Amerika's politieke recensie van het jaar 2020

De verkiezingen in 2020 en in de jaren voorafgaand aan dit moment hebben veel parallellen met de geschiedenis opgeleverd. Ze vinden kan zowel voor de hand liggend als verborgen zijn. Terwijl we wachten op de definitieve cijfers, lijkt het erop dat er een opkomst is voor de recordboeken.

Het record van deelname aan presidentsverkiezingen is meer dan een eeuw oud. De verkiezingen van 1876, met Ruthford B. Hays tegen Samuel Tilden, hadden een opkomst van 80%. Vergelijk dat met de verkiezingen van 2000, toen 60% van het electoraat hun stem uitbracht.

Hoewel we nog steeds wachten op dat definitieve aantal, is gemeld dat bijna 1/3 van de bevolking dit jaar heeft of had gestemd. De kans om 1876 of 2000 te ontmoeten of te overschrijden is waarschijnlijk.

Donald Trump zal op zijn eigen manier geschiedenis schrijven. Hij is de eerste persoon die de volksstemming heeft verloren bij twee presidentsverkiezingen. Hij is ook de derde republikein die na slechts één termijn wordt gevolgd door een democraat. Na de verkiezingen van 1932 verloor Herbert Hoover zijn enige termijn als president toen hij verloor van Franklin Delano Roosevelt.

George H.W. Bush werd in 1992 verslagen toen Bill Clinton in het Witte Huis werd gewonnen. Bij alle andere republikeinse presidentsverkiezingen sinds 1952 hebben Eisenhower, Nixon, Reagan en Bush de Jongere allemaal twee opeenvolgende termijnen uitgezeten. Een waarschuwing in het geval van Nixon is dat hij weliswaar herkozen werd in 1972, maar dat de gebeurtenissen in Watergate ervoor zorgden dat hij in 1974 aftrad.

1918 herhaalt zichzelf bij de verkiezingen van 2020

Wat het jaar 2020 zelf betreft, het is in zekere zin een mix van drie cruciale jaren uit de Amerikaanse geschiedenis. Het eerste jaar 1918 was het jaar van de Spaanse griep. Het H1N1-virus dat naar verluidt in Kansas is begonnen; overspoelde het land en de wereld in de laatste maanden van de Eerste Wereldoorlog.

Net als vandaag was de regering-Wilson vrijwel stil als reactie op het stijgende dodental. Dit was deels te wijten aan de oorlog, omdat Wilson de aandacht van Amerika op het conflict wilde houden. Hoewel het virus begon in een legerkamp; en hoewel troepen die ziek zijn of drager zijn van het virus over de Atlantische Oceaan worden verscheept, heeft Wilson bijgedragen aan de verspreiding.

Wilson zelf zou uiteindelijk griep krijgen en daarna moeilijk herstellen. Het vermoeden bestaat dat de beroerte die hij later na het einde van de oorlog zou krijgen, verband hield met de griep. Uiteindelijk zou de Spaanse griep binnen 24 weken meer mensen doden dan het aids-virus in 24 jaar zou doden.

Nu hebben we Covid-19, een ander virus dan de griep, maar het heeft wel enkele overeenkomsten in de symptomen. Het is niet begonnen in de Verenigde Staten, maar het effect op het land is een volksgezondheidsprobleem en een politieke kwestie geworden.

Het debat over Covid-19 is nog lang niet voorbij. Maar één ding is zeker waar, dit virus zal de manier waarop we leven, werken en met elkaar omgaan veranderen. Het is aan ons om te kiezen hoe we ermee omgaan.

Politieke kwesties van 1968 die zich herhalen bij de verkiezingen van 2020

Het tweede jaar dat 2020 een mix is, is 1968. Jaren geleden noemde een student (ikzelf) tijdens een geschiedenisles op de middelbare school het jaar 1968 „het jaar waarin alles fout ging”. Sindsdien is het duidelijk dat 2020 het vuur aan de schenen zal leggen. Ook een verkiezingsjaar, het land is net zo verdeeld als altijd.

