Hoe kunnen individuen echt bijdragen aan klimaatverandering?

Hier onderzoek ik precies wat de gemiddelde persoon daadwerkelijk actief kan doen op het gebied van klimaatverandering en ontbossing. Zoals de meeste mensen na het zien van verschillende documentaires en bewijzen van snelle klimaatverandering, ben ik ontroerd om actie te ondernemen en me af te vragen „wat kan ik doen om de klimaatverandering te helpen?” , maar het echte antwoord voor een leek is niets.

Een gemiddelde Google-zoekopdracht met dezelfde vraag levert algemene adviezen op, zoals „eet minder vlees, gebruik minder energie, minder afval, gebruik gerecyclede producten, doneer aan verschillende doelen”, maar dit zijn bijna volledig ineffectieve bewegingen.

Maakt een groot bedrijf of illegale houthakker die op dit moment het Amazoneregenwoud omploegt er echt om dat een willekeurige man in een Britse supermarkt ervoor heeft gekozen om 'Ecover' afwasmiddel te kopen in plaats van de fles Fairy ernaast?

Zwerfafval door consumenten draagt natuurlijk in grote mate bij aan de schade aan het leven in de oceaan en in de zee, waarbij plastic voor eenmalig gebruik dat niet biologisch afbreekbaar is, de belangrijkste daarvan is.

Hoewel deze nalatigheid de schuld is van het wereldpubliek, zullen er nooit dingen veranderen tenzij de wereldregeringen strengere wetten invoeren die ons allemaal dwingen mee te doen met hetzelfde doel: de oceanen en stortplaatsen opruimen en plastic voor eenmalig gebruik uitroeien als koopoptie.

Het punt is dat de schade voor altijd zal worden aangericht, ongeacht de acties van enkele individuen. Als vijftig procent van de wereld van de ene op de andere dag vegetariër zou worden, zou dat dan een einde maken aan de ontbossing voor de veehouderij?

Natuurlijk niet. Waar vraag is, zal er altijd aanbod zijn. Daarom is stroperij op olifanten en neushoorns ondanks de devaluatie nog steeds wijdverbreid voor ivoor op de zwarte markt.

De kern van het probleem is dat de verantwoordelijken niet ter verantwoording worden geroepen omdat ze profiteren van ontbossing. En als ik het internet doorzoek, is het allemaal erg vaag en clandestien over wie ik de schuldige ben.

De consensus is dat het leveranciers zijn van verpakkingsproducten in supermarkten, dus er zou een oplossing kunnen zijn om supermarkten een petitie in te dienen om alleen merken te verkopen die gerecyclede verpakkingen gebruiken. Nogmaals, dit zal niet werken vanwege winstbejag.

Supermarkten zullen nooit overstappen op minder populaire, duurdere ecoproducten die niet zo goed verkopen als gewone huismerken als er geld te verdienen is, dus de cyclus gaat door.

Een andere oplossing zou kunnen zijn om bijvoorbeeld maar één fles te gebruiken: op alle merken shampoo een standaard plastic fles, allemaal van gelijke grootte, die wordt gerecycled, gesteriliseerd en steeds opnieuw wordt gebruikt, ongeacht alle verschillende merken en vormen.

Maar in een wereld waar de meesten van ons deze producten recyclen, hoe komt het dat we nooit de vruchten van dit werk zien? We horen nooit meer hoe onze gerecyclede flessen/papier/karton iets specifieks hebben gemaakt.

Waar gaat het eigenlijk heen? Zonder te weten waarom we dit doen of zonder voordelen te zien, is het moeilijk om het publiek te stimuleren om waakzamer te zijn bij het recyclen.

In een wereld die steeds papierlozer wordt, is het moeilijk te begrijpen waarom ontbossing noodzakelijk is.

Vooral voor het aantal recyclebare producten dat al in de wereld bestaat, is het enige verse papier dat we echt nodig hebben voor toiletrollen. Er is één manier om de noodzaak van ontbossing te verminderen en dat is door van papier en karton een luxeartikel te maken. Notitieboekjes en schetspapier zouden buitensporig moeten zijn en het zal de gemiddelde Joe twee keer doen nadenken en overwegen om in plaats daarvan gewoon een memo op zijn telefoon te schrijven.

Afhaalmenu's en ongewenste e-mail worden rijkelijk door elke deur gepost om onmiddellijk te worden weggegooid; zelfs ontvangstbewijzen zouden overbodig moeten worden als eenvoudige schrijfsoftware en een e-mail voldoende zijn.

Hoe vaak heb je in een supermarkt een kartonnen stapel gezien om een dvd of een game te promoten, terwijl een eenvoudige metalen plank voor het product voldoende zou zijn? Daar werd een boom gekapt voor een zinloze promotie die alle drie de dagen duurt.

