Waarom Star Wars-personages Finn en Poe verliefd hadden moeten worden

Het lijdt geen twijfel dat Star Wars grenzen heeft verlegd in de wereld van sciencefictionfilms. Wat in 1977 begon met een budget van $11 miljoen is sindsdien uitgegroeid tot een van de grootste franchises ter wereld. Spin-offs, merchandise, speelfilms, games, speelgoed en zelfs een geverifieerde Jedi-religie zijn slechts een deel van wat Star Wars is geworden.

Hun nieuwste films, de vervolgtrilogie, hadden groot commercieel succes. Er waren veel elementen in deze films die ongelooflijk waren. Er waren echter ook enkele tekortkomingen.

Een van deze tekortkomingen was de gemiste kans om een romantische relatie tussen Finn en Poe te introduceren, twee personages met een ongelooflijke chemie wiens relatie op natuurlijke wijze had kunnen uitgroeien tot romantiek.

Hier is een overzicht van de films, een argument voor een romantische FinnPoe-relatie en een uitleg over het belang van representatie in moderne media.

De oorsprong van de Star Wars-vervolgfilms: toen Disney het overnam

George Lucas besloot de Lucasfilm-franchise te verkopen na jaren aan de originele en prequel-films te hebben gewerkt; hij waardeerde het om tijd met zijn gezin door te brengen. In oktober 2012 verwierf Disney de rechten op Lucasfilm voor een deal die meer dan $4 miljard kostte en kondigde een nieuwe trilogie van films aan die in 2015 met de productie zou beginnen.

De vorige Star Wars-film, Revenge of the Sith, maakte de prequel-trilogie compleet na de release in 2005, wat betekent dat deze film een onderbreking van tien jaar zou doorbreken. De verwachtingen hadden niet hoger kunnen zijn.

De nieuwe Star Wars-trilogie speelt zich canoniek af dertig jaar na The Return of the Jedi en de canonieke val van het Rijk. Deze verhalen volgen de dreiging van The First Order, geleid door de mysterieuze generaal Snoke, die probeert de tirannieke heerschappij van het Rijk te herstellen.

Deze films bevatten Rey, een aaseter uit Jakku met een onbekend verleden (Daisy Ridley), Finn, een rebelse stormtrooper (John Boyega), Poe Dameron, een piloot in het verzet (Oscar Issac), en Kylo Ren, een leider van de Eerste Orde die formeel Ben Skywalker (Adam Driver) heet. Ze bevatten ook originele castleden zoals Luke Skywalker (Mark Hamill), Leia Organa (Carrie Fisher) en Han Solo (Harrison Ford).

The Force Awakens (2015) werd geregisseerd door JJ Abrams en had het meeste commerciële succes. Het kan worden beschouwd als een hervertelling van A New Hope en volgt een verhaallijn die sterk lijkt op de allereerste Star Wars-film. The Last Jedi (2017) werd geregisseerd door Rian Johnson en introduceert Luke Skywalker opnieuw, na Rey's training met hem en de groeiende dreiging van de First Order. Tot slot introduceert The Rise of Skywalker (2019), eveneens geregisseerd door JJ Abrams, de dreiging van Palpatine opnieuw en sluit de trilogie af.

Het verhaal achter Stormpilot: de rollen van Finn en Poe Dameron in Star Wars

Finn en Poe ontmoeten elkaar voor het eerst aan het begin van The Force Awakens nadat Poe gevangen is genomen door Kylo Ren. Poe slaagt erin een belangrijke kaart in zijn droid, BB8, te verbergen, maar hij kan niet ontsnappen aan de First Order en verwacht door hun toedoen te sterven. Een opstandige Stormtrooper genaamd FN2187 helpt Poe echter te ontsnappen in een poging zich te ontdoen van de First Order. Het is Poe die FN2187 de naam Finn geeft, die hij in de films blijft gebruiken.

Nadat hun schip op Jakku is neergestort, wordt Poe verondersteld dood te zijn. Finn neemt zijn missie en zijn jas op zich en helpt Rey bij de hereniging van BB8 met het verzet en uiteindelijk bij de hereniging met Poe nadat hij heeft geholpen de Starkiller-basis te vernietigen. De twee omhelzen elkaar en Poe vraagt Finn zijn jas te houden, omdat hij denkt dat die bij hem past.

