3 redenen om de webtoon "I Love Yoo" te lezen

Toen ik I Love Yoo las, probeerde ik te ontcijferen wat voor soort liefde er plaatsvond en waar die heen zou gaan, totdat ik besefte dat ik de waarde van het verhaal wegnam van wat het me te bieden had: de menselijke ervaring van het proberen om diepe verbindingen met anderen te maken terwijl ik een trauma had opgelopen.

Maar een eerlijke waarschuwing: het lijkt misschien op True Beauty, maar de twee webtoons zijn echt verschillend. De meeste mensen die parallellen zien tussen de verhalen bekijken het alleen vanuit de 'liefdesdriehoek' die True Beauty vaststelt, maar dat bestaat niet in I Love Yoo. Ik zeg dit omdat dit de headspace was waarin ik vastzat toen ik me concentreerde op de „romantiek” die zich voordeed waardoor ik de waarde van het verhaal miste.

Dat gezegd hebbende, hier zijn drie redenen om I Love Yoo te lezen:

1. De webtoon laat zien dat de gelukkigste persoon soms het beste masker draagt.

Van de cast van personages zijn de twee emotioneel afstandelijk, maar ze vertonen maskers om verschillende redenen. Toch zijn het allebei mensen die verbinding willen, maar ze wijzen het af of duwen het weg.

Shin-ae, de hoofdpersoon, heeft een masker van uiterlijke taaiheid dat uitdrukt dat ze niemand nodig heeft. Maar ironisch genoeg is die taaiheid een muur om niet in de buurt van iemand te komen, omdat ze bang is voor verlating en verraad. Daarom praat ze niet over haar problemen, omdat ze denkt dat ze ze zelf kan oplossen.

Dan is er Yeong-gi die een vrolijke, vriendelijke en gekke uitstraling heeft die graag voor zijn vrienden zorgt. Dit masker is een ironische daad om mensen te laten denken dat het goed met hem gaat.

Als mensen denken dat het goed met hem gaat, zullen ze nooit weten waar hij mee worstelt, wat hij ervoor kiest om te laten zien omdat hij vindt dat hij geen hulp verdient. Hij leeft ook in een wereld vol nepmensen, omdat ze zich verplicht voelen aardig tegen hem te zijn vanwege wie zijn vader is, waardoor hij niemand vertrouwt met zijn gevoelens of problemen.

Maar van de twee leert Shin-ae haar masker te laten vallen, kwetsbaarheid te tonen en hulp te zoeken. Terwijl Yeong-gi weigert zijn masker aan iemand te geven, zelfs niet aan Shin-ae, met wie hij een diepe band heeft ontwikkeld.

Maar het meest ironische is dat Yeong-gi haar aanmoedigde om zich open te stellen, wat het behoorlijk pijnlijk maakt om te zien hoe Yeong-gi afstand tussen hen creëert nadat Shin-ae heeft geleerd open te zijn tegen hem en haar vrienden.

Dit soort personages hebben echter al eerder in verhalen gespeeld, waardoor ze niet zo ironisch zijn omdat ze naar verwachting zo complex zullen zijn met deze maskers. Maar in werkelijkheid wordt deze complexiteit verwacht van het personage met een stoer uiterlijk.

In verhalen komt meer naar voren dat de persoon die een muur omhoog houdt, is ontstaan uit een trauma en gemaakt is om te beschermen. Ik denk dat het voortkomt uit de trope „Ik kan hem veranderen” of „Het is niet wat het lijkt”, aangezien ze de slechte jongen laten zien dat hij eigenlijk een softie is door hem kwetsbaar te maken om zijn gevoelens te uiten en te veranderen.

Maar het vrolijke personage dat echt veel pijn heeft, is een trope die nauwelijks wordt gebruikt. En zelfs als dat zo is, weten mensen nog steeds niet wanneer een vrolijk masker in het echt wordt gebruikt, waardoor ze vergeten om naar hun gelukkige vrienden en familieleden te kijken. Dit komt omdat het vrolijke masker zo'n grote illusie is die veel moeite kost om te faken, waardoor het moeilijk is om je de gelukkige persoon met pijn voor te stellen.

