Seria Carry On, pozycja obowiązkowa dla byłych fanów Harry’ego Pottera
Trylogia Carry On, napisana przez Rainbow Rowell, to obowiązkowa seria dla byłych fanów Harry'ego Pottera, entuzjastów romansów dla młodych dorosłych, i każdego, kto kocha historie ze smokami i wampirami.
Ta seria zawiera trzy książki; Carry On (2015), Wayward Son (2019) i długo oczekiwany finał, Any Way the W ind Blows, który ma zostać wydany w lipcu 2021 r. Książki te cieszą się ogromną popularnością, oceniając średnio 4/5 gwiazdek w Goodreads i inspirują fanów na całym świecie do publikowania, rysowania i pisania o Simonie i Bazie.
Oto wyjaśnienie, jak powstał Carry On, kto go napisał, i dlaczego odniósł tak duży sukces.
Streszczenie Car ry On autor stwa Rainbow Rowell
Trylo gia Carry On przedstawia Simona Snowa, młodego maga znanego jako „wybrany” przeznaczony do ocalenia Świata Magów. Osierocony w młodym wieku Simon zostaje powitany w magicznym świecie i Wartford School of Magicks, aby nauczyć się kontrolować swoje moce. Problem polega na tym, że Simon jest daleki od cudownego; jego magia jest niekontrolowana i często powoduje znacznie więcej szkody niż pożytku.
Simon i jego najlepsza przyjaciółka, inteligentna i niezawodna Penelope Clearwater, wraz ze swoją dziewczyną, Agathą Wellbelove i jego współlokatorem Slash nemesis Baz Pitch, muszą spotkać się, aby zmierzyć się z nadchodzącą wojną i ostatecznie pokonać Podstępnego Humdrum - nadprzyrodzonego niszczyciela magii noszącego twarz Simona Snowa.
Ta historia to w połowie magiczna przygoda, w połowie historia miłosna wrogów kochanków między Simonem a jego współlokatorem, Bazem. Ich ewoluujący związek napędza fabułę do przodu i sprawia, że historia jest niezapomniana i pełna serca, coś, czego fani nie mają dość.
Carry On funkcjonuje jako kompletna historia, podążając za fabułą „wybranego” i klasyczną bitwą między dobrem a złem, podczas gdy Wayward Son zajmuje się następstwami zakończenia Carry On i tym, co dzieje się z Simonem po rzekomym zakończeniu historii jego bohatera. Historia Simona zakończy się Any Way the Wind Blows, ponieważ Rowell nie planuje obecnie żadnych dalszych opowieści o Simonie Snow.
Przejdź do recenzji i odbiór fanów
Stawki Carry On na poziomie 4,2 /5 gwiazdek w Goodreads z 227 713 ocenami. Fani powieści chwalą jej romantyczną fabułę, dziwaczną charakterystykę i styl pisania, a przede wszystkim różnorodność i włączenie postaci LGBTQ+, które odróżniają ją od książek takich jak Harry Potter. Dla wielu fanów, zwłaszcza tych, którzy są częścią społeczności LGBTQ+, historia Rowella odnosi sukcesy tam, gdzie Rowling zawodzi.
Najczęstszą krytyką tej historii jest jej styl meta, który niektórzy czytelnicy uważają, że odłącza ich zaangażowanie od historii, fabuły, które nie zostały w pełni dopracowane ani zbadane, oraz niespójne tempo.
Carry On została uznana za najlepszą książkę roku przez TIME Magazine, Barnes & Noble, NPR, Booklist, YALSA, School Library Journal i The News & Observer.
Biografia Rainbow Rowella i pełna lista prac
Rainbow Rowell, urodzona 24 lutego 1973 roku, jest pisarką fikcji, która mieszka w Omaha w stanie Nebraska. Głównie pisze nowe powieści dla dorosłych i młodych dorosłych i spotkała się z uznaniem krytyków za swoją pracę. Przez lata zdobyła również kilka nagród Goodreads Choice Awards. Rowell współpracuje ze swoimi fanami za pośrednictwem. Twitter i Instagram oraz wycieczki książkowe.
