Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy

Doom Patrol is een serie over een groep verstoten en onderdrukte metamensen die in de misdaadbestrijding terechtkomen wanneer hun leider, een man die bekend staat als de Chief, wordt ontvoerd door een oude vijand van hem genaamd Mr. Nobody.
De Doom Patrol bestaat uit de 'zwerfhonden' van Chief, zoals ze door Cyborg worden genoemd. Elk lid heeft een of andere vorm van superkracht of bovenmenselijke vaardigheden, maar vanwege hun onvoorspelbaarheid en fysieke verschijning worden ze gedwongen om als verschoppelingen te leven in plaats van als helden. Chief beschermt en verzorgt hen, en in ruil daarvoor mag hij studies en experimenten uitvoeren die hopelijk de moderne geneeskunde vooruit zullen helpen.
Hoewel de bewoners van Doom Manor superkrachten hebben, zijn ze ook instabiel, disfunctioneel en over het algemeen precies het tegenovergestelde van wat je zou verwachten van een groep helden. Zelfs het huis verlaten leidt tot een catastrofe, die we al in de eerste aflevering zien. Wanneer de veiligheid van de Chief echter wordt bedreigd, worden ze gedwongen om als helden samen te werken om zijn veilige terugkeer te verzekeren.
Doom Patrol werd uitgezonden in februari 2019 en heeft tot nu toe twee seizoenen met in totaal 24 afleveringen. Het is verlengd voor seizoen drie. Deze show is gemaakt door Jeremy Carver en is beschikbaar om te bekijken op HBO Max.
Common Sense Media beoordeelt deze show als geschikt voor kinderen vanaf 15 jaar, maar het is echt bedoeld voor volwassenen. Er is veel geweld en taal voor volwassenen, maar ook wat naaktheid en seks. Deze show heeft ook grove humor, wat niet geschikt is voor jongere kijkers.
Gespeeld door acteur: Timothy Dalton (oorspronkelijk Bruno Bichir)

Over de Chief is niet veel bekend, vooral niet aan het begin van de show. Hij wordt voorgesteld als een soort redder, die zijn wetenschappelijke en doctorale vaardigheden gebruikt om mensen te redden die anders voor dood zouden zijn achtergelaten of uit de samenleving zouden zijn verstoten. Hierdoor kreeg hij enorme loyaliteit van zijn 'onderdanen', maar zijn moraal en motivaties worden soms in twijfel getrokken, vooral door Cliff. Hij liegt, manipuleert en gebruikt de mensen om hem heen om zijn doelen te bereiken. Hij houdt de Doom Patrol ook uit de buurt van de gewone samenleving, die aantoonbaar net zo goed gaat over bescherming als over het behouden van controle over hen.
Over het algemeen is dit een personage dat niet te vertrouwen is.
We weten dat de Chief vijanden heeft, maar het is in eerste instantie onduidelijk waarom dit precies het geval is. Het grootste deel van zijn verleden is, net als zijn ware drijfveren, voor anderen en voor het publiek een mysterie overgelaten.
Gespeeld door acteur: Brendan Fraser

Voordat hij RobotMan werd, was Cliff Steele een succesvolle autocoureur die ontevreden en ontrouw is in zijn huwelijk. Onze eerste scène met Cliff onthult dat hij een affaire heeft met de oppas van zijn jonge dochter. Wanneer zijn vrouw hem confronteert, eindigt dat in een vreselijke ruzie waarbij wordt onthuld dat ze ook vreemdgaat.
Na bijna een crash tijdens een race, belt hij zijn vrouw en belooft het goed te maken met haar. Maar terwijl ze naar huis rijdt, krijgt Cliff een vreselijk ongeluk dat haar dood tot gevolg heeft en zijn lichaam vernietigt.