Hoewel deze twee personages maskers dragen, laat het feit dat Yeong-gi het moeilijker heeft ondanks dat ze een gelukkig uiterlijk hebben, zien hoe soms de gelukkige persoon degene is met de meeste pijn, iets dat voor anderen moeilijk te onthouden is.

2. De webtoon laat zien hoe mannen meer last hebben van trauma vanwege genderverwachtingen.

Dan hebben we het feit dat Yeong-gi een man is, wat een rol speelt in hoe hij met zichzelf omgaat, wat de ervaring van de man met emoties weerspiegelt, aangezien mannen hun problemen en emoties verbergen om te bewijzen dat ze stoer en sterk zijn zoals mannen „zouden moeten” zijn. Mannen die zich Yeong-gi voelen, zullen echter meer last hebben van het opzetten van hun vrolijke maskers, aangezien hun muur dubbel gelaagd is door trauma en genderverwachtingen.

Shin-ae lijdt ook omdat ze door haar mannelijkheid denkt dat ze niemand nodig heeft. Maar omdat ze als meisje andere vrouwelijke kenmerken vertoont, duurt het niet lang voordat ze leert om zich open te stellen en zich uit te drukken, vooral omdat ze door haar trauma hunkert naar verbinding. Het helpt zelfs dat ze vóór haar kwetsbaarheidsreis een goede vriendin had.

Dus hoewel ik probeer om het niet over gender te hebben, heb ik toegegeven omdat gender onze ervaringen beïnvloedt. En hier lijkt het erop dat vrouwen het gemakkelijker hebben, of meer moeite doen voor hun zelfgroei, omdat ze niet zoals mannen vasthouden aan de genderverwachtingen van mannelijkheid.

Dat gezegd hebbende, wil ik graag opmerken en u eraan herinneren dat de ernst van problemen intersectioneel is, dus hoewel mannen en vrouwen aan beide kanten verschillende problemen hebben die ernstiger zijn dan de andere, bepalen veel factoren, zoals de context van hun trauma, seksualiteit, ras, klasse en meer, hoe ernstig hun problemen zijn en hoe ze deze kunnen benaderen en erop kunnen reageren.

Ik wil mensen er ook aan herinneren dat zelfs als je problemen niet zo erg zijn als die van iemand anders, ze nog steeds geldig zijn om over te praten en hulp bij te zoeken.

3. De webtoon laat zien hoe het trauma van een familiescheiding, affaire en afstand kan leiden tot gebroken identiteiten.

Ik had de gevoelens van de personages genoemd, maar ik heb hun trauma niet uitgelegd. Voor drie van de personages kwam hun trauma voort uit hun opvoeding tijdens de moeilijke staten van echtscheiding, affaires en afstand in hun kernfamilie. Laten we beginnen met Shin-ae.

Shin-ae groeide op met alleen haar alcoholische vader sinds de scheiding van haar ouders toen ze klein was. Maar toen haar moeder wegging, nam ze haar grote zus mee en kwam nooit meer terug.

Dit is de oorzaak van haar verlatingsproblemen, maar ook wanneer ze haar gevoelens begint te verbergen sinds haar vader zei dat ze sterk moest zijn. Hoewel haar vader nooit duidelijk wist hoe „sterk zijn” eruitzag, denkt ze dat „" sterk zijn "” hetzelfde is als hoe hij met zijn emoties omgaat - door ze nooit te laten zien.”

Daar komt nog bij dat ze door haar klasgenoten op de basisschool wordt gepest omdat ze arm is. Ze werd constant rotzooi genoemd, kreeg haatbriefjes en gooide eten naar haar toe.

