Beoordeling van de 10 populairste Koreaanse films
Over de Koreaanse cinema is zowel binnen de eigen gemeenschappen als bij filmliefhebbers gesproken, maar de Koreaanse cinema werd pas echt wereldberoemd toen Parasite in februari 2020 de Oscars won voor Beste Film. Het werd de eerste niet-Engelse film die de prijs won. Bekende namen als Bong Joon-Ho, Park Chan-Wook en Lee Chang-Dong zijn belangrijke regisseurs in de Koreaanse filmwereld. Ze hebben enkele van de bekendste films gemaakt, zoals Old Boy en The Handmaiden. Dat is het mooie van Koreaanse filmografie, er zijn filmgenres voor iedereen, maar als ze donker worden, worden ze donker.
Zowel fans als critici stellen de best-of-lijst samen met een grote verscheidenheid aan Koreaanse films om aan te bevelen. Wat deze lijst zal doen, is alle films die elkaar overlappen nemen en ze zelf beoordelen. In alle transparantie heb ik twee van de films op deze lijst jaren geleden gezien, maar ik kon ze niet weglaten en besloot ik ze opnieuw te bekijken. Misschien geeft de hervertoning me een ander perspectief dan ik eerder had.
Sites zoals High on Films, Cinemablend, Rotten Tomatoes en Collider werden gebruikt om te onderzoeken hoe populair de films op de lijst waren en of ze op meerdere lijsten van elke site stonden.
Laten we doorgaan met deze recensie. Ik heb mijn best gedaan om ervoor te zorgen dat deze recensies spoilervrij zijn.
Hier zijn de beoordelingen van de 10 populairste Koreaanse films:
1. Een bitterzoet leven
Scoorde 100% met een publieksscore van 90% en kwam als #22 uit de 30 lijsten op High on Films.
Het gaat mis voor een hooggeplaatste gangster als hij de bevelen van zijn baas niet opvolgt (IMDB).
A Bittersweet Life was een geweldig horloge. Acteur Lee Byung Hun speelt wraakrollen goed, zoals je zult zien bij I Saw The Devil. Hoewel de film goed was en zeker leuk om naar te kijken, vind ik dat zijn andere films veel beter waren. Ik heb het echter behoorlijk hoog gewaardeerd omdat zijn acteerwerk fenomenaal was. Het scala aan emoties, van bang zijn tot verraden, werd goed uitgevoerd. Bovendien had het niet een van de typische cliché-eindes die ik had verwacht.
Definitieve beoordelingen: 8/10
2. Ik heb de duivel gezien
Scoorde 81% met een publieksscore van 87% en kwam uit op #19 van de 30 lijsten op High on Films. #4 Cinemablend.
Een geheimagent neemt wraak op een seriemoordenaar door middel van een reeks arrestaties en vrijlatingen (IMDB).
Wraak op zijn best. I Saw The Devil was zeer bevredigend om naar te kijken. Waarschijnlijk een van de beste Koreaanse films op wraak. Het acteerwerk was fantastisch en kijken hoe de goede jongens aan de schurk zouden komen, was het mooiste. Pas op, het kan behoorlijk grafisch zijn met al het bloed en bloed. Wees daar dus op voorbereid.
Definitieve beoordelingen: 9/10
3. Oldboy
Scoorde 82% met een publieksscore van 94% en kwam als #23 uit de 30 lijsten op Rotten Tomatoes.
Na vijftien jaar ontvoerd en gevangen gezet te zijn, wordt Oh Dae-Su vrijgelaten, maar ontdekt hij dat hij binnen vijf dagen zijn ontvoerder moet vinden (IMDB).
Oldboy is niet voor bangeriken. Gruizig, bloederig en soms ronduit walgelijk, het was een ervaring om naar te kijken. Er zit een grote plotwending in die film die je ZEKER niet zult zien aankomen. Je zult je afvragen waarom je de film blijft kijken, want je moet hem tot het einde zien.
Definitieve beoordelingen: 8/10
4. Moeder
Met een score van 96% met een publieksscore van 88%, kwam hij uit op #11 van de 30 lijsten op High on Films.
Een moeder is wanhopig op zoek naar de moordenaar die haar zoon heeft beschuldigd van de gruwelijke moord op een meisje (IMDB).
Moeder staat al jaren op mijn volglijst. Grote fan van acteur Won Bin uit The Man From Nowhere, de eerste Koreaanse film die ik ooit heb gezien. Laat me gewoon zeggen dat mijn aanvankelijke veronderstellingen over wie de moordenaar was, niet juist waren. Deze film neemt je mee voor een spannende rit, waarbij je iedereen ondervraagt die zelfs maar in een scène opduikt. Je vraagt je ook af "Wat zou ik in deze situatie hebben gedaan „? Het was meeslepend en ik kon niet van het scherm wegkijken. Een absolute aanrader!
