Wanneer gaat het censureren van boeken te ver?
De recente controverse rond de boeken van Dr. Seuss is de afgelopen weken een veelbesproken onderwerp geweest. Zes boeken van Dr. Seuss, zoals If I Ran the Zoo en The Cat's Quizze r, worden niet meer gepubliceerd omdat de Dr. Seuss Enterprise van mening was dat ze ongevoelige beelden en racisme bevatten. Het leidde tot een discussie over de vraag of onze samenleving te ver was gegaan met het censureren van materiaal waar ze zich niet prettig bij voelde.
Wat ik denk dat Dr. Seuss Enterprise had moeten doen, is van de gelegenheid gebruik maken om zowel kinderen als gezinnen voor te lichten over racisme en hoe schadelijk de beelden kunnen zijn voor die individuen. Dr. Seuss was een product van zijn eigen tijd, om niet te zeggen dat hij gelijk had toen hij die woorden gebruikte om verschillende raciale groepen te beschrijven, maar dat hij niet moest worden geannuleerd vanwege zijn verleden. Het roept de vraag op: wat doet het verbieden van boeken voor onze samenleving?
Wat is censuur?
Censuur is het onderdrukken van elke vorm van entertainment of media, zoals boeken, film en nieuws, die als politiek incorrect, obsceen of een bedreiging voor de samenleving wordt gezien.
In onze samenleving zijn talloze boeken om verschillende redenen verbannen of uit openbare bibliotheken verwijderd, omdat ze expliciet materiaal, taal, geweld, raciale ongevoeligheid, enz. bevatten. Er is zelfs een website die de pogingen documenteert, al dan niet succesvol, om populaire en klassieke boeken te verbieden. Toen ik rondbladerde, zag ik genoeg boeken op die lijst die ik als kind of als volwassene las, boeken waarvan ik niet had gedacht dat ze zogenaamd „problematisch” waren.
Het censureren van boeken is nooit de beste manier om mensen, vooral kinderen, de rechten en fouten van de wereld bij te brengen. Ik geloof dat, omdat de maatschappij de cancelcultuur tot dit fenomeen heeft gemaakt, het censureren van romans nog meer wijdverbreid is geworden.
Wat is Cancel Culture?
De annuleringscultuur is vergelijkbaar met censuur, maar betekent iemand vernederen vanwege zijn vroegere of huidige gedrag dat ongepast, seksistisch, racistisch of enige andere vorm van wangedrag had kunnen zijn. Het doel is om mensen bewust te maken van dit gedrag en de persoon voldoende te vernederen om zichzelf uit de samenleving of de beroepsbevolking te verwijderen.
In sommige gevallen heeft de annuleringscultuur recht gedaan aan het leven van mensen, zoals seksueel misbruikte vrouwen die door het nieuwe fenomeen hun aanklagers publiekelijk kunnen oproepen en de wet dit kunnen laten afhandelen. Veel vrouwen zouden in het verleden hun misbruikers niet publiekelijk hebben beschuldigd vanwege de gevolgen die hun carrière of relaties hadden kunnen doen ontsporen. 2021 is een andere wereld, maar we hebben nog veel te doen om een betere samenleving te worden voor de volgende generatie. En hoewel de annulatiecultuur dingen aan het licht brengt, kan het op zulke agressieve manieren worden gebruikt, waarbij het publiek wordt gemanipuleerd om mensen of entertainment te „annuleren” omdat een paar mensen het niet eens zijn met wat ze zien.
Neem bijvoorbeeld de controverse over Captain Underpants. Ik herinner me dat ik als kind op de middelbare school die boeken las en genoot van de avonturen die de personages ondernamen. Er werd aangehaald dat er sprake was van ongepast taalgebruik, geweld, gedeeltelijke naaktheid en wangedrag. De gedeeltelijke naaktheid komt van de verzonnen Captain Underpants superheld die rondrent en de boel redt in zijn ondergoed, let wel, gemaakt door twee jongens uit de vierde klas, die uiteindelijk in een echte superheld zullen veranderen nadat ze hun gemene directeur hebben gehypnotiseerd. Daar zit humor in en het is allemaal op een onschuldige manier geschreven, maar voor sommige ouders was het reden tot opschudding door het boek van openbare scholen te verbannen.
Censuur op openbare scholen over boeken zoals To Kill A Mockingbird of Uncle Tom's Cabin leidt tot de discussie waar het schoolbestuur precies bang voor is?
Leren over racisme, seksisme, vrouwenhaat en andere maatschappelijke kwesties zal altijd belangrijk zijn en de jongere generatie moet de mogelijkheid hebben om openlijk over deze onderwerpen te discussiëren.
Bevatten die boeken vooroordelen waar onze wereld nog steeds doorheen probeert te komen? Ja, dat doen ze, maar het is net zo belangrijk om te begrijpen wanneer die boeken zijn gemaakt en waarom het verkeerd is om die vooroordelen te hebben in de wereld van vandaag. Hoe kunnen mensen anders leren om het verleden te corrigeren als we onszelf niet het voorrecht gunnen controversiële boeken te lezen? Zoals Dr. Seuss zelf zei:
Je hebt hersens in je hoofd. Je hebt voeten in je schoenen. Je kunt jezelf in elke gewenste richting sturen.
