4 redenen waarom Chinese dramaseries beter zijn dan Koreaanse dramaseries
Sinds de middelbare school was ik altijd een grote fan geweest van Koreaanse drama-tv-series: ik heb de meest hooggeplaatste en populaire series bekeken en opnieuw bekeken, en constant naar meer gezocht. Het was een geweldige ervaring voor mij toen ik de nieuwe wereld van K-pop, idolen en, belangrijker nog, nooit geziene Koreaanse cultuur ontdekte.
Ook al vond ik deze nieuwe ontdekkingen leuk, ik had nog steeds het gevoel dat ze iets ontbraken en wist niet precies wat. Dat zou nog steeds mijn constante routine zijn om naar iets onbekends te kijken en ernaar te verlangen als ik geen Chinese dramaseries zou tegenkomen en me zou bezighouden met iets dat voldoet aan alle eisen die naar voren kwamen na elke Koreaanse tv-serie die ik heb gezien.
Mijn verhaal over de verkenning van deze twee verschillende soorten Aziatische dramaseries en mijn begrip van het voordeel van de ene ten opzichte van de andere, hebben me ertoe aangezet deze 4 belangrijkste en meest prominente redenen te delen waarom ik nu liever Chinese tv-series kijk dan Koreaans.
1. Je komt een verscheidenheid tegen in Chinese drama's
Tijdens het kijken naar Koreaanse drama's werd ik vaak overweldigd door de herhaalde en zeer voorspelbare plots en personages van deze drama's:
- liefdesverhalen tussen een arm meisje en een rijke jongen of de slimste jongen van de klas en een minder intelligent meisje of een arrogant meisje en een 'te aardige' man, enz.
- er zal altijd derdewiellijden zijn. Deze derde wielen lijken ook vaak erg op elkaar: een aardige en knappe kerel die de eerste liefde was van de vrouwelijke hoofdrol of een mooi maar eigenwijs meisje dat altijd achter de mannelijke hoofdrol aan zat, zelfs familieleden lijken in elk Koreaans drama erg op elkaar: rebels broertje of zusje, grappig en in elk opzicht 'uitstekende' ouders. Een andere bekende familietraditie van het Koreaanse drama is om van de heldin/held een wees te maken.
Ik kan doorgaan met nog meer redenen, maar laat me eindigen met deze drie en overgaan tot de discussie over het Chinees. Het Chinees heeft op verbazingwekkende wijze geholpen om mijn behoefte aan verschillende plots en personages terug te winnen:
- liefdesverhalen tussen een arrogante feniksgod en een naïeve sneeuwbloemenprinses („Ashes of Love”) of een zakenvrouw die geïsoleerd is van haar familie en een getalenteerde kok vol warmte („Alles is goed”) of een sterke vrouwelijke vechtsportster en een lieve amateursporter („Sweet Combat”) of een extraverte artiest en een introverte tandarts die opgroeien als zus en broer („Ga je gang”). Deze lijst kan nog steeds worden voortgezet...
- meestal is er in Chinese drama-tv-series geen derde wiel, of zelfs als dat het geval is, zou het derde wiel niet de eerste liefde van de vrouwelijke hoofdrol zijn of degene die elke keer de mannelijke hoofdrol achtervolgt. Bovendien zorgt hij/zij er niet voor dat je de hele tijd medelijden met hem/haar hebt met zijn extreem perfecte en ietwat ongelooflijke liefde met veel offers
- familieleden zijn ongelooflijk reëel: broer/zus steunen en plagen, zeurende en gebrekkige ouders (maar dat betekent niet dat ze slecht zijn). Een weeshoofdrol is zeldzaam voor Chinese drama's, maar als die er is, worden de ouders van de weeshoofdrolspeler niet noodzakelijk gedood door iemand in de tv-serie, die gedurende de hele serie het doelwit zou zijn van wraak van de hoofdrolspeler (verwijzend naar de meeste hoofdverhaallijnen van de Koreaanse drama's).
Dus, plots en personages die veel veelzijdiger zijn in Chinese drama-tv-series is mijn belangrijkste reden waarom ik ze verkies boven Koreaans.
2. Je zult nooit genoeg krijgen van Chinese drama's
Chinese drama's zijn onvoorspelbaar. Je kunt niet weten wat er de volgende minuut zal gebeuren, hoe hard je ook je best doet, maar het maakt het drama niet ingewikkeld om te begrijpen.