Definitieve beoordelingen: 8,5/10
5. The Handmaiden
Met een score van 95% en een publieksscore van 91%, kwam hij uit op #8 van de 30 lijsten op Rotten Tomatoes, #9 op High op Films en #5 op Cinemablend.
Een vrouw wordt ingehuurd als dienstmaagd van een Japanse erfgename, maar stiekem is ze betrokken bij een complot om haar te bedriegen (IMDB).
Als fan van duistere thema's en onderwerpen in de Koreaanse cinema was ik niet zo verbaasd toen de film de meer sensuele kant van menselijke relaties onderzocht. Door de manier waarop het werd gefilmd, werd het minder erotisch en sensueler, soms zelfs mooi.
De verhaallijn kende zoveel wendingen dat je het niet verwacht. Het was verfrissend om deze wendingen tot leven te zien komen, want in de meeste films kun je ze van een kilometer afstand zien aankomen. Regisseur Park Chan Wook is een uitzonderlijke filmmaker. De manier waarop hij bepaalde scènes vastlegt waarbij de acteurs eruitzien alsof ze naar de camera kijken, waarbij je hun emoties door de scène heen kunt voelen. Het was prachtig en maakte de film nog veel beter. Ik begrijp waarom dit een favoriet is bij fans in Korea. Het is een meer volwassen film en zal waarschijnlijk niet voor iedereen geschikt zijn, maar het is zeker het bekijken waard.
Definitieve beoordelingen: 8/10
6. Parasiet
Scoorde 98% met een publieksscore van 90% en kwam uit op #3 van de 30 lijsten op Rotten Tomatoes, #1 op Cinemablend.
Hebzucht en klassendiscriminatie bedreigen de nieuw gevormde symbiotische relatie tussen de rijke familie Park en de arme Kim-clan (IMDB).
De film gaat over classisme en sociale hiërarchie. Hoe een heel land degenen die in de arme, onderontwikkelde sloppenwijken wonen kan vergeten terwijl de middenklasse en de rijke klasse in een samenleving met minder zorgen leven.
De beste manier om van deze film te genieten is door er geen idee van te hebben. De charme is om te zien hoe de film vordert en zich ontvouwt op vele bevredigende, onverwachte manieren.
Een van de quotes uit de vele recensies die ik las na het zien van de film. Parasite is een film die je het best kunt bekijken als je blind gaat kijken, omdat je meer plezier beleeft aan het feit dat je niets weet. Het is een duistere komedie in zijn puurste vorm, maar verstrengelt ook mysterie, spanning en horror, allemaal verpakt in deze speelfilm.
Definitieve beoordelingen: 9/10
7. Het gejammer
Met een score van 99% en een publieksscore van 82%, kwam hij uit op #4 van de 30 lijsten op Rotten Tomatoes, #9 op Cinemablend en #4 op High on Films.
Kort nadat een vreemdeling in een klein dorp aankomt, begint zich een mysterieuze ziekte te verspreiden. Een politieagent wordt betrokken bij het incident en wordt gedwongen het mysterie op te lossen om zijn dochter (IMDB) te redden.
Als iemand die gewoonlijk niet naar dit soort horror/thrillers kijkt, was The Wailing eigenlijk best triest. Meer een thriller dan een horrorfilm. Het einde gaf me nog veel meer vragen omdat ik niet zeker wist welke theorie juist was, maar toen ik er eenmaal over las, kwam het allemaal samen. Als je van horror/thrillers houdt waarin niets is wat het lijkt, je op de kleinste details moet letten en je houdt van ietwat dubbelzinnige eindes, dan is The Wailing zeker iets voor jou.
Definitieve beoordelingen: 8/10
8. Poëzie
Scoorde 100% met een publieksscore van 86% en kwam uit op #1 van de 30 lijsten op Rotten Tomatoes, #10 op Cinemablend en #1 op High on Films.
Een vrouw van in de zestig, geconfronteerd met de ontdekking van een gruwelijke familiemisdaad en in een vroeg stadium van de ziekte van Alzheimer, vindt kracht en doel wanneer ze zich inschrijft voor een poëziecursus (IMDB).
