3 vergelijkingen tussen de val van Rome en de Amerikaanse regering

Amerika en Rome. Historici hebben sinds de geboorte van Amerika vergelijkingen gemaakt tussen beide. Er zijn duizenden jaren tussen deze twee beschavingen, waarbij Amerika niet alleen Romeinse wetten gebruikt als onderdeel van de formatie, maar ook zijn vocabulaire bij het definiëren van die wetten.

The History Channel vertelt over enkele van de redenen achter de val van Rome, en het lijkt erop dat er tegenwoordig meer overeenkomsten dan verschillen zijn in Amerika.

1. De invasies van barbaarse stammen

De Romeinen waren honderden jaren lang dominant in de hele antieke wereld. Hoewel het nog steeds een republiek was, was de dominantie over de bestaande wereld slechts een voorbode van wat zou komen. Maar naarmate de tijd verstreek en het rijk zich uitbreidde, begonnen troepen buiten het rijk druk uit te oefenen op hun grenzen.

Na verloop van tijd zouden groepen zoals de Vandalen en de Goten de grenzen van Rome binnendringen; uiteindelijk plunderden ze de stad tegen 410 na Christus. Rome zou nog een keer geplunderd worden voordat het in 476 na Christus zou worden verslagen toen Germaanse stammen keizer Romulus Augustulus onttroonden. Rome zou nooit meer iemand in de positie van keizer hebben, waardoor alleen de oostelijke helft van het rijk de dominante macht zou blijven.

Maar hoe zit het met Amerika?

Het is duidelijk dat Amerika niet wordt 'binnengevallen' op de manier waarop de westelijke helft van het Romeinse Rijk is uitgeroeid. In de loop der jaren zijn er echter tegenslagen geweest in het militaire succes.

De terugkeer naar de vrede die op de 38e breedtegraad in Korea tot stand kwam, en de evacuatie van Vietnam in de jaren zeventig zouden allemaal kunnen worden gezien als situationele verliezen in de strijd tegen het communisme tijdens de Koude Oorlog.

De toename van terrorisme tussen de jaren 80 en 2010, waaronder 9/11, en de toename van binnenlands terrorisme hebben allemaal het succes van het leger belemmerd. Vooral terrorisme omdat er geen bepaald land is om te bestrijden. De War on Terror is in wezen een guerrillaoorlog.

2. Economische problemen en de overmatige afhankelijkheid van slavernij

De economie van Rome was honderden jaren lang sterk; dat wil zeggen totdat het rijk zich begon uit te breiden en arbeid in de vorm van slaven aannam. Hoe meer het rijk veroverde, hoe meer slaven er in de kudde werden gebracht. Vóór de slavernij keerden Romeinse legioenen met verlof terug om in vredestijd land te pachten, te bewerken en te beheren. Deze veteranen zouden gezinnen grootbrengen en bijdragen aan de economie met de gewassen die ze zouden verbouwen, wat zou bijdragen aan de algemene economie van het land.

Maar na verloop van tijd en met meer veroveringen werden de legioenen langer ingezet dan voorheen; terwijl in Rome de nieuwe slaven zouden worden gekocht door rijke landeigenaren die het goedkoper vonden om slaven op hun land te gebruiken dan de veteranen.

Toen die legioenen met verlof terugkwamen, was het op zijn best schaars om werk voor zichzelf en steun voor hun families te vinden. Nu slaven de hoofdtaak van de teruggekeerde legioenen hebben overgenomen, is er een vacuüm ontstaan op de arbeidsmarkt. Er zouden steeds meer mensen zijn die geen werk konden vinden omdat de slavenmarkt de noodzaak zou wegnemen.

Dit effect op de economie zorgde ook voor een grote welvaartskloof tussen rijk en arm. De onbalans tussen de twee werd alleen maar groter, waarbij uiteindelijk gebruik werd gemaakt van de 'rijken en de niet-hebben'.

Zoals elk land dat zich bezighoudt met veroveringen, zijn er fondsen nodig om de oorlogsinspanningen op peil te houden. Rome was niet anders en zou hun burgers belasten in naam van de uitbreidingen. Zelfs met de verhoogde belastingen gaf het Rijk ook te veel geld uit. Het aantal fondsen dat binnenkwam was niet voldoende voor wat er uitging.