Toen ik naar Korean Drama keek, kon ik enigszins voorspellen wat er zou gebeuren in de aflevering van het verhaal of welke gang van zaken het verhaal zou volgen. In een aflevering van een uur of meer dwaal ik rond om me niet te vervelen door deze voorspelbaarheid en bekende plotwendingen, met name de flow van liefdesverhalen.
Er kunnen enkele interessante momenten en wendingen zijn, maar je kunt nog steeds voorspellen dat je banale, zoete momenten, eenrichtingsgevoelens, evolutie en zelfs soortgelijke humor zult hebben.
Dit gevoel van voorspelbaarheid van de plot weerhoudt me ervan om zoveel mogelijk van het drama te genieten en geeft me het gevoel dat het verhaal (en helaas vooral het liefdesverhaal) in het Drama echt iets onrealistischs is.
Als gevolg daarvan krijg ik van Koreaanse drama's genoeg van het verlies van interesse in het verhaal na gemiddeld 9-10 afleveringen (en nu zelfs na 10 minuten van de eerste aflevering) van Drama. Het was mijn gebruikelijke gewoonte om het drama onvoltooid te laten en het uiteindelijk helemaal te vergeten (sorry voor de drama's die ik heb achtergelaten).
Dit geldt zelfs voor de beste en meerdere keren opnieuw bekeken drama's, maar ik heb ze na een tijdje voltooid om het einde van het verhaal te weten en te zien (en ja, door enkele momenten of zelfs hele afleveringen van het drama over te slaan).
Het was zo gewend dat ik begon te denken dat ik het misschien niet meer leuk vind om tv-series te kijken. Maar zoals je misschien wel vermoedt, was dat bij mij niet het geval - in werkelijkheid waren dit Koreaanse drama's die niet voor mij bedoeld waren.
Dit was een van de cruciale redenen waarom ik iets anders wilde proberen en de eerste tv-programma's die naar me toe kwamen waren Chinees.
Chinese drama's zijn geweldig sinds ik ze voor het eerst zag. Ik herinner me mijn allereerste Chinese drama „Mijn baas wil met me trouwen” en mijn tevredenheid over alles wat er op het scherm gebeurt.
Ik was tot het einde van de serie nieuwsgierig en tevreden en voelde geen andere negatieve emoties of voorspelbaarheid en eentonigheid die ik voelde bij Koreaans. In eerste instantie dacht ik dat het misschien kwam door de kortere tijdsduur van Chinese drama's: 40 minuten, maar met veel afleveringen.
Of het nu 20 of 80 afleveringen zijn, de tijd vliegt voorbij en ik heb het gevoel dat ik meer van de serie kan bekijken als ik kon. Toch kwam het niet overeen met de werkelijkheid: ik vond het eigenlijk niet leuk meer om Koreaans te kijken. Na zoveel ervaringen met verschillende tv-programma's (eerder heb ik Latijns-Amerikaans, Indiaas, Russisch, Thais, Amerikaans, enz. gezien), begreep ik dat Koreaanse drama's niets voor mij zijn en dat ik nu meer geniet van het kijken tussen deze twee.
In het begin waren Koreaanse drama's geweldig voor 'onervaren ik', maar daarna werden ze zo voorspelbaar en leken ze op elkaar dat ik ze helemaal zat werd. Nu kijkt 'ervaren ik' graag naar Chinese drama-tv-series omdat ze veel boeiender zijn, positieve emoties oproepen en je zeker tot het einde geïnteresseerd zullen houden (soms wil ik zelfs geen einde).
3. Je voelt de realiteit van relaties in Chinese drama's
Een van mijn favoriete kenmerken van Chinees drama is de verbazingwekkende weergave van realistische familierelaties en persoonlijke worstelingen die mensen ervaren bij het opbouwen van deze relaties. Ik sta altijd versteld van deze banden van vriendschap, respect en loyaliteit. Het helpt je om te groeien en zelfs rekening te houden met je eigen gedrag.
Ik heb deze gevoelens niet voor Koreaanse drama's. Ik zeg niet dat ze deze banden niet tonen, ze tonen ze, ze nemen lieve en 'emotionele' momenten op in hun shows, maar die zijn voor mij niet realistisch. Ik voel helemaal niets.
