Wanneer een film-achtige ervaring in het echte leven gebeurt
Om privacyredenen zal ik mijn vriend Evan noemen.
Laten we er meteen in springen.
Ik begon online met Evan te praten in december 2019. Hij zat op de universiteit, dat was vier uur van mij verwijderd. Hij kwam in maart 2020 thuis voor de voorjaarsvakantie. Door Covid ging hij niet terug naar school. Dit betekende dat hij nu maar een half uur van me verwijderd was. We hebben bijna elke dag rondgehangen; we waren zo dichtbij.
Al snel was het herfst en moest Evan terug naar school. Ik wist dat het moeilijk zou zijn om een lange afstandsrelatie aan te gaan na zoveel tijd samen te hebben doorgebracht, maar ik wist dat het goed zou komen... Ik dacht dat het goed zou komen. Dus ging hij terug naar school en we sms'ten elke dag. Ik heb hem erg gemist en hij mij. Hij had het zo druk met school; hij zat in een band en ongeveer drie andere schoolgroepen.
Snel vooruit naar oktober toen ik besloot hem te bezoeken. Ik vertelde hem dat ik van plan was om er vrijdagavond te komen en tot maandagochtend te blijven.
De dag kwam eindelijk en ik ging naar zijn universiteit om hem na drie maanden eindelijk te zien. De rit van vier uur was vreselijk, vooral omdat ik alleen was, maar ik had muziek zodat het niet martelde. Ik ben er vrijdagavond aangekomen en we hebben de rest van de dag samen doorgebracht.
We hebben zaterdag de hele dag samen doorgebracht, maar die avond ging alles bergafwaarts. We waren gewoon aan het knuffelen in bed toen hij begon te praten over hoe erg hij me miste en hoe moeilijk het voor hem was. Ik heb geprobeerd hem te troosten, maar het werkte niet echt. Dit is eigenlijk hoe ons gesprek verliep:
EVAN: Ik ga de zakdoekjes uit de badkamer halen. (komt terug) Ik wed dat je niet had verwacht dat ik een huilbaby zou zijn.
ME: Het is goed.
EVAN: Het was gewoon zo moeilijk om mijn aandacht te verdelen tussen jou en school. En de afstand maakt het alleen maar erger. Ik haat het dat ik je niet kan zien. Ik voel me een vreselijk vriendje.
ME: Je bent geen slechte vriend. Ik begrijp dat je het druk hebt, ik weet dat je een leven buiten mij hebt.
EVAN: Toch... ik heb het gevoel dat ik je niet genoeg aandacht geef. Ik heb zoveel te doen op school, mijn werkstudie en mijn leiderschapssessies en het is gewoon zo overweldigend.
ME: Ik weet het, maar je bent zo sterk.
EVAN: Ik voel me niet sterk... jij bent de enige die in mij gelooft.
ME: Dat is niet waar.
EVAN: Ik weet niet of ik dit kan.
ME: Je wilt niet uit elkaar gaan... toch?
EVAN: Ik wil niet... Ik denk dat ik misschien tijd nodig heb... Ik weet het niet zeker. Ik loop zo achter met alles wat ik moet doen voor school en het verdelen van mijn aandacht tussen iemand waar ik echt om geef en waar ik van hou, die altijd ver weg is en de berg van constant werk dat ik hier moet doen, is extreem belastend... Het spijt me... gaat het goed met je?
ME: Ik ben gewoon in de war... gaat het goed met ons of niet?
EVAN: Als je het goed vindt dat ik me realiseer dat het extreem belastend voor me is om mijn aandacht te verdelen en alles onder controle te hebben.
ME: Dat is niet echt een antwoord op mijn vraag.
EVAN: Zijn we OK? Ik weet het eerlijk gezegd niet zeker... ik ben niet helemaal OK. Ik heb je niet verteld dat als we huiswerkafspraken hadden en we elkaar zouden kunnen zien, ik het goed zou vinden. Het is de afstand en je helemaal niet zien dat me belazert.
ME: OK.
EVAN: Ben je geïnteresseerd om ons te laten werken?
ME: Ben jij dat?
EVAN: Ja. Het is misschien moeilijk, maar ja.
ME: Weet je het zeker? Ik moet weten dat je dit echt wilt... het klinkt echt alsof je dat niet wilt.
EVAN: Ik wil wel... maar ik weet het niet... vertel me alsjeblieft of ik je pijn doe.
ME: Je wilt...
EVAN: Ik weet dat ik vreselijk ben.
ME: Dat klinkt als een nee.
EVAN: Het spijt me... wil je morgen meer praten? Ik wil er zeker van zijn dat je OK bent om naar huis te rijden.
ME: Als het antwoord nee is, dan wil ik morgen niet echt praten.
EVAN: OK... ik begrijp het. Wees alsjeblieft veilig.
Een groot deel van dat gesprek was via sms.