Lista powieści Rainbow Rowell
Załączniki - 2011
Elanor i Park - 2012
Fanger Girl - 2013
Telefon stacjonarny - 2014
Kontynuuj - 2015
Wściekły syn - 2019
W dowolny sposób wieje wiatr - spodziewany lipiec 2021
Lista opowiadań Rainbow Rowell
„Powiązane duchy” - 2016
Prawie pół noc (dwie krótkie opowiadania) - 2017
„Książę i troll” - 2020
Lista powieści graficznych Rainbow Rowell
Pumpkinheads (z artystką Faith Erin Hicks) - 2019
Uciekacze Marvela - (2014-)
Początki Car ry On
Magiczny świat Simona Snowa pojawił się po raz pierwszy w powieści Rowella z 2013 roku, Fang irl. Istnieje jako historia w historii, działając jako substytut serii książek o Harrym Pot terze, na której Cath ma obsesję. Zapewnia czytelnikom głównie wejście w zrozumienie Cath jako postaci i ma niewiele treści poza nazwiskami postaci i fanfikcją Catha o Sim onie i Bazie.
Jednak po ukończeniu Fangirl Rowell napisała historię Simona w oryginalną trylogię całkowicie oddzieloną od jej poprzedniej pracy.
Innymi słowy, Carry On istnieje jako oryginalna, samodzielna seria. Czytanie Fangirl nie jest konieczne, aby zrozumieć tę historię.
Dlaczego Car ry On nie liczy się jako fanfiction
Czy Car ry On liczy się jako fanfiction? To słuszne, nieco skomplikowane pytanie.
Wiele zamieszania wynika z początków Carry On jako historii. Ponieważ zaczęła się jako fikcyjna seria książek w oddzielnej powieści, i ponieważ główną bohaterką tej historii jest sama pisarka fanfiction, wiele osób zastanawia się, czy Carry On ma być powieściową fanfiction napisaną w Fangirl. Inni uważają, że może to być fikcyjna seria książek w powieści, która ożywa.
Właściwie żadna odpowiedź nie jest poprawna.
Po ukończeniu historii Catha i Leviego w Fangirl, Rowell nadal myślał o Simonie, Bazie i Świecie Magów. Seria została napisana jako oryginalne dzieło Rowella z postaciami, które wymyśliła dla Fangirl, ale nie ma związku z Cath ani Gemmą T. Les lie.
Jak stwierdza Rowell na swojej stronie internetowej, „Chciałem zbadać, co zrobię z tym światem i tymi postaciami. Tak więc, mimo że piszę książkę inspirowaną fikcyjną fanfiction fikcyjnej serii... myślę, że to, co teraz piszę, jest kanonem. A ponieważ była technicznie zainspirowana samą sobą, nie ma problemu z jej publikowaniem i czerpaniem zysków z Carry On.
I chociaż wszechświat Carry On był w dużej mierze oparty na Harrym Pot terze, zwłaszcza w Fangirl, postacie i fabuła należą do Rowella. Niemożliwe jest stworzenie dzieła sztuki, które jest całkowicie oryginalne. Praca jest uważana za „fanfiction” tylko wtedy, gdy pożycza postacie lub scenerię z już ustalonego fikcyjnego wszechświata, czy to telewizji, książek czy filmów. Zgodnie z prawem, jeśli wszystkie materiały chronione prawami autorskimi są nieobecne w gotowym produkcie, praca jest uważ ana za oryginalną.
Porównywanie i porównywanie Harry'ego Pottera i kontynuowania
Istnieją oczywiste podobieństwa między Car ry On a historią, która go zainspirowała. Najbardziej oczywisty jest system magii, Świat Magów.
Wartford, magiczna szkoła ukryta przed zwykłymi ludźmi, to bezpośredni ukłon w stronę Hogwartu. Nawet nazwy są podobne! Czarownictwo, magiczne stworzenia, takie jak duchy i wampiry, oraz istnienie postaci takich jak Mag (Dumbledore) i Penelopa (Hermiona) to wyraźne kiwanie głową w stronę wszechświata Rowling.