Ik dacht eerst dat het misschien kwam omdat ik zo steenhartig werd dat zelfs ik niet kan sympathiseren met deze personages, hun banden en hun persoonlijke verhalen, maar nogmaals, dat was niet het geval. Het was gewoon mijn persoonlijke ongeloof in de realiteit van plots en relaties in Koreaanse tv-series met hun alledaagse zinnen, activiteiten, en te veel aandacht voor leads die me deden nadenken over mijn wens om ze te bekijken.
Chinezen zijn anders. Wat ze laten zien lijkt zo echt en gerelateerd dat ik soms hun advies volg en mijn houding en gedrag in het echte leven verander. Ik stond lange tijd onder druk van mijn ouders en was nooit bereid om kritiek van hen te accepteren. Ik wist niet waarom ze me te veel kritiek en druk tonen en alleen intern met deze onderdrukkingsstrijd konden blijven worstelen.
Na het bekijken van het Chinese drama „Go ahead” begreep ik echter wat de redenen waren voor mijn ouders om zo te zijn en begon ik me meer zorgen te maken over hun soort 'speciale' uiting van liefde. Het heeft echt geholpen, onze relaties zijn verbeterd en ik voel me gelukkiger nu ik weet dat mijn ouders en ik onze liefde en bezorgdheid tonen op onze manier zonder wrok meer. Deze ervaring was zo belangrijk voor mij dat het me sterk overtuigde om meer van Chinese drama's te houden dan van andere.
Daarom zeg ik dat de Chinese drama-tv-serie echte en hartverscheurende verhalen, problemen en de warmte van menselijke banden laat zien, zodat je er elke minuut van geniet om ernaar te kijken en iets te vinden dat zo met jezelf te maken heeft.
4. Je geniet van verbluffende beelden en goede acteervaardigheden in Chinese drama's
Ik kan niet zeggen dat Koreaanse drama's niet mooi zijn, dat zijn ze wel, maar ik denk dat Chinese regisseurs veel getalenteerder zijn in het filmen van al hun scènes door alle schoonheid van landschappen, steden, kostuums, tradities en mensen weer te geven. Wat ze ons bezorgen is een groot genot voor de ogen, ogen ontspannen en ogen genieten. De kleuren zijn verbazingwekkend consistent. De camerakwaliteit is net zo goed als in het Koreaans (soms zelfs beter). Schoonheid is inderdaad verbluffend.
Bovendien is een deel van deze schoonheid ook te danken aan Chinese acteurs en actrices. Vooral voor mij, omdat ik me aangetrokken voel tot jongens, zijn acteurs een kunstwerk in Chinese drama's. Het is moeilijk voor mij om iemand te vinden die ik misschien leuk vind in Koreaanse drama's omdat ze een andere stijl hebben dan wat ik leuk vind, terwijl Chinese acteurs ik buitengewoon aantrekkelijk en charismatisch vind.
De acteervaardigheden van al deze acteurs en actrices zijn ook verbluffend en, voor zover ik weet, komt dat omdat Chinezen echt serieus zijn en hard werken aan hun werk. Ik weet dat in Korea de meeste acteurs en actrices ook getalenteerd zijn, maar hun acteervaardigheden zijn nog steeds niet voldoende om te voelen dat ze de personages zijn die ze spelen. Ik kan dit op de een of andere manier onderscheiden omdat ik zelf actrice ben in het theater.
De meeste Koreaanse toneelacteurs en actrices lijken geen oprechtheid en geloof te hebben in wat ze zeggen. Elke keer als ik naar Korean Drama keek, keek ik ernaar uit om van hun acteervaardigheden te genieten en was ik vaak ontevreden. Maar nu met de Chinezen is het heel anders. Elke keer als ik het gevoel heb dat ik een boek lees en het verhaal ook zelf onderga. Het is zo geweldig, vind je niet?
De verbluffende beelden van Chinese drama-tv-series en de mate van acteervaardigheden van acteurs en actrices in het drama zijn de laatste redenen waarom ik de voorkeur geef aan Chinees boven Koreaans. Tegelijkertijd generaliseer ik dit zeker niet naar iedereen, want ik heb nog steeds enkele acteurs en actrices in Koreaanse tv-shows waarvan ik het acteerwerk erg leuk vind (hallo aan Lee Junki en IU).
Mijn gedachten afronden
Grappig, herkenbaar, veelzijdig, professioneel, onvoorspelbaar, realistisch, visueel aantrekkelijk en erg geliefd bij mij - dit zijn de belangrijkste woorden die ik kan gebruiken om Chinese drama's te beschrijven. De Chinese Drama TV-serie is voor mij de meest verbazingwekkende tv-serie en ik weet zeker dat dit nog heel lang zo zal blijven.