Chief handelt snel om Cliffs hersenen te redden, maar het wordt geïmplanteerd in een robotlichaam dat geen gevoel heeft. Dit gebeurt zonder medeweten of toestemming van Cliff. Chief liegt ook over het lot van zijn dochter, Clara, die beweert dat ze die avond is overleden terwijl ze eigenlijk wordt beschouwd als de enige overlevende van het ongeluk. Dit heeft tot gevolg dat Cliff gedurende het seizoen de minst vertrouwde van de Chief is, wat voor spanning zorgt bij de rest van de Doom Patrol.
Gespeeld door acteur: April Bowlby

Rita Farr was een filmster uit de jaren vijftig die op het witte doek verscheen, in films speelde en carrière maakte van haar natuurlijke schoonheid en acteertalent. Rita is van jongs af aan tot leven gebracht en leert snel hoe ze moet overleven in de industrie. Ze was meedogenloos als het op haar carrière aankwam. Helaas leidde dit ertoe dat ze de mensen om haar heen ongevoelig en minachtend behandelde.
Tijdens het filmen voor een film in Congo viel Rita in een watermassa met een mysterieuze chemische stof. De chemische stof reageerde met haar lichaam en zorgde ervoor dat het smolt tot een hoop slijm.
Rita heeft niet de volledige controle over haar kunnen en kiest ervoor om geïsoleerd te leven in Doom Manor. Ze is niet ouder geworden sinds ze haar krachten heeft verworven en omringt zich met posters en films over haar oude carrière en vervaagde roem, schijnbaar niet in staat om afstand te nemen van het verleden.
Hoewel ze geen held wil zijn, bewijst ze dat ze trouw is aan haar huisgenoten en de Chief in tijden van nood en doet ze er alles aan om hen te helpen.
Gespeeld door acteur: Diane Guererro

Na een ernstig, onbekend trauma als kind te hebben doorgemaakt, splitste het personage, vooral bekend als Jane, zich op in vierenzestig 'persona's', elk met hun eigen persoonlijkheid en superkracht. Deze omvatten superkracht (Hammerhead), controle over vuur (Katy) en teleportatie (Flit).
Jane werd door Chief gered van onbekende wetenschappelijke experimenten, wat resulteerde in haar loyaliteit aan hem. Ze komt en gaat van Doom Manor, in tegenstelling tot Larry en Rita, die geïsoleerd blijven.
Een personage met symptomen van een dissociatieve identiteitsstoornis als hoofdrolspeler met complexe motivaties en karakterisering, in plaats van een schurk erbij te betrekken vanwege de schokwaarde, is een uiterst belangrijke stap om het stigma rond deze geestesziekte weg te nemen. De nauwkeurigheid en geschiktheid van Jane's karakter moeten echter worden bepaald door professionals in de geestelijke gezondheidszorg en, nog belangrijker, de leden van de DID-gemeenschap.
Gespeeld door acteur: Matt Bomer

Larry Trainor was een volledig Amerikaanse held in de jaren zestig. Hij was een testpiloot van de luchtmacht, echtgenoot en vader en had alles wat iemand zich maar kon wensen. Maar hij had ook een geheim: zijn affaire met collega-vlieger John Bowers.
Tijdens het testen van een nieuw vliegtuig voor de luchtmacht kwam Larry een mysterieus wezen tegen dat puur uit energie bestond. De entiteit nam de controle over Larry's lichaam over, waardoor hij de controle over het vliegtuig verloor en neerstortte. Hoewel Larry de explosie overleefde, liep hij ernstige brandwonden op over zijn hele lichaam, waarvoor hij een verband draagt om te bedekken.
Net als Rita is Larry sinds zijn vliegtuigongeluk niet ouder geworden. Dit kan te wijten zijn aan de entiteit die hem nog steeds bezit. Om de entiteit te laten ontstaan, moet Larry het bewustzijn verliezen, wat resulteert in een strijd om controle tussen de twee.
Het bestaan van de entiteit maakt Larry erg terughoudend om deel te nemen aan heldendaden, omdat hij het gevoel heeft dat zijn betrokkenheid de zaken onbedoeld erger kan maken.
