Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
Hangi yolu kesmeyi seçersek seçelim, çöp atıkları tüm dünyada büyük bir sorun haline geldi. Hepimiz genellikle 'üzerimize düşeni yapmama' teşvik edilirken, Birleşik Krallık'taki herkesin atıklarını geri dönüştürmemesi veya hatta doğru şekilde geri dönüşüm yapmamalarının akıllıca olması dikkat çekicidir. İngiltere'deki hanelerin her yıl 26 milyon ton atık yarattığı tahmin ediliyor, bunun sadece 12 milyonu geri dönüştürülüyor, diğer 14 milyonu çöp sahasına gidiyor.
İnsanlara yalnızca geri dönüşümü teşvik etmek için değil, daha etkili bir şekilde yapmak için ihtiyaç duydukları bilgileri vermek için TV ekranlarımızda sık sık ve sinir bozucu bir şekilde ortaya çıkan, hükümet onaylı bir reklam olmalıdır. Atdığımız şeylerin yüzde 80'inin geri dönüştürülebileceğine inanılıyor.
İşte İngiltere'nin daha fazla geri dönüşüm bilincine ihtiyaç duymasının 7 nedeni.

Birleşik Krallık'ta 50.000'den fazla şişe bankası var ve her banka 3.000 şişe tutabiliyor, ancak 6 cam şişeden 5'i atılıyor. Cam, son zamanlarda İngiltere"nin bazı bölgelerinde kendi özel çöp kutusunu kazandı çünkü normal bir geri dönüşüm kutusundaki kırık cam diğer ürünlerin kullanılabilirliğini kirletme eğilimindedir.. Ancak sadece bir makarna kavanozuna veya bira şişesine atmak yeterli değildir.
Teoride tüm camlar tekrar tekrar %100 geri dönüştürülebilirken, İngiltere camının sadece yaklaşık% 50'si geri dönüştürülebilir. Ne yazık ki, cam da ayrışmaz, bu nedenle israf edildiğinde çöp sahalarını zorlar.
Kirlenmiş içeriği durulama, mümkünse etiketleri çıkarma ve atarken camın kırılmadığından emin olma ihtiyacını gösteren basit bir reklam, ulusların diğer kullanılamaz %50'sinde büyük bir fark yaratabilir. Örneğin: sadece bir cam şişenin geri dönüşümü, bir dizüstü bilgisayara otuz dakika güç sağlamak için yeterlidir!

Kağıt için her yıl 4 milyar ağaç kesiliyor. Bu, her yıl Amazon yağmur ormanlarının yüzde biri” dedi. Sadece Birleşik Krallık'ta, her yıl 12.5 milyon ton kağıt kullanıyoruz, bunun G aller büyüklüğünde bir ormana eşit olduğunu anlamaya çalıştığım söyleniyor.
Sadece talebi azaltarak kağıt atıklarından tasarruf etmek için çok daha fazlasını yapabiliriz. İnsanlar paket servis pizza kutularını ve kahve fincanlarını atarak iyi olduklarını düşünebilirler: kartonlar, değil mi?
Ancak hayır, kirli veya kirli pizza kutuları yeniden kullanılamaz, bu boyutları için utanç verici ve paket kahve fincanları, ilk etapta onları su geçirmez hale getiren bir poliüretan tabakasına sahip oldukları için hiçbir şekilde yeniden kullanılamaz.
Bunu açıklayan basit bir reklam, tonlarca gereksiz depolama atığından tasarruf sağlayacaktır. Bir çöp kutusundan kirlenmiş bir öğe varsa, tüm çöp kutusu kirlenmiş olarak sınıflandırılabilir ve çöp sahası atığı haline getirilebilir.

Yüzyılın ikinci yarısında plastik kirliliğinin katlanarak arttığı bir sır değil. Şu anda 50 yıl öncesine göre 20 kat daha fazla plastik kullanıyoruz. Her yıl 8 milyon ton plastik okyanuslara düşüyor ve milyonlarca deniz canlısını öldürüyor, görünüşte sonu yok, çünkü plastiğin tamamen ayrışması 500 yıl sürüyor; o zaman bile deniz canlılarının daha fazla yutabileceği tehlikeli “mikro plastikler” yaratıyor.
