Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
Marvel's superheldenlijn is dankzij het succes van het Marvel Cinematic Universe de bekendste helden in de populaire cultuur geworden. De basis van het succes van de MCU waren de superhelden die werden gecreëerd tijdens een vijfjarige uitbarsting van creativiteit bij Marvel Comics in de vroege jaren 60.
Het verhaal van Marvel Comics begon echter niet in 1961, maar ruim twintig jaar eerder. Over de beginperiode van Marvel wordt minder gesproken in vergelijking met Marvel in de jaren zestig, maar er zijn veel intrigerende verhalen die het waard zijn om verteld te worden.
Hier zijn de 10 interessante verhalen van Marvel tijdens de gouden eeuw van de strips:

Striphistorici verwijzen vaak naar Marvel-strips die tussen 1939 en 1950 zijn gepubliceerd als uitgegeven door Timely Comics, wat niet de werkelijke geschiedenis weergeeft. Terwijl Timely Comics Marvel Comic publiceert, hebben andere uitgevers zoals Manvis Comics Sub-Marinier Comics gepubliceerd.
Deze verwarring over het karakter van Marvel in de reeks van meerdere uitgevers was het gevolg van de manier waarop Martin Goodman zijn uitgeversimperium beheert. Het zakenimperium van Goodman gedroeg zich als meerdere lege vennootschappen. Een praktijk die hij deed om elke mislukte poging terug te verdienen door zijn eigen failliete bedrijf uit te kopen. Deze praktijk maakte het voor Goodman echter moeilijker om een merk op te bouwen.

Goodman organiseerde Marvel Comics voor het eerst als een expeditie om te zien of de opkomst van de stripboeken na de Action Comics een winstgevende uitbreiding zou zijn voor zijn uitgeversimperium. Een gevolg van deze houding was dat aannemers het hele eerste stripjaar van Marvel produceerden.
De meeste van deze aannemers werkten in een stripboekverpakker, die een heel nummer produceerde voor een uitgever die geïnteresseerd was in het betreden van de stripboekenmarkt, maar geen toegewijde makers wilde inhuren. De packager die Marvel het meest gebruikt, was Funnies Inc., waaronder veel makers die Marvel zou inhuren zodra ze besluiten om een eigen stripteam te hebben.

Gedurende het grootste deel van de jaren veertig had Marvel een enorme stripboekstaf. Aan deze stand van zaken zou echter een einde komen in december 1949. In die maand ontsloeg Martin Goodman het volledige kantoorpersoneel van Marvel en benoemde hen tot freelancers voor het bedrijf.
Deze reeks gebeurtenissen die tot dit massale vuur heeft geleid, was het gevolg van het feit dat Martin Goodman ontdekte dat zijn hoofdredacteur Stan Lee en voorganger Vincent Fago een enorme achterstand aan inventarisatieverhalen hadden opgebouwd. Hoewel uitgevers van stripboeken natuurlijk inventarisatieverhalen produceerden om strips maandelijks te houden in het licht van de mogelijk ontbrekende deadline van de makers, had Marvel in 1949 een volle kast vol ongebruikte inventarisverhalen.
Goodman had echter het gevoel dat hij geld verloor door een heleboel verhalen te produceren die nooit zouden worden gepubliceerd. Zijn oplossing was om het volledige personeel van Marvel Comics te ontslaan en de inventarisverhalen voor de komende maanden te publiceren. Goodman behield echter een deel van zijn vroegere persoonlijke freelancers om het bedrijf in staat te stellen nieuwe strips te produceren om een zich ontwikkelende trend te volgen.

