Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy

Nieuws en journalistiek zijn beroepen die zo oud zijn als de beschaving zelf. De geschiedenis en evolutie van de journalistiek zijn fascinerend, zeker als je bedenkt waar ze nu uit bestaat.
Journalistiek en verslaggeving van nieuws is van oudsher een veelgeprezen beroep van integriteit en eer. De hedendaagse berichtgeving lijkt daarentegen op gespannen voet te staan met het publiek. Misschien wel het ergste is dat een groot deel van het grote publiek zich daar gelukkig niet van bewust is en dat is opzettelijk.
De personalisatie van nieuwsfeeds, het bezit van massamedia door elitaire minderheden en ongebreidelde verkeerde informatie via sociale media hebben de meeste hedendaagse nieuwsbronnen op zijn best onbetrouwbaar gemaakt.
Volgens NiemanReports is het nieuws dat u op uw telefoon, computer en zelfs binnen uw eigen Google-zoekopdrachten ziet, op u afgestemd. Je krijgt informatie toegestuurd die door een algoritme is bepaald in een poging je aandacht te trekken en vast te houden.
Je Google-zoekgeschiedenis, geografische locatie, demografische informatie en meer worden allemaal meegenomen wanneer je naar nieuws zoekt. Wat je ziet is waarschijnlijk heel anders dan wat iemand anders ziet die in het hele land woont, van een ander ras of een andere religie is, of aan de andere kant van het politieke gangpad zit.
Als gevolg hiervan is het vrij eenvoudig om een bubbel van informatie te vinden die uw vooringenomenheid bevestigt en uw persoonlijke mening ondersteunt. Deze worden gewoonlijk „echokamers” genoemd en gaan vaak gepaard met veel weerstand of het volledig weglaten van tegengestelde informatie.

In 1983 was 90% van de media eigendom van 50 verschillende bedrijven. In 2012 was 90% van de media eigendom van 6 bedrijven.
Deze 6 bedrijven bepalen in grote mate wat u leest, bekijkt en beluistert. Elke dag. Het is over de hele linie van toepassing, ongeacht je overtuigingen, vooringenomenheid en politiek. Het is makkelijk om te denken: „Nou, ik weet dat het nieuws dat ik zie legitiem is en me niet probeert te misleiden.”
Bovendien draagt het bij aan de kans dat iemand informatie uit een andere bron negeert, aangezien deze niet overeenkomt met zijn favoriete nieuwsuitzending. Hoe dan ook, zelfs als je ervoor zou kiezen om je informatie uit een andere bron te halen, is die keuze ook een illusie, gezien het feit dat je alle informatie krijgt die die alternatieve bron je ook wil geven.
John Mayer's nummer 'Waiting On The World To Change' uit 2006 bevatte een waarschuwend verhaal over deze illusie. „Als je je televisie vertrouwt, krijg je wat je hebt. Want als ze de informatie bezitten, kunnen ze die zoveel verdraaien als ze willen.” Hij sloeg de spijker op de kop.
Neem bijvoorbeeld ook dit script van Sinclair Broadcasting. Dit zou iedereen moeten aangaan die ernaar kijkt. Deze video is 4,5 miljoen keer bekeken en het kostte me 10 minuten om deze op YouTube te vinden, terwijl ik de berichtgeving in de reguliere media over deze exacte video moest doorzoeken.
Sociale media zijn de laatste tien jaar enorm populair geworden. Het kan een fantastisch hulpmiddel zijn om contact te maken met dierbaren, schattige video's van uw huisdieren te delen en uw gedachten af te leiden van dagelijkse stressfactoren.
Helaas is het ook een bedreigende bron van verkeerde informatie geworden en een zeer gemakkelijke manier om misvattingen te verspreiden. Er zijn ook bots gemaakt - nepaccounts die niet eens door echte mensen worden beheerd - die gemakkelijk alle informatie kunnen verspreiden die ze maar willen.
Zoveel gebruikers van internet en sociale media worden het slachtoffer van het verspreiden van informatie die misschien niet eens afkomstig is van echte gebruikers. Indiana University deed onderzoek naar nepnieuws en sociale media.
De echokamer speelt ook hier absoluut een rol; als je vrienden en familie iets delen op hun social media-account, is het gemakkelijk te geloven dat het waar is. Waarom zou je familielid leugens verspreiden? Helaas is uw familielid zelf misschien helemaal niet op de hoogte dat ze ook onjuiste informatie verspreiden.
Hoe kunnen we alles wat we zien of horen nog vertrouwen? Cornell University heeft enkele tips die u kunnen helpen een beter beeld te krijgen van welke informatie u aan het verwerken bent.
Helaas lijkt het de taak van de consumenten te zijn om te beslissen wat goede informatie is. Er is enige hoop, want er zijn lijsten beschikbaar van betrouwbaardere nieuwsbronnen die nog steeds feitelijke informatie produceren. Het is een beetje ontmoedigend dat deze artikelen zelf twijfel kunnen oproepen bij degenen die ze lezen, vanwege alle redenen die ik nu hierboven heb opgesomd.