Bu tamamen İngiltere'nin hatası olmasa da, ilginç bir şekilde plastiklerimizin yalnızca ortalama yüzde 45'ini geri dönüştürüyoruz. Kırsal kesimlerdeki plastik çöpler binlerce kara hayvanını bile öldürüyor. Tek kullanımlık taşıma çantaları hakkında bazı gerçekleri ve rakamları gösteren bir reklam, ulusların israf ruhunu değiştirmede gerçekten bir miktar ağırlık taşıyabilir.
Özellikle süpermarketler, plastik taşıma poşetlerini tamamen yasaklayarak ve insanları kendi çantalarını getirmeye teşvik eden kapıya işaretler asarak ya da kapının hemen içinde ömür boyu çanta satarak saygımı kazanacaklardı. Ortalama bir İngiliz hane her yıl 40 kg plastik atıyor ve bu durmak zorunda. Özellikle geri dönüşümde sadece 5 plastik şişe bir tişört yapabilir ve 25'i yetişkin bir ceket yapabilir.

Alüminyum kutular harika bir ambalaj kaynağıdır. Şekillendirmesi inanılmaz derecede çok yönlü, kalitesini kaybetmeden sonsuz şekilde yeniden kullanılabilir olan alüminyum, çok verimli bir gıda saklama kabı malzemesidir. İçeriğini aylarca hatta yıllarca koruyabilir. Yine de buna rağmen, herkes kutularını düzgün bir şekilde geri dönüştürmez (eğer varsa), 80 milyon İngiltere tenekesi reddedilir ve her gün çöplüklere gönderilir.
İngiltere'deki her hanenin yılda yaklaşık 600 kutu kullandığı tahmin ediliyor ve 27 milyon hane ile yılda 16.2 milyar kullanıyoruz. Her yıl satılan kutuların sadece yüzde 72'si geri dönüştürülüyor, bu fena değil ama kesinlikle iyileştirilmesi gereken yer var.
Tüm teneke kutular geri dönüştürülseydi, 14 milyon daha az çöp kutusuna ihtiyacımız olurdu. Yine, bu istatistikleri gösteren ve kutuların nasıl durulanacağını, potansiyel olarak etiketlerin nasıl çıkarılacağını ve evde (mümkünse) kutuların nasıl ezileceğini gösteren bir reklam, yüzde 72'sinin istenen 100'e çıkarılmasına büyük ölçüde yardımcı olacaktır.

Hepimiz yiyeceğimizi abarttığımız veya son satış tarihini veya son kullanma tarihini geçmiş yiyecekleri atıyoruz. Ekmek biraz sert hissetmeye mi başlıyor? “Atın, bir tane daha al.” O muzlar biraz kahverengi görünüyor mu? “Onları atın, alışverişe gittiğimizde biraz daha alacağız”.
Sosisler bir gün güncel değil mi? “Sap onları”. Tanıdık geliyor mu? Her hanenin satın alınan tüm yiyeceklerin yüzde 20'sini attığı düşünülüyor, bu da ülke çapında uygulandığında gerçekten dudak uçucu istatistikler sağlıyor.
Sadece İngiltere'de her gün çöpe atıyoruz:
Sadece Birleşik Krallık yılda 7 milyon ton gıda atığını çöpe atıyor ve bunların 250.000'i hala tamamen yenilebilir. Yenmez olsa bile en az yüzde 50'si kompostlanabilir, bu da gereksiz çöplüklerden kaynaklanan c02 emisyonlarımızı azaltmaya büyük katkıda bulun acaktır.
Atık yemeklik yağ, su kirliliğine önde gelen katkıda bulunanlardan biridir ve sadece bir litre 1 milyon litre içme suyunu kirletebilir. Bana göre bu, kendim için bulmak zorunda kaldığım şok edici bir istatistik, öyleyse neden bu kadar önlenebilir olduğunda yaygın bir bilgi değil? Gelecekteki önleme için bunlardan haberdar olmamız gerekiyor.

Genel olarak halkın geri dönüşüm ilgisizliğinden sarsılması gerekiyor. Birleşik Krallık"taki normal Freeview TV şu anda insanların hayır kurumlarına ödeme yapmalarını sağlamak için yoksulluk ve kanser sahneleri içeren sert reklamlarla dolu olsa da, bunun için bir başkasına ihtiyaç var; aciliyet ve herkese faydalar göz önüne alındığında. En iyi yanı: kimseden herhangi bir parayla ayrılmasını istemiyor.