De associatie tussen het woord wonder en het stripbedrijf dat in de jaren zestig die naam zou dragen, gaat terug op de ondernemingen van Martin Goodman in het pulpmagazine. In 1936 gebruikte Goodman de titel van een sciencefictiontijdschrift genaamd Marvel Science Stories. De naam is afkomstig van een van zijn belangrijkste adverteerders, Marvel Home Utilities.
Toen Martin Goodman in 1939 een naam moest bedenken voor het eerste stripboek van zijn bedrijf, besloot hij Marvel opnieuw te gebruiken om zijn nieuwe strip te beschrijven. Vanaf dat moment zou Marvel Comics, later omgedoopt tot Marvel Mystery Comics, een van Marvel's bestsellers worden. Deze associatie van het woord marvel met de door Goodman gepubliceerde strips zou ertoe leiden dat het bedrijf in de jaren zestig omgedoopt werd tot Marvel.

Ondanks dat mensen zich de output van Marvel uit de jaren 40 voor superhelden zoals Captain America en de Sub-Marinier herinneren, was de line-up uit de jaren 40 een stuk diverser. Een van de grootste verkopers was humor en grappige dierenstrips in de jaren veertig.
Deze hoge verkopen waren het gevolg van zowel een door de Wereldoorlog veroorzaakte wens naar lichter leesmateriaal als het verkrijgen van de licentie van Marvel om strips uit te geven waarin de stripfiguren van Terry-Tonen te zien waren. Het leidde er ook toe dat Marvel zijn personeel in tweeën splitste tussen de ene focus op het maken van superheldenstrips en de andere op meer humoristische werken.

Een andere manier waarop de Tweede Wereldoorlog invloed had op de creatieve staf van Marvel, was dat het ontwerp. Marvel verloor niet alleen de huidige hoofdredacteur Stan Lee aan het ontwerp, maar ook enkele van de meest geprezen makers, zoals Carl Burgos en Bill Evertt.
Dit verlies aan talent heeft de superheldendivisie van Marvel hard getroffen: tussen 1943 en 1945 bracht Marvel nauwelijks nieuwe superheldentitels uit. De humorlijn van Marvel was echter nog steeds sterk dankzij het ontwerp dat hen in mindere mate aantastte.

Hoewel Marvel in de jaren zestig de belangrijkste creatieve drijvende kracht achter veranderingen was in de stripboekindustrie, was dat in de jaren dertig en veertig anders. Dankzij Martin Goodmans ervaring met het runnen van een goedkope pulpuitgeverij, vond hij dat het beter was om te kopiëren wat populair was dan iets origineels te maken.
Deze trend komt duidelijk tot uiting in het feit dat veel van Marvel's minder bekende superhelden afzetters waren van de meer bekende superhelden. Zoals Marvel's eerste jaar van de strip gevuld was met veel Spirit-namaakproducten. Marvel heeft zelfs de creatie gekopieerd alsof Joe Simons eerste opdracht was om een rip-off te maken van de Human Torch.

Het meest creatieve duo bij Marvel van 1940 tot 1942 was dat van Joe Simon en Jack Kirby. De bekendste creatie van het duo voor Marvel was Captain America, die begin jaren veertig het meest winstgevende personage van Marvel werd. Captain America verkocht zo goed dat Martin Goodman ermee instemde Simon een behoorlijk deel van de winst van elk nummer te geven.
Goodman besluit echter te voorkomen dat Simon zijn deel van de winst krijgt door financiële bedrog. Goodman misleidt Simon door verschillende zakelijke kosten bij de kosten van Captain American Comics te laten optellen, zodat het onrendabel leek te zijn.
Toen Joe Simon en Jack Kirby van dit feit op de hoogte werden gebracht door Goodman, waren ze behoorlijk boos op Goodman. Deze onthulling zou ertoe leiden dat het duo Marvel zou verlaten voor een beter contract met DC Comics in 1942.