Gespeeld door acteur: Alan Tudyk

Mr. Nobody, wiens echte naam Eric Morden is, bood zich vrijwillig aan voor wetenschappelijke experimenten die bedoeld waren om hem te verbeteren door hem bovenmenselijke vermogens te geven. Het brak uiteindelijk zijn lichaam en gaf hem de mogelijkheid om de geest van mensen en de realiteit om hen heen te manipuleren. Kortom, „the mind is the limit” voor Mr. Nobody; een wezen met zulke grote krachten vormt een enorme bedreiging voor de Doom Patrol.
In veel opzichten bestaat Mr. Nobody om de vierde muur te doorbreken. Hij treedt op als de belangrijkste schurk in het verhaal en als onze verteller. Hij spreekt het publiek en de personages rechtstreeks aan en maakt zelfbewuste verwijzingen naar critici, kijkers en zelfs Reddit.
Dit personage is een geweldige analogie met de serie zelf; hij varieert van grove, bijna kinderlijke humor zoals van een ezel een deur maken tot werkelijk gruwelijke, littekenende ervaringen, zoals het dwingen van onze hoofdpersonages om hun traumatische ervaringen opnieuw te beleven voor zijn eigen vermaak. De balans tussen zelfbewustzijn, luchtige humor en ernst werkt ongelooflijk goed om een angstaanjagende, vreemd sympathieke schurk te creëren.
Gespeeld door acteur: Joivan Wade

Deze incarnatie van Cyborg is de jongste die te zien is in het live-action DC Universe. Hij is net begonnen op 21-jarige leeftijd, vijf jaar na een ongeluk in het lab van zijn moeder waarbij hij ernstig gewond raakte en haar leven eiste. Cyborg werkt samen met zijn vader als held uit Detroit, met als doel zoveel mogelijk levens te redden en van zichzelf een held te maken die de Justice League waardig is.
Vic Stone is sterk onder invloed van zijn vader, een andere moreel grijze wetenschapper die verantwoordelijk is voor de creatie van Cyborg. Vic is echter ook trouw aan de Chief, een oude familievriend. Hij sluit zich aan bij de Doom Patrol om de Chief te redden. Hij treedt op als de held die je zou verwachten van de Justice League, maar met minder ervaring, minder geduld en minder vermogen om te leiden. Nog steeds worstelend met zijn verleden en onzeker over zijn toekomst, heeft Cyborg nog een lange weg te gaan voordat hij de held wordt die we kennen en waar we van houden.
Degenen die opgroeiden met het kijken naar de tekenfilm Teen Titans, raakten bekend met Cyborg als hoofdpersoon, en zijn afwezigheid was een klacht over veel Titans-fans.
Cyborg opnemen in Doom Patrol lijkt misschien een vreemde beslissing, maar hier zijn de redenen waarom het logisch is:
In Doom Patrol is een belangrijk thema dat de personages verbindt een tragisch achtergrondverhaal achter hun krachten, wat resulteert in de behoefte aan persoonlijke groei en het accepteren van zichzelf, hun capaciteiten en wat die vaardigheden vertegenwoordigen.
Deze versie van Cyborg heeft zijn vaardigheden verworven na een ongeluk waarvan hij denkt dat het heeft geleid tot zijn verwondingen en de dood van zijn moeder. Hij moet in het reine komen met wat er is gebeurd en de waarheid achter die avond ontdekken voordat hij er voorbij kan gaan en een echte held kan worden.
In Titans moeten de personages kunnen opgaan in de 'normale wereld' en geheime identiteiten behouden. Er zijn verschillende wijzigingen aangebracht in het personageontwerp: met name Beast Boy is niet langer groen en Starfire ziet er niet langer uit alsof ze uit een andere wereld komt.
Cyborgs uiterlijk maakt hem direct herkenbaar. Dit past niet zo goed bij de Titans als bij Doom Patrol, waar een bepalend kenmerk van het team is dat ze er niet 'normaal' uit kunnen zien.
Soms neigen Titans ernaar hun show te oververzadigen met een veelvoud aan personages. Doom Patrol heeft een kleinere cast, waardoor Cyborg een grotere rol kan spelen die rechtstreeks van invloed is op de plot en de overkoepelende verhaallijn.
