Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy

Jonathan Franzen is een van de meest gerespecteerde schrijvers van de 21e eeuw. Auteur van de legendarische roman The Corrections uit 2001, door velen beschouwd als zijn magnum opus, werd hij door Time Magazine ook wel „Great American Novelist” genoemd. The Corrections leverden hem een National Book Award op en leverden hem een plek op de shortlist voor de Pulitzer Prize op.
Daarna zette Franzen zijn succes voort met zijn roman Freedom uit 2010 en met Purity uit 2015, die allemaal een kritisch en commercieel succes hebben gehad dat zijn tijdgenoten niet konden evenaren. Velen hebben zich afgevraagd wat de toekomst biedt voor de carrière van deze productieve auteur. Hij is gepland om zijn volgende boek, Crossroads, uit te brengen op 5 oktober 2021.
De volgende roman van Jonathan Franzen speelt zich af in de jaren 70, midden in de tegencultuurbeweging, en vertelt het verhaal van de familie Hildebrandt die worstelt met het veranderende landschap van de Amerikaanse cultuur. Het wordt het eerste boek in een toekomstige trilogie en zal het leven van de kinderen en de ouders beschrijven aan de hand van flashbacks die helemaal teruggaan tot het begin van de 20e eeuw.
Aangezien het geen geheim is dat Franzen gespecialiseerd is in anthologische verhalen over unieke Amerikaanse families, zijn de verwachtingen voor de familie Hildebrandt hooggespannen. Al het drama, de herkenbare emotionele strijd en de twijfelachtige ambities van de familie Lambert uit The Corrections uit 2001 hebben onze interesse gewekt.
We weten tenslotte dat Jonathan Franzen het beter doet met familie dan de meeste auteurs. Of hij het nu gebruikt voor allegorie of metafoor, hij is bedreven in het weven van geloofwaardige verhalen over loyaliteit en verraad die we maar al te goed kennen.
Jonathan Franzen gaat inderdaad dat schemergedeelte van zijn carrière in. Op 61-jarige leeftijd heeft hij alle ervaring met het schrijven van succesvolle romans en met het navigeren in de fictie-industrie. Als wijn met de jaren alleen maar beter wordt, mag men er redelijkerwijs van uitgaan dat Franzen's nieuwe boek, Crossroads, er een is voor alle leeftijden.
Misschien wel de meest opwindende informatie die over zijn aanstaande boek is onthuld, is het feit dat het de eerste van een bloemlezing van drie boeken zal zijn. Of dat betekent dat we de hele serie dezelfde familie zullen volgen of dat we ons zullen uitstellen tot zijn uitgebreidere personagecast, valt nog te bezien. Hoe dan ook, we kunnen er zeker van zijn dat we nog vele jaren nieuwe Franzen-boeken van hoge kwaliteit zullen hebben om te lezen.
Ik heb dit boek onlangs voor mezelf gereserveerd, en als volslagen fan van Franzen moet ik toegeven dat ik best wel enthousiast ben. Hij is nog nooit echt teleurgesteld. Veel literatuurliefhebbers weten dat het gevaarlijk kan zijn om zo laat in de carrière van een auteur gehyped te worden voor een nieuw boek, maar ik ben optimistisch. Ik denk dat Franzen het in zich heeft om weer tot het uiterste te gaan.

Jonathan Franzen's nieuwste boek, Crossroads, speelt zich af in het begin tot midden van de jaren zeventig, met ook flashbacks naar het begin van de 20e eeuw. Chicago in 1971 zal de belangrijkste fase zijn waarop dit verhaal zich zal ontvouwen. Dit is toevallig een periode die het decor vormt voor talloze geweldige films en verhalen die we heel goed kennen.
Aan de andere kant is het ook een setting die, indien op een nieuwe manier gesponnen of met een originele nuance, spannender zou kunnen zijn dan elke eerdere incarnatie van Amerika uit de jaren 70. Franzen heeft een geschiedenis van het gebruik van verschillende personages met soms vreemde ideeën. Het injecteren van een gevoelig Franzen-personage in dit zeer erkende tijdperk van Amerika zou precies kunnen zijn waar we als lezers naar op zoek waren.
