"Bridgerton": Netflix's succesvolle verfilming van Regency-romans
Op eerste kerstdag 2020 bracht Netflix Bridgerton in première, een serie van 8 afleveringen die zich afspeelt in het Regency-tijdperk dat Engeland (1795-1837) de wereld stormenderhand veroverde. De tijdlijnen van Twitter explodeerden met gesprekken over de nieuwe serie. De show werd geprezen omdat het het Regency-tijdperk aan een modern publiek presenteerde door middel van meeslepende verhalen, kleurenblinde castingkeuzes, prachtige kostuums en uitgebreide decoraties, en zelfs de leuke recreaties van moderne popsongs in hedendaagse muziekstukken. Fans van Jane Austen's Pride & Prejudice zullen deze serie geweldig vinden, want ze worden opnieuw meegenomen door het tijdperk van haar romans in een andere romance.
Deze Netflix Original is gemaakt door Chris Van Dusen en geproduceerd door Shonda Rhimes, wiens werk de beroemde series Grey's Anatomy and Scandal omvat.
Bovendien is de verteller van de serie, Lady Whistledown, niemand minder dan Julie Andrews, vooral bekend vanwege haar vertolking van Maria von Trapp in The Sound of Music.Bridgerton volgt het verhaal van de jonge Daphne Bridgerton (Phoebe Dynevor), de oudste dochter van de familie Bridgerton die haar debuut heeft gemaakt in de maatschappij en nu op zoek is naar een echtgenoot. De meeste vrijers die naar het landhuis van haar familie komen, zijn echter niet wat ze zoekt, maar dan loopt ze Duke Simon Bassett (Regè-Jean Page) tegen het lijf tijdens een bal.
De hertog daarentegen is niet op zoek naar een vrouw en streeft ernaar om koste wat het kost een huwelijk te vermijden. Zo sluiten de twee een deal: ze doen alsof ze het hof maken om de zorgen van de voogd van de hertog weg te nemen dat hij nooit zal trouwen, terwijl ze ook de interesse in Daphne opjagen bij betere vrijers.
De première boeide en schokte kijkers bij elke aflevering. Hoewel de meeste stukken uit de Regency-periode een pure en 'juiste' visie hebben op hoe het leven in die tijd was, heeft Bridgerton daar een einde aan gemaakt door een donkerdere, wildere ondertoon toe te voegen. Seksualiteit, familiaal geweld, de afhankelijkheid van vrouwen van mannelijke familieleden en andere conflicten verstoren de vaak gefantaseerde periode en plaatsen deze dichter bij de realiteit van hoe het was om in zo'n tijd te leven.
Achter de prachtige zijden en kanten jurken en bruisende pleziertuinen schuilt een echte manier om met een restrictieve samenleving om te gaan. Niet alles was toen eenvoudiger. In feite waren ze moeilijker, vooral voor vrouwen.
Wat voor veel kijkers echter het meest schokkend is, is het feit dat Bridgerton gebaseerd is op een reeks romantische romans die in 2000 zijn gepubliceerd.
De oorsprong van Bridgerton
De roman waarop het eerste seizoen van Bridgerton is gebaseerd, is The Duke and I van Julia Quinn, bijna 20 jaar vóór de verfilming ervan op het scherm gepubliceerd. Het is het eerste van 8 boeken in de Bridgerton Family Series, waarbij elk boek elk Bridgerton-kind volgt: Anthony, Benedict, Colin, Daphne, Eloise, Francesca, Gregory en Hyacinth.
Julia Quinn is nu een productief romanschrijver en is een van de slechts 16 auteurs die lid zijn geworden van de Hall of Fame van Romance Writers of America. Daarnaast heeft ze de RITA Award van de organisatie gewonnen voor drie van haar romans. Ze begon echter niet met haar poging om auteur te worden.
Ze is afgestudeerd aan de Harvard University, behaalde een graad in kunstgeschiedenis en studeerde geneeskunde toen ze haar eerste romans schreef. Ze publiceerde haar eerste roman op 24-jarige leeftijd toen deze zeer gewild was bij uitgeverijen op veilingen, een zeldzaamheid voor beginnende schrijvers, maar ze bleef zich inzetten voor de medische opleiding. Ze zat op de Yale School of Medicine toen haar derde boek werd gepubliceerd, en op dat moment besloot Julia Quinn de scalpel te laten vallen en voltijds schrijfster te worden.
Sindsdien heeft ze 38 romans gepubliceerd. Quinn heeft meerdere series, allemaal romantische historische stukken. Momenteel worden ze vertaald in 35 talen en zijn ze overal ter wereld beschikbaar, zelfs in Japan en Vietnam. Dat is niet het enige bijzondere aan haar: ze had zelfs meegedaan en won in 2001 de jackpotprijs van $79.000 van The Weakest Link voor haar bekwaamheid in alles wat literatuur en Brits is. Zoals ze in haar officiële biografie zei: „Julia Quinn verdrijft graag de mythe dat slimme vrouwen geen romantiek lezen (of schrijven).”
