Tupac Shakur: een terugblik op de filmrollen van de rapper
Tupac Amaru Shakur is een legendarische rapper die door velen wordt beschouwd als de beste aller tijden. Shakur was echter ook een bekende acteur. De rapper had een mooie run in het begin van de jaren negentig. Hij speelde in 1993 in Poetic Justice met Janet Jackson.
Vorig jaar gaf hij een excentriek en huiveringwekkend optreden als Bishop in Juice.2Pac was een ervaren en succesvolle acteur. Hij speelde in vele grote films door de jaren heen tot aan zijn dood in 1996.
In veel van de filmrollen van Tupac speelt hij een gangster of een onschuldige omstander in een stedelijke omgeving. Moord, diefstal en afpersing zijn enkele van de misdaden die in deze films rond Tupac plaatsvinden. Een deel van zijn stoere reputatie in zijn muziek is volledig te danken aan zijn vertolking van soortgelijke personages in zijn films.
Bishop, De rol die voor Tupac is gemaakt
In 1992 speelde Tupac Shakur de hoofdrol in Juice, een iconische misdaadfilm over vier jongens die worstelen om te overleven in de binnenstad. Over het spreekwoord gesproken: „Macht corrumpeert... „, laat de film zien hoe geweld zich kan manifesteren, zelfs onder vrienden.
Hoewel dit een van de eerste films van Tupac was, was acteren niet nieuw voor hem. Op de middelbare school had hij de Baltimore School For The Arts bezocht, waar hij acteren, poëzie, jazz en zelfs ballet studeerde. Het natuurlijke charisma van Tupac, dat hij ook met veel succes zou gebruiken in zijn muziekcarrière, gaf hem een goed startpunt voor zijn acteerwerk.
Wat de rollen betreft, was dit ook Shakur's eerste grote kans om de schurk te spelen. Dit was iets wat hij vervolgens heel goed deed. Zijn vertolking van Roland Bishop, de magnetische leider van de jonge mannen, leverde hem lof en erkenning op in de tijdgeest van de populaire filmcultuur.
Poetic Justice, Janet Jackson en John Singleton
in 1993 had Tupac het geluk om samen te werken met de voor een Academy Award genomineerde regisseur John Singleton. In zijn opvolger van de uitzonderlijke Boyz n the Hood uit 1991 besloot de ervaren regisseur zijn beproefde poging om muzikanten in zijn films te plaatsen voort te zetten.
Net zoals Ice Cube in 1991 voor hem had gedaan, zou Tupac Shakur zijn film wat geloofwaardigheid op straat geven. Aangezien de film zelf over het leven in de binnenstad gaat, was Tupac op zijn plaats. De rapper woonde al enige tijd in Marin City en Zuid-Californië en was goed bekend met de levensstijl die Singleton in deze film wilde uitbeelden.
Het was inderdaad zijn tegenspeler, de gevestigde zangeres Janet Jackson, die een deel van haar bekendheid aan het aantrekkelijke duo verleende. De film zelf was iets terughoudender dan Singletons vorige album. Jackson en Shakur speelden goed met elkaar om terwijl ze met hun omgeving omgingen.
De strijd van hun personages om elkaar te vinden en vast te houden in hun gevaarlijke wereld is op zijn best innemend. Rogert Ebert van de Chicago Sun-Times sprak over het optreden van de hoofdrolspelers en zei: „Haar romance met Shakur is ontroerend, juist omdat die zich niet afspeelt in een wereld van onschuld en naïviteit; omdat ze allebei de risico's van liefde kennen, is hun geleidelijke acceptatie van elkaar overtuigend.”
De film verdiende zijn budget terug, en nog wat tijdens het openingsweekend, en stond op nummer één aan de kassa wat betreft de sterrenkracht van Jackson en Shakur alleen al. De film kreeg gemengde kritieken van critici, maar is een cultklassieker geworden vanwege de chemie tussen de hoofdrolspelers.