In een interview met DC vertelt Jovian Wade over de verschillen tussen de Cyborg-fans die ze kennen en deze incarnatie van hem. Deze versie van Cyborg is veel jonger dan wat we zien in de Justice League-film, en hoewel het zijn doel is om ooit bij dat superheldenteam te komen, heeft hij nog veel werk te doen voordat hij daar aankomt. Veel van dit werk kan beter worden bereikt in samenwerking met de Doom Patrol dan met de Titans.

Het Doom Patrol-team is, zoals de meeste superhelden, ontstaan in strips. De personages verschenen voor het eerst in My Greatest Adventure #80, dat in juni 1963 uitkwam. De strip kreeg een sciencefictiongevoel dat de originele, realistische avonturenverhalen verving en na nummer #95 een nieuwe naam kreeg voor het team.
Oorspronkelijk werd Doom Patrol geschreven door Arnold Drake en Bob Haney, geïllustreerd door Bruno Premiani. Sindsdien zijn er verschillende bezweringen geweest. De tv-show is geïnspireerd op zowel de originele incarnatie als de run van Grant Morrison, die begon in 1989.
De jaren zestig speelden zich af in het midden van de zilveren eeuw van DC Comics, die wordt beschouwd van 1956 (met de introductie van de Flash) tot de jaren 70. In dit tijdperk werd ook de 'Justice Society' opnieuw geïntroduceerd als de Justice League of America, die tot op de dag van vandaag zo blijft en enkele van de bekendste personages van DC bevat: Superman, Batman en Wonder Woman.
De jaren zestig waren een tijdperk waarin veel superheldenverhalen waren verschenen. DC Comics bestond al sinds de oprichting van Superman in 1938, en na meer dan twintig jaar was het tijd voor een nieuw soort held. De Doom Patrol bestond in veel opzichten als een afwijking van Superman en andere strakke helden.
Bovendien, gezien de verschuiving in Amerika van de Grote Depressie naar de tegencultuur van de jaren zestig, is de verschuiving in superheldenverhalen van de ondoordringbare Superman naar personages die door de samenleving als verschoppelingen en freaks worden beschouwd, heel logisch.
Met al deze factoren in overweging genomen, is het niet verwonderlijk dat Marvel slechts drie maanden na de lancering van Doom Patrol een vergelijkbaar verhaal uitbracht. X-Men was een stripverhaal over een school mutanten, die zich afspeelt in een wereld waar mensen en mutanten op gespannen voet staan en mutanten worden bestempeld als een bedreiging voor de 'normaliteit'.
In feite leken deze twee verhalen zo op elkaar dat Doom Patrol-schrijver Drake ervan overtuigd was dat Stan Lee hun idee had gestolen. Gezien de nabijheid van de twee stripboeken en gezien de tijd die nodig zou zijn om een volledige strip te produceren, is deze beschuldiging waarschijnlijk ongegrond. Het is veel waarschijnlijker dat beide bedrijven de noodzaak van verandering onderkenden en zich hebben kunnen aanpassen aan een nieuwe generatie lezers.

DCEU werd voor het eerst gemaakt door Warner Bros. om het Marvel Cinematic Universe te evenaren. Het volgde op Iron Man (2008) met de release van Man of Steel in 2013, en sindsdien zijn er personages als Batman, Wonder Woman, Aquaman en Shazam te zien. Het bevat ook films gebaseerd op schurken: Suicide Squad en Birds of Prey (beide met Margot Robbie als Harley Quinn).
De DCEU heeft niet zoveel succes gehad als de MCU, en velen geven de voorkeur aan het laatste.