Opinions and Perspectives
De serie bewijst echt dat kostuumdrama's niet saai of stoffig hoeven te zijn.
Elke aflevering voelt als het uitpakken van een prachtig versierd cadeau.
De manier waarop ze de romantische elementen behandelen is zowel smaakvol als gepassioneerd.
Het is indrukwekkend hoe ze de historische sfeer behouden terwijl ze moderne gevoeligheden aanspreken.
Ik waardeer het hoe ze diepgang geven aan personages die simpele stereotypen hadden kunnen zijn.
De serie zet je echt aan het denken over hoe maatschappelijke druk op vrouwen niet zo veel is veranderd als we misschien denken.
Het is fascinerend hoe ze dit alternatieve historische universum hebben gecreëerd dat zowel vertrouwd als vernieuwend aanvoelt.
Elke keer als ik ernaar kijk, merk ik nieuwe details op in het decorontwerp en de kostuums.
De serie balanceert perfect romantiek, drama en sociaal commentaar.
Ik vind het geweldig hoe ze de periode setting behouden terwijl ze het toegankelijk maken voor moderne kijkers.
De manier waarop ze de huwelijksmarkt aanpakken doet me een beetje denken aan moderne dating-apps!
Elk personage voelt zo goed ontwikkeld aan, zelfs degenen die niet veel schermtijd krijgen.
Soms vraag ik me af wat mensen uit het Regency-tijdperk zelf van deze interpretatie zouden vinden.
De hele productie voelt als een liefdesbrief aan zowel periodedrama's als moderne televisie.
Ik betrap mezelf erop dat ik scènes opnieuw bekijk om alle prachtige achtergronddetails te zien.
De serie vangt echt de druk op die jonge vrouwen in die tijd ervoeren.
Het is geweldig hoe ze zo'n rijke wereld hebben gecreëerd terwijl ze trouw blijven aan de geest van Quinns boeken.
Die promenadescènes doen me wensen dat we nog steeds zulke uitgebreide sociale gebruiken hadden.
De manier waarop ze moderne muziek in de periode setting verwerken is zo slim en betekenisvol.
De serie heeft zeker een hernieuwde interesse in historische romantische romans aangewakkerd.
Ik vind het geweldig hoe ze de romantische fantasie in evenwicht brengen met donkerdere, meer realistische elementen.
De aandacht voor detail in de dansscènes is ongelooflijk. Die choreografen verdienen meer erkenning.
Elke aflevering voelt als een duik in een prachtig schilderij dat tot leven komt.
De serie laat echt zien hoe romantiek als genre serieuze sociale kwesties kan aanpakken.
Wat me het meest imponeert is hoe ze de spanning erin houden, zelfs al kennen veel kijkers de boeken.
De manier waarop ze omgaan met klasseverschillen en sociaal klimmen voelt erg relevant aan voor vandaag.
Heeft iemand anders het gevoel formeler te spreken na een paar afleveringen te hebben gekeken?
De show vangt de essentie van het romantische genre, terwijl het het prachtig verheft voor televisie.
Het lezen over de achtergrond van Julia Quinn laat echt zien dat je geen conventioneel pad hoeft te volgen om succes te hebben.
De productiewaarde is geweldig. Elk frame ziet eruit als een prachtig schilderij.
Ik waardeer het hoe ze verschillende soorten huwelijken en relaties laten zien, niet alleen de belangrijkste romance.
De chemie tussen de hoofdrolspelers is ongelooflijk, maar de ondersteunende cast laat de show echt schitteren.
De soundtrack is absoluut briljant. Wie had gedacht dat Ariana Grande zo perfect zou klinken voor een periode drama?
Het is fascinerend hoe ze deze alternatieve geschiedenis hebben gecreëerd waarin ras geen barrière vormt in de high society.
De show geeft me zin om meer te leren over de daadwerkelijke geschiedenis van het Regency-tijdperk. Heeft iemand goede boekaanbevelingen?
Ik ben vooral onder de indruk van hoe ze de intieme scènes met zoveel zorg behandelen, terwijl ze ze toch zwoel houden.
De kostuumontwerper verdient alle prijzen. De garderobe van elk personage vertelt zijn eigen verhaal.
De manier waarop ze historische romantiek combineren met moderne gevoeligheden doet me denken aan wat Hamilton deed voor de musical.
Het was een geniale zet om Julie Andrews te laten vertellen als Lady Whistledown. Het voegt zoveel gravitas toe aan de roddel.
De show benadrukt echt hoe beperkend het leven was voor vrouwen in die tijd, ondanks alle prachtige jurken en bals.
Ik vind het geweldig hoe elk Bridgerton-broer of -zus zo'n uitgesproken persoonlijkheid heeft. De familiedynamiek is zo goed geschreven.
Het contrast tussen de beleefde maatschappij façade en de schandalige onderbuik van Regency Londen is zo goed gedaan.
Denkt iemand anders ook dat de uitgebreide haarstukken hun eigen award categorie verdienen? Ze zijn praktisch personages op zich!