Ebert sprak vervolgens lovend over de film in een uitgebreide recensie: „... Poetic Justice ontvouwt zich als een roadpicture uit de vroege jaren 70, waarin de personages worden geïntroduceerd en vervolgens op een reis gaan die een ontdekkingsreis wordt.
Tegen het einde van de film zal Justice weer leren vertrouwen en liefhebben, en Shakur zal geleerd hebben om naar een vrouw te luisteren. En alle personages - die op de een of andere manier geen familie hebben - zullen een gevoel gaan krijgen voor de grotere Afro-Amerikaanse familie waartoe ze behoren. De scène waarin dat plaatsvindt is een van de beste in de film.”
Above The Rim en een gevestigde acteur
In 1994 speelde Tupac Shakur in Above The Rim, een basketbal-/misdaadfilm waarin ook Marlon Wayans en Wood Harris te zien waren. In de film zou Tupac zijn meest sinistere rol sinds Juice spelen, waarbij hij zijn gangsterrappersonage uit het echte leven zou spelen.
De film was een financieel succes, met een brutowinst van $16 miljoen met een budget van $6,5 miljoen. Critici prezen Shakur's branie en zelfvertrouwen, met Peter Travers van Rolling Stone als een van zijn grootste fans.
Travers merkte in zijn recensie voor de film op: „Toch is het Shakur die de show steelt. De juridische problemen van de rapper buiten beeld zijn bekend, maar zijn macht als acteur valt niet te ontkennen.
Na een zachte wending in Poetic Justice als de minnaar van Janet Jackson, creëert Shakur in Birdie een schitterend portret van verleidelijk kwaad. Hij is net zo gevaarlijk als het asfaltwedstrijd dat Above the Rim eindigt met een aanhoudend gebrul van donderende hoepelactie.”
Shakur's angstaanjagend sterke vertolking van de plaatselijke bendeleider Birdie maakte hem betoverend om te zien. De verhaallijn van basketbal heeft inderdaad een extra laag toegevoegd aan de misdaadfilm, en tot op de dag van vandaag is het een cultklassieke sportfilm.
Postume releases, kritisch succes en Gridlock'd
Na de vroegtijdige dood van Shakur in 1996 was de 25-jarige acteur te zien in verschillende postume releases. Een van de bekendste van deze films is Gridlock'd, een verhaal over twee jazzartiesten die verslaafd zijn aan heroïne. Shakur speelde hierin samen met Tim Roth, die misschien het best bekend is vanwege zijn werk met Quentin Tarantino.
Hoewel Shakur vier maanden daarvoor werd vermoord tijdens een drive-by-schietpartij in Las Vegas, was zijn aanwezigheid in de nieuwsmedia even wijdverbreid als altijd. Toen de politie probeerde te achterhalen wat er werkelijk met de beroemde rapper was gebeurd (of dit vermeed, afhankelijk van wie je het vraagt), was Tupac op het grote scherm in misschien wel zijn meest gepolijste en genuanceerde rol tot nu toe.
Regisseur Vondie Curtis-Hall wist Tupac van zijn typische gangsterpersonage te verlossen en zijn persoonlijkheid als muzikant wat meer in te spelen. Roth speelt Stretch terwijl Shakur Spoons speelt, twee jonge mannen uit Detroit die hun eigen band hebben. Wanneer hun vriend Cookie (gespeeld door Thandiwe Newton, bekend van Westworld) een overdosis neemt, besluiten ze orde op zaken te stellen en op het rechte pad te gaan.
De rest van de film volgt hen in de realistische strijd tegen de bureaucratie terwijl ze proberen deel te nemen aan een rehabilitatieprogramma. Onderweg komen ze politieagenten en criminelen tegen, die hen allemaal nog kennen van hun dopingdagen.
Shakur levert een emotioneel kwetsbare prestatie als Spoons. Dit is inderdaad de enige voorstelling van Tupac die niet netjes in het archetype van de koude gangster kan worden gestapeld. Dat typecasting voor loopbaanacteurs soms niet van zich af te schudden is misschien een belangrijke opmerking over deze film. Shakur is onder leiding van Curtis-Hall in staat om een werkelijk originele uitvoering te geven voor zijn filmografie.