Nie oznacza to, że Rowell kopiuje Harry'ego Pottera słowo w słowo. Wykonuje dobrą robotę, wprowadzając własną drogę do tej historii; zmiana magicznych słów na angielski z ich mocą opartą na typowych frazach i włączenie magii jako siły fizycznej to tylko kilka różnic, w których pisze. I chociaż budowanie świata jest podobne, fabuła oparta na postaciach robi różnicę. Wiele różnic między Carry On a Harrym Potterem jest również największymi mocnymi stronami historii.
Oto lista największych różnic między dwiema powieściami Carry On i Harry Potter.
1. Styl literacki
Jedną z najlepszych cech Rowella jako autora jest jej styl pisania. Dziwaczna i napędzana postacią, jej dialog jest pełen humoru, pokrewieństwa i serca. Podczas gdy Rowling prefer uje dłuższe akapity i rozdziały z wieloma przymiotnikami, styl Rowell's Young Adult zawiera zmieniające się POV z perspektywy pierwszej osoby i czytelne, krótkie sekcje.
2. Oparte na postaciach vs. oparte na fabule
Czar@@ odziejski świat Harry'ego Pottera jest pełen wiedzy. Mityczne stworzenia, wydarzenia historyczne i harmonogramy, niezliczone postacie i wojna na pełną skalę tworzą cały wszechświat, który przyciąga fanów od dziesięcioleci. Rowling pisze o nieuniknionej ostatecznej bitwie między Voldemortem a Harrym Potterem, a wszystko, co dzieje się w jej serii siedmiu książek, pracuje nad tym wnioskiem. Chociaż jej postacie są dobrze napisane i złożone, nie p5rimarnie napędz ają historii.
W Carry On fabuła jest drugorzędna dla postaci i ich rozwoju w całej historii. W swej istocie jest to opowieść o dwóch złamanych ludziach, którzy odnajdują drogę i zakochują się, pomimo wybranego dla nich przeznaczenia. Siedzimy w umysłach postaci poprzez poV z perspektywy pierwszej osoby i obserwujemy, jak zmieniają się ich relacje ze sobą i ich oczekiwania wobec świata. Istnieje jako zupełnie inny rodzaj książki, która jest ledwo identyfikowalna z Harrym Pot terem pomimo podobieństw w ich wszechświatach.
Historie oparte na fabule i oparte na postaciach są równe pod względem wartości i wartości; jedno nie jest lepsze od drugiego. Wartość opowieści zależy od osobistych preferencji i siły każdego pisarza.
3. Różnica w złoczyńcach
Walka między dobrem a złem przybiera mroczny obrót w tej serii. Nasza pierwsza wskazówka dotyczy Humdrum, magicznej istoty, która wysysa magię z każdej przestrzeni, której dotknie. Narracja ustawia Humdrum jako odpowiednik Voldemorta; jednak, zamiast żądnego władzy czarodzieja, który chce rządzić światem, Humdrum pojawia się jako dwunastoletnia wersja naszego bohatera.
Nasze rozumienie Maga, stworzonego jako mentor Simona podobnego do Dumbledore'a, zmienia się również w całej historii. Podczas gdy Dumbledore ostatecznie okazuje się moralnie szarą postacią, Rowell idzie o krok dalej, przekształcając tę postać w antagonistę. Jak się okazuje, Mag jest bezpośrednio odpowiedzialny za stworzenie Humdrum i zagrożenie dla Świata Magów.
Ten zwrot akcji, zamieniając naszych bohaterów w złoczyńców i ujawniając złoczyńców jako ofiary chciwości naszego bohatera, wysyła wyraźnie inne przesłanie niż historia Rowling. Rzuca wyzwanie tropowi dobro przeciwko złu i demontuje istnienie bohaterów - ponieważ Simon nigdy nie miał istnieć jako bohater.
