Hoe verhoudt de "Spiral" zich tot de "Saw"?

Ik kijk al jaren naar de Saw-films en ik heb er een gewoonte van gemaakt om ze allemaal opnieuw te bekijken zodra de herfst aanbreekt. Maar dit jaar moest ik door de komst van Spiral eerder terugkijken en daar ben ik helemaal niet boos over.

Ik heb al een lange lijst van de Saw-films gerangschikt en ik herinner me hoe blij ik was dat ik de op een na meest recente film, Jigsaw, kon toevoegen op een plaats die zo hoog op de lijst stond, en ik was verheugd om Spiral te zien en deze toe te voegen aan mijn ranglijst.

Heeft Spiral gemeten?

Spiral heeft uitstekend werk verricht door de thema's en uitvindingen van Jigsaw te behouden zonder enige directe band met John Kramer te hebben zoals alle anderen. Aangezien het geen directe Saw-film was, maar „From the Book of Saw”, wist ik niet zeker of ik hetzelfde soort gore en verwrongen morele scenario's kon verwachten of iets heel anders zou zien.

Ik wist dat het spannend zou zijn om Samuel L. Jackson en Chris Rock samen in een film te zien die geen komedie was, en hoewel Jackson minder speelde dan ik had verwacht, was het feit dat hij twee bekende acteurs had genoeg hype om andere mensen te interesseren dan gevestigde fans van de Saw-franchise.

Ondanks de grote acteurs die in de film spelen, wist ik pas rond maart van dit jaar dat er nog een Saw in productie was. De film zou oorspronkelijk ergens tijdens het begin van de COVID-epidemie worden uitgebracht, dus werd uitgesteld, maar dat maakt het nog vreemder voor mij dat ik er eerder niets over heb gehoord.

Desalniettemin werd het naar mijn mening een goede film en het was geweldig om in de bioscoop te zien.

Nu Spiral een succes is geworden, is hier de volledige lijst van de Saw-films gerangschikt, waarvan één de beste is:

9. Saw III

Hoewel dit een van mijn favoriete games in de franchise is, herinnerde ik me toen ik het opnieuw bekeek dat het bloed ongekend hoog was, zodat ik tijdens sommige scènes niet eens naar het scherm kon kijken.

Ik weet dat het punt was om te benadrukken dat Amanda en haar uitvindingen gewelddadiger waren dan nodig en dat ze te emotioneel was om de wedstrijden onder controle te hebben, maar het was een beetje te veel voor mij om mee om te gaan.

Mijn zus en ik hebben echt genoten van de verhaallijn van de hoofdgame in deze film, maar het geweld van alle andere tests was iets te extreem en voldeed niet aan de „moraal” van Jigsaw.

Ik had het einde van het spel echt niet zien aankomen en ik word er soms nog steeds van afgeschrikt, maar ik vind het geweldig dat Jigsaw zoveel acties van de personages kon inschatten en het spel zo kon opzetten dat ze eigenlijk alleen konden winnen als ze allemaal samenwerkten, terwijl hij mensen koos die onbewust al hadden samengewerkt om een incident te organiseren dat meerdere levens kostte.

Het is raar om te zien wat hij mensen in feite laat doen om te overleven als gevolgen voor hun daden, maar het kan ook zo leuk zijn om naar te kijken.

8. Saw IV

Het verbaasde me oorspronkelijk enorm toen ik Luke Danes (Scott Patterson) van Gilmore Girls zag in de Saw-franchise, maar ik wilde ook dat hij de slechterik zou vangen voor de hele film, maar het mocht niet baten. Hij kon zijn eerste Jigsaw-test overleven, ondanks dat deze zo ontworpen was dat deze onmogelijk was.

Het was leuk om meer van John Kramer's achtergrondverhaal te horen en ook om Jill terug te zien komen in de huidige verhaallijn. Deze film was ook een beetje hoog op het niveau van het bloed zonder veel aantrekkingskracht op het publiek, hoewel hij duidelijk bedoeld was om te laten zien hoe het geweld en de woedestrepen van agent Hoffman de controle over de wedstrijden overnamen.

De wetenschap dat de schrijver een doel had om dit niveau van bloed toe te voegen, maakt het meer de moeite waard om te kijken, maar het stoort me ook een beetje om te weten dat we ons tijdens zijn games bijzonder ongemakkelijk zouden moeten voelen.

7. Zaag V

Geen einde maakte me bozer dan dit. Het laat alleen maar zien dat elk personage veel gebreken heeft en dat het voor een individu als Jigsaw niet zo moeilijk lijkt om daarop te anticiperen en er voordeel uit te halen.