Nu zijn we vrij om te protesteren, wat volgens mij nooit positieve resultaten heeft opgeleverd sinds de Suffragette-beweging, en door de overheid alleen maar als verkeershinder wordt gezien, of we kunnen doneren aan doelen die het regenwoud redden en nooit horen waar ons geld naartoe is gegaan.

We kunnen fysiek onze banen en gezinnen verlaten, naar de Amazone of Congo vliegen en ons aan een boom vastketenen en proberen duizenden kilometers van wat er nog over is van het bos te patrouilleren. Klinkt niets praktisch, toch?

En dat is mijn punt over hoe machteloos we zijn: tenzij wereldregeringen zich verenigen en nee zeggen tegen illegale houtkap, en supermarkten dwingen geen niet-gerecycleerde verpakkingen te verkopen, zal houtkap deze wereld blijven verkrachten.

Kerstbomen: heb je echt elk jaar een echte nodig? Dat zit gewoon een maand lang te sterven en bruin te worden in je woonkamer? Ik begrijp dat er elke keer weer een andere wordt geplant, maar ik denk: koop een nepboom waar je twintig jaar mee kunt, dan hoeft er in de eerste plaats nooit een spar omgehakt te worden. Brandhout voor houtkachels en Aga's: heb ze niet.

Ze zijn leuk en gezellig, maar wat is er mis met een elektrische verwarming voor warmte? Simpele babystapjes. Het klinkt kleinzielig, maar ik denk dat als echte kerstbomen en houtkachels illegaal zouden worden gemaakt, dat enorm zou helpen om meer bomen in de wereld te behouden.

Landbouw is ook grotendeels verantwoordelijk voor ontbossing. De vraag naar vers vlees van een wereld van bijna acht miljard mensen heeft een verwoestende impact op het ecosysteem van de wereld. Bepaalde vissen worden bijna uitgestorven door overbevissing over de hele wereld. Dit is weer een voorbeeld van hoe machteloos het grote publiek is om te helpen.

We kunnen niet allemaal onze baan en gezinnen opgeven om in een boot over de hele oceaan te patrouilleren, en geen enkele hoeveelheid donaties of protesten zal dit probleem stoppen. Hier hebben we alle regeringen van de wereld nodig om zich te verenigen en een verdrag voor niet-visserijzones of getimede visseizoenen goed te keuren zodat de vissen zich opnieuw kunnen herbevolken. Maar als er geld te verdienen is, is dit een ander probleem dat door de hogere machten wordt genegeerd.

De uitvinding van plantaardig vlees is geïntroduceerd om minder veehouderij aan te moedigen, maar het is een duurder alternatief voor goedkoper, echt vlees dat niet elke consument zal aanspreken.

Dus wat dacht je ervan om, net als bij papier, de prijzen te verhogen en van echt vlees een luxeproduct te maken, en plantaardige alternatieven betaalbaarder te maken? Geld kan van perspectief veranderen en een heel eind komen als we dingen in de juiste richting prijzen die kunnen helpen om de planeet te redden.

Over het verschuiven van prijzen naar milieuvriendelijkere producten gesproken: elektrische auto's. Elektrische auto's gebruiken geen fossiele brandstoffen en hebben geen uitstoot en toch de prijzen? Astronomisch.

Hoe zit het met de mogelijkheid om een elektrische auto op te halen voor ongeveer vijfduizend pond, en de minimumprijs van benzine- en dieselauto's rond de twintigduizend? Voor welke auto denk je dat een beginner zou kiezen?

Dan hoef je alleen nog maar dezelfde beslissingen te nemen en voor je het weet zijn er minder emissies en begint de ozonlaag zichzelf te herstellen, waardoor de mondiale temperatuur daalt en de poolijskappen langzamer smelten.

In een wereld waarin we elektriciteit kunnen opwekken uit oneindig hernieuwbare bronnen zoals getijden, zon en wind, verbaast het me echt dat we nog steeds aandringen op de financiering van de winning van fossiele brandstoffen, waarbij dezelfde kosten hadden kunnen worden besteed aan het plaatsen van enkele onschadelijke zonnepanelen in een woestijn of enkele turbines in de zee. In een ideale wereld zouden alle tankstations laadstations moeten zijn.

Kortom, het is een hopeloos probleem, maar niet iedereen geeft er iets om. Overheden moeten wetten aannemen die iedereen dwingen te recyclen, onnodige houtkap en visserij illegaal maken om iedereen op één lijn te krijgen, of ze dat nu willen of niet.

Omdat het niet gaat om wat het beste is voor ons, maar om wat het beste is voor de wereld. Wat op zijn beurt weer zorgt voor wat beter is voor degenen die na ons komen, de volgende generatie. Moeten ze opgroeien in overstroomde, verstikte en niet-akkerbouwbare grond?

Ik heb dit geschreven omdat ik denk dat dit de beste manier is waarop ik kan helpen. Hopelijk wordt het gezien door de juiste mensen die het potentieel in bepaalde ideeën kunnen zien, en niet zomaar een druppel in een vervuilde oceaan zonder vissen zijn.