Wysoki koncept „Cichego miejsca” i „Cichego miejsca cz. II” sprawia, że ​​są to dwa najstraszniejsze filmy

Horror był podstawowym gatunkiem przemysłu filmowego, zanim filmy miały dźwięk, i tak jest do dziś. Widzowie nieustannie gromadzą się do teatrów, by się bać, a filmowcy nieustannie tworzą stworzenia i zabójców, aby to zrobić. Ale niezależnie od tego, czy przerażenia pochodzą od byłego, czy od mordercy siekiery, wszystkie skuteczne horrory mają prostą koncepcję: aby mieć skuteczny strach, musi być przed nim budowanie napięcia.

Napięcie, czyli napięcie, zanim strach narasta i narasta, aż w końcu zostaje uwolniony przez strach. To uwolnienie napięcia jest dokładnym powodem, dla którego widzowie uważają horror za przyjemny, a najlepsze horrory wiedzą, jak utrzymać napięcie w całym filmie.

Z tego powodu wiele klasyków horroru cieszy się dużym uznaniem. Szczęki powstrzymywały się od pokazywania rekina w całości do końca i ustanowiły wodę jako miejsce, które oznaczało prawie pewną śmierć. To połączenie nieuchwytnego potwora i niebezpiecznego środowiska było prostą, ale potężną formułą, która utrzymywała wysokie napięcie w całym filmie.

Silence of the Barbs buduje napięcie na wiele sposobów. Trwa wyścig z zegarem, aby złapać seryjnego mordercę Buffalo Billa, zanim znowu zabije. Ale są też spotkania Clarice Starling i Hannibala Lectera. Na każdym spotkaniu próbują zdobyć pozycję władzy nad drugą poprzez negocjacje i manewry fizjologiczne, przez cały czas publiczność wie, że gra w tę grę z hiperinteligentnym kanibalistycznym seryjnym m ordercą.

Zarówno A Quiet Place, jak i A Quiet Place Part II mają tendencję do prostszej strony użytkowania tego mechanizmu. Ale ta prostota w żaden sposób nie jest krytyką jakości obu filmów. Prostota koncepcji serii i sposób jej wykorzystania w fabułach sprawiają, że oba są skuteczne.

Koncepcja serii brzmi: Rodzina musi przetrwać w świecie po inwazji obcych. Ale kosmici są nieprzepuszczalni dla broni i zabiją wszystko, co wydaje dźwięk. Tak więc rodzina musi żyć tak cicho, jak to możliwe.

Napięcie zaczyna narastać natychmiast w A Quite Place, gdy rodzina Abbottów szuka drogerii w poszukiwaniu zapasów. Chodzą boso, aby tłumić hałas swoich kroków, matka zwija butelki z pigułkami, aby lek w środku nie grzechotał, gdy najmłodsze dziecko zrzuca zabawkę z półki, najstarsza córka przesuwa się, aby ją złapać, zanim uderzy w ziemię, a rodzina komunikuje się tylko w języku migowym.

Części ekspozycji są smukłe, ojciec wyjaśnia, że zabawka jest zbyt głośna dla najmłodszych, a poza gazetą nagłówek brzmi: „To dźwięk”. Ale przesłanie jest jasne, rodzina unika hałasu, który nie jest całkowicie konieczny. Przez całą scenę otwierającą najgłośniejsze dźwięki, jakie słyszy publiczność, to kroki na piasku, szelest liści i hałas otoczenia, który w przeciwnym razie zostałby zagłuszony nawet normalną rozmową. Ta atmosfera w połączeniu z działaniami bohaterów stwarza oczekiwanie na ciszę.

Ale gdy rodzina przechodzi przez most, najmłodsze dziecko naciska przycisk na zabawce, której nie powinien mieć, a cicha atmosfera jest zepsuta. Ojciec kieruje się w stronę syna, matka i córka trzymają ręce do ust i cicho krzyczą. Kamera przecina się do lasu, gdzie coś się zbliża, a następnie do małego chłopca trzymającego zabawkę. Potem stworzenie wyskakuje z lasu, niszcząc dziecko przed rodziną, która wpatruje się oszołomiona i milcząca.