Hopelijk wordt het grote publiek zich steeds meer bewust van deze kwesties, waardoor we desinformatie kunnen bestrijden en een meer naar waarheid geïnformeerde bevolking kunnen zijn.
De evolutie van de journalistiek zoals beschreven in het artikel voelt aan als een waarschuwend verhaal.
We moeten een evenwicht vinden tussen op de hoogte blijven en onze geestelijke gezondheid behouden.
Het is triest hoe winstmotieven hebben gecorrumpeerd wat vroeger een openbare dienst was.
Het punt van het artikel over echokamers verklaart waarom familiebijeenkomsten zo politiek gespannen zijn geworden.
Het lezen hiervan doet me de weinige overgebleven onafhankelijke nieuwsorganisaties nog meer waarderen.
De oplossing is misschien om mensen te leren hun eigen journalisten te zijn en alles te verifiëren.
We leven in een tijdperk waarin zelfs factcheckers factcheckers nodig hebben.
Kijken naar hoe breaking news zich in 24 uur ontwikkelt, laat zien hoe onbetrouwbaar de eerste berichtgeving kan zijn.
Het deel over algoritmen herinnert me eraan waarom ik ben begonnen met het gebruik van de privémodus voor nieuws.
Soms denk ik dat terugkeren naar gedrukte kranten nog niet zo'n slecht idee zou zijn.
Ik ga dit artikel delen met mijn sociale mediagroepen. Mensen moeten deze problemen begrijpen.
De vergelijking met historische journalistieke normen benadrukt echt hoe ver we zijn gevallen.
Misschien hebben we AI nodig om ons te helpen nieuws te factchecken. Mensen kunnen het duidelijk niet bijbenen.
Heeft iemand anders het gevoel uitgeput te raken door te proberen uit te zoeken wat waar is en wat niet?
Het punt van het artikel over familieleden die onbewust verkeerde informatie verspreiden, komt dichtbij.
Het is me opgevallen hoe nieuwswebsites de hele dag door krantenkoppen veranderen om het aantal klikken te maximaliseren.
De vermelding van het Sinclair Broadcasting-script herinnert me eraan waarom lokaal nieuws niet meer zo betrouwbaar is als vroeger.
We moeten onafhankelijke journalistiek financieel steunen als we willen dat het overleeft.
Interessant hoe het artikel huisdiervideo's noemt als een positief aspect van sociale media. Zelfs die kunnen gemanipuleerd worden.
De snelheid van nieuwsverspreiding is een deel van het probleem. Iedereen racet om als eerste te zijn in plaats van accuraat.
Ik betrap mezelf erop dat ik tegenwoordig meerdere bronnen raadpleeg voordat ik iets geloof.
Mijn professor journalistiek waarschuwde ons jaren geleden voor deze trend. Ik wou dat we eerder hadden geluisterd.
Het artikel raakt nauwelijks de rol van reclame in dit alles aan. Volg het geld en je zult de waarheid vinden.
Ik ben begonnen met het gebruik van websites voor feitencontrole van mediavooroordelen voordat ik iets deel. Het kost tijd, maar het voelt noodzakelijk.
Het vertrouwen in media-instellingen zal pas verbeteren als het eigendom weer diverser wordt.
Het deel over Google-zoekresultaten die gepersonaliseerd zijn, was nieuw voor mij. Geen wonder dat we het nergens meer over eens kunnen worden.
Ik volg onafhankelijke journalisten op Substack. Het is verfrissend om ongefilterde perspectieven te lezen.
Ik vraag me af wat toekomstige generaties zullen denken als ze terugkijken op deze periode van informatiechaos.
Ik waardeer hoe dit artikel historische context verbindt met actuele problemen in de journalistiek.
De achteruitgang van de lokale journalistiek heeft dit probleem nog erger gemaakt. We hebben meer verslaggeving ter plaatse nodig.
Kijken naar de Facebook-feeds van mijn ouders in vergelijking met die van mij is alsof je parallelle universums bekijkt.
Ik ben vooral bezorgd over hoe dit het politieke discours beïnvloedt. We kunnen geen zinvolle debatten voeren als we het niet eens kunnen worden over basisfeiten.
Het artikel maakt goede punten over algoritmische nieuwsfeeds, maar ik denk dat menselijke vooringenomenheid nog steeds een groter probleem is.
Soms voel ik me overweldigd door al deze informatie. Hoe blijven we op de hoogte zonder te verdwalen in de ruis?
We moeten kritisch denken aanleren, samen met technische geletterdheid. Het een zonder het ander is niet genoeg.
Het deel over echokamers resoneert echt. Ik heb gezien hoe vrienden in de loop van de tijd steeds dieper in hun bubbels zijn geraakt.
