De Uilenpifanie

Voor mij is luisteren naar muziek een poort naar een harmonieuze wereld. Zoals een scène bij een romantisch toneelstuk of een gechoreografeerde dans, muziek laat mijn gedachten wegvliegen naar een wereld met een beperkte foutmarge. Als een openbaring besloot ik ze gewoon op een avond op te schrijven. Het probleem was dat ze kort voor het slapengaan aan het dagdromen waren, geknipt en versneld.

Mijn onderbewustzijn was informatie aan het verzamelen en serveerde die me vlak voor mijn ogen dicht deden. In de korte tijd, open voor mijn creatieve geest, noteerde ik alles wat ik kon. De volgende ochtend besloot ik het woord „owlphiphany” uit te vinden. Je vraagt je misschien af wat „owlphiphany” betekent.

Bel de grammaticapolitie niet. Het is een verzonnen woord; slechts een breuk in de semantiek, aangezien het geen woord is, in ieder geval nog niet. In de bibliotheek van mijn verstand betekent „uilfanie” een openbaring op de late avond. De morfemen „uil” en „openbaring” worden hier samen gevormd om één prachtige term te creëren.

Ik identificeer me als een nachtuil en vooral meer sinds de pandemie. De verspilde tijd gaf me een excuus om tot laat op te blijven luisteren naar verschillende livesets, afspeellijsten en mixen.

Goede muziek houdt me op de been en eerlijk gezegd wilde ik iets exclusiefs delen. Je leest niet elke dag de intieme en poëtische details van iemands leven.

Dus hier is mijn op muziek geïnspireerde verzameling korte verhalen, geschreven in quarantaine. Je hebt een enkeltje in mijn melancholische geest, ik zou het lezen voor ik er spijt van heb.

PS: speel de muziek terwijl je de verhalen leest!!

1. Shaper - Zonder jou

Het was zo'n avond waarop je de sterren op je huid voelt fonkelen, als sprankelend glitterpoeder. Het zou nog maar een paar uur duren, maar iedereen zou het merken. Een mooi versierde taart stond hoog op de keukentafel, verleidelijk en wachtend om verslonden te worden.

Het was een heldere stadsnacht en ze voelde de stroom van energie ademen in het rijke architecturale landschap. De wind pestte echter de gebouwen, terwijl ze schreeuwden van angst.

Ze legde de hete kolen op de waterpijpplaat en verwachtte dat ze de tintelende nicotine naar haar longen zou voelen stromen. Ze wilde ontspannen en zich onderscheiden van het turbulente klimaat zonder een voet te zetten in de bruisende stadsnacht. Ze was uitgeput van het winkelen van de hele dag. Een snelle blik uit het raam, onder haar voeten, kon haar geen kwaad doen.

„Wauw oh oh... Woah oh oh...”, schreeuwde de dakloze man uit de buurt. Hij was gewoon een bekend gezicht; een persoonlijkheid gestolen door heroïne. Wie zou hij zijn zonder hen? Hij had de meest creatieve geest in een stad met saaie mensen. Ze dacht dat het de tijd en de plaats was; LA zou hem beroemd hebben gemaakt. Ze wilde hem boven uitnodigen voor een wijntje. Maar ze vroeg zich af of het goed met haar zou gaan.

„Ei. oh. ei. oh. ei. ah. eh. oh oh.” Hij schreeuwde nog steeds. Was zijn tong muziek aan het componeren om de goden wakker te maken of was het een eerlijke kreet? Een doorsnee toeschouwer zou denken dat het ritme van de nacht hem meenam op een onderbewuste reis door een alternatieve realiteit. Maar diep in haar buik wist ze dat er iets niet klopte.

Op de achtergrond klonk de goederentrein om 3.00 uur terwijl een „Happy Birthday” -ballon zwaaide en danste op het loeiende geluid.

Ze kon zijn schreeuw om hulp niet meer horen. Ze opende het raam.

De man naar wie ze opkeek voor kritisch advies over de rechterhersenhelft is mogelijk overvallen. „Waarom zou iemand zoiets doen?” , dacht ze.

Ze was niet in een peinzende stemming. Noodsituaties brachten haar proactieve kant naar voren, ze voelde zich aangespoord om hem naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis te brengen. Het zou een kwestie van haar financiën zijn. Misschien zouden zorgverleners in een dystopische toekomst LSD als betaalmiddel gebruiken.

Ze rende de trap af en wist dat als dit het einde was van zijn wandelleven, ze het niet zou verdragen om de realiteit zonder hem te ervaren. Hij was de 1% die anders dacht. Hij liet de stad ademen toen zijn gedachten de lege formule binnen de conventionele stad onthoofden.