Dlaczego Car ry On działa tak dobrze jak historia LGBTQ+
Związek między Simonem i Bazem jest najsilniejszym punktem sprzedaży tej powieści. To właśnie urzeka czytelników i napędza historię do przodu. To jeden z powodów, dla których niektórzy czytelnicy preferują Carry On zamiast Harry'ego Pottera. Ale co sprawia, że ten związek jest tak ważny?
Jednym z powodów jest również powód, dla którego fanfiction stała się tak popularna- reprezentacja. Wiele historii, szczególnie popularna seria YA, nie przedstawia bohaterów gejów. W wielu historiach, które to robią, takich jak Simon kontra The Homosapiens Agenda i The Miseducation of Cameron Post, większość nacisku kładzie się na seksualność postaci.
Carry On to nie opowieść o seksualności. To opowieść o wadliwych postaciach i magicznych wszechświatach i ratowaniu świata. To historia miłosna dwóch złożonych, skomplikowanych istot ludzkich, którzy po prostu oboje są mężczyznami.
Osoby LGBTQ+ zasługują na to, aby zobaczyć postacie, które reprezentują się w każdym typie historii, a nie tylko historie o byciu LGBTQ+ lub historie o dojrzałych motywach. Nie ma absolutnie nic złego w takich historiach, ale nie powinny być jedyną opcją. Szczególnie nie dla młodych czytelników LGBTQ+.
Oprócz włączenia bohatera gejowskiego, Rowell pozwala Simonowi istnieć bez wyraźnej etykiety dla jego tożsamości. Podczas gdy Baz zawsze znał swoją tożsamość jako geja, Simon wykazuje zainteresowanie zarówno Agatą, jak i Bazem i nie jest pewien, jak nazwać siebie, nawet w drugiej książce. Taka jest rzeczywistość dla wielu osób LGBTQ+.
Etykiety istnieją, aby pomóc nam zrozumieć i zdefiniować siebie, ale nie działają dla wszystkich i wiele osób spędza całe życie bez określania swojej seksualności i/lub płci. Rowell wykonuje dobrą robotę, pokazując obie strony, podkreślając, że etykiety nie są konieczne, aby być LGBTQ+ i że ci, którzy decydują się nie etykietować swojej seksualności, są tak samo ważni jak ci, którzy to robią.
W obronie Wayward Son: Złożoność historii traumy
Wayward Son, środkowa książka trylogii Rowella, ukazała się w 2019 roku i spotkała się z mieszanym przyjęciem.
Koniec Car ry On powinien, według wszystkich praw, być końcem historii Simona. Zły Humdrum został pokonany, Mag nie żyje, a Simon nie ma już magii. Ale historia Simona się nie skończyła; gdy w Kalifornii pojawia się nowe zagrożenie, podróżuje z Bazem i Penelopą po całym świecie, aby uratować ich przyjaciółkę, Agatę. Po drodze musi pogodzić się z wydarzeniami z Carry On i nauczyć się poruszać po swoim związku z Bazem jako zwykłą osobą zamiast bohaterem.
W tej książce związek Simona i Baza trafia na trudną skalę, taki, który nie zostanie rozwiązany do końca. Ciągle tęsknią za sobą, nie są w stanie uczciwie komunikować się, i atakują się nawzajem, gdy coś pójdzie nie tak. Chociaż między nimi jest kilka słodkich chwil, ta książka kończy się bez wyraźnego rozwiązania w związku Simona i Baza.
Wielu fanów, zwłaszcza tych, którzy kochają związek między Simonem i Bazem, było rozczarowanych tą powieścią. Jednak Wayward Son mówi ważną kwestię na temat traumy i jej skutków. Wszystko, przez co Simon przeszedł w młodości, od bycia osieroconym przez bycie świadkiem śmierci swojego mentora po uświadomienie sobie, że jego istnienie było przyczyną największego zagrożenia, z jakim kiedykolwiek spotkał się Świat Magów, miało ogromny wpływ na jego mentalność. Ta trauma jest trwała; przepracowanie i wyleczenie wymaga czasu.