Disclaimer: Dit artikel is alleen geschreven om de liefde en persoonlijke voorkeur van de auteur voor Chinees boven Koreaanse drama's uit te drukken. De auteur weet dat elk soort drama op zijn eigen manier geweldig is en Koreaanse drama-tv-shows zijn hiervan niet uitgesloten. Wens dat iedereen kalm blijft en naar elk soort drama kijkt dat je leuk vindt!)
En de laatste meme van mij vandaag:
Opinions and Perspectives
Ik ben het ermee eens dat Chinese series over het algemeen minder formulematig aanvoelen.
Koreaanse series winnen nog steeds als het gaat om pure romantische fantasie.
Beide hebben hun plaats, maar Chinese series bieden zeker meer diepgang.
Ik waardeer de aandacht voor historische details in Chinese historische series.
De manier waarop Chinese series vriendschappen weergeven, voelt authentieker aan.
Het artikel vat echt goed samen waarom Chinese series volwassener aanvoelen.
Ik vind het geweldig hoe Chinese series niet bang zijn om moeilijke onderwerpen aan te pakken.
De world-building in Chinese fantasy series is vaak verbluffend.
Beide industrieën hebben hun sterke punten, maar Chinese series bieden meer variatie.
Ik waardeer hoe Chinese series vaak filosofische thema's verwerken.
Koreaanse series blinken nog steeds uit in het creëren van die perfecte romantische scènes.
Chinese series zijn beter in het weergeven van complexe familieverhoudingen.
De manier waarop Chinese series conflicten behandelen, voelt realistischer aan.
Koreaanse series hebben nog steeds een voorsprong op het gebied van moderne mode.
Ik vind het geweldig hoe Chinese series meerdere verhaallijnen effectief in evenwicht brengen.
Koreaanse series zijn geweldig in het creëren van memorabele romantische momenten.
Het tempo in Chinese series kan soms traag zijn, maar het loont meestal de moeite.
Ik waardeer hoe Chinese series vaak elementen van traditionele cultuur bevatten.
Koreaanse drama's doen die hartverwarmende momenten nog steeds beter.
Het punt van het artikel over visuele effecten in Chinese drama's is raak.
Koreaanse drama's blinken uit in het creëren van die vlindermomenten in romantische scènes.
Ik vind ze eigenlijk allebei leuk om verschillende redenen, maar Chinese drama's bieden zeker meer variatie.
De manier waarop Chinese drama's omgaan met romantiek voelt op de een of andere manier volwassener aan.
Ik vind het geweldig hoe Chinese drama's niet bang zijn om anders en experimenteel te zijn.
De bijpersonages in Chinese drama's zijn meestal beter uitgewerkt.
Chinese drama's behandelen psychische problemen met meer nuance, denk ik.
Het artikel slaat de spijker op zijn kop wat betreft voorspelbaarheid in Koreaanse drama's.
De familiedynamiek in Chinese drama's voelt zoveel authentieker en herkenbaarder aan.
Koreaanse drama's hebben nog steeds een betere productiewaarde in hun moderne settings.
Ik waardeer het dat Chinese drama's niet altijd vereisen dat de hoofdrolspelers bij elkaar komen.
De muziek in Koreaanse drama's is meestal wel beter, dat moet ik ze nageven.
Chinese historische drama's transporteren je echt naar een andere tijd en plaats.
Ik mis het kortere formaat van Koreaanse series als ik naar een Chinese serie van 50 afleveringen kijk!
De manier waarop Chinese series professionele vrouwen portretteren voelt progressiever voor mij.
Koreaanse series doen die 'meet-cute' momenten nog steeds beter dan wie dan ook!
Beide hebben hun verdiensten, maar ik ben het ermee eens dat Chinese series meer variatie in verhalen bieden.
De belichting en kleurcorrectie in Chinese series is vaak sfeervoller en mooier.
Ik vind het geweldig hoe Chinese series niet altijd een romantische subplot nodig hebben om boeiend te zijn.
Het artikel heeft gelijk over het acteren. Chinese acteurs voelen over het algemeen natuurlijker aan in hun rollen.
Koreaanse series zijn geweldig voor beginners in Aziatische drama, maar Chinese series bieden meer diepgang.
