren blijken.
Millennials-held: Met 1980 als vroegste geboortedatum voor millennials, begon deze generatie volwassen te worden tijdens de ontrafeling. Een groot deel van de millennials is tijdens de oorlog in Irak volwassen geworden.
De oudere millennials waren grunts die in het buitenland een oorlog voerden terwijl ze werden geleid door babyboomers.
Nu de tweede helft van de millennials kinderen waren tijdens de oorlog in Irak, hebben ze misschien ook hun ouders hun huis zien verliezen in 2008. De onbalans tussen rijkdom is het grootst: veel millennials hebben tienduizenden dollars aan studieleningen achter gelaten.
Millennials die voor een loopbaan in de gezondheidszorg hebben gekozen, zijn begonnen in de meest uitdagende tijd voor gezondheidswerkers in bijna 100 jaar.
Gen Z-Artist: Aangezien Gen Z nog maar baby's waren tijdens 9/11 en jonge adolescenten in de jaren 2020, zal deze generatie in het eerste deel van hun leven misschien niets van crisis weten.
Ze zijn geboren in een wereld van angst, radicaal geweld en flagrante corruptie. Omdat hun ouders te beschermend waren, werden ze gevoelig voor de groeiende problemen die zich in de jaren 2010 voordeden.
Kwesties met betrekking tot ras, geestelijke gezondheid en genderidentiteit die we vandaag zien, zijn het hoogtepunt van de jeugd van Gen Z en de gruwelijke gebeurtenissen die zich in die tijd hebben afgespeeld.
De volgende generatie
We zullen pas over tien jaar echt weten hoe de volgende generatie eruit zal zien.
Als COVID-19 en andere maatschappelijke problemen worden opgelost. Het is slechts een kwestie van tijd voordat een generatie geboren wordt in een wereld met een heel ander traject. Ze zullen persoonlijk niet door een crisis zijn gegaan en zullen er pas aan het einde van hun leven van op de hoogte zijn.
Volgens de theorie in ieder geval.
Nu de technologie snel groeit en de economie globaliseert, is het moeilijk te zeggen of deze theorie de tand des tijds zal doorstaan.
Hoewel deze theorie pseudowetenschap wordt genoemd, blijkt de toepassing ervan op andere eeuwen overeen te komen met enkele sleutelelementen. Dit is misschien wel een verheerlijkte horoscoop in het algemeen. Het is echter belangrijk om deze theorie toe te passen op de patronen van de geschiedenis.
Tijd is, zoals wij die waarnemen, lineair. De tijd heeft een begin en een einde. Cyclische gebeurtenissen helpen ons echter om tijd binnen een lineair gebied waar te nemen door binnenin patronen te creëren die het verstrijken ervan laten zien.
Deze cyclische gebeurtenissen kunnen overeenkomen met de geschiedenis, waardoor we de seizoenen van onze beschaving kunnen zien.
Opinions and Perspectives
Het in realtime zien ontvouwen van deze patronen tijdens COVID is behoorlijk onthullend geweest.
Het concept van vier wendingen biedt een nuttig kader voor het begrijpen van historische verandering.
Dit verklaart waarom verschillende generaties zulke uiteenlopende opvattingen hebben over autoriteit en instituties.
Ik ben getroffen door hoe nauwkeurig ze de timing van grote maatschappelijke verschuivingen voorspelden.
De theorie geeft echt weer hoe elke generatie wordt gevormd door de gebeurtenissen van hun vormende jaren.
Het bekijken van de geschiedenis door deze lens helpt veel te verklaren over de huidige gebeurtenissen.
De parallel tussen natuurlijke cycli en maatschappelijke veranderingen is behoorlijk diepgaand als je erover nadenkt.
Dit kader helpt me te begrijpen waarom mijn generatie problemen aanpakt zoals we doen.
De beschrijving van Gen Z als kunstenaars past echt bij hun creatieve benadering van sociale verandering.
Interessant om na te denken over hoe deze cycli zich anders zouden kunnen manifesteren in verschillende delen van de wereld.
Hun voorspelling over 2025 lijkt met het verstrijken van elk jaar plausibeler.
De theorie helpt verklaren waarom verschillende generaties zulke verschillende benaderingen hebben van werk en leven.
Ik zie deze patronen zich afspelen in mijn familie over vier generaties.
Het feit dat ik deel uitmaak van het Nomade-archetype verklaart veel over mijn aanpassingsvermogen en scepsis.
De cyclische aard van de geschiedenis wordt duidelijker als je er door deze lens naar kijkt.
Het is fascinerend hoe elke generatie geprogrammeerd lijkt om de problemen op te lossen die door vorige generaties zijn veroorzaakt.
Als ik mijn kinderen zie opgroeien tijdens deze crisisperiode, zie ik hoe het hun wereldbeeld vormt.
Het idee van een 'fourth turning' crisis voelt heel reëel aan in onze huidige situatie.
Ik waardeer het dat het artikel erkent dat technologie deze patronen in de toekomst zou kunnen veranderen.
De theorie zet me aan het denken over hoe generatietrauma wordt doorgegeven.
Dit helpt verklaren waarom mijn ouders en ik zulke verschillende opvattingen hebben over sociale instituties.
Omdat ik in de gezondheidszorg werk, heb ik uit de eerste hand gezien hoe verschillende generaties op de COVID-crisis reageerden.
Verbazingwekkend hoe ze grote maatschappelijke verschuivingen decennia van tevoren voorspelden. Je vraagt je af wat er hierna komt.
De beschrijving van de erosie van het institutionele vertrouwen komt echt binnen als ik aan de afgelopen jaren denk.
Ik ben benieuwd hoe de wereldwijde onderlinge verbondenheid deze cycli in de toekomst zou kunnen beïnvloeden.