In de volgende twee films werken Finn en Poe samen als leden van het verzet en nemen ze uiteindelijk het stokje over als co-generaals na de dood van Leia Organa. De twee helpen Rey bij haar missie om Kylo Ren en generaal Snoke te verslaan, en komen dichter bij elkaar door de tumultueuze omstandigheden en de onmogelijke inzet naarmate de First Order aan de macht komt.

Gelukkig overleven beide personages de trilogie en spelen ze een belangrijke rol in het verslaan van de First Order, waardoor de vrede in het heelal wordt teruggebracht. De twee delen nooit een bevestigde romantische relatie, hoewel hun nabijheid en belang in elkaars leven onmiskenbaar zijn voor zowel fans als castleden.

Wat de cast en crew van Star Wars vinden van de relatie tussen Finn en Poe

De chemie tussen Finn en Poe wordt erkend door castleden Oscar Issac en John Boyega, evenals JJ Abrams in het volgende interview:

Misschien wel de grootste voorstander van het aangaan van een romantische relatie tussen Finn en Poe is Oscar Issac, die niet alleen in dit interview zijn steun betuigt, maar ook in verschillende andere. Het castlid heeft keer op keer verklaard dat hij graag had gezien dat het verhaal op deze manier 'natuurlijk vorderen', en andere castmates (samen met verschillende fans) zijn het met hem eens.

John Boyega maakt echter ook terechte opmerkingen over het belang van het aangaan van platonische, intieme relaties tussen twee mannen op het scherm. Ook dit is ongebruikelijk en speelt in op het oneerlijke stereotype dat mannen niet op dezelfde manier emoties kunnen uiten en zich kwetsbaar kunnen gedragen in hun vriendschappen als vrouwen.

Beiden maken eerlijke, belangrijke punten. Het opbouwen van een romantische relatie tussen deze twee personages zou de film echter ten goede zijn gekomen, niet alleen in de representatie maar ook in het verhaal zelf.

De drie belangrijkste redenen waarom een romance tussen Finn en Poe zou hebben gewerkt

1. De verliefdheid van Finn en Poe zou voor de twee personages een meer consistente en gerichte verhaallijn hebben behouden.

Een groot probleem voor deze films is een gebrek aan regie. Personages die centraal hadden moeten staan, worden buitenspel gezet en van elkaar gescheiden, terwijl Rey en Kylo Ren in de schijnwerpers worden gezet. Zowel Finn als Poe worden onderbenut, vooral Finn in de derde film, waar hij onterecht buitenspel wordt gezet en vervangen door Ben als mannelijke hoofdrol.

Er zijn ook verschillende romantische verhaallijnen die verwarrend zijn en nooit echt zo goed zijn uitgewerkt als ze hadden kunnen zijn, waaronder de kus tussen Finn en Rose die nooit meer aan bod komt en de introductie van Zorrii, een gezichtsloze vrouw uit Poe's verleden die lijkt te bestaan om de aandacht van Finn en Poe af te leiden.

Het zou geen goed idee zijn om Poe en Finn samen te voegen, enkel voor de representatie. Deze films negeren echter wat een natuurlijke progressie van de relatie zou zijn geweest die logisch is voor de personages, en geven er de voorkeur aan om doodlopende (hetero) romances te introduceren die het overkoepelende verhaal eerder afleiden dan aansturen.

2. De chemie tussen Oscar Issac en John Boyega was een van de grootste troeven van de film.

De openingsscène tussen Finn en Poe is opwindend, simpelweg omdat de twee acteurs goed samenwerken. Meer aandacht besteden aan een relatie tussen de twee zou niet alleen logisch zijn geweest voor het verhaal; het zou interessant zijn geweest om naar te kijken.

In een video-interview met GQ onthult Issac zelfs dat zijn personage, Poe, oorspronkelijk in de eerste film zou sterven. De overgang van een personage uit één scène naar een belangrijke speler in alle drie de films komt deels voort uit die chemie. Star Wars had zo sterk kunnen spelen, maar het paar werd over het algemeen onderbenut.