Ze bereikte de dakloze man en bracht hem naar het ziekenhuis. Hij herstelde prima en deelde veel verhalen over tegenspoed met haar. Ze was dankbaar dat ze tijd kon doorbrengen met iemand die ze vroeger kende. Nu alleen van een afstand.

Op weg naar huis zag ze een amorfe rookwolk boven het centrum zweven. Het zag eruit als een alwetende godheid die gevolgen zou hebben voor een ondergeschikte stad. „O. Mensen die vastzitten in hun conventie, dacht ze, kunnen zelfs het vermijdbare niet voorkomen.”

Haar telefoon rinkelde. Het was een algemene beltoon. Intrinsiek gezien was ze een abstracte vrouw, maar ze haatte het als anderen erachter kwamen voordat ze haar verhaal kon uitleggen.

Ze heeft opgehaald. Het was het nummer van haar buurman. Een man met een diepe stem reageerde.

„Is dit Natalie Spaces? Je huis staat in brand.”

Ze heeft de telefoon laten vallen. Mr. Spaces was nog steeds in het ziekenhuis. Hij had geen telefoon, geen portemonnee en geen extra kleding. Ze besefte dat ze nu alleen was.

„De stad kan niet overleven zonder jou, ik kan niet ademen zonder jou...”, dacht ze.

Ze besefte hoe egoïstisch zijn verslavingen waren geweest.

Voorheen was hij nog steeds op afstand. Op het moment dat ze tussenbeide kwam, dreef ze hem verder weg.

Het grootste mysterie bevond zich in hun appartement, ingepakt en vermomd als een geschenk. Toen de rommel van het vuur werd opgeruimd, werd een metalen medaillon bovenop het aanrecht gevonden. Gegraveerd was: „Come home Mr. Spaces.”

2. Tycho - roze en blauw

Terwijl ik in je ogen keek, kon ik niet anders dan een verbinding voelen.

Jij en ik voelden ons op dat moment alleen maar ongescheiden.

Ik kan me geen wereld voorstellen waarin je je anders voelt.

Maar ergens bestaat die wereld.

Alleen jij en ik onder de vervuilde maan en industrieel geschilderde lucht.

De felle lichten die door je ramen schitteren, dan op je bril, en drukken in mijn hart.

Een stad die het meest bekend is.

Een verhaal over twee mensen waar bijna niemand iets van weet.

Zelfs onze beste vrienden niet.

Ik keek naar het uitzicht om me te herinneren hoe mijn zintuigen zich voelden.

Ik legde mijn vingers op het raam om de condens op te vangen die uit onze passie naar boven kwam.

Ik wil die avond steeds opnieuw beleven.

Groundhog, kom terug.

Ik smeek het universum om me de geschiedenis te laten ervaren.

Nu ben je een herinnering.

Een herinnering die alleen in mijn hoofd bestaat.

Ik ben bang dat ik het ooit zal vergeten.

Ik kan het nergens delen.

Niemand behalve ik weet hoe het voelde.

Hoe het voelde om in je perfecte armen gewikkeld te zijn.

Hoe het voelde om het gevoel te hebben dat alles goed zou komen.

Adem me nog eens in.

Leg de blik in mijn ogen vast.

Helpt dat jou om het ook te voelen?

Wat ik ook voor jou mag zijn, misschien een monster, ik vraag me af waarom je die week een uitzondering voor me hebt gemaakt.

Ik vraag me af wie je van gedachten heeft veranderd. Als je gewoon ruzie met haar had.

Had ze je voor die tijd kunnen ontslaan?

Had ik gewoon de tweede optie kunnen zijn om je dopamine hoog te houden?

Ik wil dat je me elke week je tweede optie maakt tot er geen weken meer over zijn.

Ik zou graag willen dat dat gevoel een leven lang meegaat.

Wereldbeelden en zintuigen botsen.

Communicatie en gevoelens zijn afwezig.

De theorie van romantiek is blanco.

Als ik in de vijver staar, het raam, de felle lichten...

Als ik naar muziek luister...

Als ik wegzweef in mijn dromen...

Je bent daar altijd aanwezig.

En dat is waarschijnlijk de enige plek waar je ooit weer zult bestaan.

3. CREAM- Deep End

Ik werd wakker in een geldbed en het was niet alleen een droom of een monopolie. Ik herinner me de avond ervoor en ik weet hoeveel er onder me wordt gepresenteerd. EEN MILJOEN DOLLAR. En tot mijn verbazing ben ik de echte eigenaar.