Simon i Baz wyraźnie się kochają; w całej serii nie ma wątpliwości, że tak jest. Miłość nie jest magią. Nie odbiera rzeczywistości doświadczenia Simona, ani nie dzieje się bez wyzwań i nieporozumień między dwoma partnerami. Relacje wymagają kompromisu, czasu i pracy.
Wayward Son jest szczery co do rzeczywistości traumy i wpływu, jaki może ona mieć na relacje. Ale to nie jest opowieść o beznadziejności. Kiedy Simon i Baz rozwiną się w obliczu wyzwań Wayward Son, ich związek będzie silniejszy, bardziej uczciwy i lepszy niż wcześniej.
Podsumowanie
Dowiedz się, dlaczego tak wiele osób zakochuje się w Carry On i Wayward Son i ustaw kalendarze na wydanie Any Way the Wind Blows 6 lipca 2021 r.
Opinions and Perspectives
Połączenie nowoczesnych elementów z tradycyjną fantastyką jest naprawdę dobrze zrobione.
Ta seria traktuje o seksualności i tożsamości w tak naturalny sposób. Nic nie wydaje się wymuszone.
Naprawdę widać, że Rowell dużo myślała/ał o tym, jak trauma wpływa na ludzi w dłuższej perspektywie.
Rozwój postaci jest tak satysfakcjonujący. Każdy dorasta i zmienia się w wiarygodny sposób.
Polecam to wszystkim moim znajomym, którzy kochali Harry'ego Pottera. Idealnie wypełnia tę magiczną pustkę.
Sposób, w jaki Rowell obala fantastyczne tropy, jednocześnie oddając im hołd, jest naprawdę sprytny.
Zaczęłam/em to czytać dla romansu, ale zostałam/em dla złożonej fabuły i rozwoju postaci.
Opisy magii w tej książce są tak żywe. Naprawdę mogę sobie wyobrazić zaklęcia.
Uwielbiam to, że problemy w związkach w Wayward Son wydają się prawdziwe, a nie są sztucznie wykreowanym dramatem.
Nie jestem pewien, co sądzić o rozwoju postaci Agathy. Wydaje się, że została odsunięta na bok.
Właściwie płakałem podczas kilku scen w Carry On. Głębokość emocjonalna naprawdę mnie zaskoczyła.
Sposób, w jaki magia działa poprzez język i wiarę, jest bardzo interesującą koncepcją.
Ludzie porównujący to do Harry'ego Pottera nie rozumieją sedna. To zupełnie coś innego.
Czytając to jako dorosły, nadal uważam to za wciągające. To znak dobrego pisarstwa YA.
Magiczne stworzenia w tej serii są naprawdę wyjątkowe. Uwielbiam szczegóły dotyczące zwłaszcza wampirów.
Uważam za fascynujące, jak różni czytelnicy interpretują postać Simona. Jest on cudownie złożony.
Fakt, że ta seria porusza tematy zdrowia psychicznego obok magii i romansu, sprawia, że wydaje się bardzo nowoczesna.
Właśnie skończyłem Carry On i od razu zamówiłem Wayward Son. Muszę wiedzieć, co będzie dalej.
Moją jedyną skargą jest to, że nie dostajemy więcej informacji o Świecie Magów. Chcę wiedzieć wszystko!
Przyjaźń między Simonem a Penelope jest równie ważna jak romans. Uwielbiam tę dynamikę.
Naprawdę doceniam, że złoczyńcy nie są po prostu czystym złem. W ich motywacjach jest niuans.
Sposób, w jaki Rowell traktuje traumę Simona, jest bardzo pełen szacunku. Bez szybkich napraw czy magicznych rozwiązań.
Osobiście uważam odniesienia do zaklęć za urocze. Sprawiają, że magia wydaje się bardziej współczesna i aktualna.
Czasami odniesienia do popkultury w zaklęciach wydają mi się trochę wymuszone.