Hoewel Marvel Mystery Comics, Human Torch Comics en Captain America Comics grote hits waren voor Marvel, was niet elke strip die ze produceerden een hit. Het meest opvallend waren Daring Mystery Comics en Mystic Comics, die een reeks annuleringen zouden ondergaan en opnieuw zouden worden gelanceerd.
Marvel annuleerde eerst Daring Mystery Comics vanwege een rechtszaak tegen een personage dat in nummer zes voorkomt. Na zes maanden later voor één nummer te zijn teruggehaald, annuleerde Marvel Daring Mystery Comics opnieuw voor nog eens negen maanden als reactie op de opschudding bij Marvel destijds. Na het achtste nummer zou het omgedoopt worden tot Crazy Comics.
Mystic Comics zou twee soortgelijke onderbrekingen doormaken. De eerste was een onderbreking van zeven maanden tussen nummer 4 en 5 als gevolg van een verandering in de verpakking. Later waren er nog zeven maanden tussen nummer 5 en 6 voordat Marvel besloot om Mystic Comics te vernieuwen tot het voertuig voor de door Stan Lee gecreëerde held, de Destroyer.

Marvel had de neiging om nieuwe series te maken met de nummering van een eerder geannuleerde serie. Een praktijk die is uitgevonden om te voorkomen dat je een postbedrijf moet betalen om een geheel nieuwe serie te verzenden. Het eerste nummer van Human Torch Comics is bijvoorbeeld genummerd door Red Raven Comics.
Dit resulteerde toen iemand van de postmaatschappij zich ergerde aan deze praktijk en eiste dat Marvel twee verschillende Human Torch Comics nummer vijf zou publiceren, zodat het nummer op de strip overeenkomt met het werkelijke aantal nummers.
Deze tien verhalen uit de begintijd van Marvel vertellen ons veel over de vroege moordende dagen van de Amerikaanse stripboekindustrie. Van zijn oorsprong in de pulpindustrie tot de strijd tijdens de Tweede Wereldoorlog en de nasleep ervan, het verhaal van Marvel was slechts een van de vele andere verhalen.
Hopelijk zullen deze tien verhalen interesse wekken om meer te weten te komen over de geschiedenis van de strips uit de Gouden Eeuw. Dit tijdperk omvat vele andere intrigerende en bizarre verhalen die het waard zijn om verteld te worden.
Deze vroege groeipijnen laten echt zien waarom de Silver Age zo'n doorbraakperiode was.
Soms denk ik dat het drama achter de schermen vermakelijker is dan de daadwerkelijke comics!
Dit was echt het wilde westen van het uitgeven van comics. Iedereen verzon het ter plekke.
Bedenk eens hoeveel geweldige verhalen verloren zijn gegaan door al dat bedrijfsgeschuif.
De nummeringssituatie van Human Torch is het toppunt van Golden Age comics-chaos.
Ik ben dol op dit soort historische diepe duiken in comics. Er is altijd iets nieuws te leren.
Ik wed dat die vroege comic-verpakkers geweldig talent hadden waar we nooit van hebben gehoord.
Al deze zakelijke beslissingen hebben echt vorm gegeven aan de evolutie van de industrie. Fascinerend spul.
Het contrast tussen Marvel toen en nu is groot. Ze hebben zo'n lange weg afgelegd.
Dit verklaart waarom zoveel Golden Age strips moeilijk te vinden zijn. Al die verschillende uitgevers!
Stel je voor dat je toen freelancer was zonder baanzekerheid en waarschijnlijk een vreselijk salaris.
Die hele shell company constructie klinkt zo ingewikkeld. Moet een nachtmerrie zijn geweest voor de boekhouding.
Het lezen hiervan doet me zin krijgen om door wat Golden Age strips te bladeren om deze verhalen zelf te zien.
Ik vraag me af of een van die Terry-Toons personages een comeback zou kunnen maken in de moderne Marvel.
De zakelijke kant was toen zo rommelig. Het is verbazingwekkend dat er bedrijven zijn overleefd om te worden wat ze nu zijn.