Pierwsza scena w drugim filmie służy bardzo podobnemu celowi, jednocześnie dając tło na temat tego, jak kosmici dotarli na Ziemię. W pozornie zwyczajny dzień w małym miasteczku, w którym rodzina Abbottów i inni mieszkańcy miasta żyją, gdy widać masywną asteroidę spadającą z nieba. Rozbija się kilometry od miasta, ale wkrótce kosmici, zwani aniołami śmierci, powodują śmierć i zniszczenie pozornie wszędzie. W tej scenie jesteśmy z rodziną, gdy dowiadują się, że to dźwięk powoduje atak stworzeń. Każdy przypadek, w którym wąsko uciekają, ustala formułę z poprzedniego filmu, robienie hałasu spowoduje twoją śmierć.

Błyskotność tej sceny polega na tym, że daje tło dla kątów śmierci, które poza tym były tajemnicą w pierwszym filmie. Ale ustanawia również przesłankę dla każdego, kto nie widział pierwszego filmu, bez nudzenia powracającej publiczności ekspedycją, którą już znają.

Z tych scen, każdy film wywołuje rosnące napięcie i przerażenia w sposób formułowy, a jednocześnie nigdy się nie męczy. Dzieje się tak, ponieważ sytuacje, w których może pojawić się niebezpieczeństwo, są tak liczne. Mały wypadek, taki jak przewrócenie czegoś ostrzega potwory, zejście z piaskowego szlaku, którego rodzina używa do cichego poruszania się, może oznaczać śmierć, a nawet ucieczka przed niebezpieczeństwem oznacza prawie pewną śmierć.

W drugim filmie dodanie niemowlęcia zmusza rodzinę do trzymania dziecka w natlenionym pudełku, aby stłumić płacz niemowlęcia. Ta konieczność stworzona przez niebezpieczeństwa dźwięku dodaje kolejną konieczność, zbiorniki tlenu. Ta nowa konieczność jest następnie wykorzystywana w już napiętych sytuacjach, działając jako minutnik na spotkania z aniołami śmierci. Sposób, w jaki każdy aspekt filmu zawsze wraca, aby odnosić się do podstawowego założenia, sprawia, że zarówno A Quiet Place, jak i A Quiet Place Part II są o wysokiej koncepcji filmów.

Produkcja filmów o wysokiej koncepcji jest niejasnym terminem, ale oznacza, że film ma łatwą do przekazania przesłankę. W przypadku A Quiet Place i A Quiet Place Part II, to założenie jest tym samym mechanizmem, który tworzy napięcie: rodzina próbuje przetrwać w świecie, w którym wydawanie dźwięku prowadzi do śmierci.

Poza mechanizmem napięcia i przerażenia, przesłanka o wysokiej koncepcji jest również używana do charakterystyki. Najlepszym przykładem tej charakterystyki jest pierwszy film, kiedy dwoje ocalałych dzieci gra w monopol. Zamiast zwykłych hałaśliwych metalowych i plastikowych kawałków, matka zrobiła do nich miękkie kawałki tkaniny. Ta dbałość o szczegóły pokazuje, że rodzice poświęcają się zapewnieniu dzieciom jak najbliżej normalnego dzieciństwa nawet w tak tragicznych czasach.

Ta charakterystyka obejmuje prawie wszystkich głównych bohaterów filmów. Wykazano, że dzieci naprawdę troszczą się również o swoją rodzinę, a wszyscy członkowie rodziny wykazują zaradność, odwagę i determinację. Charakteryzując postacie, czego często brakuje w horrorach, film wzmacnia zagrożenia świata. Ponieważ kiedy postać nadepia na liść i chrupie, zagrożeniem nie jest jakaś ogólna postać, grozi członkowi rodziny, o którą publiczność szybko nauczyła się dbać.

Kiedy wszystkie aspekty się łączą, pracują nad nakręceniem dwóch filmów, w których rzadko pojawia się chwila pocieszenia. Od początku do końca obu filmów byłem poruszony napięciem każdego filmu, zafascynowany dobrze przemyślanym światem i analizując każdy ruch bohaterów paranoicznych dźwiękiem, jaki może wydawać jakakolwiek akcja. Pod koniec każdego filmu triumf bohaterów działa jak jeden wielki strach, uwalniając napięcie filmu i zapewniając katharsis.

Te filmy pokazują, jak potężne może być przesłanka o wysokiej koncepcji dla horroru. Chociaż proste, tego rodzaju przesłanki zapewniają mocne ramy do wykorzystania podstawowego mechanizmu horroru z wielkim efektem. Po przemyśleniu mogą dodać oryginalności i subtelnych cech fabule i postaciom, które z kolei wzmacniają cykl budowania napięcia i przerażenia. Pod koniec publiczność otrzymuje szczupły film, który nigdy nie porzuca ich uwagi i trzyma ich na krawędzi siedzeń.