Agent Mark Hoffman moet mijn minst favoriete leerling van John Kramer zijn, dus het irriteert me echt als ik hem ergens in zie slagen. Ik schreeuw zelfs tegen mijn scherm aan het einde als agent Strahm niet in de glazen doos kruipt, zoals op zijn tape hem werd opgedragen.

Het aantal keren dat ik boos word op de personages in deze franchise omdat ze niet alleen goed naar Jigsaw luisterden (en soms dingen heel letterlijk opvatten in plaats van aan te nemen dat hij ze probeert te misleiden) is veel te veel naar mijn smaak, en hij was een van de personages die ik het leukst vond, dus ik was vooral geïnvesteerd.

6. Spiraal

Ik had het al over mijn gevoelens voor deze film, maar vergeleken met de andere was het ongeveer in het midden. Hoewel sommige elementen ontbraken die ik leuk vind aan de andere, zoals het aansluiten bij eerdere evenementen, kan het zich toch staande houden in de franchise met een goed spannend plot en zonder al te veel bloed.

Het leek meer op het origineel met zijn kleine hoeveelheid jump scares en hoogwaardige griezelige uitvindingen en tests voor een specifieke groep doelmensen.

De ervaring om het in de bioscoop te zien was ook echt geweldig, aangezien ik in die setting nog geen enkele andere Saw-film had gezien. En aangezien het mijn eerste keer was dat ik terug in de bioscoop was sinds COVID, was het zelfs nog spannender.

Over het algemeen was ik een beetje teleurgesteld over hoe weinig ze Samuel L. Jackson gebruikten, maar ik denk nog steeds dat de film zelf een ingewikkeld plot van hoge kwaliteit had met een verrassend einde.

5. Saw II

Ik vond deze film absoluut geweldig omdat ik de eerste was die echt speelde met hoe ze het publiek de tijdlijn laten zien, en soms misleidt het me aan het einde nog steeds, ook al heb ik hem zo vaak gezien.

Het heeft nog steeds het schokkende effect dat er zoveel verbanden zijn tussen Jigsaw die wraak zoekt, maar ook al zijn eigen morele tekortkomingen tegen hen gebruikt en een grondig spel creëert om alle betrokkenen op de proef te stellen.

Natuurlijk is het verbazingwekkend om Jigsaw daadwerkelijk te zien voorspellen wat bepaalde mensen zullen doen in een situatie, zoals twee van de mannen die de deur uit willen proberen en zeggen dat het geen uitgang is, en als hij een echt persoon was in plaats van een personage, zou ik tegelijkertijd onder de indruk en bang zijn van zijn vermogen om mensen te lezen.

Dit is weer een van de films waarin ik zou willen dat de personages echt zouden luisteren naar wat Jigsaw zegt. Als een deur zegt dat het geen uitgang is, dan is het geen uitgang en moet je waarschijnlijk niet proberen om op die manier naar buiten te komen. Als hij zegt dat het jouw taak is om met hem te praten, blijf dan met hem praten.

Als rechercheur Matthews gewoon in de kamer was gebleven in plaats van te proberen uit te zoeken waar het spel werd gespeeld, zou zijn zoon veilig met hem naar huis kunnen gaan in plaats van vast te zitten in niet één, maar twee andere games in de films.

4. Zaag VI

Deze film zat vol goede tests, bij mensen is het duidelijk dat John Kramer zichzelf heeft uitgekozen als een soort wraak. Hoewel hij anders zou beweren, geloof ik nog steeds dat Jigsaw wrok koestert en ze gebruikt als excuus om god te spelen in hun leven door ze in tests te plaatsen.

Dit was een van de meer ingewikkelde „spelletjes” van Jigsaw, wat logisch is, aangezien het spel was dat hij na zijn dood besloot door te geven aan Hoffman (en Jill), dus het moet veel werk hebben gekost om uit te voeren.

Ik had hoge verwachtingen van deze film dat Hoffman zou worden gezien als medeplichtige van Jigsaw, maar dat is niet echt gebeurd. De politie kon dichtbij komen, maar ze hadden Hoffman nooit informatie moeten geven, want hij maakte er optimaal gebruik van en ontsloeg alle getuigen.

Mijn hoop werd nog verder verlaagd toen we zagen dat Jill er niet in slaagde de laatste test van Jigsaw voor agent Hoffman te voltooien en dat hij de onmogelijke test waaraan hij werd onderworpen, te slim af was.