Die achterstand aan inventarisverhalen had een goudmijn kunnen zijn als het goed was aangepakt.
Nooit overwogen hoe de Tweede Wereldoorlog de strip productie zou beïnvloeden. Moet moeilijk zijn geweest om zoveel artiesten te verliezen.
Goodman klinkt alsof hij Marvel runde als een pulp magazine fabriek in plaats van een creatief bedrijf.
De constante personeelswisselingen moeten het moeilijk hebben gemaakt om een consistente kwaliteit te behouden.
Best slim hoe ze oude serienummers gebruikten voor nieuwe titels om te besparen op verzendkosten.
Ik ben het meest geïntrigeerd door de strippakkers. Moeten wel de indie studio's van hun tijd zijn geweest.
Ik vind het geweldig om over dit tijdperk te leren. Elk nieuw detail zorgt ervoor dat ik moderne strips nog meer waardeer.
Dit plaatst die vroege Timely Comics-prijzen op veilingen echt in perspectief. Zoveel geschiedenis daar.
Die hele mailingvergunning lijkt zo bureaucratisch, maar ik denk dat het de manier waarop strips werden gepubliceerd heeft gevormd.
Je begrijpt waarom Stan Lee in de jaren 60 zo hard heeft aangedrongen op credits voor makers na dit alles te hebben meegemaakt.
Het is fascinerend om meer te weten te komen over al deze ter ziele gegane uitgevers zoals Manvis Comics. Ik vraag me af wat er nog meer verloren is gegaan in de geschiedenis.
Deze vroege zakelijke praktijken verklaren echt waarom auteursrechten later zo'n groot probleem werden.
Ik heb een aantal van die vroege Marvel grappige dierenstrips gelezen. Ze zijn eigenlijk best vermakelijk!
Moeilijk te geloven dat Marvel begon als slechts een experiment om de stripmarkt te testen.
De boom na Action Comics veranderde echt alles. Iedereen wilde een stuk van die superheldentaart.
Dat moeten opwindende tijden zijn geweest, zelfs met alle chaos. De industrie was zichzelf nog aan het uitvinden.
Het is verbazingwekkend hoeveel van deze zakelijke praktijken uit de jaren 40 nog steeds voorkomen in strips vandaag de dag.
Stel je voor dat je de persoon bent die te maken had met twee nummer 5's bij het postbedrijf. Wat een hoofdpijn!
De hele inventarisverhaalsituatie klinkt als moderne tech-startups die code hamsteren.
Ik ben eigenlijk blij dat Marvel destijds trends volgde. We kregen een aantal interessante variaties op populaire personages.
De rechtszaak die wordt genoemd over Daring Mystery Comics nummer zes maakt me nieuwsgierig. Weet iemand waar dat over ging?
Fascinerend hoe ze het personeel verdeelden tussen superhelden- en humorstrips. Slimme manier om te diversifiëren.
De manier waarop ze met de winst van Captain America omgingen was behoorlijk schimmig. Geen wonder dat de industrie zo'n slechte reputatie had.
Die vroege makers kregen echt een slechte deal. Tegenwoordig zijn er tenminste betere contracten en royalty's.
Weet iemand wat er met Marvel Home Utilities is gebeurd? Best grappig dat ze onbedoeld een media-imperium hebben genoemd.
Ik vraag me af of er nog ongebruikte inventarisverhalen uit 1949 ergens in de archieven van Marvel bestaan.
De constante herlanceringen van Daring Mystery Comics klinken vermoeiend. Moet frustrerend zijn geweest voor lezers.
Interessant dat Marvels humorstrips zulke grote verkopers waren. We horen bijna nooit over dat deel van hun geschiedenis.
Ik kan me niet voorstellen dat ik tijdens de Tweede Wereldoorlog aan strips zou werken, wetende dat je werk misschien het laatste is wat sommige soldaten lezen.
Het is niet verrassend dat oorlogstijd ervoor zorgde dat mensen lichter leesmateriaal wilden. Hetzelfde gebeurde met films.
Al dat gedoe over bedrijfsstrategie herinnert me eraan waarom ik liever lees over de creatieve kant van strips.