Poëzie was een eenvoudig verhaal dat hard nodig was na het zien van zoveel intense en emotioneel tot stand gekomen films. Poëzie is stil, soms zo stil dat je wilt schreeuwen om meer dialoog, maar helaas zou het niet de film zijn die het was. Tijdens het kijken naar deze film kon ik vaak de acties van de hoofdrolspeler niet begrijpen. Het duurde tot ik klaar was met de film en over alles nadacht, dat ik besefte dat het een ander "Wat zou je hebben gedaan" scenario was. Het helpt ook om de Koreaanse cultuur te kennen en te begrijpen, want je zult verwachten dat dingen volgens westerse normen worden gedaan, en dat zal nooit gebeuren.
Definitieve beoordelingen: 7,5/10
9. Branden
Met een score van 95% en een publieksscore van 80%, kwam hij uit op #7 van de 30 lijsten op Rotten Tomatoes, #8 op High op Films en #8 op Cinemablend.
Jong-Su komt een meisje tegen dat vroeger in dezelfde buurt woonde, die hem vraagt om voor haar kat te zorgen terwijl ze op reis is naar Afrika. Als ze terug is, stelt ze Ben voor, een mysterieuze man die ze daar heeft ontmoet, die zijn geheime hobby (IMDB) bekent.
In Burning zijn er twee verschillende scenario's voor wat er aan het einde van de film gebeurt. Het ene scenario ligt meer voor de hand dan het andere, maar beide zijn even belangrijk. De film is precies wat de titel je vertelt, het is een film gebaseerd op een geleidelijk toenemend gevoel van woede of frustratie. Als je de voorkeur geeft aan films die rond een verhaallijn draaien en snel zijn, zou ik deze film niet aanbevelen. Als je van films houdt met veel symboliek en de nadruk op gesprekken, dan is Burning iets voor jou.
Definitieve beoordelingen: 7/10
10. The Housemaid (jaren 60 ver)
100% beoordeeld met een publieksscore van 77%
De affaire van een man met het dienstmeisje van zijn familie leidt tot duistere gevolgen (IMDB).
Wauw. De originele versie van The Housemaid was op zijn zachtst gezegd erg interessant. Toen ik naar de film ging, wist ik niets van de plot, behalve dat het ging om een dienstmeisje dat via de echtgenoot het leven van een gezin verstoorde. En dat maakt de film leuker om naar te kijken zonder het hele verhaal te kennen. Ik ben blij dat ik eerst het origineel heb gezien, zodat ik weet wat ik kan verwachten met de versie uit 2010.
Definitieve beoordelingen: 7,5/10
vs
De huishoudster 2010
Met een score van 69% en een publieksscore van 54%, kwam het als #30 uit de 30 lijsten op Rotten Tomatoes.
The Housemaid (2010) voelt bijna als een heel andere film dan het origineel. Het verhaal vordert extreem langzaam en er gebeurt eigenlijk niets tot 40-50 minuten na de film. Op de een of andere manier vond de regisseur dat het een goed idee was om alle opbouw in de laatste 20 minuten van de film op te lossen. Kortom, verspil geen tijd met het bekijken van deze film, vooral niet als je een fan bent van het origineel.
Definitieve beoordelingen: 5/10
Inpakken
Ik wilde meer aandacht schenken aan de Koreaanse cinema voor degenen die zich nog nooit met die kant van entertainment hebben beziggehouden. Er zijn nog veel meer briljante films van Koreaanse regisseurs die niet op deze lijst zijn opgenomen, maar ik hoop dat dit genoeg was om meer mensen Koreaanse films te laten kijken.
Opinions and Perspectives
De Koreaanse cinema weet echt hoe ze psychologische thrillers goed moeten maken.
Parasite balanceert entertainment perfect met sociaal commentaar.
De plotwendingen in Mother voelen verdiend, niet geforceerd.
Het einde van The Wailing zorgt er nog steeds voor dat ik met vrienden discussieer.
Koreaanse regisseurs weten echt hoe ze geweldige prestaties uit acteurs kunnen halen.
De Koreaanse cinema is niet bang om moeilijke onderwerpen rechtstreeks aan te pakken.
Deze films laten je echt nadenken over de structuur van de samenleving.
De periode waarin The Handmaiden zich afspeelt, is zo minutieus gedetailleerd.
Het verrassende einde van Oldboy achtervolgt me nog steeds jaren later.
Ik waardeer het dat deze films erop vertrouwen dat het publiek dingen zelf uitzoekt.
De Koreaanse cinema blinkt echt uit in wraakverhalen. Ze voegen er zoveel lagen aan toe.
De originele Housemaid verdient meer aandacht van een modern publiek.
Ik vind het geweldig hoe deze films verschillende genres zo naadloos met elkaar vermengen.
A Bittersweet Life heeft enkele van de beste actiescènes die ik ooit heb gezien.
Parasite verdiende die Oscar. Het opende de deur voor meer internationale films om erkenning te krijgen.