Opinions and Perspectives
Ik begrijp de zorgen over problematische inhoud, maar het volledig verwijderen van deze boeken voelt meer als het uitwissen van de geschiedenis dan er van leren.
Als ouder waardeer ik het om enige controle te hebben over waar mijn kinderen op jonge leeftijd aan worden blootgesteld. We kunnen complexe onderwerpen geleidelijk introduceren.
De Captain Underpants controverse is belachelijk. Mijn kinderen zijn dol op die boeken en ze zijn gewoon onnozel leuk.
We moeten ons meer richten op het aanleren van kritische denkvaardigheden, zodat kinderen moeilijke inhoud op de juiste manier kunnen verwerken.
Interessant artikel, maar ik ben het er niet mee eens dat cancelcultuur vergelijkbaar is met censuur. Het zijn heel verschillende concepten.
De Dr. Seuss situatie werd enorm overdreven. Het was een zakelijke beslissing van de uitgever, geen censuur door de overheid.
Ik heb zoveel geleerd van het lezen van uitdagende boeken als kind. Kinderen beschermen tegen moeilijke onderwerpen doet ze geen goed.
Mijn dochter las To Kill a Mockingbird in de 8e klas en het leidde tot geweldige discussies over racisme en rechtvaardigheid.
Het daadwerkelijk lezen van het artikel deed me nadenken over hoe we het behoud van historische werken kunnen balanceren met het erkennen van hun problemen.
Sommige van de genoemde boeken waren niet eens verboden, er waren alleen inhoudswaarschuwingen toegevoegd. Groot verschil.
Ik werk in een bibliotheek en ouders vragen vaak om bepaalde boeken te verwijderen. We proberen het belang van diverse perspectieven uit te leggen
Misschien moeten we, in plaats van boeken te verbieden, ons richten op het bieden van de juiste context en discussiegidsen
Alleen omdat iets acceptabel was in zijn tijd, betekent niet dat we het ongewijzigd moeten blijven publiceren
Helemaal eens met het artikel over het gebruiken van deze momenten als leermomenten in plaats van ze zomaar te verwijderen
Het citaat aan het einde resoneert echt met me. We moeten erop vertrouwen dat lezers kritisch nadenken
Ik herinner me dat ik Uncle Tom's Cabin op school las. De discussies die we hadden waren van onschatbare waarde
Het probleem gaat niet alleen over individuele boeken, maar over wie mag beslissen wat gepast is
Ik ben benieuwd hoe andere landen omgaan met potentieel aanstootgevende historische literatuur
Soms vraag ik me af of al deze discussie over het verbieden van boeken kinderen niet juist nieuwsgieriger maakt om ze te lezen
We lezen verboden boeken in mijn boekenclub en de gesprekken zijn altijd zo verhelderend
Het artikel maakt goede punten over dat context essentieel is
Ik geloof dat kinderen beter in staat zijn om complexe problemen te begrijpen dan we ze toeschrijven
Wat me stoort, is hoe snel mensen eisen dat iets wordt verwijderd zonder de educatieve waarde te overwegen
Toen ik opgroeide, waren sommige van mijn favoriete boeken boeken die mijn wereldbeeld uitdaagden
Het gedeelte over Captain Underpants laat echt zien hoe belachelijk sommige van deze verboden kunnen zijn
Ik zie beide kanten, maar neig ernaar om boeken beschikbaar te houden met de juiste begeleiding
Het verwijderen van boeken verwijdert de problemen die ze aankaarten niet uit de realiteit
Mijn leraar gebruikte controversiële boeken om ons te leren over verschillende perspectieven en tijdsperioden
Het artikel had meer voorbeelden uit verschillende tijdsperioden kunnen onderzoeken
Is het iemand anders opgevallen hoe lijsten met verboden boeken vaak bestsellerlijsten worden?
Deze discussies herinneren me er altijd aan waarom bibliotheken zo belangrijk zijn voor het bewaren van kennis
Ik waardeer hoe het artikel onderscheid maakt tussen censuur en inhoudswaarschuwingen
Leren van fouten uit het verleden helpt voorkomen dat we ze herhalen
De parallel die wordt getrokken tussen cancelcultuur en censuur is tot nadenken stemmend
Soms denk ik dat we ons te veel richten op wat we moeten verwijderen in plaats van wat we moeten toevoegen aan leeslijsten
De Dr. Seuss-situatie heeft me echt de ogen geopend voor hoe complex dit probleem is
Fascinerend hoeveel klassieke boeken in de loop der jaren te maken hebben gehad met censuurpogingen
Ik ben bang dat het verwijderen van boeken de mogelijkheden voor belangrijke gesprekken beperkt
Mijn plaatselijke bibliotheek heeft een geweldige aanpak. Ze bewaren alles, maar voegen leeswijzers toe
Het artikel werpt goede punten op over educatie versus eliminatie
Ouders zouden hun kinderen door moeilijke inhoud moeten begeleiden in plaats van het te vermijden
Ik realiseerde me nooit hoeveel boeken die ik had gelezen ooit als controversieel werden beschouwd
Het gedeelte over openbare scholen resoneerde echt met mijn onderwijservaring
In plaats van boeken te verbieden, zouden we mediawijsheid moeten onderwijzen
Het lezen hiervan gaf me zin om een verboden boekenclub te beginnen