De familie Hildebrandt, de hoofdrolspelers van het verhaal, is een ingewikkeld stel. De patriarch, Russ, is pastoor in een kerk in een buitenwijk van Chicago. Zijn vrouw, Marion, is kwikrijk en ongetemd en hun huwelijk is in gevaar. Hun oudste kind, Clem, heeft tijdens zijn studie weerklank gevonden in de anti-oorlogsstudentenbeweging. De zus van Clem, Becky, houdt zich bezig met de tegencultuur, terwijl de jongste Hildebrandt, Perry, kampt met drugsverslaving.

Toen de legendarische auteur Phillip Roth slechts een jaar ouder was dan Franzen nu is, bracht hij wat velen beschouwen als zijn magnum opus, American Pastoral, uit. Het bevatte een frisse kijk op de jaren zestig en zeventig en won de Pulitzer Prize in 1998.
We moeten ons afvragen of Franzen zich op dezelfde plek bevindt als Roth, en het boek bevat veel van dezelfde gevoelens: tegencultuur, stadsuitbreiding, de oorlog in Vietnam, heeft dit boek dan het potentieel om het beste van Franzen te worden?
Sta me toe dat voor je in perspectief te plaatsen. Jonathan Franzen heeft vele prijzen gewonnen voor zijn boeken, waaronder de National Book Award voor The Corrections uit 2001. Datzelfde boek maakte hem finalist voor de Pulitzer Prize en leverde hem zijn eerste Salon Book Award op. Daarna verdiende hij nog een Salon voor Freedom uit 2010, een boek dat veel aandacht kreeg in de boekenclub van Oprah en werd aangeprezen als de roman van een nieuw decennium.
Naast deze benijdenswaardige statistieken ontving hij ook de Guggenheim Fellowship in 1996, won hij de Berlijnse prijs in 2000 en de James Tait Black Memorial Prize in 2002. We kunnen gerust zeggen dat de verwachtingen hooggespannen zijn, niet alleen voor dit nieuwe boek, maar ook voor deze serie.
Het was tenslotte Jonathan Franzen die tegen de New York Times zei dat hij niet wist „of iemand echt meer dan zes volledig gerealiseerde romans in zich heeft”. Met dit in het achterhoofd toont het feit dat Crossroads niet alleen zijn zesde roman is, maar ook de eerste in een trilogie, echt aan op welk niveau Franzen tegenwoordig produceert. De trilogie zal The Key To All Mythologies gaan heten.

Hoewel we hierboven veel naar zijn eerdere werken hebben verwezen, kan het voor nieuwkomers in Franzen nuttig zijn om zijn eerdere werken hier in volgorde op te sommen. Er is nog genoeg tijd om zijn romans te lezen vóór de release van Crossroads op 5 oktober.
Hier is de juiste volgorde van de romans van Jonathan Franzen:
Al deze boeken zullen de moeite waard zijn als, met de juiste tijd en aandacht, zijn beroemdste nog steeds The Corrections is. Daarna zijn zijn volgende twee boeken, Freedom en Purity, bekend vanwege hun opname in de boekenclub van Oprah. Dit was eigenlijk een twistpunt tussen de twee beroemdheden gedurende een periode van 2001 tot 2010.

Franzen en Oprah gaan ver terug. Toen ze The Corrections in 2001 op haar boekenclublijst zette, was Franzen beledigd. Hij noemde haar boekkeuzes „schmaltzy” en „eendimensionaal”, waardoor ze zich ongetwijfeld niet gerespecteerd en neerbuigend voelde. Haar fans schaarden zich achter haar en Oprah nodigde Franzen niet uit om naar de show te komen om over zijn boek te praten.
Het duurde niet lang voordat Franzen terugkwam in een poging zichzelf te verdedigen. „Oprah Winfrey wil graag aantonen dat de schattingen van de omvang van het publiek voor goede boeken te klein zijn”, zei hij tegen zijn critici. „En daarom is het zo jammer dat dit wordt gecast als arrogante Franzen en populaire Winfrey.”
Het was deze vete die uiteindelijk eindigde in 2010 toen Oprah hem verwelkomde in haar show om zijn meesterwerk Freedom uit 2010 te bespreken.Na wat aanvankelijke onhandigheid, prezen de twee elkaar. „Het is een eer om je hier te hebben”, zei ze tegen de Pulitzer-finalist. Bescheiden antwoordde hij: „Het is een eer om hier te zijn.”
Het heeft inderdaad geleid tot een vruchtbare relatie voor beide beroemdheden. Oprah is tenslotte te populair om mee te rotzooien, en Jonathan Franzen, hoewel hij een zeer intelligente auteur is, zou er verstandig aan doen om zichzelf niet in het onflatteuze licht van onvervalst snobisme te werpen. Bekijk de vete hieronder opnieuw met enkele gedachten van de man zelf over zijn relatie met Oprah Winfrey.