Op dat moment was het rond middernacht. Ik heb mijn zus een sms gestuurd met de mededeling dat ik morgen naar huis zou komen. Ze vroeg me waarom, omdat ze wist dat ik van plan was om maandag te vertrekken. Ik vertelde haar dat Evan en ik uit elkaar zijn gegaan.
Het is geen spannend verhaal, maar het klinkt wel als iets uit een film. 300 dollar betalen voor een hotel en vier uur rijden om vervolgens uit elkaar te gaan met... ja, ik wou dat het niet echt was.
Opinions and Perspectives
De manier waarop je met zijn besluiteloosheid omging met zo'n helderheid is bewonderenswaardig. Toen hij geen duidelijk antwoord kon geven, wist je wat dat betekende.
Ik wed dat die hotelrekening van $300 nog steeds steekt als je erover nadenkt. Sommige lessen zijn duur in meer dan één opzicht.
De mix van persoonlijke en sms-gesprekken tijdens zo'n belangrijk moment voelt heel modern en herkenbaar.
Je verhaal laat echt zien hoe relaties soms niet eindigen met een knal, maar met een zucht.
Het is interessant hoe sommige van onze meest filmachtige momenten eigenlijk onze moeilijkste tijden zijn.
Het feit dat je hier vier uur voor hebt gereden, maakt het nog hartverscheurender. Afstand kan alles echt moeilijker maken.
Ik bewonder hoe je niet hebt geprobeerd hem van het tegendeel te overtuigen. Soms moeten we dingen gewoon accepteren zoals ze zijn.
Dat moet zo'n schok zijn geweest na zo'n fijne dag samen. Het leven slaat je echt wanneer je het het minst verwacht.
Terugkijkend, denk je dat de relatie sowieso zou zijn geëindigd toen hij terug naar school ging?
De hele 'ik wil willen' zin is pijnlijk eerlijk. Soms zouden we willen dat we ons anders voelden dan we doen.
Ik ben het eigenlijk met hem eens over één ding: de huiswerkdates en het regelmatige contact maken een enorm verschil in relaties.
Zijn onvermogen om duidelijke antwoorden te geven moet op dat moment zo frustrerend zijn geweest.
De manier waarop je de fijne dag samen beschreef voordat alles veranderde, benadrukt echt hoe snel het leven kan veranderen.
Dit doet me denken aan dat gezegde over hoe het tegenovergestelde van liefde niet haat is, maar onverschilligheid.
Het is raar hoe hij steeds vroeg of het goed met je ging terwijl hij degene was die de pijn veroorzaakte.
Het feit dat je meteen je zus een sms stuurde, laat zien hoe belangrijk steunsystemen zijn in deze momenten.
Je was zo beheerst tijdens dit gesprek. Ik zou een puinhoop zijn geweest.
Ik heb een patroon opgemerkt in deze verhalen waarbij iemand begint met 'Ik voel me verschrikkelijk' voordat hij slecht nieuws brengt.
Relaties op de universiteit zijn extra moeilijk omdat iedereen zoveel groeit en verandert in die jaren.
Soms is het meest pijnlijke niet de breuk zelf, maar de nasleep, zoals die lange rit naar huis.
Het is interessant hoe hij wilde weten of je veilig naar huis kon rijden nadat hij het in wezen met je had uitgemaakt.
Het contrast tussen je geplande vertrek op maandag en het vertrek de volgende dag is hartverscheurend.
Ik vraag me af of hij dit gesprek had gepland of dat het er gewoon in het moment uitkwam. Hoe dan ook, een moeilijke situatie.
Je directe vragen waren precies goed. Het heeft geen zin om de onzekerheid te rekken.
De manier waarop hij steeds zei dat hij verschrikkelijk is, laat zien dat hij wist dat wat hij deed niet geweldig was, maar zich gevangen voelde.
Dit verhaal geeft perfect weer hoe sommige relaties gewoon vervagen door omstandigheden in plaats van grote dramatische gebeurtenissen.
Ik denk eigenlijk dat jullie het allebei zo goed mogelijk hebben aangepakt gezien de omstandigheden. Soms zijn er geen schurken bij een breuk.
De covid-lockdown creëerde een kunstmatige omgeving waarin je veel tijd samen kon doorbrengen. De realiteit kwam hard aan toen het normale leven werd hervat.
Ik begrijp helemaal dat je je overweldigd voelt door school, maar zijn communicatie erover was echt slecht.
We romantiseren langeafstandsrelaties vaak, maar ze vereisen zoveel meer werk dan mensen beseffen.
De manier waarop hij steeds sorry bleef zeggen in plaats van direct te zijn, moet zo frustrerend zijn geweest. Wees gewoon eerlijk vanaf het begin.
Ik heb nooit begrepen waarom sommige mensen wachten op persoonlijke ontmoetingen om langeafstandsrelaties te beëindigen. Het lijkt onnodig wreed.
