Wat is het meest urgente om te doen om onze planeet te redden in 2021?
Wordt 2021 een ramp? Ziekten, politieke onrust, economische onzekerheid, lockdowns, geruchten over oorlog, schietpartijen, CO2, klimaatverandering — wat nu?
Is een ramp onvermijdelijk? Kunnen we iets doen om dit te voorkomen?
Het is gemakkelijk voor ons als mensen om ons te concentreren op de externe — externe problemen en externe oplossingen. Als ik hoofdpijn heb, denk ik: „Ik heb een probleem. Ik moet een pil nemen om het op te lossen.”
Ik zie de hoofdpijn als een probleem, als een vijand, als iets dat van mij gescheiden is. Nadat ik het probleem heb extern gemaakt, ben ik op zoek naar een externe oplossing. Ik kan een Tylenol nemen om de symptomen te verlichten.
Het helpt een tijdje om de pijn niet te voelen, maar als ik Tylenol steeds opnieuw gebruik als ik hoofdpijn heb, zal het uiteindelijk stoppen met werken. Ik zal moeten overschakelen naar een krachtiger medicijn.
Zelfs met dit nieuwe medicijn zal de cyclus zich herhalen. Na een tijdje werkt het ook niet meer. Door het probleem te externaliseren en te proberen het afzonderlijk op te lossen, zal ik het uiteindelijk verergeren. Ik zal uiteindelijk meer problemen veroorzaken dan in het begin.
Dit vreemde patroon lijkt op veel gebieden op te duiken. Een voor de hand liggend voorbeeld is antibiotica.
Waarom werken antibiotica niet meer zoals vroeger?
Door te proberen het probleem van slechte bacteriën „op te lossen”, hebben we antibiotica uitgevonden. Door ze gedurende een lange periode steeds opnieuw te gebruiken, hebben we een situatie gecreëerd waarin ze niet meer werken.
Bovendien zijn er nieuwe bacteriestrengen verschenen die resistent zijn tegen antibiotica. En ons lichaam, verzwakt door vele jaren antibiotica te gebruiken, heeft niet de capaciteit om de nieuwe bacteriën te bestrijden.
Waar je je tegen verzet, blijft bestaan. Als ik „oorlog voer” tegen mijn hoofdpijn, heb ik mezelf in tweeën gedeeld. Ik creëer een tweedeling tussen mij en de hoofdpijn die moet worden uitgeroeid. Ik heb scheiding gecreëerd en ik probeer „het probleem” op te lossen ALSOF HET GEEN DEEL VAN MIJ IS.
Wat als „het probleem” een deel van mij is? Laten we eens kijken naar deze vreemde correlatie tussen het interne en het externe in het verhaal van de profeet Johan.
Wat is de betekenis van het verhaal van Jona?
Wat als „het probleem” een deel van mij is? Wat als ik, door het naar buiten te brengen en het als een vijand te behandelen, de wortels van wat ik probeer uit te roeien, versterk?
De Ouden zagen een nauw verband tussen het externe en het interne. In het boek van de profeet Jona zou de Assyrische stad Nineve verwoest worden door een dreigende ramp.
Nadat Jona de Ninevieten had gewaarschuwd voor de naderende ondergang, ondergingen de koning en alle inwoners van de stad een diepgaande metanoia, een ommekeer. Ze zagen het probleem als een deel van zichzelf. Ze zagen een verband tussen hun innerlijke toestand en hun 'externe omstandigheden'.
En het resultaat van die „innerlijke verandering” was de „uiterlijke verandering”. Het naderende onheil is niet gebeurd. Ze zijn gespaard gebleven. Jona moet zich niet bewust zijn geweest van deze belangrijke correlatie tussen intern en extern — hij dacht dat de ramp toch over Nineve moest komen.
Dus, wat is het meest urgente wat we moeten doen om onze planeet te redden, die volgens de apostel Paulus kreunt? We moeten ons realiseren dat externe rampen de weerspiegeling zijn van onze eigen innerlijke staat.
Wat betekent het dat de hele schepping kreunt?