De film werd geprezen vanwege zijn realisme en duistere humor. Janet Maslin van The New York Times merkte op dat Shakur „... deze rol speelde met een aantrekkelijke mix van aanwezigheid, zelfvertrouwen en humor.” Tot op de dag van vandaag is dit nog steeds een van Tupacs beste rollen, en de film zelf heeft een score van 88% op RottenTomatoes.com.
Naast Gridlock'd, nog een van de opmerkelijke postume Tupac Shakur-films, en zijn laatste uitvoering was Gang Related uit 1997. Hoewel lang niet zo goed ontvangen als zijn vorige film, was het een nieuwe rol voor Tupac. Hij speelde samen met Jim Belushi als een corrupte drugsdetective.
Als voorbeeld van lof voor de individuele optredens in de film zei Jeffrey Westhoff van de Northwest Herald: „Ik zal niet doen alsof ik iets weet over Shakur's muziek, maar zijn dood beroofde filmbezoekers van een acteur die pas zijn talent begon te tonen.”
Zijn costar, Jim Belushi, herinnert zich zijn tijd met Tupac met veel plezier. „Voor mij was Pac zoveel meer dan alleen een rapper, hij was ook een geweldig talent op het scherm”, zei hij. „Ik denk dat hij zijn rauwe vaardigheden als acteur zou zijn blijven ontwikkelen en het zou cool zijn geweest om te zien. Hij was echt nergens bang voor. Hij was een vriend en ik denk vaak aan hem.”
Het boek over de acteercarrière van Tupac Shakur sluiten
Hoewel Tupac een productieve filmacteur was, speelde hij ook gastrollen in televisieshows. De credits van Tupac omvatten optredens in In Living Color, A Different World en zelfs Saturday Night Live.
De muziek van Shakur is zijn meest bekende bijdrage aan de samenleving, maar het moet gezegd worden dat Tupac Shakur een uitstekende acteur was die ontroerende voorstellingen tot leven bracht op het grote scherm. De man was kwetsbaar, lief en straalde het zelfvertrouwen van tien mannen uit.
Het is jammer dat zijn leven zo snel voorbij was, want hij zou met de tijd zeker alleen maar beter zijn geworden. Het tragische leven van een kunstenaar die op 25-jarige leeftijd stierf, is een sombere herinnering aan het recente verleden.
Hij was een jonge man in een gevaarlijk spel, maar hij was een goede man. We kunnen dankbaar zijn dat we Shakur's artistieke bezigheden hebben om naar te kijken en te luisteren. Shakur wordt gemist en zal in de ogen van filmfans overal ter wereld altijd met veel plezier worden herdacht.
Opinions and Perspectives
Zelfs in zijn vroegste rollen kon je dat rauwe talent zien dat zich nog verder zou hebben ontwikkeld.
Het herbekijken van zijn filmografie laat echt zien wat een veelzijdig acteur hij aan het worden was.
De kwetsbaarheid die hij liet zien in Gridlock'd was iets wat we nog niet eerder van hem hadden gezien.
Zijn scènes met Janet Jackson lieten zien dat hij net zo goed romantische rollen aankon als dramatische.
Het is fascinerend hoe elke regisseur met wie hij werkte verschillende aspecten van zijn talent naar boven leek te brengen.
Het commentaarspoor op Juice benadrukt echt hoeveel aandacht hij aan zijn prestaties besteedde.
Als ik deze films nu bekijk, is het duidelijk dat we zowel een geweldige muzikant als een veelbelovende acteur hebben verloren.
Zijn vermogen om zowel protagonisten als antagonisten overtuigend te spelen was opmerkelijk.
Elke rol leek voort te bouwen op de vorige. Je kunt echt zijn groei als acteur zien.
De manier waarop hij zijn ogen gebruikte om emotie over te brengen was zo krachtig, vooral in de meer intense scènes.
Kan er nog steeds niet over uit hoe jong hij was in Juice. Zo'n volwassen prestatie voor zijn leeftijd.
