Darkest Dungeon 2 is meer een spin-off dan een vervolg

Darkest Dungeon is een culthit in de gamewereld en verleidt spelers die zowel van moeilijke situaties en gewaagde ontsnappingen houden als van een nauwgezette planning; en die plannen in een mum van tijd in duigen zien vallen...

Het vervolg, Darkest Dungeon 2, is onlangs uitgebracht voor vroege toegang in de Epic Games Store vanaf 26 oktober.

Van dezelfde ontwikkelaar, Red Hook Studios, en na de eerste game zou de game precies moeten zijn wat fans van de eerste game zoeken in een vervolg. Maar dat is het helemaal niet.

Wat is er goed aan Darkest Dungeon?

Laten we eerst eens kijken wat het origineel aanvinkt. De donkerste kerker wordt algemeen beschouwd als een brutaal moeilijk en meedogenloos spel. In feite kan het soms een straf uitlokken die gebaseerd is op niets anders dan toeval. Je kunt zoveel weerstand bieden als je wilt, maar dat neemt niet weg dat de kans van 20% dat het doorgaat daar nog steeds blijft hangen, wachtend om toe te slaan.

Darkest Dungeon is dus geliefd vanwege zijn moeilijkheidsgraad? Nou, er is meer aan de hand dan dat.

Darkest Dungeon heeft een hardnekkige vastberadenheid om duurzaamheid te omarmen.

Permanentie is het hoofdthema van alles wat Darkest Dungeon doet. Elke gedode held is voorgoed verdwenen (met uitzondering van een gebeurtenis in de stad waarbij een vorige held nieuw leven kan worden ingeblazen), elk item is voor eenmalig gebruik en moet opnieuw worden gevuld. Elke treffer in een gevecht wordt overgedragen naar de volgende in plaats van genezen aan het einde van het gevecht.

Ik doe niet veel om te laten zien dat het niet om moeilijkheden gaat, toch? Maar hier is het punt; Darkest Dungeon heeft in elk geval permanente problemen, maar ook permanente progressie.

Zodra de smid, postkoets, sanatorium, taverne, enz. zijn opgewaardeerd, worden ze opgewaardeerd. Het voelt echt alsof je terugvecht, dat je tegen het spel zegt: „Dit kun je me niet afnemen!” en ga dan verder met het vegen van de vloer van de kerker met je mooie nieuwe vaardigheden of wapens van niveau 2.

Er zijn meer manieren waarop Darkest Dungeon meer aanspreekt dan alleen moeilijkheidsgraad.

De mate van karakterisering en aanpassing die de game biedt, zorgt bijvoorbeeld voor een uniek soort verhaal waarbij de speler ervoor kan kiezen om zichzelf al dan niet in personages te investeren. De wetenschap dat ze in elke missie kunnen sterven, kan sommigen ervan weerhouden personages te benoemen en eigenschappen te geven, terwijl het voor sommigen juist die angst is die rollenspel en toewijding aanmoedigt.

One Occultist is qua gameplay hetzelfde als elke andere game, maar de game misleidt je gemakkelijk om ze toch te karakteriseren. Ik herinner me nog een occultist die voortdurend hoge genezingsvaardigheden had.

Er was geen echte reden waarom dat personage beter had moeten genezen, het was puur geluk, maar het bleef me bij en zorgde ervoor dat ik hem leuk vond.

Het was zelfs sympathiek toen een genezing echt slecht was omdat hij de rest van de tijd zo goed was geweest, dat ik hem er „van af” heb gelaten! Een game die zoveel betrokkenheid creëert, is zeldzaam.

De uiteindelijke aanpak die Darkest Dungeon koos, waarbij veel spelers werden aangetrokken, is opnieuw gekoppeld aan het idee van duurzaamheid. De game was opgedeeld in meerdere kerkers die het grootste deel van de gameplay vormden, waarbij teams van 4 tegen meedogenloze wezens uit de diepte of op een andere even verontrustende plek vochten.

Elke missie was echter niet allesbepalend. Ze dienden als springplank in jullie voortdurende campagne. Het maakt niet uit hoeveel van je helden zijn gedood of hoe arm je het spel hebt gespeeld. Deze lange levensduur en het vermogen van spelers om echt door te zetten en gewoon van het spel te blijven genieten, is een groot deel van de aantrekkingskracht.

De missies zelf werden zelfs zo lang dat het minicampagnes waren. Vooral de inhoud van de uitbreiding. Dit bood spelers nog meer manieren om deel te nemen aan de langzame afdaling in de waanzin waar het spel om draait.

Wat doet Darkest Dungeon 2 anders?