De apostel Paulus zegt dat de hele schepping kreunt en wijst erop dat er een verband bestaat tussen onze innerlijke toestand en de toestand van de wereld om ons heen:
„Want de schepping wacht met spanning op de openbaring van Gods kinderen... de schepping zelf zou ook worden bevrijd van verderfelijke slavernij om de glorieuze vrijheid van Gods kinderen te kunnen delen.”
Dit lijkt een nauw verband te impliceren tussen onze innerlijke staat en de manier waarop de wereld is. Namelijk dat het uiteenvallen van de schepping wordt omgekeerd door onze innerlijke transformatie. Zo binnen, zo buiten.
Als wat ik zie als het externe probleem echt een deel van mij is, en niet iets waar ik mee moet vechten, is het enige alternatief om mezelf te veranderen. Wanneer ik me heroriënteer van het oplossen van externe problemen naar het veranderen van het enige dat ik kan veranderen — ik in het hier en nu — wordt uiteindelijk de buitenwereld afgestemd op mijn innerlijke toestand.
Deze nauwe correlatie tussen de binnen- en buitenwereld wordt verder geïllustreerd door een oude profetie in het boek Genesis.
„Door jou is de grond vervloekt”
Het boek Genesis zegt dat de aarde door Adam werd vervloekt. Net zoals de vloek het gevolg was van Adams afkeer van God, zo kan die ongedaan worden gemaakt door nu meteen terug te keren. Net zoals de innerlijke toestand van Adam ervoor zorgde dat de aarde doornen en distels kreeg, zo kan onze bewuste verbinding met God de schepping bevrijden van haar gebondenheid.
De kracht van het verleggen van je focus is een diepgaand mysterie. Is er bijvoorbeeld een zichtbaar verband tussen omhoog kijken naar de bronzen slang die Mozes in de woestijn heeft opgetild en gered worden van giftige slangen? Niet dat ik kan bedenken.
„Dus maakte Mozes een slang van brons en bevestigde die aan een paal. Dan kon iedereen die door een slang werd gebeten naar de bronzen slang kijken en genezen worden!” Nummers 21:9.
Dit verhaal is een krachtige illustratie van wat er gebeurt als we opzettelijk onze aandacht afleiden van onze externe problemen.
Wat redde de Israëlieten van slangenbeten?
Er is geen waarneembaar extern verband tussen niet naar de slangen beneden kijken en genezen worden. Maar dat is wat er is gebeurd.
De Israëlieten verlegden hun aandacht van de slangen — het zichtbare probleem beneden — naar het teken van onze verbinding met God en werden gered!
Hoe meer we naar de zichtbare slangen aan onze voeten kijken, hoe meer we gebeten worden. Net als Hercules die tegen de Lernean Hydra vecht, hakken we één hoofd eraf en vinden er nog twee op dezelfde plek. We moeten wegkijken. Verplaats de focus naar boven.
Het is beangstigend. We zien nog steeds de slangen aan onze voeten sissen en denken: „Hoe kunnen we in hemelsnaam gered worden?” Wat is in hemelsnaam het verband tussen wegkijken en gered worden? Er is geen zichtbare. Er is alleen een innerlijke verbinding die gebaseerd is op vertrouwen.
De Hydra vraagt onze aandacht. In feite wordt het gecreëerd en gevoed door onze aandacht. Het weet dat hoe meer we naar beneden kijken, hoe meer het ons kan bijten. Hoe meer koppen we hakken, hoe meer kroppen er groeien. Maar op het moment dat we wegkijken, wordt het zwakker. Net als Ego wordt het leeggelopen als het wordt genegeerd.
Er is nog een ander bekend verhaal, waarin het verschuiven van de aandacht van de zichtbare problemen leidde tot een verandering in de externe omstandigheden.
Wat symboliseert het lopen op het water van Peter?
Het verhaal van Peter die over het water loopt is een krachtig symbool. Toen Peter naar de golven begon te kijken, begon hij te verdrinken. Op het moment dat we onze aandacht verleggen naar externe problemen, beginnen we te verdrinken in onze problemen. Het is zo moeilijk te geloven dat de woedende elementen vanzelf verdwijnen als ik ze geen aandacht geef, maar dat zullen ze wel doen.