Zijn karakterwerk in Gang Related begon echt nieuwe diepten te laten zien voor zijn dood.
Je kunt zijn poëzieachtergrond zien in de manier waarop hij monologen bracht. Altijd zo ritmisch en natuurlijk.
Soms vergeet ik dat hij een formele theateropleiding had totdat ik zijn meer dramatische scènes bekijk.
Die Gridlock'd-performance was zo anders dan zijn gebruikelijke rollen. Liet echt zijn bereik zien.
De manier waarop hij zich staande kon houden tegenover gevestigde acteurs als Tim Roth laat zien hoe getalenteerd hij werkelijk was.
Zijn vertolking van Birdie in Above the Rim is serieus onderschat. Zo'n complexe schurk.
Het chronologisch bekijken van zijn films laat echt zijn ontwikkeling als acteur zien.
Waardeer echt hoe hij nooit een prestatie afraffelde, zelfs niet in kleinere rollen.
De scène in Above the Rim waarin hij Flip confronteert, is een van zijn beste werken. Zo'n intensiteit.
Geweldig hoe hij zijn muzikale ritme in zijn dialoog bracht. Alles klonk zo natuurlijk.
Als je deze recensies van toen leest, is het duidelijk dat veel critici zijn potentieel erkenden, zelfs als sommigen hem afdeden.
Zijn performancestijl was zijn tijd ver vooruit. Voelt moderner aan dan veel acteerwerk uit de jaren 90.
De manier waarop hij in dezelfde scène kon schakelen tussen dreigend en kwetsbaar was opmerkelijk.
Ik heb nooit begrepen waarom sommige critici zijn acteer vaardigheden afdeden. Hij had duidelijk serieuze training en natuurlijk talent.
Zijn rol in Gang Related voelt nu anders aan, vooral gezien alle gesprekken over politiecorruptie van vandaag.
Ik vraag me af wat regisseurs als Spike Lee of Martin Scorsese met zijn talent hadden kunnen doen.
Die scène in Poetic Justice waarin hij zich openstelt over het verleden van zijn personage, geeft me nog steeds kippenvel. Zo'n rauwe emotie.
De evolutie van Juice naar Gridlock'd laat echt zijn groei als acteur zien.
Ik realiseer me net dat hij in minder films heeft gespeeld dan ik dacht. Elke prestatie liet gewoon zo'n sterke indruk achter.
Wat me het meest imponeert, is hoe hij menselijkheid bracht in elk personage, zelfs de schurken zoals Bishop.
Zijn werk in Gridlock'd bewees dat hij ook komedie kon doen. Ik wou dat we meer van die kant van hem hadden gezien.
Het feit dat hij ballet studeerde aan de kunstacademie verraste me echt. Het laat zien hoe toegewijd hij was aan alle vormen van artistieke expressie.
Het is interessant hoeveel van zijn rollen te maken hadden met thema's die hij ook in zijn muziek onderzocht: geweld, verlossing, strijd.
Zijn optreden in Poetic Justice liet zien dat hij romantiek net zo goed kon als de intense dramatische dingen.
Het kijken naar Above the Rim herinnert me er altijd aan hoe goed hij de aandacht kon trekken in elke scène waarin hij zat.
Ik geef eigenlijk de voorkeur aan zijn acteerwerk boven zijn muziek, wat misschien een impopulaire mening is, maar hij had gewoon zo'n aanwezigheid op het scherm.
De manier waarop hij de dialoog afleverde was zo natuurlijk. Dat moet wel al die poëzie training zijn geweest die erdoorheen kwam.
Het lezen van Jim Belushi's commentaar over het werken met hem aan Gang Related laat echt zien hoeveel respect hij verdiende van ervaren acteurs.
Zijn achtergrond in poëzie en jazz heeft zeker zijn acteer stijl beïnvloed. Je kunt die artistieke gevoeligheid zien in zijn stillere momenten.