Een van de redenen waarom fans DCEU teleurstellend vinden, is de duidelijke poging om Marvel te evenaren door hun trend van cross-overs en haastige verhaallijnen te volgen in plaats van zich te concentreren op originaliteit en de tijd te nemen om hun personages te ontwikkelen voordat ze ze samenbrengen in grotere films zoals Justice League.Misschien is dit de reden waarom DC-tv-programma's zoals Doom Patrol opvallen. Met meer tijd om elk personage te verkennen en meer ruimte om originele ideeën te ontdekken, geeft Doom Patrol een frisse kijk op het superheldenverhaal dat we nog niet eerder hebben gezien. De balans tussen humor en emotie slaagt daar waar films als Suicide Squad faalden, en de grijze antiheldenpersonages meer dimensionaal aanvoelen dan de Justice League.

Dit zijn de belangrijkste manieren waarop Doom Patrol zich onderscheidt als een uitzonderlijke superheldentelevisieserie.
In tegenstelling tot live-action DC-films neemt Doom Patrol de tijd om elk van hun personages te ontwikkelen, zodat ze tussen held en schurk kunnen leven met hun eigen motivaties, achtergrondverhalen en relaties met elkaar en met hun voormalige families. De gevonden familiedynamiek, vermengd met humoristische interacties tussen personages uit verschillende decennia, maakt dit een frisse en interessante kijk op een andere superheldenshow.
In hun eerdere films had DC moeite om humor toe te voegen om het serieuze onderwerp te compenseren. Later corrigeerden ze te veel in films als Suicide Squad. Doom Patrol beweegt moeiteloos tussen humor en oprechte momenten en concentreert zich nooit te lang op beide uitersten.
Met het razende succes en het decennialange bestaan van Marvel en DC is het duidelijk dat superhelden al heel lang bestaan. Maar deze show brengt iets totaal unieks en origineels dat fans nog niet eerder hebben gezien. Het voelt alsof je naar een heel nieuw genre van de show kijkt, in plaats van hetzelfde verhaal te herhalen dat we steeds opnieuw hebben gezien. Die originaliteit maakt Doom Patrol het horloge zeker waard.

Doom Patrol was eerst bedoeld als een spin-off van de show Titans. De personages Rita, Larry, Cliff en the Chief verschenen voor het eerst in aflevering vier van de Titans, waarin ze als familie kennis maakten met Beast Boy.
Volgens de overlevering van Titans werd Gar Logan gered door de Chief nadat hij een uiterst zeldzame ziekte had opgelopen in het Congobekken. De 'behandeling' veranderde Gar's DNA, waardoor hij naar believen een tijger kon worden. Hij werd opgenomen door Chief en groeide op in Doom Manor. In tegenstelling tot zijn huisgenoten kan Gar zijn capaciteiten onder controle houden en heeft hij regelmatig contact met de 'normale' wereld. Dit leidt ertoe dat hij Rachel (Raven) Roth ontmoet.
In aflevering vier van Titans, toepasselijk getiteld „Doom Patrol”, brengt Gar Rachel terug naar zijn huis en laat haar kennismaken met de Doom Patrol. De aflevering eindigt met Gar die zich bij de Titans voegt, waarbij zijn familie wil dat hij een beter leven leidt dan zij kunnen.
Desondanks is sindsdien bevestigd dat Doom Patrol in een alternatieve tijdlijn plaatsvindt dan de aflevering van de Titans laat zien.
In een artikel op de officiële website van DC bevestigen showrunners Jeremy Carver en Sarah Schechter dat Doom Patrol binnen een andere continuïteit bestaat dan de introductie ervan in Titans. Deze beslissing was bedoeld om meer creatieve controle over de serie mogelijk te maken, waardoor de grenzen van het behoud van de continuïteit binnen het Titans-universum werden opgeheven.
Er zijn opmerkelijke verschillen tussen de twee shows; Beast Boy bestaat niet, de Chief is herschikt en sommige karakteriseringen zijn gewijzigd.
Gezien de verschillen in continuïteit, filmlocaties en de beperkingen van de huidige gezondheidscrisis, werd een cross-over episode onwaarschijnlijk geacht. Toch is het niet onmogelijk, en er kunnen in de toekomst meer bruggen tussen de twee shows worden gemaakt.
De discrepanties tussen Titans en Doom Patrol zijn gemakkelijker te verklaren als je kijkt naar het multiversum.