Kulağa ne kadar ürkütücü gelse de, ulusun plastikten etkilenen bu ölü yaratıkları görmesi gerekiyor. Ormanlık hayvanlar yol kenarlarından çöp yerler, onları hasta eder ve kuşlar mikro plastikleri yerler ve göletlerde ve okyanuslarda plastik kaplara yakalanırlar. Büyük Pasifik Çöp Alanı'nda ve Fransa'nın 3 katı büyüklüğünde okyanus çö p adalarının diğer geniş alanlarında ağlara, enkazlara ve döküntülere yakalanan her türlü balık ve kaplumbağa, foklar ve yunuslar.

Gezegenimiz üzerindeki olumsuz etkileri yavaşlatmak için bir şeyin eve gelmesi ve bizi boşa çıkarması gerekiyor. Birleşik Krallık küresel olarak yalnızca sorumlu değil, ancak önde gelen sözde gelişmiş ülke olarak, örnek olmak için daha fazlasını yapabiliriz ve tüm atıklarımızı Türkiye gibi daha yoksul ülkelere atmamak için daha fazlasını yapabiliriz.
Yıllık çöplük atıklarımızın gerçek rakamları şaşırtıcı ve insanların mutfak geri dönüşüm kutularında yapabilecekleri her şeyi geri dönüştürürlerse, 6 ay boyunca bir TV'ye güç sağlamak için yeterli enerji tasarrufu sağlayabileceklerini bilmeleri gerekiyor. Televizyonlardan bahsetmişken: Birleşik Krallık, çoğu hayır kurumunda ve geri dönüşüm merkezlerinde kabul edildiğinde her yıl 2 milyon çöp sahalarına atıyor.
İsrafı önlemek için atabileceğimiz pek çok basit adım var. Düzenli olarak bir gazete alırsanız, neden uygulama sürümüne abone olmuyorsunuz veya haberleri televizyonda izlemiyorsunuz? İngiltere'de Pazar gazetelerinin yüzde 90'ı atılıyor, bu yarım milyon ağaca eşdeğer. Bir makineden kahve alırsanız, neden kendi plastik yeniden kullanılabilir bardağınızı kullanmıyorsunuz?
Tamamen geri dönüştürülebilir malzemeler için ikinci bir mutfak kutusuna yatırım yapın; selofan içermeyen meyve ve sebzeler satın alın; yalnızca yiyeceğinizi bildiğiniz yiyecekleri satın alın; geri dönüştürülmüş kağıt kullanın; çevre dostu temizlik ürünleri satın alın. Mümkünse e-posta faturalarını ve makbuzlarını tercih edebilir, akıllı cihazlarımızdaki not defterini veya evde mutfakta beyaz tahtayı kullanabilir, böylece kağıt israf etmeyiz. Liste sonsuzdur.
Litre içme suyundan tasarruf etmek için dişlerinizi fırçalarken musluğu kapatın. Bir kompostöre yatırım yapın ve gıda israfınızı yüzde 50 azalt ın. Şu plastik yerel paket servis kutuları? Sandviçleriniz için kullanın ve bir daha asla sandviç poşeti almayın. Ve Tanrı aşkı için: Kendi yeniden kullanılabilir alışveriş çantalarınızı kullanın.
Süpermarketler, tuhaf satışları caydırmak için yazıcı kağıdı, eskiz defterleri ve notçuların fiyatlarını artırarak üzerlerine düşeni yapabilirler. Tek kullanımlık plastik torbaları da yas aklayabilirler.
Herkes atık alışkanlıklarını umursamasa da, birçok insan israfın gerçeklerinin ve rakamlarının farkında değil ve ellerinden geldiğince küçük bir şekilde yardım etmeye istekli olabilir. İhtiyacımız olan tek şey farkındalık yaratmak ve zihniyetleri değiştirmek için birkaç reklam: dünya faydaları bir gecede görmeye başlayacak tı.
Gıda atığı istatistikleri şok edici. Daha iyi yemek planlama eğitimine ihtiyacımız var.