Dit soort problemen binnen de economie hebben bijgedragen aan de neerwaartse spiraal die uiteindelijk het Rijk overkomt.

Hoe zit het met Amerika?

Amerikanen hadden tot 1865 slavernij. Hoewel rassenstrijd en overheidswetten het succes van alle Amerikanen ernstig hebben belemmerd, is er nog een ander gebied waar niet naar wordt gekeken. De overmatige afhankelijkheid van eerstelijnswerkers.

Buschauffeurs, kassiers, administratieve professionals, supermarktmedewerkers, fastfoodmedewerkers, enz., verdienen allemaal een minimaal uurloon. In gevallen waarin werknemers een gezin hebben, is het minimumloon niet voldoende om een gezin van vier personen te onderhouden. Toch helpen dergelijke werknemers het land dagelijks draaiende te houden.

Covid heeft duidelijk gemaakt dat in deze huidige crisis hoe belangrijk het wordt om dit soort werknemers niet te hebben, de Amerikaanse economie kan doen ontsporen. Eerstelijnswerkers lopen meer kans om het virus op te lopen, waardoor ze niet meer beschikbaar zijn om te werken, waardoor de werkgever moeilijker aan de beschikbare werknemers kan voldoen om aan de vraag te voldoen.

Het domino-effect dat het virus aan het licht heeft gebracht, heeft de verschillen in de kosten van levensonderhoud onder de aandacht gebracht, en de welvaartskloof wordt steeds meer de focus gelegd bij het werven van hulp voor deze werknemers.

3. Opkomst van de machten in de oostelijke helft van de wereld

Er is vastgesteld dat het Rijk in de latere eeuwen te groot werd om effectief door één persoon te worden beheerd. Dus toen het rijk in tweeën werd gesplitst, was het idee gebaseerd op het vermogen om betere controle te hebben over delen van het rijk. In theorie was het logisch vanuit militair perspectief.

Het zou echter meer kwaad dan goed doen. Met de splitsing van het land begonnen dominantie en zwakte binnen het rijk te verschijnen. Het was duidelijk dat de oostelijke helft van het rijk beter in staat was om vestingwerken en verdedigingswerken op te zetten dan de westelijke helft.

In het Westen waren de bestaande vestingwerken verouderd; waardoor de hoofdstad meer gevaar liep. Ook zou de toename van externe krachten in zowel Oost als West op verschillende manieren worden aangepakt. Het Westen heeft te maken met jaren van Germaanse en Gaelische stammen, die te veel worden en uiteindelijk tot de ondergang leiden.

De grootste externe kracht van het Oosten was de opkomst van het Ottomaanse Rijk. Constantinopel zou in de loop der jaren talloze keren door de Ottomanen worden aangevallen. Telkens kon het Rijk de aanvallen doorstaan met zijn natuurlijke beschermingsgrens door de omringende zeeën.

Ze zouden de Ottomanen jarenlang kunnen tegenhouden tot de val van Constantinopel in 1453. Mehmed II zou de stad innemen en een nieuwe hoofdstad voor de Ottomanen stichten. De Ottomaanse dominantie zou tot het einde van de Eerste Wereldoorlog voortduren.

Amerika's dominantie

De dominantie van Amerika is over de hele wereld, niet slechts in een deel van de wereld. Maar die dominantie is en is de laatste jaren aan het veranderen. Onder de regering-Trump is het land in ieder geval meer isolationistisch geworden dan voorheen.

De laatste keer dat dit niveau van isolationisme werd gezien, was in de jaren vóór de Eerste Wereldoorlog. Dat gevoel om apart van de wereldtafel te staan is enorm afgenomen, maar het gevoel van Amerikaanse dominantie en taaiheid is nog nooit zo groot geweest.

Trump ging door met het beschermen van Amerika, met muren en beveiligingen in het huis. Maar daardoor nam de structuur van de Amerikaanse politiek af.

Wat de toekomst voor Amerika zou kunnen zijn, wordt alleen bepaald door de acties en lessen die uit de geschiedenis zijn getrokken. Of die lessen al dan niet van de Romeinen zijn geleerd, of op hun eigen harde manieren, is te vroeg om te zeggen.

Eén ding is zeker, de banden tussen Rome en Amerika zijn griezelig. Om te leren hoe je de toekomst het beste kunt benaderen door het verleden aan te pakken.