Elk van deze wetsvoorstellen vertegenwoordigt mijn harde werk op de ladder van succes. Ik voel me niet langer onveilig. Ik kan gelukkig en in alle rust eten in de huiskamer. Er zijn geen schuilplaatsen in mijn huis.

Ik heb er expres voor gekozen om erin te slapen. Ik wilde het geluid van crunch en de geur van valuta wakker maken. Ik zou dat irritante alarm niet langer nodig hebben. Het zou nu mijn ambitie zijn die me wakker zou maken.

Ik lig in mijn bed, in mijn kamer en in mijn huis. De signatuur is mijn stijl vol aardse kleuren en persoonlijke kunst. Elke seconde dat ik binnen ben, heb ik het gevoel dat ik buiten ben. Ik voel me één met de natuur en in lijn met het plan van het universum voor mij.

Mijn achtertuin staat vol met diverse planten en zonneschijn. Er is geen waterschaarste. Ik heb een drop-off zwembad dat een optische illusie geeft van een waterval die in de prachtige stadsgezichten wordt gestort.

Yoga heeft zelfs een eigen kamer.

Het beste? Mijn thermostaat wordt door mij geregeld en ik kan hem zo koel of warm zetten als ik wil.

Ik ben een individu en ik kan plannen voor wat ik maar wil zonder me hulpeloos of beperkt te voelen.

Ik kan elke avond van de week een feestje geven. Zolang het werk maar klaar is natuurlijk.

Ik heb vrienden en potentiële geliefden die geen geld in mijn haar ruiken.

Ze waarderen me, voor mij.

Ik doe het goed met mijn inkomen en dat komt omdat ik ervoor heb gekozen om recht in het diepe te duiken.

Ik had geen idee waar ik heen zou gaan; sommigen zullen zeggen dat ik het korte en smalle pad heb genomen. Natuurlijk zat ik vast, maar dat leidde me naar mijn versie van de hemel.

Vastzitten is niet eens meer een woord in mijn vocabulaire.

Ik ben elke dag een ontroerend stuk.

Op mijn oprit staat een Tesla Model X.

In mijn garage staat mijn eigen Koenigsegg.

De meeste van mijn onbereikbare buren gaan ervan uit dat ik een man van middelbare leeftijd ben.

Ik ben maar een meisje wiens moeder geld is en wiens vader succesvol is.

4. ILY - Surftafel

Zelfs als het van zijn lippen glipte uit een vooraf opgenomen misvatting op basis van zijn laatste relatie, hielden die woorden haar stand.

Ze moest dat zo graag met haar rechtertong voelen.

Het gebeurde toen zijn adem tonen van IPA de lucht in liet vloeien en de kinderen liedjes zongen met hun pijp.

Hij had de blauwdruk van de basisconventie van daten verkeerd gelezen en zocht precies uit wat ze nodig had.

De emotionele bevrediging van 0,5% vulde zijn hart met bloed en transfundeerde zijn gevoelens in haar aderen.

Ze moest emotioneel vertroeteld worden en hoewel de nachten droog waren en hun verbinding ver weg was, leken die drie woorden een ballet te creëren tussen haar ziel en de aarde.

De wereld verging, mensen stierven, de planeet werd herboren en haar ziel moest nieuw leven worden ingeblazen.

Die drie woorden.

Het was een magische tekst met een soepele ritmische balans.

Het was misschien een leugen, misschien een dronken fout, maar ze geloofde het.

Ze nam die woorden in haar hart op.

Het was een vreemde droom, maar in de droge rivier van een twintiger leek niets charmanter.

Ze had bijna geen goederen meer, ze had een druk op het inkomen, en ze had alle stress van de wereld.

Ze dacht bijna dat ze hem kwijt was.

Maar toen werd het gesprek stil en hoorde ze de woorden waardoor haar hand de telefoon nog dichter bij haar oor bracht.

De vibraties van zijn stem zorgden voor een schokgolf in haar hoofd en ontstak een vuur dat ongevoelig was voor doven.

Ze stotterde en wilde het terugzeggen, maar ze begreep de verwarring van onvoorziene gebeurtenissen niet.

Er was zoveel aan de hand dat ze haar gedachten gewoon niet kon samenvatten. Ze hield een eenvoudige routine aan; de spontane uitstapjes om hem te zien waren de uitzondering.

En het was dat gebrek aan angst dat de poorten naar haar hart opende. De lieve kleine openingen in zijn hart, die onuitgesproken bleven, veranderden de frequentie.

In het midden van de hel gingen de wolken uiteen, de zon kwam op en de zonnestralen stroomden over haar lieve haar. Hij rook het en vond het goed.

De alwetende godheid boven ons kent alleen de waarheid. Wie dat ook zou kunnen zijn, zou ook weten dat ze zijn geheimen niet erg vond.