Geri dönüşümümüz toplandıktan sonra ne olduğuna dair daha fazla bilgiye ihtiyacımız var.
Bazı ülkelerde olduğu gibi her hane için geri dönüşüm hedeflerimiz olmalı.
Yıllardır kumaş alışveriş çantaları kullanıyorum. Zamanla alışkanlık haline geliyor.
Tane meyve ve sebze almaya başladım. Daha fazla mağazanın bu seçeneği sunması gerekiyor.
Galler ile yapılan karşılaştırma, kağıt israfımızı gerçekten gözler önüne seriyor. Şok edici.
Plastik poşet ücreti, kullanımı gerçekten caydırmak için çok daha yüksek olmalı.
Geçen yıl kompost yapmaya başladım ve bahçem hiç bu kadar iyi görünmemişti. Kazan-kazan durumu.
O kadar çok açılmamış yoğurdu çöpe attığımıza inanmakta zorlanıyorum. Ne büyük israf!
Bence sadece okul çocukları için değil, her yaş için zorunlu geri dönüşüm eğitimi gerekiyor.
Makalede beyaz tahta kullanımından bahsedilmesi harika ama dijital not alma uygulamalarına ne demeli?
Daha fazla işletme yeniden kullanılabilir bardak ve kapları kabul etmeli. Bazıları hala sağlık ve güvenlik nedeniyle reddediyor.
Okyanustaki plastiklerle ilgili bu istatistikler yürek burkucu. O zavallı deniz canlıları.
Kiralık evde geri dönüşüm yapmakta zorlanan var mı? Çöplerimiz sürekli taşıyor.
Artık daha fazla yerde kağıt pipet sunulduğunu fark ettim. Küçük bir adım ama yine de bir şey.
Paket servis kutusu önerisi harika. Ben de saklayıp tekrar kullanmaya başladım.
Sıfır atık dükkanlarını deneyen oldu mu? Harikalar ama daha fazlasına ihtiyacımız var.
Elektronik eşya geri dönüşümüne ne demeli? Bu konuda da daha fazla farkındalık yaratılması gerekiyor.
Yerel yönetimler geri dönüşüm kurallarını standartlaştırmalı. Bölgeler arası taşındığınızda çok kafa karıştırıcı oluyor.
Cam geri dönüşüm istatistikleri hayal kırıklığı yaratıyor. Kelimenin tam anlamıyla sonsuz kez geri dönüştürülebilir!
Yıllar önce yeniden kullanılabilir bir su şişesine geçtim. Şimdiye kadarki en iyi karar.
Belki de bazı ülkelerde olduğu gibi geri dönüşüm ödül programlarına ihtiyacımız var.
Makalede çevre dostu temizlik ürünlerinden bahsediliyor ama normal olanlara kıyasla çok pahalılar.
Kirlenme konusunda kesinlikle daha fazla eğitime ihtiyacımız var. Yanlış bir ürün, geri dönüştürülebilir maddelerin tamamını mahvedebilir.
Kutuları ezmek kadar basit bir şey bile geri dönüşüm verimliliğinde büyük bir fark yaratabilir.
Süpermarketler neden satılmayan yiyecekleri hayır kurumlarına bağışlamak zorunda değil? Çok fazla israf var.
Gıda atığı rakamları beni hasta ediyor. Daha iyi planlama ve depolama eğitimine ihtiyacımız var.
İnsanların atmak yerine eşyaları tamir edebileceği daha fazla tamir kafe görmek isterim.
Plastiğin 500 yıllık ayrışma süresi korkunç. Gelecek nesillere ne bırakıyoruz?
Kırık camın diğer geri dönüştürülebilir maddeleri kirlettiğini yeni öğrendim. Bu kadar çok şeyin neden çöplüğe gittiğine şaşmamalı.
Ambalajların üzerinde neyin geri dönüştürülebilir olup olmadığına dair daha net etiketlemeye ihtiyacımız var.
Mümkün olduğunca fiş almayı reddetmeye başladım. Kağıt israfını azaltmanın çok basit bir yolu.
Atıklarımızı Türkiye gibi daha yoksul ülkelere göndermemiz utanç verici. Kendimiz halletmeliyiz.