„En toen ze in de boot klommen, zakte de wind weg.” Mt. 14:32.
Of het nu gaat om wereldwijde pandemieën, politieke onrust, economische onzekerheid, lockdowns, geruchten over oorlog, schietpartijen, CO2 of de opwarming van de aarde — als we ons concentreren op het oplossen van het externe probleem, zullen we het nog erger maken.
Als we wegkijken van de slangen en ons opnieuw concentreren op het contact met God in het hier en nu, zullen al deze problemen uiteindelijk verdwijnen. De dreigende ramp zal worden afgewend. De innerlijke metanoia heft de vloek op. Zo binnen, zo buiten.
Wat is het meest urgente wat we moeten doen om onze planeet te redden? Verplaats onze aandacht van externe problemen naar het veranderen van onze innerlijke toestand.
Het is aan ons wat er in 2021 gaat gebeuren. Als we blijven zoeken naar een pil voor onze hoofdpijn, krijgen we misschien tijdelijke verlichting, maar we zullen een heel legioen andere demonen binnenlaten. Als we loslaten, vertrouwen en rusten, gaat dat vanzelf over.
„In je omkeren en rusten is je redding, in rust en vertrouwen zit je kracht.” Jesaja 30:15.
Opinions and Perspectives
Misschien begint echte verandering met het eerst veranderen van onszelf.
Dit zou het ontbrekende stukje kunnen zijn in onze inspanningen voor het milieu.
Nooit eerder overwogen hoe onze innerlijke staat onze omgeving beïnvloedt.
Deze aanpak zou een aanvulling kunnen zijn op onze huidige inspanningen voor het milieu.
Misschien moeten we onszelf veranderen voordat we de wereld kunnen veranderen.
Ik begin te zien hoe onze innerlijke staat onze uiterlijke omgeving beïnvloedt.
Het artikel laat zien hoe onze mindset ons vermogen beïnvloedt om oplossingen te vinden.
Misschien hebben we zowel spirituele als praktische benaderingen nodig om onze planeet te redden.
De parallel tussen persoonlijke en planetaire genezing is fascinerend.
We vechten misschien tegen symptomen in plaats van de oorzaken aan te pakken.
Mijn ervaring in het natuurbehoud ondersteunt dit perspectief verrassend goed.
Het voelt alsof er hier wijsheid is die we missen in onze huidige benaderingen.
Dit zou een revolutie teweeg kunnen brengen in de manier waarop we duurzaamheid benaderen.
Het idee van innerlijke transformatie die leidt tot uiterlijke verandering is krachtig.
Het artikel heeft me echt aan het denken gezet over mijn eigen rol in zowel problemen als oplossingen.
Interessant perspectief, maar we hebben nog steeds concrete actieplannen nodig.
Onze huidige oplossingen werken niet. Misschien is het tijd voor een andere aanpak.
De connectie tussen persoonlijke gezondheid en de gezondheid van de planeet is echt diepgaand.
Ik ben sceptisch maar geïntrigeerd. Misschien moeten we onze aanpak inderdaad volledig herzien.
Ik vraag me af in hoeverre onze klimaatcrisis een weerspiegeling is van onze innerlijke staat.
Dit geeft me hoop dat we daadwerkelijk een verschil kunnen maken als we onze aanpak veranderen.
We hebben zowel innerlijke transformatie als praktische actie nodig. Het is niet het een of het ander.
Het verhaal van de slang illustreert echt hoe het focussen op problemen ze erger kan maken.
Ik ben niet zeker van de religieuze aspecten, maar de kernboodschap over verandering die van binnenuit begint, is logisch.
Ik heb dit in mijn gemeenschap zien werken. Toen we onze aanpak veranderden, verschenen er oplossingen.
Dit doet me denken aan de kwantumfysica. De waarnemer beïnvloedt het waargenomene.
Het artikel doet me afvragen of ik deel uitmaak van het probleem door altijd op zoek te gaan naar externe oplossingen.
Ik kan het niet helpen, maar ik denk erover na hoe dit van toepassing is op onze huidige politieke verdeeldheid.
Hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik dit patroon zie in mijn eigen leven en in de samenleving.