Het jaar kent veel gebeurtenissen, tragedies en bewegingen, net als dit jaar. In april wordt dominee Martin Luther King Jr. vermoord in Memphis, Tennessee. De toespraak die hij de avond ervoor houdt, „Ik ben naar de bergtop geweest”, bevat elementen van wat er in 2020 zou komen. Zijn waarschuwingen voor bedreigingen en moeilijke tijden voelen alsof hij vooruit heeft gekeken naar de toekomst.

Dit jaar was vol geweld op het gebied van terrorisme, extreme partijdigheid, schietpartijen en protesten. In juni zou Robert F. Kennedy worden vermoord na de Democratische voorverkiezingen in Californië. Net als King betekende hij een verandering in Amerika die pas over 40 jaar gerealiseerd zou worden.

Tot slot versterkte de overwinning van Richard Nixon het soort politieke tactieken dat Donald Trump en andere republikeinen tegenwoordig gebruiken. Met de term „wet en orde” en de republikeinse bekering van voormalige Dixiecraten begon de controle over het zuiden.

Dit gebruiken als excuus om opnieuw wetten in te voeren die bedoeld zijn om de Civil Rights Act van 1964 te ondermijnen. Deze wetten zullen leiden tot decennia van verkiezingsdiscriminatie en gerrymandering om de zwarte stemming te ondermijnen.

Ook was de nog steeds onopgeloste rassenkwestie in Amerika toen net zo wijdverbreid als nu. De moorden op ongewapende zwarte mannen en vrouwen zijn een bron van sociale onrust geworden die tot een kookpunt komt. De moord op Brianna Taylor, Ahmad Aubry en George Floyd veroorzaakte een golf van woede en protest in het hele land die sinds 1968 niet meer is voorgekomen.

Naarmate meer ongewapende zwarten werden doodgeschoten en sommigen leefden, zoals Jacob Blake en anderen, werd de roep om gerechtigheid steeds luider. Rechtstreeks verzet tegen het „law and order” -platform dat Trump en de Republikeinen al jaren gebruikten. Plotseling steunde de meerderheid van de Amerikanen niet alleen rassengelijkheid, maar ook economische gelijkheid. Er verschijnen nieuwe leiders met boodschappen van gelijkheid die doen denken aan burgerrechtenleiders uit het verleden.

In 2020 is het verlies van iconen in de politiek, sport, burgerrechten en andere die bijdragen aan de vorming van de Amerikaanse cultuur polariserend. Kobe Bryant, John Lewis, Ruth Bader Ginsberg, Chadwick Boseman, dominee C.T. Vivian en Joseph Lowery hebben allemaal invloed gehad op het land, waardoor velen zijn gaan nadenken over de staat van Amerika.

Vooral de impact van John Lewis en Ruth Bader Ginsberg heeft geleid tot een gevoel van plicht om het onrecht van anderen aan te kaarten. Plotseling werd het belangrijk om „goede problemen” te krijgen om elkaar te steunen bij zaken die nooit echt zijn behandeld.

1929: Politieke complicaties die zich herhalen bij de verkiezingen van 2020

Het derde en laatste jaar waar 2020 op lijkt is 1929. De maand oktober en 1929 zal altijd het duistere moment zijn waarop de aandelenmarkt instortte, het begin van de Grote Depressie en die leidde tot de nederlaag van Herbert Hoover in 1932.

Eén verschil tussen de twee ligt voor de hand: de oorzaak. In 2020 beginnen de problemen met de aandelenmarkt en economie met de verspreiding van Covid-19 en de gevolgen daarvan voor kleine bedrijven. De werkonderbreking en de sluiting van deze bedrijven resulteerden in het verlies van miljoenen banen.

Omdat niemand werkt en niemand uitgeeft, is het resultaat waar we vandaag allemaal mee te maken hebben. De vraag of alles moest worden opengesteld en weer normaal moest worden, in plaats van het advies van de artsen en het onderzoek op te volgen, werd een politieke kwestie in plaats van een volksgezondheidsprobleem. Het is nog steeds niet duidelijk onder welke richting Amerika zal vallen.