Darkest Dungeon 2 is een direct vervolg op Darkest Dungeon van Red Hook Studios. Het verhaal en de kunststijl sluiten aan bij de eerste en roepen nog steeds hetzelfde gevoel van eldritch-onderdrukking en, verrassend genoeg, duisternis op.

Er zijn belangrijke verschillen tussen de 2 games - Darkest Dungeon 2 en Red Hook Studios' Darkest Dungeon:

• Darkest Dungeon 2 is een roguelike structuur
• Darkest Dungeon 2 heeft geen basiskamp zoals de Hamlet
• Darkest Dungeon 2 biedt beperkte keuze wat betreft de samenstelling en vaardigheden van een groep
• Darkest Dungeon 2 heeft momenteel minder personages
• De karakterisering gebeurt door het spel via het nieuwe relatiesysteem, niet door de speler

Door al deze veranderingen zal Darkest Dungeon 2 spelers meer vertrouwd aanvoelen met zaken als Slay the Spire, Rogue Lords en andere dergelijke roguelike structuren.

Ik heb altijd ontdekt dat Darkest Dungeon 1 sowieso bijna een roguelike structuur had. Je kon steeds opnieuw kerkers proberen, waarbij je telkens van lay-out veranderde, en alle vooruitgang van Hamlet was permanent. Maar deze roguelike-achtige cyclus maakte eigenlijk deel uit van een grootse, voortschrijdende campagne.

Is Darkest Dungeon 2 een vervolg of een spin-off?

Darkest Dungeon 2 blijft, ondanks de wijzigingen, een direct numeriek vervolg op Darkest Dungeon. Het gedraagt zich echter als een spin-off.

Het feit dat Darkest Dungeon 2 het idee van een lange, langzame afdaling verlaat, is thematisch gezien een redelijke keuze. De veranderingen in de gameplay worden echter mogelijk niet verwelkomd door fans van het origineel.

We hebben genoeg roguelikes die je naar de volgende kamer kunt kiezen. Het genre groeit snel en heeft een hele reeks inzendingen, en ik ben niet tegen meer! Meer is altijd beter. Maar het is nogal een schok dat het afkomstig is van de tweede vermelding in een reeds gevestigd IP-adres.

Darkest Dungeon was altijd iets anders en unieks. De focus op duurzaamheid en vrijheid staat bijna haaks op de ideeën in Darkest Dungeon 2 van gerandomiseerde „runs” die na de dood opnieuw worden ingesteld en opnieuw willekeurig worden gerangschikt. Omdat er geen andere structuur is, heeft de game een genuanceerd gevoel verloren dat de eerste keer zo gemakkelijk werd bereikt.

Het gevecht in Darkest Dungeon 2 is hetzelfde als in zijn voorganger zodra het begint, met slechts enkele kleine wijzigingen in de lichtmechanica en er is slechts één van elke klasse toegestaan in een team. De gevechten in het vervolg liggen zo dicht bij de eerste dat fans meteen zullen klikken en het misschien zelfs een beetje gemakkelijk vinden na een paar introductievluchten.

Maar verder is de game op bijna elke andere manier veranderd die betrekking heeft op de gameplay.

Als je een epische campagne van een jaar wilt beginnen met langzame maar zekere karakterontwikkeling en stijgende inzetten, kun je Darkest Dungeon beter met mods spelen in plaats van door te gaan naar Darkest Dungeon 2.

The Verdict: Moet je Darkest Dungeon 2 kopen?

Darkest Dungeon 2 is geen slecht spel, geen slecht idee voor een game, of zelfs slecht uitgevoerd. Het is gewoon geen traditioneel vervolg en hoewel dat voor sommige franchises werkt, had Darkest Dungeon al een unieke en genuanceerde uitstraling. Het voelt alsof ze iets proberen te vinden dat ze al hadden.

Darkest Dungeon 2 zou volledig vrij zijn van deze kritieken als het Darkest Dungeon: The Escape of iets dergelijks zou heten. Het is die dreigende en verleidelijke „2" waardoor het echt aanvoelt als een gemiste kans om spelers een langdradig, door spelers gestuurd vervolg te geven, de sandbox-achtige opvolger.

Darkest Dungeon 2 is meer een spin-off dan het vervolg en is de moeite van het bekijken waard als je het als een eigen game kunt beschouwen en vergeet dat de eerste game bestaat, of als je een hekel hebt aan de eerste game, maar toegang wilt hebben tot de unieke wereld en stijl.

Darkest Dungeon 2 is hier in Early Access te vinden voorafgaand aan de volledige release.