De show heeft zeker zijn gebreken, maar het is onmiskenbaar vermakelijk. Ik kan niet wachten op het volgende seizoen.
Het succesverhaal van Julia Quinn is echt inspirerend. Van medische school tot bestsellerauteur is een hele reis!
De manier waarop ze de druk op jonge vrouwen om goed te trouwen weergeven, voelt verrassend relevant aan voor de moderne datingcultuur.
Kunnen we bespreken hoe baanbrekend het is dat deze romantische serie zo'n mainstream succes is geworden?
De scène waarin ze dansen op Wildest Dreams raakt me elke keer weer. Zo'n slimme manier om de kloof in de tijd te overbruggen.
Ik vind het briljant hoe ze erin geslaagd zijn om een historisch drama zo fris en actueel te laten aanvoelen zonder de essentie van het tijdperk te verliezen.
Het hele concept van Lady Whistledown doet me denken aan moderne roddelblogs. Sommige dingen veranderen nooit!
Shonda Rhimes heeft zichzelf echt overtroffen met deze bewerking. Het heeft al het drama van Grey's Anatomy, maar in een compleet andere setting.
Ik ben het respectvol oneens met eerdere opmerkingen over de historische nauwkeurigheid. Dit is duidelijk bedoeld als een fantasieversie van het Regency-tijdperk.
Mijn favoriete ding aan de serie is hoe het drama in evenwicht brengt met momenten van oprechte humor. De familiedynamiek voelt zo echt.
De aandacht voor detail in het decorontwerp is ongelooflijk. Het huis van elke familie weerspiegelt echt hun persoonlijkheid en status.
Ik ben eigenlijk begonnen met het lezen van de boeken vanwege de serie en nu ben ik verslaafd. Quinn's schrijfstijl is zo vermakelijk.
Die stomende scènes zijn zeker niet het historische drama van je oma! Shonda Rhimes weet echt hoe ze grenzen moet verleggen.
De manier waarop ze met ras omgaan in de serie is interessant, maar ik zou willen dat ze de historische context dieper hadden onderzocht.
Toen ik hoorde dat Julia Quinn The Weakest Link had gewonnen, ben ik nog meer van haar gaan houden. Ze kent haar Britse geschiedenis echt!
Ik begrijp de artistieke keuzes, maar ik denk dat sommige moderniseringen te ver gaan en me uit de historische setting halen.
Laten we het hebben over die geweldige balzaalscènes! De choreografie en het kostuumontwerp samen waren gewoonweg magisch.
Het succes van Bridgerton bewijst echt dat romantische romans meer respect verdienen in de literaire wereld. Julia Quinn's schrijven is slim en boeiend.
Ik vind het geweldig hoe de serie kwesties als vrouwenrechten en sociale beperkingen aan de orde stelt, terwijl de romantische kern behouden blijft.
Na alle acht boeken te hebben gelezen, ben ik erg benieuwd hoe ze de verhalen van de andere broers en zussen zullen aanpassen. Benedict's boek is mijn persoonlijke favoriet.
De muzikale keuzes wierpen me eerst echt tegen, maar nu kan ik niet stoppen met luisteren naar die instrumentale versie van Thank U, Next!
Ik ben het er totaal niet mee eens dat de historische onnauwkeurigheden acceptabel zijn. We kunnen historische stukken toegankelijk maken zonder de sociale normen van die tijd volledig te negeren.
Julie Andrews als Lady Whistledown was zo'n geïnspireerde casting. Haar stem voegt de perfecte hoeveelheid schandaal en verfijning toe aan de vertelling.
Ik geef eigenlijk de voorkeur aan de boeken boven de serie. Er is iets aan de schrijfstijl van Quinn dat de personages echt op een andere manier tot leven brengt.
De casting van Regé-Jean Page als de hertog was absoluut perfect. Zijn chemie met Phoebe Dynevor maakte de show tot wat hij is.
Hoewel ik van de show geniet, vind ik het problematisch hoe ze bepaalde controversiële scènes uit het boek romantiseren. Sommige delen maakten me behoorlijk ongemakkelijk.
Vindt iemand anders het fascinerend dat Julia Quinn medicijnen studeerde aan Yale toen ze deze romans begon te schrijven? Over een carrièreswitch gesproken!
Ik heb de boeken van Julia Quinn jaren geleden gelezen en was sceptisch over de bewerking, maar ze hebben de essentie van de verhalen echt gevangen en er hun eigen creatieve draai aan gegeven.
De show neemt zeker vrijheden met de historische nauwkeurigheid, maar ik waardeer het juist hoe ze het toegankelijker hebben gemaakt voor een modern publiek. De diverse casting was verfrissend om te zien.
Ik heb net Bridgerton helemaal uitgekeken en ik ben er helemaal weg van! De kostuums en setontwerpen zijn adembenemend. Is het iemand anders opgevallen hoe ze moderne popsongs in klassieke arrangementen hebben verwerkt?