In 1929 was de oorzaak iets ingewikkelder. Laten we het echter zo eenvoudig mogelijk maken. Kredietverlening was een groot probleem in de jaren van de Eerste Wereldoorlog en de jaren direct daarna. Oorlog is duur, en landen als Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland hebben allemaal hun schatkist uitgegeven in het aanhoudende conflict.

In de komende vier jaar zou Amerika de belangrijkste geldschieter zijn voor deze landen. Vooral Duitsland vertrouwde bij de wederopbouw na de oorlog op de kracht van de Amerikaanse markt. Aan het thuisfront begon de bevolking te migreren van het platteland naar meer geïndustrialiseerde steden.

Dit had tot gevolg dat de landbouw een klap kreeg in de overproductie, wat gevolgen had voor Amerikaanse boeren. Investeerders begonnen hun aandelen in verschillende bedrijven te verkopen, en banken riepen in feite hun geld terug. Als gevolg hiervan konden deze bedrijven en banken niet betalen omdat ze het geld dat erin was geïnvesteerd hadden gebruikt om krediet te verstrekken aan boeren en andere mensen die wilden profiteren van de „roaring 20s”.

Deze Amerikanen konden deze niet terugbetalen, wat een enorme economische crisis veroorzaakte. De landen die leningen aangingen of afhankelijk waren van de kracht van de Amerikaanse markt, begonnen in hun land op dezelfde manier te lijden.

Elk van hen heeft verschillende niveaus van ernst. Duitsland is het ergste van allemaal. Deze dominostenen zouden een impact hebben op het land zelf, wat zou resulteren in de opkomst van Adolf Hitler in de jaren dertig.

Waar deze twee jaar samenkomen, is het aspect van de reactie van de overheid. Herbert Hoover heeft, hoewel hij een succesvol zakenman was, niets gedaan toen de crash plaatsvond. Hij was een man van zijn tijd; die andere crashes in de Amerikaanse geschiedenis had meegemaakt en ervan uitging dat die zich vanzelf zou herstellen, net als de andere.

Waar hij fout ging, was dat de markt zelf zich niet meer kon herstellen. Naarmate meer Amerikanen hun baan en hun huizen verloren, werd het voor de stemgerechtigde bevolking duidelijk dat Hoover niet in staat was om te doen wat gedaan moest worden. Dit zou de weg openen voor Franklin Roosevelt als hij in 1932 rent en uiteindelijk wint en vervolgens de bewegingen maakt die Hoover niet zou doen.

De reactie van Donald Trump op de pandemie en zijn misleidende perceptie van de ernst van het virus hebben de economie meer schade toegebracht dan het virus zelf. Door de stijging te negeren en vervolgens te bagatelliseren dat het niet meer was dan die van de seizoensgriep, ondermijnde de uitspraken van medische experts.

Dit leidde tot het verlies van essentiële tijd bij het beheersen van de verspreiding die gevolgen zou hebben voor de werknemers van zoveel bedrijven. Omdat mensen ziek werden en niet in staat waren om te werken, verminderde de beschikbaarheid van personeel in deze kleine bedrijven. Deze bedrijven werden gedwongen zich aan te passen aan het personeelsbestand, helemaal te sluiten of creatieve manieren te vinden om het virus te omzeilen.

De maatregelen van zijn regering met betrekking tot leningen aan die kleine bedrijven waren mislukt toen bekend werd dat grote bedrijven fondsen ontvingen in plaats van kleine bedrijven zoals bedoeld. Zijn beloften om het tij te keren en het virus te overwinnen, die allemaal werden tegengesproken door het toenemende dodental en het aantal actieve gevallen, hebben gedeeltelijk geleid tot waar we nu zijn.

Hoewel we op dit moment de officiële winnaar van de verkiezingen van 2020 niet kennen, weten we wel dat deze de komende jaren zowel door historici, economen als politicologen zal worden bestudeerd. Deze drie cruciale jaren 1918, 1968 en 1929 zijn allemaal elementen van 2020 op een manier die er een eeuwigdurend jaar van zal maken.