Na een ruzie zei de moeder van haar pestkop zelfs dat Shin-ae „niets zal opleveren, net als haar eigen ouders!” En de dame maakt het nog erger door te zeggen dat haar moeder „duidelijk een puinhoop van haar hoofd had! Het is duidelijk dat haar dochter hetzelfde is!”

Shin-ae zou normaal gesproken haar emoties niet tonen, omdat dat zou aantonen dat ze haar te pakken kregen. Maar dit gevecht vond plaats omdat ze boos werd toen een jongen op het punt stond een kat in de vuilnisbak te gooien. Het gevecht leidde haar vervolgens naar de middelbare school waar niemand haar vriendin wilde zijn omdat ze dachten dat ze gek en gewelddadig was.

Maar het wordt nog erger als ze een vriendin genaamd Alyssa ontmoet, omdat de mensen om hen heen haar ervan overtuigen dat Shin-ae een gevaarlijk persoon is dat Alyssa en haar vrienden op een dag Shin-ae van het dak van de school duwen. De resultaten zorgden ervoor dat ze in het ziekenhuis een hersenoperatie onderging en een enorm litteken op haar hoofd kreeg. En zoals je je kunt voorstellen, leidde dit ertoe dat Shin-ae in het heden emotioneel afstandelijk werd ten opzichte van haar vrienden.

Shin-ae maakt duidelijk groei door, maar ze blijft zich nutteloos of schuldig voelen als er iets ergs gebeurt. Ze denkt ook dat ze waardeloos is als er onverwacht iets goeds gebeurt, wat allemaal voortkomt uit haar trauma. Dus hoewel Shin-ae groeit, heeft ze een gebroken identiteit van zichzelf omdat ze een lage eigenwaarde en een laag zelfbeeld heeft... en dat allemaal omdat haar ouders gescheiden zijn.

Bij Yeong-gi komt zijn trauma voort uit de dood van zijn moeder en haar betrokkenheid bij een affaire. Toen Yeong-gi jong was, werd hij opgevoed door zijn moeder. Zijn vader was uit beeld omdat hij een affaire was die naar hem leidde. Maar toen ze eenmaal overleed, werd er gespeculeerd dat hij het niet goed aankon, gewelddadig werd en in een of andere instelling terechtkwam.

Sommige fans geloven dat hij in de jeugdgevangenis, in revalidatie of in een psychiatrische inrichting zat. Maar wat er met zijn moeder en zijn criminele activiteiten is gebeurd, is nog niet bekendgemaakt. We weten echter dat zijn misdaad niet al te groot was. Hoe dan ook, zijn verlies en criminele acties hebben hem getraumatiseerd en hem doen geloven dat hij een vreselijk persoon is die niets goeds of geluk verdient.

Daar komt bij dat toen Yeong-gi eenmaal vrij was, hij werd voorgesteld aan zijn vader en zijn familie, die toevallig CEO van een ziekenhuis is. Hier ontdekt hij dat hij een halfbroer heeft, maar hij is ouder dan hij, wat onthult dat zijn vader een affaire had met zijn moeder.

Omdat hij echter uit wettelijke verplichting werd voorgesteld, heeft de onthulling van de affaire ertoe geleid dat zijn stiefmoeder en halfbroer indirect gemeen tegen hem zijn geweest met hun spraak, toon en lichaamstaal, terwijl ze aardig en ondersteunend overkwamen in het bijzijn van hun vader.

Dus nadat hij zijn moeder heeft verloren, brengt hij de rest van zijn leven door bij een nepfamilie die doet alsof ze om hem geeft en opzettelijk alles vernietigt wat hij leuk vindt. En nu zijn vader CEO is, wordt hij geconfronteerd met nog meer nepmensen met hun nepgeluk en beleefdheid, waardoor hij mensen wantrouwt.

Hoewel hij geen controle had over de dood van zijn moeder en zijn criminele activiteiten, had de affaire van zijn ouders invloed op de relatie die hij had met zijn stiefmoeder en halfbroer.