3. Jigsaw

Deze film bevat absoluut mijn favoriete openingsgame van allemaal en het sluit aan bij de originele film, iets wat ze al een tijdje leken te vermijden. Ik hou altijd van het verhaal van een gewond familielid dat denkt dat hij een reden heeft om zijn eigen spel te creëren (of in dit geval opnieuw te creëren).

Het behoudt opnieuw het normale element van een Saw-film door ons niet het hele verhaal te laten zien tot de onthulling helemaal aan het einde. Deze was echter een beetje anders, omdat hij het originele Jigsaw-spel aan het namaken was en we tegelijkertijd zowel het spel van Jigsaw als de recreatie te zien kregen.

De hommages aan de originele films en het feit dat er een game was vóór de games die we eerder hadden vertoond, hebben echt indruk gemaakt, en met zo'n grote plotwending aan het einde is het een zeer succesvolle film na Saw.

2. Ik heb gezien

Het is moeilijk om de originele, spannende, plotwendende en niet al te ingewikkelde verhaallijn te verslaan. Er was genoeg aan de hand om ons bijzonder geïnteresseerd te houden en uiteindelijk komt alles terug bij de „eerste” valkuil, dus het is essentieel om deze film op de voet te begrijpen en te volgen.

Het zet ook de toon voor alle duistere en bijna wazige bewerkingen in de rest van de franchise, waardoor de sfeer van het begin van de jaren 2000 behouden blijft. De hoeveelheid bloed was ook net genoeg om te laten zien hoe het zal zijn voor de rest van de films, terwijl het ook tam genoeg bleef zodat mensen aandacht konden schenken aan en ervan konden genieten van de eigenlijke verhaallijn.

Deze film was zo goed dat er niet alleen een franchise van negen films is gelanceerd, maar er wordt in elk van deze films nog steeds naar verwezen omdat de schrijvers en makers de verhaallijn in de loop van de tijd alleen maar completer hebben gemaakt.

1. Saw VII (Saw 3D)

Deze film brak mijn hart een beetje, maar maakte ook een einde aan de franchise. Deze aflevering bevatte ook mijn favoriete gastster, Chester Bennington van Linkin Park, en hoewel die test brutaal was om naar te kijken, was het ook een mooi eerbetoon aan enkele van de veel eerdere groepswedstrijden.

Ik bleef hopen dat Dr. Lawrence Gordon terug zou komen, en ik ben altijd zo blij geweest dat hij dat deed. Het laat echt zien hoe attent de schrijvers en makers zijn dat hij de chirurgische en medische vaardigheid achter zoveel van zijn games in alle vorige films was.

Ik had me afgevraagd hoe Kramer wist hoeveel pijn zijn uitvindingen konden toebrengen voordat ze dodelijk waren, maar ik heb gewoon gezegd dat hij een intelligente man was. Hoewel dat ook zo is, is het logisch dat hij meer dan een paar boze mensen had die op wraak uit waren die voor hem werkten.

De plot van deze film is ook zo logisch dat ik denk dat dit echt zou gebeuren als Jigsaw echt was. Ook hebben we eindelijk gezien dat de uitvinding die oorspronkelijk op Amanda werd gebruikt, volledig werd toegepast, ook al was het niet aan iemand die ik wilde zien gebeuren.

Ik was blij dat ik eindelijk tot een conclusie kwam toen ik wist dat geen van de handlangers van Kramer het overleefde om zijn nalatenschap voort te zetten.

De Saw-films behoren allemaal tot mijn favoriete films aller tijden, en het zijn de morele vragen die worden gesteld die de films zo interessant maken en ervoor zorgen dat ik ze iedereen wil aanbevelen. Ik wil eigenlijk gewoon weten hoe de schrijvers en makers zelfs tot de concepten van al deze tests en de ingewikkelde relaties tussen bijna elk personage zijn gekomen.

Ik denk dat het de perfecte mix is om dingen aan interpretatie over te laten en tegelijkertijd het publiek te verrassen met wendingen die de hiaten uit eerdere afleveringen opvullen.

Met bloed dat alleen in Final Destination te zien was, ging de Saw-franchise nog een stap verder om te zien hoe ver een publiek kon worden geduwd, terwijl ze toch geïntrigeerd en geïnvesteerd konden blijven in de personages die we in meerdere films zien.

Als er na Spiral nog meer films in de franchise worden uitgebracht, zal ik ze zeker in de bioscoop zien en kan ik niet wachten om meer te zien.