Het feit dat de dienstplicht minder invloed had op de humorafdeling is logisch. Ik kan me voorstellen dat de grappige dierenartiesten waarschijnlijk ouder waren.
Je vraagt je af hoeveel geweldige makers hun start hebben gemaakt via die strippakketten zoals Funnies Inc.
Het artikel noemt Spirit-imitaties. Ik zou graag wat voorbeelden zien van deze vroege copycat-personages.
Ik ben het er niet mee eens dat de shellbedrijven slim waren. Als Goodman zich eerder had gericht op het opbouwen van het merk, had Marvel misschien eerder gedomineerd.
Dit plaatst de hele Marvel vs DC rivaliteit in een nieuw licht, vooral gezien de Simon en Kirby situatie.
Kunstenaar zijn tijdens de Gouden Eeuw klinkt ongelooflijk onstabiel. De ene dag ben je in vaste dienst, de volgende dag ben je freelancer.
Het is best wel triest dat Marvel begon als een trendvolger in plaats van een trendsetter. Blij dat ze uiteindelijk hun stem hebben gevonden.
De manier waarop ze omgingen met nummeringsproblemen lijkt zo verwarrend. Moet verzamelaars gek hebben gemaakt om het bij te houden.
Ik vind het geweldig om hierover te leren. Het zakelijke drama achter de schermen is net zo interessant als de strips zelf.
Die Terry-Toons strips moeten nu een fortuin waard zijn, gezien het feit dat waarschijnlijk maar weinig mensen ze hebben bewaard.
Maar serieus, hoe hebben ze het voor elkaar gekregen om zoveel inventarisverhalen te verzamelen zonder dat iemand het eerder merkte?
Het lezen hiervan doet me Stan Lee nog meer waarderen. Hij bleef bij Marvel tijdens al deze vroege groeipijnen.
Slim van Goodman om shellbedrijven te gebruiken om zich te beschermen tegen faillissement, zelfs als het de branding moeilijker maakte.
Het constant annuleren en opnieuw lanceren van series doet me denken aan hoe strips dat vandaag de dag nog steeds doen om de verkoop te stimuleren.
Ik wist nooit dat Funnies Inc achter Marvels eerste jaar zat. Ik vraag me af welke andere strippakketten er toen actief waren.
Ik vind het fascinerend dat Marvel zijn naam kreeg van een bedrijf in huishoudelijke voorzieningen. Wat een willekeurig begin!
Het is bizar om te bedenken hoe anders de dingen zouden kunnen zijn als Goodman Simon en Kirby beter had behandeld. Ze waren misschien gebleven en hadden nog meer iconische personages gecreëerd.
Dat hele nummeringsgedoe lijkt nu zo pietluttig, maar ik denk dat het toen belangrijk was voor de distributie.
Die dienstplicht tijdens de Tweede Wereldoorlog moet echt een impact hebben gehad op de kwaliteit van de verhalen toen ze zoveel belangrijke makers verloren.
Ik ben verrast te horen dat Marvel niet altijd de industrie-innovator was die we vandaag kennen. Ze volgden toen echt gewoon trends.
Eigenlijk zijn sommige van die inventarisverhalen uiteindelijk in de jaren 50 gepubliceerd, maar dan met bijgewerkte kunst en dialoog.
De situatie met de inventarisverhalen die ertoe leidde dat iedereen in 1949 werd ontslagen, lijkt zo kortzichtig. Ik vraag me af hoeveel geweldige verhalen daar ongebruikt lagen.
Interessant hoe Martin Goodman Joe Simon in feite oplichtte van zijn Captain America-winst. Geen wonder dat ze naar DC vertrokken.
Ik kan niet geloven dat ze twee nummers #5 van Human Torch Comics moesten publiceren, alleen omdat het postbedrijf geïrriteerd raakte. Dat is hilarisch!
Het gedeelte over de grappige dierenstrips die grote verkopers waren tijdens de Tweede Wereldoorlog is fascinerend. Het laat zien hoe mensen die luchtige ontsnapping nodig hadden tijdens zulke donkere tijden.
Ik had geen idee dat Marvels beginjaren zo chaotisch waren met al die shellbedrijven. Je gaat echt waarderen hoe georganiseerd ze tegenwoordig zijn!