Als ik naar mijn werkplek kijk, zie ik hoe verschillende generaties problemen anders benaderen op basis van hun 'turning'.
De theorie is misschien niet perfect, maar het biedt een nuttige lens om generatieverschillen te begrijpen.
Het leven in deze crisisperiode heeft me een nieuwe waardering gegeven voor hoe eerdere generaties hun eigen crises aanpakten.
De manier waarop het artikel historische gebeurtenissen verbindt met generatiekenmerken is behoorlijk overtuigend.
Ik heb gezien hoe mijn kinderen deze wendingen zo anders navigeren dan ik. De theorie helpt verklaren waarom.
Het vergelijken van maatschappelijke cycli met seizoenen maakt het gemakkelijker te begrijpen waarom bepaalde generaties zich gedragen zoals ze doen.
Wat me fascineert is hoe deze patronen lijken te kloppen in verschillende culturen en tijdsperioden.
Het artikel geeft echt weer hoe COVID-19 veel van de veranderingen die al gaande waren, heeft versneld.
Ik ben sceptisch over sommige van deze voorspellingen. Mensen hebben meer invloed dan alleen het volgen van vooraf bepaalde cycli.
Mijn ervaring sluit volledig aan bij het Nomade-archetype. We pasten ons aan aan constante verandering omdat we wel moesten.
Het concept van institutioneel vertrouwen dat schommelt tussen sterke en zwakke periodes weerspiegelt echt wat we vandaag de dag zien.
Ik vind het interessant hoe elke generatie de schijnbare fouten van de vorige lijkt te corrigeren.
De beschrijving van de huidige crisis-fase is ongemakkelijk maar accuraat. We leven absoluut in historische tijden.
Als iemand die in het onderwijs werkt, zie ik deze generatiekenmerken terug in hoe studenten leren en autoriteit benaderen.
De theorie legt uit waarom verschillende generaties vaak langs elkaar heen praten. We zijn allemaal producten van onze respectievelijke wendingen.
Het lezen hiervan heeft me geholpen de perspectieven van mijn grootouders beter te begrijpen. Ze hebben totaal andere wendingen meegemaakt dan ik.
De parallel tussen seizoenscycli en maatschappelijke wendingen is best elegant. De natuur heeft de neiging om in cycli te bewegen.
Ik vraag me af hoe toekomstige historici deze generatietheorieën zullen bekijken. Zullen ze standhouden in de loop van de tijd?
Het kunstenaar-archetype voor Gen Z is zo logisch als je kijkt naar hun gevoeligheid voor sociale kwesties en creatieve benaderingen van activisme.
Eigenlijk denk ik dat het Helden-archetype perfect past. Het gaat er niet om traditionele helden te zijn, maar om de generatie te zijn die tijdens crises moet opstaan.
De beschrijving van Millennials als de Helden-generatie voelt een beetje geforceerd aan. We ruimen meer rommel op dan dat we traditionele helden zijn.
Als ik naar mijn Baby Boomer-ouders kijk, zie ik absoluut het Profeet-archetype. Ze groeiden op in welvaart en stelden echt alles in vraag.
De theorie is misschien te simplistisch, maar het biedt een interessant kader voor het begrijpen van historische patronen.
Ik werk met mensen uit al deze generaties, en ik zie deze archetypische patronen zeker in real-time uitspelen.
Vindt iemand anders het griezelig hoe ze voorspelden dat er vóór 2025 een grote crisis in Amerika zou uitbreken? Best opmerkelijk vooruitziend.
De manier waarop COVID-19 wordt beschreven als de crisis die het huidige saeculum beëindigt, klopt precies. Alles is echt veranderd na maart 2020.
Ik ben benieuwd hoe technologie deze generatiepatronen zou kunnen doorbreken. De snelheid van verandering is nu zoveel sneller dan in voorgaande eeuwen.
Het artikel beschrijft de Gen X-ervaring echt perfect. We waren absoluut de sleutelkinderen die de samenleving dramatisch zagen veranderen tijdens onze jeugd.
Ja, dat is precies wat ik ook merkte! Ik ben opgegroeid met zeer beschermende ouders en nu ben ik veel meer hands-off met mijn eigen kinderen.
Wat me het meest opvalt, is hoe elke generatie lijkt te reageren op de opvoedingsstijl die ze hebben ervaren. Overbeschermde kinderen worden meer onafhankelijke ouders, en vice versa.
Het concept van de vier wendingen is eigenlijk heel logisch als je naar historische patronen kijkt. Ik heb deze cycli in mijn eigen leven zien afspelen.
Ik ben het er niet mee eens om zoveel gewicht te leggen op deze generatieverschillen. Velen van ons delen ervaringen over deze vermeende grenzen heen. Mijn oudere Gen X-vrienden en ik delen veel van dezelfde waarden en uitdagingen.
Het concept van een saeculum is echt interessant. Ik heb er nooit over nagedacht hoe generatiecycli zouden kunnen overeenkomen met eeuwenlange perioden in de geschiedenis.
Als millennial herken ik me zeker in de beschrijving van het heldenarchetype. We zijn volwassen geworden tijdens 9/11 en de crisis van 2008, en nu worden we geconfronteerd met COVID. Het is alsof we constant op de proef worden gesteld.
Hoewel ik de theorie waardeer, denk ik dat het een beetje te deterministisch is. Onze wereld is nu veel complexer dan in voorgaande eeuwen. We kunnen niet zomaar alles in nette generatievakjes stoppen.
Ik vind het fascinerend hoe nauwkeurig Strauss en Howe de financiële crisis van 2008 voorspelden in hun boek. De manier waarop ze het afbrokkelen van het vertrouwen in instituties beschreven, resoneert echt met wat we hebben meegemaakt.