Om te baden in deze gevoelens zijn gemaakt voor de rijken en beroemdheden. Vanavond waren ze gewoon voor haar samengesteld.

Hij heeft haar daarmee achtergelaten. Het is misschien wel de laatste. Misschien heeft hij er morgen spijt van. Maar tot de ochtend waren die woorden allemaal van haar.

Ik hou van jou.

5. Seven Lions - Falling Away

Ze werd alleen wakker in kilometers uitgestrekt in een leeg bos, onder de boomtoppen die de zonnestralen vertroebelden.

Ze hadden haar in haar eentje vrij gelaten van irritante signalen en uitzinnige beschuldigingen.

Ze voelde zich minder alleen; het was geen algemeen stigma.

Terwijl ze danste in de inheemse cocon van bos en natuur, besefte ze hoe introvert ze was geweest.

Ze haalde herinneringen op aan de speciale gebeurtenissen, aan het versnipperen van danspasjes en de voortdurende verspreiding van wederzijdse informatie.

Maar terwijl ze dit deed, besefte ze hoe schadelijk het was.

Ze vond het veel leuker om alleen te dansen.

Rechts van haar stonden de grootste pompoenen die ze ooit had gezien.

Haar smaakpapillen waren vervuld van begeerte toen een spoor van gouden stappen verscheen voor de openbaring van fruit.

Het was een gigantische pompoen, maar ze had liever dat het een paleis werd genoemd.

Ze wist dat dit speciaal voor haar was gemaakt, speciaal gemaakt voor haar smaak.

De pompoen was versierd met natuurlijke parfums — sierlijk en toch zoet.

Vlinders fladderden tussen haar haar en zwaaiden met haar drijfhaar om zich heen.

Paddestoelen werden stoelen.

Het was een twist van Alice.

Binnenin zag ze een silhouet van een man die naar haar zwaaide.

Hij was ongeveer 1,8 meter lang, met een genereuze glimlach.

Hij bood aan haar op te halen in een voertuig gemaakt van regenbogen.

Het was de grootste droom van Acid.

Het meisje droomde helemaal niet.

Ze had eindelijk wat haar onderbewustzijn wilde.

Een op maat gemaakt huis, een unieke vorm van vervoer, exotische meubels, een mooie partner en vriendelijke en luchtige vrienden.

Het komt wel goed met ons.

Perfecte woorden flapten uit van de man in het paleis: „Morgen als we elkaar ontmoeten, neem ik je mee naar een plek waar je nog nooit bent geweest.”

Ze was onder de indruk, in haar eigen koninkrijk van gemanifesteerde dromen.

Ze moest gekwetst worden om naar haar eigen versie van het paradijs te worden gebracht.

De bestemming werd onthuld toen ze leerde dankbaar te zijn voor haar huidige status, namelijk alleen.

Toen ze eenmaal tevreden was met het feit dat ze alleen was, kreeg ze alles wat ze wilde.

6. Bayonne - Onzeker gestoord (Manatee Commune Remix)

Een keizer van gloeiend licht en schoonheid vulde de lichtstromen.

Het glaasde over de zwarte granieten vloeren en stond stil naast de onstuimige muziek.

Het bood ondersteuning aan de nachtbrakers en werkte als cafeïne voor degenen die lucide droomden.

De robots van Broken Dreams vulden de gedrogeerde zalen en badkamers van de Want-to-be cyborgs.

Het was een generatie die geloofde dat hun bestaan en toekomstige generaties afhankelijk waren van hoe goed ze bezweken waren onder technologische vooruitgang/druk.

Zeker, het is een trieste realiteit.

Alles wat deze nachtbrakers tot mensen maakt, wordt tijdens elke shuffle en Charleston opgezogen.

We proberen gewoon onze zorgen te vergeten, maar te midden van het vergeten hebben we veel te veel verwijderd.

Als ze weggaan hebben ze weer opgebouwd wie ze zijn onder invloed van levenloze substanties.

Tequila maakte een aardige man boos.

Wodka maakte van een maagd een rotzooi.

Onkruid heeft het uithoudingsvermogen van een ongebreidelde student uitgeroeid.

Ze boden zich aan om onvolmaakt te zijn onder de stralende maan.

Het is oké; jongere jaren zijn bedoeld om opgebouwde spanning los te laten.

Volgend weekend, zeggen ze.

De gewoonte werd gecreëerd voordat ze zelfs maar gingen douchen voor de avond.

De dj had een recept in zijn set om zijn publiek te hypnotiseren.

De lichten waren gewoon zijn handlanger, die een verlaten gebouw omtoverde tot een festival van gebroken verlangen.