De scène in Gridlock'd waarin hij en Tim Roth proberen in een afkickkliniek te komen, is zowel hilarisch als hartverscheurend. Zulke geweldige chemie tussen hen.
Mensen focussen te veel op zijn muzikale nalatenschap en vergeten wat een getalenteerd acteur hij was. Hij had echt een van de groten kunnen zijn.
Denkt iemand anders dat zijn rol in Juice eigenlijk een voorspelling was van een deel van het geweld dat later zijn echte leven zou beïnvloeden? Het is bijna profetisch.
Als je nu naar zijn films kijkt, zie je echt hoe ver hij vooruit was op zijn tijd in termen van het brengen van rauwe emotie op het scherm.
Zijn gastoptredens in tv-shows worden vaak over het hoofd gezien. Hij was geweldig in A Different World.
Ik vind het fascinerend hoe zijn persoonlijke leven soms samenvloeide met zijn personages, vooral in films als Above the Rim.
Verbazingwekkend om te bedenken dat hij pas 25 was toen hij stierf. Stel je eens voor welk oeuvre we hadden kunnen hebben als hij langer had geleefd.
Dat citaat van Ebert over Poetic Justice vat echt samen wat Tupac speciaal maakte als acteur. Hij bracht zoveel authenticiteit in zijn rollen.
De manier waarop hij zijn muziek- en acteercarrière in evenwicht bracht, was indrukwekkend. Beide leken elkaar eerder te voeden dan te concurreren.
Ik weet niet zeker of ik het eens ben met alle lof voor Poetic Justice. Het verhaal was zwak, hoewel Tupac en Janet hun best deden met wat ze hadden.
Zijn optreden in Gridlock'd liet echt zien wat hij kon doen als hij materiaal kreeg dat verder ging dan het gangsterstereotype.
Ik herinner me dat ik ergens las dat John Singleton de rol in Poetic Justice specifiek met Tupac in gedachten schreef. Logisch gezien hoe natuurlijk hij erin leek.
Gang Related kijken komt nu anders binnen, wetende dat het zijn laatste filmrol was. Er is iets bijzonder aangrijpends aan hem die een corrupte agent speelt.
Het contrast tussen zijn rollen in Poetic Justice en Juice laat echt zijn bereik als acteur zien. Van romantische hoofdrol tot schurk, hij kon het allemaal.
Ik waardeer hoe hij verschillende lagen aanbracht in elk personage, zelfs bij het spelen van vergelijkbare soorten rollen. Elke prestatie voelde uniek aan.
Je hebt helemaal gelijk over Bishop als zijn doorbraakrol. De manier waarop hij die afdaling in machtswellustige waanzin portretteerde was onvergetelijk.
Interessant om na te denken over wat voor soort rollen hij zou hebben aangenomen als hij langer had geleefd. Ik zou hem een serieuze dramatische acteur zien worden.
Heeft iemand anders het gevoel dat Above the Rim onderschat wordt? Zijn vertolking van Birdie was zo dreigend, maar toch magnetisch.
Ik denk dat zijn rol als Bishop in Juice zijn beste werk was. De manier waarop hij transformeerde van vriend naar antagonist was meesterlijk.
Het feit dat hij studeerde aan de Baltimore School for the Arts is echt te zien in zijn optredens. Je kunt die klassieke training erdoorheen zien komen.
Ik heb Gridlock'd onlangs herbekeken en ik ben nog steeds verbaasd over hoe goed Tupac zich staande hield tegenover Tim Roth. Zo'n andere rol voor hem ook.
Eigenlijk ben ik het niet eens over Poetic Justice. Ik vond de romantiek soms geforceerd overkomen, hoewel ik moet toegeven dat Tupac's individuele prestatie sterk was.
Wat me het meest opviel aan zijn optreden in Poetic Justice was de natuurlijke chemie die hij had met Janet Jackson. Het voelde zo authentiek en echt.
Ik realiseerde me nooit hoe getalenteerd Tupac was als acteur totdat ik Juice zag. Zijn vertolking van Bishop was absoluut huiveringwekkend en toonde zijn ongelooflijke bereik.