Aangezien Jonathan Franzen's Crossroads de Counterculture-beweging het hoofd lijkt te bieden, laten we bespreken wat de tegencultuur precies was. Hoewel het sterk geworteld was in de muziek, mode en sociale ideeën van de jongeren van de jaren zestig, was het ook sterk zelfingenomen en kwam het van een groep kinderen die het beter hadden dan 99% van de wereldbevolking. Met dat in het achterhoofd botsten de volwassenen uit de naoorlogse tijd met deze nieuwe ideeën, terwijl ze probeerden vast te houden aan hun oude conventies en gebruiken.
Tijdens de jaren zestig, het begin van de oorlog in Vietnam, vloeiden de burgerrechtenbeweging en het feminisme samen tot de perfecte storm voor protest. Muziek, mode en populaire sterren uit die tijd wezen allemaal op de nieuwe liberale ideeën van de jeugd. De typisch Amerikaanse cultuur was op zijn kop gezet, en nu maakten jongeren in het hele land hun eigen soort cultuur.
De tegencultuur was een drastische verandering in levensstijl en idealen die in strijd was met de gevestigde normen en conventies van het Amerikaanse leven. Het legde de nadruk op seksuele bevrijding, de rechten van vrouwen en minderheden, evenals drugsgebruik en anti-oorlogsideeën.
Dit is een plek die het afgelopen jaar een opleving heeft gekend op het gebied van entertainment. We hadden het vorige week over Judas and the Black Messiah, wat een grote hit was en een geweldige representatie was van de Civil Rights Movement en de jaren zestig in Amerika. We vragen ons af of Clem Hildebrandt betrokken zal zijn bij de studentendemonstranten a la The Chicago 7.
Aangezien Chicago de thuisbasis is van de familie Hildebrandt, kunnen we er redelijkerwijs van uitgaan dat er verwijzingen zullen zijn naar deze beroemde rechtszaak en naar de DNC-rel van 1968 in Chicago die aanleiding gaf tot deze zaak. Hoewel dit slechts enkele ideeën zijn die we graag zouden zien in Jonathan Franzen's Crossroads, weten we dat hij het op zijn eigen manier zal weergeven, aangezien hij dit tijdperk heeft meegemaakt en nog maar 9 jaar oud was toen dit allemaal gebeurde.
Ik vertrouw erop dat Franzen iets speciaals levert. Hij heeft me nog niet teleurgesteld.
Ik kijk ernaar uit om te zien hoe hij het persoonlijke en het politieke in dit boek met elkaar verweeft.
Zes romans en dan een trilogie beginnen? Dat is ambitieus, zelfs voor Franzen.
Ik ben benieuwd hoe hij de flashbacks zal aanpakken zonder het hoofdverhaal te verstoren.
De familiestructuur doet me een beetje denken aan The Corrections, maar de historische setting zou het fris moeten maken.
Ik vraag me af of hij verwijzingen zal maken naar echte historische gebeurtenissen uit Chicago in 71.
Ik waardeer het dat hij niet probeert over actuele gebeurtenissen te schrijven. De historische afstand zou hem perspectief moeten geven.
Marion klinkt alsof ze misschien wel het meest interessante personage is. Ik hou van onvoorspelbare vrouwelijke personages.
Het religieuze element zou een interessante morele dimensie kunnen toevoegen aan het conflict met de tegencultuur.
Ik hoop echt dat hij de muziekscene van het begin van de jaren 70 in Chicago vastlegt.
Ik denk dat we dit aan het overdenken zijn. Het is Franzen. Het zal goed zijn, zelfs als het niet perfect is.
Franzens kijk op drugsverslaving via Perry's personage zou baanbrekend kunnen zijn.
Ik ben benieuwd hoe hij de generatiekloof tussen de ouders en kinderen portretteert.
De setting in de buitenwijken van Chicago doet me denken aan The Twenty-Seventh City, maar ik verwacht dat dit heel anders zal zijn.
Ik gok dat de religieuze thema's kritischer dan feestelijk zullen zijn, Franzen kennende.
Is er nog iemand benieuwd naar wat de trilogienaam The Key To All Mythologies betekent?
Dat is een beperkte visie. Veel grote literaire werken zijn bedacht als trilogieën.