De meeste fans van DC zullen zich bewust zijn van het multiversum, dat wijdverspreid is in al zijn media. Het komt voor in animatiefilms zoals Flashpoint Paradox, het bestaan van het Crime Syndicate in DC Comics en Crisis on Infinite Earths.
Kortom, het multiversum maakt het bestaan mogelijk van meerdere aardes binnen afzonderlijke, parallelle universa die dezelfde fysieke ruimte innemen, maar gescheiden zijn door verschillende frequenties. Dit is de reden waarom personages zoals Flash, die hun snelheid kunnen gebruiken om verschillende frequenties te bereiken, in staat zijn om door te gaan naar andere aardes.
De CW bevestigde het bestaan van het multiversum binnen hun eigen televisienetwerk. De 'Arrowverse', bestaande uit Supergirl, Arrow, The Flash, Batwoman en Legends of Tomorrow, bevatte een speciaal crossover-evenement met de titel 'Crisis on Infinite Earths' dat het bestaan van Titans op 'Earth 9' en Doom Patrol op 'Earth 21' bevestigde.
De volgende video bevat spoilers voor 'Arrowverse' en verwijzingen naar de dood van het hoofdpersonage.
Bekijk Doom Patrol voor een nieuwe en opwindende kijk op superhelden. De show is exclusief beschikbaar op HBO Max, samen met DC's Titans.
Ze vangen echt de vreemdheid van de originele strips, terwijl ze er hun eigen ding van maken.
Zelfs de bijpersonages voelen volledig ontwikkeld en belangrijk aan voor het verhaal.
Dit is misschien wel de meest unieke kijk op superhelden die ik ooit heb gezien.
Het schrijven zorgt ervoor dat je om deze personages geeft, ondanks hun fouten of misschien wel dankzij hen.
Het is ongelooflijk hoe ze zulke zware thema's in evenwicht brengen met oprecht grappige momenten.
De serie schittert echt wanneer het zich richt op de interacties tussen de personages in plaats van de actie.
Larry's verhaallijn over zijn negatieve geest is zo complex en goed uitgewerkt.
Ik ben blij dat ze risico's hebben genomen met de verhaallijn in plaats van op safe te spelen.
De show bewijst dat DC geweldige dingen kan doen als ze niet proberen de formule van Marvel te kopiëren.
Verbazingwekkend hoe ze erin slagen om zulke bizarre concepten geaard en emotioneel te laten aanvoelen.
Elke aflevering voelt als een unieke ervaring, terwijl de algemene verhaallijn behouden blijft.
De manier waarop ze omgaan met psychische problemen onderscheidt het van andere superheldenshows.
Ik vind het eigenlijk wel goed dat ze Beast Boy uit deze versie hebben gehouden. Het zou te druk zijn geweest.
De show weet de gevonden familiedynamiek echt goed neer te zetten zonder dat het geforceerd aanvoelt.
Het is verfrissend om superheldencontent te zien die niet bang is om raar en experimenteel te worden.
Het trage tempo zorgt echter voor een betere karakterontwikkeling. Het is de moeite waard om geduld te hebben.
Soms voelt het tempo een beetje traag aan, vooral in de eerste paar afleveringen.
Het hele concept van gebroken mensen die andere gebroken mensen helpen, is zo krachtig.
Ik waardeer het dat ze niet door verhaallijnen heen haasten om bij grote actiescènes te komen.
Het feit dat deze helden eigenlijk geen helden willen zijn, maakt ze op de een of andere manier herkenbaarder.
Deze show behandelt identiteit en zelfacceptatie beter dan welke andere superheldenserie die ik heb gezien.
Ik was in het begin niet zeker over Alan Tudyk als Mr. Nobody, maar nu kan ik me niemand anders in de rol voorstellen.
De show blinkt echt uit in het feit dat je om personages gaat geven die gemakkelijk eendimensionaal hadden kunnen zijn.
Ik vind het geweldig hoe elk personage een ander tijdperk van de Amerikaanse geschiedenis vertegenwoordigt. Het voegt zulke interessante dynamiek toe aan hun interacties.