De cinematografie in Chinese series is de afgelopen jaren enorm verbeterd.
Ik heb gemerkt dat Chinese series meer bereid zijn om serieuze sociale kwesties aan te pakken.
Het punt over realistische familierelaties komt echt binnen. Chinese series tonen de complexiteit beter.
Ik denk dat beide industrieën eerlijk gezegd van elkaar kunnen leren.
Koreaanse series hebben nog steeds de overhand als het gaat om moderne romantische komedies.
Is het iemand anders opgevallen hoe Chinese series de dynamiek op de werkvloer realistischer aanpakken?
Het kostuumontwerp in Chinese historische series is absoluut verbluffend. Geen competitie daar.
Ik vind de voorspelbaarheid van Koreaanse series soms juist geruststellend. Als een warme deken!
Interessant perspectief over de derde wiel-personages. Ze zijn behoorlijk formulematig in K-drama's.
Het artikel maakt valide punten, maar ik denk nog steeds dat Koreaanse series over het algemeen een betere pacing hebben.
Ik vind het geweldig hoe Chinese series verschillende genres vrijer combineren. Je kunt romantiek, mysterie en fantasie allemaal in één show hebben.
Ik heb gemerkt dat Chinese series elk jaar beter en beter worden qua productiewaarde.
Die vergelijking van familiebeschrijvingen is echt interessant. Nooit gedacht over hoe K-drama's de neiging hebben om hoofdpersonen wezen te maken.
Koreaanse drama's doen romantische chemie nog steeds beter dan wie dan ook!
Mijn enige probleem met Chinese drama's is de nasynchronisatie. Soms kan het echt afleiden.
Het langere afleveringsformaat in Chinese drama's zorgt naar mijn mening eigenlijk voor een betere karakterontwikkeling.
Ik waardeer het dat Chinese drama's niet bang zijn voor bitterzoete of zelfs trieste eindes. Houdt de dingen realistischer.
Laten we eerlijk zijn, beide industrieën hebben hun eerlijke aandeel aan clichés en tropes.
De onvoorspelbaarheidsfactor klopt! Ik vind het heerlijk om niet te weten wat er gaat gebeuren in Chinese drama's.
Ik begon met Koreaanse drama's, maar merkte dat ik me aangetrokken voelde tot Chinese drama's om precies de redenen die in het artikel worden genoemd.
Een ding dat je niet hebt genoemd, is hoe Chinese drama's vaak traditionele cultuur en filosofie dieper in hun verhaallijnen verwerken.
Het acteerwerk in Koreaanse drama's kan soms overdreven zijn, dat geef ik toe. Chinese acteurs zijn meestal subtieler.
Heeft iemand Go Ahead gekeken? De familiedynamiek in die show heeft mijn perspectief op ouder-kindrelaties volledig veranderd.
Ik denk niet dat het eerlijk is om te zeggen dat Chinese drama's beter zijn. Ze zijn gewoon anders, en beide industrieën produceren geweldige content.
Het punt over realistische relaties in Chinese drama's resoneert echt met me. Ik vind de karakterontwikkeling veel authentieker.
Als iemand die beide kijkt, denk ik dat elk zijn sterke punten heeft. Koreaanse drama's blinken uit in romantische komedies, terwijl Chinese drama's vaak sterkere historische stukken hebben.
De visuals in Chinese historische drama's zijn adembenemend. Het kostuumontwerp en de decors zijn van een ander niveau.
Ik geef eigenlijk de voorkeur aan het kortere formaat van Koreaanse drama's. Sommige Chinese drama's met meer dan 50 afleveringen kunnen echt langdradig aanvoelen.
Je hebt een aantal interessante punten gemaakt over familiedynamiek. Ik realiseerde me nooit hoe formulematig de familierollen in K-drama's waren totdat je het noemde.
Ik kijk de laatste tijd Chinese drama's en ik ben verbaasd over de diversiteit in verhalen. Ik heb net Ashes of Love afgekeken en de fantasie-elementen waren ongelooflijk!
Hoewel ik je perspectief waardeer, denk ik dat Koreaanse drama's hun eigen unieke charme hebben. De productiekwaliteit en aandacht voor detail in K-drama's zijn vaak ongeëvenaard.
Ik ben het er helemaal mee eens over de voorspelbaarheid van Koreaanse drama's. Na een paar afleveringen kun je de hele plot al raden binnen de eerste aflevering.