Het hele trilogieconcept voelt voor mij als een manier om snel geld te verdienen. Waarom niet gewoon één goed boek schrijven?
Ik heb alles gelezen wat Franzen heeft geschreven en ik denk dat hij eigenlijk beter wordt met de jaren.
Ik vraag me af of dit net zo cynisch over de Amerikaanse cultuur zal zijn als Freedom was.
Het huwelijksverhaal tussen Russ en Marion klinkt als klassiek Franzen-terrein.
Ik ben het meest benieuwd hoe hij de kerkgemeenschap in de buitenwijken van Chicago portretteert.
Net mijn exemplaar gereserveerd. Ik heb geleerd niet aan Franzen te twijfelen, zelfs niet als het uitgangspunt me niet meteen pakt.
Ik ben het er totaal niet mee eens. Franzens kracht is het maken van schijnbaar stereotiepe personages die diep echt aanvoelen.
De familie Hildebrandt lijkt bijna te perfect ontworpen om verschillende aspecten van die tijd te vertegenwoordigen.
Ik vraag me af of dit politieker zal zijn dan zijn eerdere werken, gezien de tijd waarin het zich afspeelt.
Ik vind het geweldig dat hij het in 1971 situeert. Zo'n cruciaal jaar voor de Amerikaanse cultuur.
Vindt iemand anders de titel Crossroads niet een beetje voor de hand liggend voor een verhaal over sociale verandering en persoonlijke crisis?
Ik ben vooral geïnteresseerd in die flashbacks naar het begin van de 20e eeuw. Dat is nieuw terrein voor Franzen.
De familiedynamiek hierin klinkt vergelijkbaar met The Corrections, maar ik vertrouw erop dat Franzen het fris en uniek maakt.
Je mist het punt over Purity. De complexiteit was opzettelijk en lonend als je het volhield.
Ik hoop alleen dat het niet zo complex is als Purity. Het kostte me eeuwen om daar doorheen te komen.
Ik kijk ernaar uit om te zien hoe hij de achtergrond van de Vietnamoorlog aanpakt via de verhaallijn van Clem.
Het personage van Marion klinkt fascinerend. Franzen schrijft zo goed complexe vrouwen.
Ik denk dat dat citaat over zes romans meer ging over zijn eigen beperkingen dan over een universele waarheid. Sommige auteurs bereiken pas laat in hun carrière hun hoogtepunt.
Het feit dat dit zijn zesde roman is, maakt me nerveus, vooral na zijn opmerking over auteurs die maar zes goede boeken in zich hebben.
Heeft iemand anders parallellen opgemerkt tussen de tegencultuur van de jaren 70 en de sociale bewegingen van vandaag? Ik wed dat Franzen een aantal subtiele verbanden zal leggen.
De setting in Chicago intrigeert me. Ik vind het geweldig hoe Franzen het Midwesten van Amerika vastlegt in zijn schrijven.
Dat is oneerlijk. Hij was jonger toen en heeft duidelijk van zijn fouten geleerd. We zeggen allemaal dingen waar we spijt van hebben.
Ik ben er nooit overheen gekomen hoe hij Oprah behandelde in 2001. Natuurlijk hebben ze het goedgemaakt, maar het toonde zijn ware aard als je het mij vraagt.
De verhaallijn over drugsverslaving met Perry klinkt veelbelovend. Franzen blinkt altijd uit in het schrijven van getroebleerde personages.
Wat mij het meest interesseert, is de invalshoek van de dominee. Franzen schrijft meestal over seculiere families, dus ik ben benieuwd hoe hij religieuze thema's aanpakt.
Eigenlijk denk ik dat het trilogieformaat goed zou kunnen werken. Het geeft hem meer ruimte om de personages in verschillende tijdsperioden te verkennen.
Ben ik de enige die zich zorgen maakt dat dit deel uitmaakt van een trilogie? Ik heb het gevoel dat Franzens kracht ligt in op zichzelf staande romans waarin hij echt diep in het verhaal van één familie kan duiken.
The Corrections is nog steeds mijn favoriete boek aller tijden. Ik heb het drie keer gelezen en vind bij elke lezing iets nieuws. Ik ben voorzichtig optimistisch over Crossroads.
Ik kijk er echt naar uit om te zien hoe Franzen de tegencultuurbeweging van de jaren 70 aanpakt. Zijn aandacht voor familiedynamiek in combinatie met zo'n turbulente periode in de Amerikaanse geschiedenis zou fascinerend kunnen zijn.