Çocuklarım okulda geri dönüşümü öğrendiler ve şimdi evdeki atıklarımızı denetleyen onlar!
Başka kimse online alışverişle ne kadar çok ambalaj geldiğini fark etti mi? Çok saçma.
Bu alüminyum kutu istatistikleri çılgınca. Bir kutuyu durulayıp geri dönüştürmek ne kadar zor olabilir ki?
Topluluk kompostlaması konusunda katılıyorum! Yerel belediyemiz yeni başlattı ve harika.
Makalede kompostlamadan bahsediliyor ama çoğumuzun bahçesi yok. Topluluk kompostlama projelerine ihtiyacımız var.
Bazen büyük şirketler ana kirleticilerken bireysel eylemlere çok fazla odaklandığımızı düşünüyorum.
Bambu diş fırçalarına ve yeniden kullanılabilir pamuklu pedlere geçtim. Küçük değişiklikler birikiyor.
TV'lerle ilgili istatistik şok edici. 2 milyon tanesi çöplüklerde mi? Çoğu hayır kurumu bunları alırdı.
Yerel dükkanlarla fazla yiyecek satanları bir araya getirerek yemek atığını azaltmaya yardımcı olan uygulamaları deneyen oldu mu?
Peki ya apartman binaları? Geri dönüşüm tesislerimiz berbat ve ev sahipleri umursamıyor gibi görünüyor.
Perakende sektöründe çalışıyorum ve ambalaj atığı miktarı suç teşkil ediyor. Daha katı düzenlemelere ihtiyacımız var.
Galler ve kağıt atığı arasındaki karşılaştırma, olayları gerçekten de yerine oturtuyor. Mümkün olan her yerde dijitale geçmeliyiz.
Süpermarketler konusunda haklısın! Kendi kaplarımı kullanabileceğim yerel pazarlardan alışveriş yapmaya başladım.
Süpermarketlerin hala her şeyi plastiğe sarması beni hayal kırıklığına uğratıyor. Kurumsal düzeyde de değişime ihtiyacımız var.
Benim bölgemde yanlış geri dönüşüm yapanlara para cezası vermeye başladılar. Belki sert ama gerekli.
Okyanustaki plastik adaların Fransa'nın üç katı büyüklüğünde olması akıl almaz bir şey. Bunu görmezden gelemeyiz.
Küçükten başlayın! Ben sadece geri dönüşümümü doğru bir şekilde ayırarak başladım ve çok çabuk ikinci doğam haline geldi.
Makalede TV reklamlarından bahsediliyor ama bence sosyal medya kampanyaları gençlere ulaşmak için daha etkili olurdu.
Cam geri dönüşüm kutularının olmadığı bir bölgede yaşıyorum ve bu beni deli ediyor. Daha iyi bir altyapıya ihtiyacımız var.
Beni en çok etkileyen şey yemeklik yağ istatistiği. Bir litre, bir milyon litre suyu mu kirletiyor? Bu korkunç.
Pizza kutuları konusunda kafam karıştı. Ben her zaman geri dönüştürülebilir olduklarını düşünmüştüm. Geri dönüşüm çabalarımızın neden olması gerektiği kadar etkili olmadığına şaşmamalı.
Muzları dondurma konusunda haklısın! Ben bunu aylardır yapıyorum ve fırıncılık için de harika.
Yemek atığı rakamları kesinlikle dudak uçuklatıcı. Günde 1,4 milyon muz çöpe mi atılıyor? Ben de artık muzlarımı smoothie için dondurmaya başlayacağım.
Aslında, plastik poşetler için alınan 10p'lik ücretin büyük bir fark yarattığını düşünüyorum. Artık her zaman arabamda poşet bulunduruyorum.
Yeniden kullanılabilir bir kahve bardağı kullanmaya başladım ve çok fark ediyor. Artık çöplüğe giden tek kullanımlık bardaklarla ilgili suçluluk yok.
Kağıt israfı hakkındaki bu istatistikler göz açıcı. Her yıl Galler büyüklüğünde bir orman mı? Gerçekten daha iyisini yapmalıyız.
İngiltere'de camın sadece %50'sini geri dönüştürdüğümüzü bilmiyordum. %100 geri dönüştürülebilirken bu şok edici!