Ja, zijn reis om weer contact met haar te maken laat echt zien hoeveel hij als personage is gegroeid.
Vindt iemand anders ook dat de relatie van Cliff met zijn dochter een van de meest ontroerende verhaallijnen is?
De humor is misschien niet voor iedereen weggelegd, maar ik waardeer het dat het de serieuze momenten nooit ondermijnt.
Ik denk dat deze serie beter werkt dan DC's films omdat het de tijd neemt om zijn personages goed te ontwikkelen.
De serie bewijst dat je geen enorme actiescènes nodig hebt om boeiende superheldencontent te maken.
Het is interessant hoe ze de Chief zowel een redder als een manipulator hebben gemaakt. Het laat echt zien dat er geen duidelijk goed of slecht is.
De manier waarop ze trauma behandelen in deze serie is zoveel genuanceerder dan de meeste superheldenmedia.
Ik was bang dat ze Rita's krachten niet zouden kunnen waarmaken met een tv-budget, maar ze hebben het echt goed gedaan.
Jane's verschillende persoonlijkheden zijn fascinerend. Elk voelt als een compleet personage.
De serie slaagt er zo goed in om individuele karakterverhalen in evenwicht te brengen en tegelijkertijd de groepsdynamiek te behouden.
Dat is eigenlijk wat ik geweldig vind aan deze versie van Cyborg. Hij is jonger en nog steeds bezig dingen uit te zoeken. Het is realistischer.
Een ding dat me stoort, is hoe inconsistent Cyborg's personage aanvoelt in vergelijking met andere bewerkingen.
Ik denk dat het de juiste beslissing was om het in een ander universum dan Titans te plaatsen. Het gaf ze meer creatieve vrijheid.
De rare factor is precies wat het doet opvallen! Zou je liever nog een generieke superheldenserie hebben?
Soms heb ik het gevoel dat ze te ver gaan met de rare factor, alleen voor shock value.
De praktische effecten gemengd met CGI geven de serie zo'n unieke visuele stijl. Het is anders dan al het andere op tv op dit moment.
Het verbaast me dat niet meer mensen het hebben over hoe goed ze Larry's seksualiteit en het tijdperk waar hij vandaan komt, hebben aangepakt. Het voelt authentiek zonder belerend te zijn.
Je mist het punt over Mr. Nobody. De doorbrekingen van de vierde wand zijn bedoeld om desoriënterend te zijn, net als zijn personage!
Ik vind Mr. Nobody's doorbrekingen van de vierde wand soms behoorlijk irritant. Het kan me uit het verhaal halen.
Rita's karakterontwikkeling gedurende de serie is ongelooflijk. Ze verandert van iemand die volledig op zichzelf gericht is in iemand die oprecht om anderen geeft.
Mogen we het erover hebben hoe verfrissend het is om superhelden te zien die niet perfect proberen te zijn? Deze personages zijn echt gebrekkig en dat is wat ze interessant maakt.
Ik vind het geweldig hoe ze Cliff's personage hebben aangepakt. Brendan Fraser brengt zoveel menselijkheid in een letterlijke robot.
De serie schittert echt als het gaat om representatie. Jane's vertolking van DID voelt respectvol aan en is tegelijkertijd boeiend.
Ik ben het niet eens over de casting van The Chief. Bruno Bichir in de Titans-aflevering had een meer mysterieuze uitstraling die ik prefereerde.
Vindt iemand anders ook niet dat Timothy Dalton perfect gecast was als The Chief? Zijn prestatie voegt zoveel complexiteit toe aan een toch al moreel ambigue personage.
Eerlijk gezegd was ik eerst sceptisch, maar de karakterontwikkeling heeft me echt overtuigd. Vooral het verhaal van Larry Trainor raakte me diep.
Ik vind het geweldig hoe Doom Patrol zo'n andere benadering van het superheldengenre hanteert. De manier waarop ze donkere humor combineren met oprechte emotionele momenten is iets speciaals.