Als ze het echt zouden willen, zouden ze het dan doen?
Het antwoord van veel mensen is altijd ja of nee, het kan maar een van die twee zijn. Het is altijd als ze dat wilden, zouden ze dat doen, en als ze dat niet deden, dan hebben ze het nooit echt gewild. Maar wat als ze dat wel wilden en niet wisten hoe?
Het punt is dat het niet altijd gewoon ja of nee is, en veel mensen hebben de neiging te geloven dat het het een of het ander is. Inherent is de uitdrukking „als ze dat zouden willen” geen volledig bewijs, het is te eenvoudig en een beetje bekwaam als je er echt over nadenkt.
Er wordt geen rekening gehouden met de mogelijkheden en beperkingen van iemand die dat misschien wel wil, maar simpelweg niet over de middelen beschikt om dat te kunnen. Het gaat er meestal van uit dat iemand dat gewoon niet wil, het niet het idee toelaat dat hij of zij niet in staat is om iets te willen doen om te bestaan.
Anders gezegd, denk aan het aantal dingen dat je hebt gedaan die je niet wilde en dingen die je niet hebt gedaan maar wel wilde. Het is hetzelfde concept, de dingen die je niet hebt gedaan, zijn dingen waarvan je niet weet hoe je ze moet doen of waar je niet toe in staat bent. En dat betekent niet dat je die dingen minder wilt, je weet gewoon niet hoe je ze moet hebben.
Als ik hoor „als ze dat zouden willen, zouden ze dat doen”, denk ik altijd aan een oude vriend van me die een lichtend voorbeeld is van waarom die zin niet altijd de realiteit is. Deze vriend en ik praatten over mensen die hij echt leuk vond, dat merk je aan de manier waarop hij over hen sprak. Alleen om dat alles altijd gevolgd te worden door de uitspraak: zelfs als ik iemand echt leuk vind, weet ik nooit hoe ik er iets aan moet doen.
Het ging er nooit om of hij ze wel of niet wilde. Dat heeft hij gedaan. Hij had gewoon geen idee hoe dat moest en dat is niemands schuld. Soms zijn dingen niet zo bedoeld, het is niets om verdrietig over te zijn, want als het de bedoeling was, zou het zo zijn.
Wat voor jou bedoeld is, is altijd voor jou en gaat niet aan je voorbij (Bianca Sparacino legt hieronder prachtig uit hoe niets dat voor jou bedoeld is, wegkomt).
Bekijk dit bericht op Instagram
Of ze dat nu wel of niet wilden, gaat uiteindelijk niet aan jou, het komt erop neer dat ze dat niet hebben gedaan en dat is alles wat je moet weten. Zelfs als ze dat zouden willen, weten ze misschien niet hoe ze het moeten willen, en dat is niet jouw schuld en het maakt je ook niet minder liefde waard.
Opinions and Perspectives
De complexiteit van menselijk gedrag kan niet worden gereduceerd tot simpele zinnen als 'als ze het zouden willen, zouden ze het doen'.
Dit artikel heeft me geholpen om meer begrip te hebben voor zowel anderen als mezelf.
Hoewel ik het punt begrijp, denk ik dat het belangrijk is om empathie in evenwicht te brengen met aanmoediging om te groeien.
De boodschap over eigenwaarde aan het einde verbindt alles perfect met elkaar.
Dit doet me denken aan momenten waarop ik anderen wilde helpen, maar niet wist hoe ik dat effectief kon doen.
Het is fascinerend hoe we vaak aannemen dat iedereen dezelfde hulpmiddelen en vaardigheden heeft als wij.
De nadruk van het artikel op compassie en begrip is erg belangrijk in de huidige veroordelende wereld.
Ik zit gevangen tussen instemmen en de angst dat dit zelfgenoegzaamheid in de hand werkt.
Soms is weten wat je wilt het makkelijke deel. Weten hoe je het kunt bereiken is veel moeilijker.
Dit deed me nadenken over hoe vaak ik de acties van anderen, of het gebrek daaraan, verkeerd heb beoordeeld.
Het onderscheid tussen capaciteit en verlangen is cruciaal. We halen de twee vaak door elkaar.
Ik waardeer hoe dit de te simpele verhalen die we onszelf vaak over anderen vertellen, uitdaagt.
Dit helpt echt te verklaren waarom sommige mensen vast lijken te zitten, ondanks dat ze duidelijk vooruit willen.
Het artikel brengt goede punten naar voren, maar ik denk dat het belangrijk is om begrip in evenwicht te brengen met verantwoordelijkheid.