Interessante ideeën, maar we hebben zowel innerlijk werk als uiterlijke actie nodig om echte verandering te creëren.
Dit perspectief zou ons daadwerkelijk kunnen helpen om klimaatveranderingsoplossingen effectiever te benaderen.
Geweldig hoe dit persoonlijke transformatie verbindt met globale verandering. We vergeten vaak dat ze gerelateerd zijn.
De Bijbelse verwijzingen zijn interessant, maar hoe zit het met mensen met een andere geloofsovertuiging?
Ik werk in de gezondheidszorg en zie dit patroon de hele tijd. We behandelen symptomen in plaats van de oorzaken.
Soms zijn de eenvoudigste oplossingen het moeilijkst te accepteren. Misschien overdenken we onze problemen.
Het artikel zegt niet dat we problemen moeten negeren, maar dat we ze anders moeten benaderen. Ik denk dat dat waardevol is.
Hoe zit het met directe bedreigingen zoals de stijgende zeespiegel? Die kunnen we niet zomaar weg mediteren.
Ik ben getroffen door hoe dit van toepassing is op mijn persoonlijke leven, maar het opschalen naar wereldwijde problemen lijkt een uitdaging.
De Hydra-metafoor is raak. Hoe meer we sommige problemen bestrijden, hoe groter ze lijken te worden.
Dit voelt alsof het echte milieuproblemen afdoet door ze puur spirituele kwesties te maken.
Ik heb dit daadwerkelijk in mijn eigen leven ervaren. Toen ik mijn perspectief veranderde, werden mijn problemen gemakkelijker te hanteren.
De correlatie tussen innerlijke staat en de buitenwereld is interessant, maar ik heb meer concreet bewijs nodig.
Helemaal mee eens over het voorbeeld van antibiotica. We creëren grotere problemen door te proberen snelle oplossingen te vinden.
Dit doet me denken aan het vlindereffect. Kleine interne veranderingen kunnen enorme externe gevolgen hebben.
Het artikel werpt goede punten op over onze neiging om problemen te externaliseren, maar we hebben nog steeds praktische oplossingen nodig.
Ik werk in de milieuwetenschappen en hoewel mentaliteit belangrijk is, hebben we onmiddellijke actie nodig op het gebied van CO2-uitstoot.
Is het iemand anders opgevallen hoe dit aansluit bij moderne mindfulness-praktijken? Het is niet langer alleen oude wijsheid.
De analogie met de hoofdpijn zette me echt aan het denken over hoe ik problemen in mijn leven benader. Misschien ben ik te snel geneigd om naar snelle oplossingen te zoeken.
Hoewel ik het spirituele aspect waardeer, kunnen we de wetenschappelijke realiteit van onze milieucrisis niet negeren.
De vergelijking met het verhaal van Jona is echt krachtig. Het laat zien hoe innerlijke verandering kan leiden tot het afwenden van een ramp.
Ik denk eigenlijk dat het artikel een goed punt maakt over hoe onze collectieve mentaliteit onze benadering van het oplossen van problemen beïnvloedt.
Dit lijkt een beetje te simplistisch. Klimaatverandering zal niet zomaar verdwijnen als we meer mediteren.
De analogie van Petrus die op het water loopt, sprak me echt aan. Soms raken we zo verstrikt in onze problemen dat we ze erger maken.
Ik ben het ermee eens dat innerlijke verandering belangrijk is, maar zouden we niet beide moeten doen? Aan onszelf werken en tegelijkertijd praktische stappen ondernemen om de planeet te redden?
Het voorbeeld van antibiotica kwam echt bij me binnen. Ik heb uit de eerste hand gezien hoe overmatig gebruik ze minder effectief heeft gemaakt in mijn eigen familie.
Interessant perspectief, maar ik ben er niet van overtuigd dat het simpelweg verleggen van onze focus echte milieuproblemen zal oplossen. We hebben ook concrete actie nodig.
Ik vind het fascinerend hoe het artikel parallellen trekt tussen persoonlijke gezondheidsproblemen en wereldwijde problemen. Ik heb er nog nooit op die manier over nagedacht.