Hoe het echt is om in een musical te zitten

Ik heb in acht musicals gespeeld gedurende mijn zeven jaar dat ik met theater bezig was. Onlangs speelde ik als Oz in de productie van „We Will Rock You” op mijn universiteit, de musical, gebaseerd op de beroemde Britse band Queen.

Het hele proces om deze musical tot leven te brengen was de meest unieke ervaring tijdens mijn tijd als theaterartiest, vooral na meer dan een jaar niet op het podium opgetreden te hebben vanwege de COVID-19-pandemie.

Ik wilde een persoonlijke „achter de schermen” ervaring met je delen om te laten zien hoe het echt is om in een muziekproductie te spelen.

Auditie doen voor de musical

Hoewel ik auditie heb gedaan voor talloze theaterproducties, voel ik me altijd absurd angstig. Ik wist dat veel van mijn vrienden ook auditie deden voor deze show, dus ik zorgde ervoor dat ik me aanmeldde voor hetzelfde tijdslot als sommigen van hen. Het is geruststellend om auditie te doen met mijn vrienden, want ik weet dat we het nog steeds leuk zullen hebben terwijl we ons best zullen doen om hopelijk in de show te worden gecast.

Voor dit auditieproces kregen we allemaal twee liedjes om te zingen. Aangezien de show „We Will Rock You” was, zijn alle nummers in de show Queen-nummers. Ik kende de liedjes dus, maar ik kende ze niet zo goed.

Ik zong een beetje „Killer Queen” en „Somebody to Love” voor het zanggedeelte van deze auditie. Gelukkig kregen we allemaal de bladmuziek voor deze nummers, zodat we ze konden volgen.

Vervolgens gaven de regisseur en toneelmanager ons een rol, een of twee scenepartners en een paar pagina's uit een scène in de show om te leren. We splitsten ons op in onze toegewezen groepen en gingen uit elkaar om met onze partner (s) ongeveer 10-15 minuten ter plaatse te werken.

Daarna kwamen we weer bij elkaar om elkaar de verschillende scènes te zien spelen. Het is super cool om te zien hoe iedereen auditie doet met zijn eigen stijl en draai aan de personages.

Afhankelijk van de musical moeten audities misschien een beetje choreografie leren om hun dansvaardigheden te laten zien. Voor deze specifieke show hoefde ik echter geen choreografie te doen. Ik was zo opgelucht omdat ik zo'n slechte danser ben!

Het kan een week of twee duren voordat de regisseur de castlijst publiceert. Dat kan een zenuwslopende tijd zijn. Gelukkig heeft de regisseur van deze musical na een paar dagen de castlijst geplaatst. Ik werd gek en verheugde me toen ik ontdekte dat ik de rol van Oz in de show had gekregen! Ik kon niet wachten om met de repetities te beginnen.

Het repetitieproces

De repetities voor de volgende acht weken begonnen zo snel mogelijk. De eerste repetitie was gewoon een leesbare tafel voor alle acteurs om vertrouwd te raken met het script en de flow van de hele show. De volgende weken leerden we de muziek strikt aan het leren. De rest van de tijd was het repeteren, blokkeren en samenstellen van alle scènes.

Voor deze show was het repetitieschema uniek. De cast was verdeeld in twee hoofdgroepen die in de show verschijnen, de Bohemians en de Globalsoft-mensen.

Sommige dagen waren gewijd aan Bohemians en andere aan de Globalsoft-mensen. Het was vreemd om maar drie keer per week naar de repetitie te komen, vergeleken met elke dag toen ik in eerdere musicals speelde.

Toen de hele cast werd opgeroepen voor repetities, was het vreemd om nieuwe gezichten te zien, ook al waren we al weken betrokken bij dezelfde muziekproductie. Ik hou van repetities omdat ik een band kan opbouwen met vrienden, nieuwe vrienden kan maken en geweldige herinneringen kan opdoen door te doen wat we allemaal leuk vinden: optreden!

Ironisch genoeg moest ik wel wat choreografie leren voor een aantal scènes voor de musical. In één scène stond een swingdansnummer en twee van mijn vrienden die van swingdansen houden, leerden ons hoe we dat moesten uitvoeren.

Dit was zowel opwindend als stressvol voor mij omdat ik langzaam leer en ik niet goed kan dansen. Dat is geen geweldige combinatie. Na veel vallen en opstaan begreep ik eindelijk de choreografie en het was zo leuk!

Tech (Hell) Week

Tech week, voor sommige mensen ook wel Hell Week genoemd, is de week voorafgaand aan de openingsavond van de show. Dit is het belangrijkste moment aan het einde van het repetitieproces wanneer alle technische componenten van de show zijn toegevoegd. Bovendien kan het het meest stressvolle deel van de repetities zijn.

Technische repetities duren doorgaans langer dan normale repetities. Doorgaans duurt een normale repetitie ongeveer drie uur. Als alle technologie is toegevoegd (bekend als een natte tech-repetitie), kunnen de repetities ongeveer 8-9 uur duren.

Voor mijn ervaring in „We Will Rock You” hebben we een groot deel van het weekend voor de openingsavond doorgebracht als repetitiedagen van 8-9 uur. Na een paar uur kregen we wel een lunchpauze, wat voor iedereen leuk was.

Bij dit soort repetities wordt de technisch directeur en de regisseur op de hoogte gebracht van eventuele technische problemen die zich tijdens scènes kunnen voordoen, zoals belichting, geluid, speciale effecten of de opstelling van de set.

Optredens

Al die late nachten en lange dagen van de afgelopen acht weken kwamen neer op die vier prestatiedagen. Optreden in een show is een buitenbeentje. Het gaat allemaal zo snel dat het soms moeilijk is om te leven in de mooie momenten van de voorstelling.

Adrenaline, opwinding en zenuwen zijn de belangrijkste emoties tijdens een show, vooral tijdens de openingsavond. Voor het eerst het podium betreden in de show is adembenemend.

Ik kwam in een oogwenk in mijn personage terecht en speelde met volle overtuiging. Het is nog ongelofelijker om te weten dat mijn castmates hetzelfde voelden, en hoe ze optreden terwijl ik backstage zit, heeft altijd mijn hart verwarmd.

Het afsluiten van de show op de laatste voorstellingsdag is vol gemengde gevoelens. Ik denk dat het de show is waarin we nog meer van ons hart in onze prestaties steken. Het was de laatste musical die ik optrad op de universiteit, samen met enkele van mijn beste vrienden (die ik via het theater heb ontmoet).

Er kwamen die dag veel tranen, liefde en waardering uit. Ik zal nooit vergeten mijn laatste buiging te maken bij Curtain Call. Zo was „We Will Rock You” voorbij en begonnen we de set uit elkaar te halen.

Gevoelens na de show

Zodra de muziekproductie was afgelopen, kregen velen van ons te maken met wat we „depressie na de show” noemen. De repetities namen zoveel van onze tijd in beslag, dus het was vreemd om al die vrije tijd terug te hebben.

Mijn vrienden en ik maakten grapjes over hoe we de show volgende week op hetzelfde tijdstip konden uitvoeren; we wilden nooit dat het zou eindigen.

Elke show waar ik in ben geweest heeft me op de een of andere manier veranderd. Al mijn castmates hebben mijn hart op vele manieren geraakt. Ik maakte nieuwe vrienden, werd hechter met mijn andere vrienden en koesterde elk moment.

In een show zitten doet iets met je. De musical „We Will Rock You” was een geweldige tijd in mijn leven die ik altijd na aan het hart zal houden.

Ik vind het heerlijk om op te treden.