3. Een relatie zou echte representatie en originaliteit hebben betekend, twee dingen waar Star Wars gepassioneerd over had moeten zijn

Star Wars is enorm, en hun fanbase nog meer. Een groot deel van die fanbase bestaat uit verschillende mensen, en er waren verschillende mogelijkheden om diverse, oprechte relaties te hebben tussen een aantal van de hoofdpersonages (of het nu LGBT+ of interraciaal is).

Hoewel deze films goed werk hebben verricht door verschillende casten, laat het gebruik van deze personages (met uitzondering van Rey) te wensen over. Rose Tico speelt bijvoorbeeld een grote rol in de tweede film en verschijnt nauwelijks in de derde. Zelfs een relatie tussen Rose en Finn, die wel kussen, zou beter zijn geweest dan hun karakterontwikkeling buitenspel te zetten en zich te concentreren op Rey en Ben.

De rol van romantiek in de Star Wars-films

Star Wars heeft een interessante relatie met romantiek. Het varieert van aanwezig zijn tot essentieel, en vervolgens dubbelzinnig en verwarrend zijn.

In de originele films is er een duidelijke ontluikende haat-liefdeverhouding tussen Han en Leia. Het is niet de belangrijkste focus van het verhaal en er is niet de hoofdpersoon bij betrokken.

In de prequels speelt Anakins verboden relatie met Padme echter een grote rol in zijn val naar de duistere kant. Deze romance bevordert niet alleen de plot, maar zorgt ook voor een groter argument tegen het leven en de moraal van de Jedi-orde, die familiale en romantische gehechtheden verbiedt. Deze restrictieve levensstijl, bedoeld om Jedi te beschermen tegen de invloed van negatieve emoties zoals woede en jaloezie, leidde in feite tot hun ondergang.

George Lucas heeft de stijl van de prequel-romance, die wordt bekritiseerd vanwege zijn oubolligheid, verdedigd in The Star Wars Archives (1999-2005). Hij beweert dat Star Wars bedoeld is om als melodrama te worden geschreven en dat zijn schrijfstijl die opmaak volgt.

De vervolgfilms hebben een heel andere benadering van romantische relaties. Met zoveel personages in dezelfde leeftijdscategorie zijn er in alle drie de films talloze mogelijkheden voor romantische koppelingen. Bijna al deze mogelijkheden zijn echter dubbelzinnig en vatbaar voor interpretatie. Finn, bijvoorbeeld, heeft een romantische chemie met Rey in de eerste film, maar deelt een kus met Rose in de tweede. Hij heeft natuurlijk ook chemie met Poe. Zorrii wordt voorgesteld als een liefdesbelang uit het verleden van Poe Dameron, maar de twee komen nooit meer bij elkaar, hoewel Poe in de laatste aflevering wel met haar flirt.

De enige bevestigde romantische relatie is tussen Ben Solo en Rey, die ook een kus delen aan het einde van de film voor Ben's dood. Maar zelfs dit wordt aan interpretatie overgelaten; in de roman van Rae Carson wordt het een 'kus van dankbaarheid' genoemd en JJ Abrams heeft hun relatie een 'broer-zus-ding' genoemd.

Een samenvatting van de LGBT+-personages in het Star Wars-universum

Net als Finn en Poe, Sherlock en John (Sherlock), Dean en Castiel (Supernatural) en talloze anderen, is een groot deel van de LGBT+-representatie een kwestie van interpretatie.

Het feit dat er een YouTube-kanaal is met de titel AreTheyGay, met 260.000 abonnees en talloze personages uit verschillende franchises, is het bewijs dat een enorme hoeveelheid queer 'representatie' alleen subtekstueel bestaat.

Dit idee is zelfs van toepassing op Luke Skywalker. In een interview met Time vertelt Mark Hamill zelf aan fans dat Luke's karakter en identiteit aan interpretatie moeten worden overgelaten en dat Luke moet worden beoordeeld op zijn karakter in plaats van op wie hij houdt.

Hamill heeft ook zijn mening gegeven over het feit dat Finn en Poe een koppel zijn op Twitter.