Krótkie rozdziały i szybkie tempo sprawiają, że czyta się to bardzo wciągająco. Skończyłem w jeden wieczór.
Czy możemy porozmawiać o tym, jak dobrze napisane są konflikty w związkach w Wayward Son? Przez to przechodzą prawdziwe pary.
Wiedza o wampirach w tej serii jest fascynująca. Podoba mi się, jak Rowell nadała jej własny charakter.
Miałem trudności z kilkoma pierwszymi rozdziałami, ale kiedy historia nabrała tempa, nie mogłem przestać czytać.
Zwrot akcji z Magiem naprawdę mnie zaskoczył. Nie spodziewałem się takiego poziomu moralnej złożoności od kogoś, kto wydawał się mentorem.
Czy ktoś jeszcze docenia, jak bardzo Penelope różni się od Hermiony? Jest swoją własną postacią, pomimo podobnej roli.
Romans między Simonem a Bazem jest tak dobrze rozwinięty. Ich przemiana z wrogów w kochanków wydaje się zasłużona.
Czytanie tego po Fangirl daje tak interesującą warstwę meta. Naprawdę sprytne, jak Rowell zbudowała ten świat.
Świat Magów może nie jest tak szczegółowy jak Świat Czarodziejów, ale myślę, że to działa na jego korzyść. Skupienie pozostaje na postaciach.
Uwielbiam to, że Simon nie musi etykietować swojej seksualności. To takie odświeżające, widzieć tego rodzaju reprezentację.
Ciekawe, jak to się zaczęło jako fikcyjna seria w Fangirl. Zastanawiam się, czy Rowell planowała to wszystko od samego początku.
Sposób, w jaki Rowell pisze dialogi, jest tak naturalny. Te postacie naprawdę brzmią jak prawdziwi nastolatkowie.
Rozumiem, co masz na myśli, mówiąc o tempie, ale myślę, że służy to historii. Ma sprawiać wrażenie meandrującej, ponieważ odzwierciedla to stan psychiczny Simona.
Czy tylko ja uważam, że tempo w Wayward Son było trochę nierówne? Format podróży nie sprawdził się w moim przypadku.
To, że Humdrum jest młodym Simonem, to taki sprytny zwrot akcji. Całkowicie obala typową narrację o wybranym.
To, że coś jest inspirowane innym dziełem, nie czyni go gorszym. Myślę, że to, co zrobiła tutaj Rowell, jest niesamowicie unikalne.
To odważne stwierdzenie. Harry Potter to arcydzieło. Ta seria jest dobra, ale wyraźnie czerpie z niego inspirację.
Właściwie wolę to od Harry'ego Pottera. Rozwój postaci wydaje się bardziej autentyczny, a relacje są lepiej napisane.
Sposób, w jaki Rowell radzi sobie z traumą w Wayward Son, wydaje się tak realny. Nie każda historia potrzebuje idealnego, szczęśliwego zakończenia.
Szczerze mówiąc, styl pisania zajął mi trochę czasu, żeby się do niego przyzwyczaić. Zmiana punktów widzenia na początku wydawała się chaotyczna, ale teraz doceniam, jak dodaje głębi każdej postaci.
Czy ktoś jeszcze uważa system magiczny za naprawdę kreatywny? Uwielbiam, jak zaklęcia działają poprzez popularne frazy i odniesienia do popkultury. Takie świeże podejście.
Jestem w połowie Carry On i nie mogę się od niej oderwać. Chemia między Simonem a Bazem jest absolutnie niesamowita.
Wreszcie magiczna seria, która reprezentuje postacie LGBTQ+ w naturalny sposób, nie czyniąc z ich tożsamości głównego tematu historii. Potrzebujemy więcej tego w literaturze fantasy.
Uwielbiam, jak ta seria bierze znane motywy fantasy i stawia je całkowicie na głowie. Sposób, w jaki Simon okazuje się zarówno bohaterem, jak i złoczyńcą, to genialne opowiadanie historii!