Ik ben begonnen met het lezen van internationale nieuwsbronnen om verschillende perspectieven te krijgen. Het is fascinerend hoe ze Amerikaans nieuws behandelen.
De vergelijking tussen de statistieken over media-eigendom van 1983 en 2012 is onthullend. Ik vraag me af wat de cijfers nu zijn.
Kan iemand zich nog herinneren dat we alleen avondnieuws en ochtendkranten hadden? Misschien was eenvoudiger beter.
Ik ben benieuwd naar oplossingen. Het lijkt erop dat het artikel problemen aankaart, maar niet veel concrete oplossingen biedt.
De vermelding van bots die desinformatie verspreiden is beangstigend. Hoeveel van de berichten waarmee we interageren zijn eigenlijk wel echt?
Dit artikel deed me beseffen waarom mijn oom en ik het nooit eens kunnen worden over nieuwsgerelateerde zaken. We zien letterlijk verschillende versies van de realiteit.
Ik heb gemerkt hoe verschillende nieuwszenders hetzelfde verhaal op compleet tegengestelde manieren rapporteren. Het is verbijsterend.
Sociale media heeft ervoor gezorgd dat iedereen denkt dat ze een journalist zijn. Dat is een deel van het probleem.
De Cornell University tips die in het artikel worden genoemd zijn nuttig, maar ze zouden nu algemene kennis moeten zijn.
Ik heb geprobeerd deze concepten aan mijn kinderen uit te leggen. Het is cruciaal dat ze dit van jongs af aan begrijpen.
Deze hele situatie doet me denken aan dat oude gezegde over niet alles geloven wat je leest. Nu is het relevanter dan ooit.
We zouden de Fairness Doctrine terug moeten brengen. Het huidige systeem werkt duidelijk niet.
De personalisatie van nieuwsfeeds doet me afvragen of we niet allemaal in compleet verschillende realiteiten leven.
Ik ben lokale onafhankelijke journalisten gaan volgen. Ze hebben misschien geen mooie productiewaarden, maar ze worden tenminste niet gecontroleerd door grote bedrijven.
De suggesties van het artikel over feiten checken zijn goed, maar wie heeft er tijd om elk afzonderlijk nieuwsbericht dat ze lezen te verifiëren?
Mijn oma gelooft nog steeds alles wat ze op het tv-nieuws ziet. Het is moeilijk om haar uit te leggen waarom ze dat niet zou moeten doen.
Terugkijkend op hoe media-eigendom veranderde van 50 bedrijven naar slechts 6 is schokkend. We hebben anti-trust maatregelen nodig.
Het bot probleem op sociale media is erger dan de meeste mensen beseffen. Ik heb geleerd om accountgeschiedenissen te controleren voordat ik iets geloof.
Ik ben nieuwsaggregators gaan gebruiken die uit verschillende bronnen putten. Het helpt me om verschillende perspectieven op hetzelfde verhaal te zien.
Vindt iemand anders het ook ironisch dat we een artikel lezen over onbetrouwbare nieuwsbronnen? Hoe weten we dat deze betrouwbaar is?
Ik werk in digitale marketing en kan bevestigen dat de personalisatie algoritmes nog geavanceerder zijn dan wat hier beschreven wordt.
De John Mayer songteksten die in het artikel worden geciteerd zijn verrassend diepzinnig. Hij zag dit jaren geleden al aankomen.
We hebben betere mediawijsheid educatie nodig op scholen. Mensen moeten leren hoe ze nepnieuws vroegtijdig kunnen herkennen.
Wat me echt opviel was het gedeelte over het Sinclair Broadcasting script. Ik heb die video bekeken en ik kreeg er de rillingen van.
Het echo-kamer effect is echt. Ik heb dit getest door twee verschillende profielen aan te maken met tegengestelde politieke opvattingen. De nieuwsfeeds waren compleet verschillend.
Het is me opgevallen hoe mijn familieleden overduidelijk nepnieuws delen op sociale media zonder feiten te checken. Het wordt een echt probleem.
Weet je nog dat journalistiek ging over het blootleggen van de waarheid in plaats van het krijgen van clicks? Dat waren nog eens tijden.
Dit artikel heeft me echt de ogen geopend over hoe algoritmen bepalen welk nieuws ik zie. Ik ga mijn bronnen diversifiëren.
Ik ben het eigenlijk niet eens met dat sociale media alleen maar slecht zijn voor nieuws. Het heeft geholpen verhalen aan het licht te brengen die traditionele media niet zouden behandelen.
De consolidatie van media-eigendom baart me echt zorgen. Zes bedrijven die 90% van wat we zien controleren? Dat is gewoon eng.
Ik vind het beangstigend hoe nieuws zo gepersonaliseerd is geworden. Mijn feed is compleet anders dan die van mijn vriend, ook al wonen we in dezelfde stad.