Ik kan me identificeren met het willen van iets, maar me volledig verloren voelen over hoe het te bereiken.
Dit perspectief voelt te permissief. Op een gegeven moment moeten we verantwoordelijkheid nemen voor onze acties of inactiviteit.
Het einde over waardigheid is krachtig. Onze waarde wordt niet bepaald door het vermogen of onvermogen van anderen om er voor ons te zijn.
Het is interessant hoe we vaak aannemen dat iedereen dezelfde toolkit heeft om hun verlangens te bereiken.
Het artikel doet me nadenken over hoeveel kansen ik misschien heb gemist omdat ik niet wist hoe ik ze moest nastreven.
Ik ben nog steeds niet helemaal overtuigd. Er zijn tegenwoordig middelen beschikbaar voor bijna alles.
Dit daagt echt de 'tough love'-aanpak uit die veel mensen hanteren. Soms is steun nuttiger dan oordeel.
Het concept van niet weten hoe je iets moet willen is fascinerend. Het is dieper dan alleen oppervlakkig verlangen.
Ik heb er nooit bij stilgestaan hoe deze uitdrukking schadelijk kan zijn voor mensen met verschillende vaardigheden of uitdagingen.
Het punt van het artikel over vermogen en beperkingen is raak. We moeten meer begrip hebben voor verschillende omstandigheden.
Dit doet me denken aan mijn eigen worstelingen met verlamming door analyse. Iets willen geeft je niet automatisch de routekaart.
Soms is het moeilijkste niet het willen van iets, maar het uitzoeken van de stappen om er te komen.
Ik waardeer hoe dit onze aannames over de motivaties en mogelijkheden van andere mensen uitdaagt.
Het onderscheid tussen willen en weten hoe is cruciaal. We verwarren de twee vaak.
Niet alles is zwart-wit. Het leven bestaat in de grijze gebieden, en dit artikel vangt dat perfect.
Dit voelt alsof het excuses maakt voor mensen die geen moeite doen. Op een gegeven moment moet je actie ondernemen.
Het voorbeeld over de vriend laat echt zien hoe iemand iets heel graag kan willen, maar toch moeite heeft om ernaar te handelen.
Ik denk dat er waarheid zit in beide perspectieven. Soms gaat het om willen, en soms om kunnen.
Het is verfrissend om iemand deze veelvoorkomende uitdrukking te zien uitdagen. We hebben meer genuanceerde discussies nodig over menselijk gedrag.
Het lezen hiervan deed me nadenken over momenten waarop ik anderen heb beoordeeld zonder rekening te houden met hun mogelijkheden of omstandigheden.
Het artikel maakt geldige punten, maar we moeten persoonlijke verantwoordelijkheid ook niet volledig negeren.
Ik heb aan beide kanten gestaan. Soms wist ik niet hoe, en soms wilde ik gewoon niet toegeven dat ik het niet wilde.
Soms moeten we erkennen dat mensen misschien hulp of begeleiding nodig hebben in plaats van er zomaar van uit te gaan dat ze er niet genoeg om geven.
De Bianca Sparacino referentie verbindt alles prachtig met elkaar. Wat voor ons bestemd is, zal zijn weg vinden.
Er is een groot verschil tussen niet weten hoe je iets moet doen en niet willen leren hoe je het moet doen.
Ik begrijp het sentiment, maar ik heb het gevoel dat dit gebruikt zou kunnen worden als een excuus voor mensen die gewoon geen moeite doen.
Het deel over dingen doen die we niet willen en dingen niet doen die we wel willen, zette me echt aan het denken over mijn eigen levenskeuzes.
Dit artikel opende mijn ogen voor hoe valide deze zin kan zijn. Ik had er nog nooit vanuit dat perspectief over nagedacht.
Hoe zit het met mensen met angst of depressie? Soms is iets willen niet genoeg om psychische problemen te overwinnen.
Ik ben het er enigszins mee oneens. Hoewel er obstakels kunnen zijn, als iemand echt iets wil, zullen ze een manier vinden om het te laten gebeuren.
Het voorbeeld over de vriend die niet wist hoe hij relaties moest aangaan, resoneerde echt met me. Ik heb zelf in die positie gezeten.
Ik denk dat de auteur een goed punt maakt over hoe deze zin menselijk gedrag en emoties te simpel voorstelt. We zijn veel complexer dan dat.
Dit artikel komt echt binnen. Ik heb altijd geworsteld met de 'als ze het zouden willen, zouden ze het wel doen' mentaliteit. Soms is het niet zo simpel.