De manier waarop Mother familiedynamiek portretteert is zo complex en realistisch.
Heeft iemand anders een paar dagen nodig om te herstellen na het kijken naar I Saw The Devil?
Deze beoordelingen lijken redelijk eerlijk, hoewel ik Poetry een hogere score zou geven.
De plotwendingen van The Handmaiden waren onverwacht, maar logisch achteraf.
Ik heb al deze films ondertiteld bekeken. De nagesynchroniseerde versies doen ze gewoon geen recht.
Koreaanse regisseurs weten echt hoe ze spanning moeten opbouwen. Hollywood zou van hen kunnen leren.
De aandacht voor detail in deze films is ongelooflijk. Je merkt nieuwe dingen op bij elke kijkbeurt.
Oldboy is briljant, maar ik kan het nooit aan iemand aanbevelen zonder eerst een waarschuwing te geven.
Ik vond The Wailing enger dan de meeste Hollywood-horrorfilms. De sfeer was gewoon zo onrustwekkend.
Burning liet me achter met zoveel vragen. Nog steeds niet zeker wat er echt is gebeurd.
De sociale commentaar in Parasite kwam dichtbij, ook al ben ik geen Koreaan.
Deze films laten echt zien waarom de Koreaanse cinema zo'n internationale erkenning heeft gekregen.
The original Housemaid was zijn tijd ver vooruit. Voelt nog steeds relevant aan vandaag.
Poetry is misschien traag, maar dat is wat het krachtig maakt. Niet elke film heeft een snel tempo nodig.
A Bittersweet Life was goed, maar ik ben het ermee eens dat I Saw The Devil een betere prestatie was van Lee Byung Hun.
De manier waarop Parasite overgaat van komedie naar thriller is gewoon meesterlijk.
Ik waardeer het dat deze films je niet altijd een happy end geven. Daardoor voelen ze authentieker aan.
Mother houdt je tot het einde in spanning. Koreaanse thrillers weten echt hoe ze de spanning moeten vasthouden.
Probeerde The Wailing met mijn ouders te kijken. Grote fout. Veel te intens voor een filmavond met het gezin!
The Handmaiden verraste me met hoe mooi hij was gefilmd. Elke scène voelde als een schilderij.
Ik denk dat Koreaanse films sociale commentaar veel beter aanpakken dan Hollywood.
De cinematografie in Burning is absoluut adembenemend. Elk frame zou een foto kunnen zijn.
Eindelijk Parasite bekeken na alle hype en eerlijk gezegd overtrof het mijn verwachtingen.
Heeft iemand opgemerkt hoe Koreaanse cinema uitblinkt in het mixen van genres? Ze laten het er zo moeiteloos uitzien.
A Bittersweet Life verdient meer internationale erkenning. De prestatie van Lee Byung Hun was ongelooflijk.
Oldboy blijft ongeëvenaard in zijn genre. De ganggevechtscène is legendarisch.
The Wailing bracht me de eerste keer dat ik hem bekeek zo in verwarring. Ik moest hem twee keer zien om echt te begrijpen wat er aan de hand was.
Ik was verrast dat Memories of Murder niet op deze lijst stond. Het is een van mijn favoriete Koreaanse films.
Helemaal niet mee eens over The Housemaid 2010! Het origineel is een meesterwerk en de remake miste het punt volledig.
Ik gaf eigenlijk de voorkeur aan de versie van The Housemaid uit 2010. Misschien omdat ik die als eerste zag? Het origineel voelde gedateerd aan voor mij.
Burning is serieus onderschat. De ambiguïteit van het einde zorgde ervoor dat ik er dagen later nog over nadacht.
Interessant dat Poetry zulke hoge beoordelingen kreeg. Ik vond het een beetje te traag voor mijn smaak, hoewel het acteerwerk uitstekend was.
Ik heb The Handmaiden vorige week pas bekeken en ik ben er nog steeds mee bezig. De plotwendingen hielden me tot het einde toe in spanning.
Mother blies me helemaal weg. Het einde liet me sprakeloos achter en zette me aan het denken over alles wat ik dacht te weten over de personages.
Het geweld in I Saw The Devil dient echter een doel. Het benadrukt echt de boodschap over wraak die je verteert. Ik vond het intens, maar noodzakelijk voor het verhaal.
Vindt iemand anders I Saw The Devil niet een beetje te gewelddadig? Ik snap dat het wraak-thema heeft, maar sommige scènes voelden gratuit aan voor mij.
Ik vond Parasite helemaal geweldig! De manier waarop het zwarte komedie combineert met sociaal commentaar is briljant. De scène in de kelder geeft me nog steeds rillingen als ik eraan denk.