Die hotelrekening maakt het leed alleen maar erger. Een relatie beëindigen is emotioneel al duur genoeg, zonder dat er nog financiële kosten bijkomen.
Je reacties waren zo volwassen. Je hebt niet gesmeekt of geprobeerd hem van gedachten te veranderen, je hebt gewoon de realiteit van de situatie geaccepteerd.
Terugkijkend, zie je tekenen dat dit eraan zat te komen? Soms missen we de rode vlaggen als we in het moment zitten.
Ik waardeer hoe echt en rauw dit verhaal is. Niet alle breuken zijn dramatische ruzies, soms zijn het gewoon verdrietige gesprekken.
Het feit dat een deel van het gesprek via sms ging terwijl jullie in dezelfde kamer waren, zegt veel over communicatieproblemen.
Dit resoneert zo met me. Ik herinner me dat ik na een soortgelijk gesprek in mijn auto zat, gewoon alles probeerde te verwerken.
Het klinkt alsof hij er mentaal al uit was en het gewoon niet kon toegeven tot dat moment.
Het contrast tussen het doorbrengen van een heerlijke dag samen en het dan zo laten eindigen, is bijzonder wreed. Het leven kan zo snel veranderen.
Ik begrijp dat je overweldigd bent door schoolverplichtingen, maar zijn timing was echt vreselijk. Je verdiende beter dan dat.
Soms zijn de filmmomenten in ons leven de pijnlijke, niet de romantische komedies waar we op hopen.
De manier waarop je voet bij stuk hield toen hij voorstelde om morgen te praten, toonde echte kracht. Je kende je waarde.
Ik heb het gevoel dat hij probeerde je de beslissing voor hem te laten nemen, omdat hij niet de slechterik wilde zijn.
Dat moment waarop je je zus een sms stuurde, breekt mijn hart. Het aan iemand anders moeten vertellen, maakt het zo definitief en echt.
Ik wou dat meer mensen zich zouden realiseren dat een lange afstandsrelatie tijdens de universiteit ongelooflijk moeilijk is. De groei en veranderingen die we in die jaren doormaken, zijn intens.
Het lezen hiervan bracht herinneringen terug aan mijn eigen breuk op de universiteit. Tijd heelt echt alle wonden, zelfs als het niet zo voelt.
Het feit dat dit gebeurde terwijl je op bezoek was, geeft het het gevoel van een filmscène, maar het echte leven is vaak rommeliger dan fictie.
Niet elk liefdesverhaal heeft een happy end, maar deze ervaringen vormen wie we worden. Je hebt het met gratie afgehandeld.
Het viel me op hoe hij steeds afweerde met 'Ik ben vreselijk' en 'Het spijt me' in plaats van duidelijke antwoorden te geven. Klassiek vermijdingsgedrag.
Hoewel de timing vreselijk was, was hij tenminste eerlijk over zijn gevoelens in plaats van de boel langer te rekken.
Ik heb iets soortgelijks meegemaakt op de universiteit. Deze situaties zijn nooit zwart-wit. Soms moeten goede mensen moeilijke keuzes maken.
De hele covid-situatie heeft echt valse omgevingen gecreëerd voor veel relaties. Wat werkte tijdens de lockdown, vertaalde zich niet noodzakelijk naar het normale leven.
Je zus klinkt steunend. Het is zo belangrijk om familie te hebben om op te leunen in momenten als deze.
Het stuk waar hij zei 'Ik wil het willen' komt echt hard aan. Soms geven we oprecht om iemand, maar weten we diep van binnen dat het gewoon niet werkt.
Ik ben het eigenlijk niet eens met sommige reacties hier. Als hij twijfels had, had hij die moeten bespreken voordat je de reis maakte. Het lijkt onattent om je geld en tijd te laten besteden aan reizen om het uit te maken.
Het was dapper van je om zo direct te zijn met je vragen. Veel mensen zouden hebben geprobeerd vast te houden ondanks de duidelijke signalen dat het niet werkte.
Dat moet zo'n pijnlijke rit naar huis zijn geweest. Ik kan me niet voorstellen dat je al die emoties moet verwerken terwijl je vier uur alleen rijdt.
Eerlijk gezegd klinkt het alsof Evan ook worstelde met zijn geestelijke gezondheid. De druk van school, activiteiten en het onderhouden van een relatie kan overweldigend zijn. Ik praat niet goed hoe hij het aanpakte, maar ik kan begrijpen waar hij vandaan kwam.
Dit doet me zo denken aan mijn eigen universiteitsrelatie. De constante strijd tussen academische prestaties en het onderhouden van een relatie is echt zwaar. Ik leef met jullie beiden mee.
Het spijt me zo dat je dit hebt meegemaakt. Afstandsrelaties kunnen ongelooflijk uitdagend zijn, vooral tijdens de universiteit. Soms is de timing gewoon niet goed, hoeveel we ook om iemand geven.