Luke heeft Finn of Poe nooit ontmoet.
Dus wat ze achter gesloten deuren doen,
denk ik dat ik het nooit zal weten...
Maar ik zou ook willen opmerken dat liefde liefde is. Doe
wat je gelukkig maakt of stimuleert. #LGBTerrific???

https://t.co/swT1F1UsOG— Mark Hamill (@HamillHimself) 30 december 2019

Wat betreft bevestigde LGBT+-personages in Star Wars, zijn er (bijna) geen in films, en er bestaan er maar een handvol in het uitgebreide universum. Bijna al deze personages komen voor in romans, met name in de Aftermath-trilogie, geschreven door Chuck Wendig en Guilherme Kroll. Er komen er ook een paar voor in games, zoals Juhani uit de game Knights of the Old Republic.

De enige uitzondering hierop is de kus tussen twee achtergrondpersonages tijdens de resolutie van de film.

Volgens ScreenRant heten deze personages Commander Larma D'Acy en Wrobie Tyce, en zijn ze een getrouwd stel. Deze personages komen echter nauwelijks voor in de film. Zonder echte verbinding met het publiek en zonder emotionele investeringen in hun welzijn buiten de uniformen, dragen ze een blijk van trouw aan het verzet. Dit moment baanbrekend noemen is een beetje overdreven.

En nu JJ Abrams een LGBTQ+-vertegenwoordiging belooft en tegen de Daily Beast zegt dat er „natuurlijk” zal zijn, is dat teleurstellend.

LeFou: Disney's eerste LGBT+-personage

Aangezien Disney de rechten op Lucasfilm heeft verworven en verantwoordelijk is voor de productie van de nieuwe vervolgtrilogie, is het logisch om hun andere werk te onderzoeken in termen van LGBT+-representatie. Toevallig was hun eerste canoniek homoseksuele personage te zien in de live-action remake van Beauty and the Beast, die in 2017 uitkwam.

LeFou, gespeeld door Josh Gad, werd oorspronkelijk geschreven als hulpje van Gaston. In deze remake is hij ook canoniek verliefd op Gaston. Deze attractie werd niet beantwoord, en het meest flagrante moment kwam aan het einde van de film toen hij met een andere man op het bal mocht dansen.

Als gevolg van hun opname van LeFou werd deze film verboden in Koeweit, verboden in een theater in Alabama en bijna verboden in Maleisië (oorspronkelijk vroegen ze om een montage van vier minuten film, maar namen ze genoegen met een rating van 13+).

De echte reden waarom representatie belangrijk is

Er zijn veel vormen van representatie in de media, maar we schieten nog steeds tekort als het gaat om het in beeld brengen van LHBT+-relaties. Veel fans worden bekritiseerd omdat ze relaties creëren tussen personages van hetzelfde geslacht, maar de realiteit is dat de meeste LGBT+-relaties alleen in subtekst bestaan.

Als deze relaties expliciet homoseksueel zijn, zullen vaak een of beide personages sterven in de film, televisieshow of boek. Dit valt in een trope die bekend staat als 'killing the gays' en is te vinden in Supernatural, Atomic Blonde, Girl House It Chapter 2, The 100, Arrow en Battlestar Galactica om er maar een paar te noemen.

Echte representatie vindt plaats wanneer homorelaties net zo normaal worden behandeld als heterorelaties. In tegenstelling tot wat sommigen denken, is dit niet het dwingen van personages om homo te zijn omwille van sociale rechtvaardigheid. Het zorgt ervoor dat personages met een natuurlijke chemie die goed samenwerken, zoals Finn en Poe, romantische relaties kunnen hebben wanneer dat logisch is in het verhaal. En dit gebeurt vaker dan we tegenwoordig in de media zien.

Daarnaast verdienen LHBT+-mensen het om zichzelf in films als deze te zien. Een wegwerpscène hebben die gemakkelijk kan worden bewerkt of gemist, is geen representatie; het is niet eens het absolute minimum van wat we zouden moeten doen als we deze verhalen vertellen. Het is tijd om vooruitgang te boeken en echte, impactvolle beslissingen te nemen als het gaat om vertegenwoordiging in de media.