Hun behandeling jegens hem versterkte de zelfideologieën dat hij roekeloos, gevaarlijk, ontoereikend, waardeloos was en geen hulp en geluk verdiende. En zonder iemand om mee te praten, raken ze diep in hem geworteld dat hij zijn ware identiteit van potentieel en eigenwaarde niet kan zien, waardoor hij uiteindelijk wegloopt van zijn echte familie en vrienden omdat hij denkt dat hij schadelijk voor hen is.

Dan hebben we nog de halfbroer Kousuke, die ook leed onder de affaire van zijn vader, of beter gezegd, een afwezigheid, maar het resultaat heeft geleid tot een gebroken identiteit in de traditionele zin van het woord. De andere twee personages zijn kapot door trauma en hun negatieve zelfpraat, maar Kousuke is gebroken omdat hij niet weet wie hij werkelijk is.

In zijn jeugd had Kousuke een routine leven bepaald door zijn moeder, maar hij kreeg niet genoeg aandacht van zijn vader. Destijds vond hij dat niet erg, want hij begreep dat hij moest werken.

Hij vond het ook leuk dat zijn vader machtig en gerespecteerd was, waardoor hij de tijd met zijn familie kon missen. Maar we zien in Kousuke's doelen dat zijn weg naar dezelfde positie als zijn vader zijn manier is om de aandacht en bevestiging te krijgen die hij altijd van hem wilde.

Daarom voelde Kousuke zich, toen Yeong-gi in zijn leven kwam, door hem bedreigd omdat hij in staat was de aandacht van hun vader te trekken. Maar dit is slechts een theorie omdat we niet alles weten over het verleden van de familie.

Toch weten we dat dit op dit moment waar is, aangezien Yeong-gi zijn snel lerende vaardigheden in het bedrijfsleven presenteert, waardoor hij aandacht kreeg van zijn vader en anderen, aangezien zijn vooruitgang onverwacht was.

Daar komt nog bij dat, omdat Kousuke zijn leven wijdde aan het familiebedrijf, hij werd doorboord van de ernst, dat het lijkt alsof hij geen persoonlijkheid heeft behalve dat hij neerbuigend klinkt tegenover anderen.

Hierdoor wordt hij geconfronteerd met een identiteitscrisis wanneer hij zijn doelen en verlangens in twijfel trekt, aangezien zijn eigen persoonlijkheid is ontwikkeld om serieus genomen en gerespecteerd te worden in de zakenwereld waar hij eigenlijk geen belang bij heeft. En aangezien zijn verlangen naar de aandacht en bevestiging van zijn vader onbewust plaatsvindt, heeft hij geen echt idee wie hij is of wie hij zou willen zijn.

Dus hoewel Kousuke niet zo leed als Shin-ae of Young-gi, leidde het feit dat hij een aanwezige maar afwezige vader had ertoe geleid dat hij een gebroken identiteit had van wie hij is, omdat hij door zijn succes aandacht en bevestiging zocht.

Dat gezegd hebbende, laat de webtoon zien hoe de gelukkigste mensen het sterkste masker kunnen hebben om de meeste pijn te dragen. Maar de pijn kan een ergere ervaring zijn als de persoon een man is vanwege genderverwachtingen, omdat ze het zoeken naar hulp zullen vermijden.

Maar wat voor soort traumatische pijn elk van deze personages ook doormaakte, elk resulteerde in een gebroken identiteit met hun zelfbeeld van hun eigenwaarde.

Daarnaast wil je, als je hun reis ziet, hun interacties romantisch noemen, maar de webtoon draait helemaal om menselijke connectie en als je het meteen labelt, verlies je de waarde van het verhaal, aangezien hun intimiteit ook platonisch kan zijn of iets daartussenin.

Wat het ook is, je moet gewoon genieten van hun reis in plaats van vooruit te gaan door het te definiëren en het belang van verschillende soorten verbindingen te verpesten. Want in werkelijkheid hoeft niet alles romantisch te zijn om zinvol te zijn.