Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
Een tijdje terug schreef ik over Ed Sheerans single „Bad Habits” en hoe deze zijn nieuwe muziektijdperk inluidt. Dus nu zijn = album al een tijdje uit is, wil ik bij hem terugkomen en zijn werk bespreken.
Ik had gesuggereerd dat zijn nieuwe album elektronische muziek zou zijn, aangezien „Bad Habits” op techno lijkt. Dit was eigenlijk een gok, maar ik had niet verwacht dat ik het goed zou doen. Maar ondanks deze nieuwe genreverandering zijn er echo's van zijn vroegere zelf, wat wordt gesymboliseerd in het gelijkteken voor zijn muziek en leven.
„Een gelijkheidssymbool is het einde van een vraag en het begin van een antwoord, het staat in het midden van de twee. Ik heb absoluut het gevoel dat ik 30 ben en aan beide kanten sta.”
Dat gezegd hebbende, ben ik geen muziekcriticus, maar ik zal een kort overzicht geven van hoe elk nummer past in Ed's nieuwe tijdperk.

Hoewel ik het album goed vind, moet ik ironisch genoeg zeggen dat ik dit eerste nummer niet goed vond. Het wordt beter na de eerste luisterbeurt, maar door zijn passieve structuur krimpt het wel. Hij zegt bijvoorbeeld: „Ik ben gegroeid” in plaats van „Ik ben opgegroeid” in de eerste tekst: „" Ik ben volwassen geworden, ik ben nu vader "”.”
Gelukkig gebeurt dit meestal in het begin, maar het is een begin waardoor ik even stilsta en het nummer oversla. Ik was er een paar keer oneerlijk tegenover omdat ik bij mijn eerste indruk wilde blijven omdat ik het niet meer wilde horen.
Er is ook één geluid, het ritme van de drums, dat van begin tot eind herhaaldelijk wordt gehoord, waardoor het voelt alsof een irritant broertje of zusje je steeds opnieuw porst. Als je het echter accepteert zoals het is, wordt de beat dansbaar, maar met de teksten is dat een harde wens. Met andere woorden, dit nummer is rauw van New Ed. Maar het is een nummer dat een overzicht geeft van het album en zijn leven.
Het nummer legt de vele veranderingen uit die hij heeft meegemaakt en communiceert wat hij gaat zingen in de volgende liedjes. Maar eerlijk gezegd, de meeste van zijn liedjes verklaren de verschillende fasen die zijn huwelijk heeft doorgemaakt gedurende de afgelopen vier jaar, waardoor het album zich concentreerde op zijn relatie met Cherry. Maar maak je geen zorgen, hij schreef „Shivers” voor zijn fans, waardoor het nummer van Old Ed kwam.
Dit is een nummer waar ik graag op dans, maar het is zowel een seksueel als een romantisch nummer dat het nieuwe „Shape of You” is. Dus terwijl hij aan het experimenteren is in het dansgenre, is dit een nummer dat lijkt op zijn oude zelf met zijn slimme teksten.
Maar vergeleken met „Tides” is dit nummer aantrekkelijker om op te dansen vanwege de verscheidenheid aan geluiden. Dit is echter het enige nummer dat hij specifiek schreef voor zijn fans en de radio, omdat hij gelooft dat een nummer langer houdbaar is als het op de radio is.
En hoewel hij dit wilde doen, vinkte hij nog steeds het vakje aan dat hij iets schreef dat speciaal was bedoeld voor zijn fans en het publiek om van te genieten.

Net als 'Tides' vond ik dit nummer niet zo goed, maar het is beter te verdragen. Dit nummer is het eerste nummer met een gitaar en is gewijd aan het leven van primeurs die Ed en Cherry als getrouwd stel zullen delen, waardoor dit nummer een bruilofts- of huwelijksreislied wordt.
Daarom bevat het nummer persoonlijke teksten van hun tijd samen. Hoewel hun eenvoudige en doordachte woorden hun intimiteit onthullen, klinkt het als Old Ed.

Een nummer waar ik altijd graag op dans, maar het is ook een nummer dat voor zich spreekt over Ed die zijn slechte gewoontes doorbreekt. Daarnaast is dit het nummer dat Ed's nieuwe muziektijdperk debuteerde.

Dit nummer bevat sentimentele teksten en dansmelodieën die het sterkst voelbaar zijn bij de echo's. Toen merkte ik dat de echo's in elk nummer aanwezig waren, wat me aangeeft dat ze metaforisch staan voor zijn verleden dat nog steeds bestaat in zijn nieuwe muziek, net als het gelijkteken op de albumhoes.
Het nummer zelf gaat over een relatie die uit elkaar valt, maar zijn liefde bestaat nog steeds. Vanwege het vorige nummer lijkt het erop dat Ed de verantwoordelijkheid neemt voor de staat van zijn relatie met Cherry.
Naar mijn mening, het klinkt alsof hij zich voorbereidde op een breuk, maar ik denk dat hij zou kunnen zeggen dat hij nog steeds van haar houdt, ondanks hoe moeilijk hun relatie is geworden. De slimme teksten laten het klinken als Old Ed, maar omdat hij open is over de staat van zijn relatie met dancemuziek, zeg ik dat het nummer voornamelijk New Ed is.

Dit nummer heeft voornamelijk pianoklanken, wat leuk is, maar de tekst is eh, aangezien de titel en het nummer een oude metafoor zijn en niets nieuws bieden.
Maar desondanks vind ik het leuk dat er een subtiel antwoord is op wat er sinds het laatste nummer is gebeurd door te zeggen: „The road broken bracht ons samen”, wat aantoont dat, hoewel hun relatie moeilijk was, ze uiteindelijk bij elkaar kwamen en het hebben opgelost.
Daarom gaat het nummer over Ed's waardering voor Cherry, waardoor het net zo persoonlijk en nieuw is als „Overpass Graffiti”.
Ik heb gênant genoeg geen uitgesproken mening over dit nummer, behalve dat het goed is, dus ik kan er niet veel over zeggen. Maar verder klinkt „Leave Your Life” als Old Ed, omdat het een liefdeslied is onder leiding van een viool over hoe de liefde tussen Ed en Cherry hen weer bij elkaar zal brengen wanneer ze voor uitdagingen en veranderingen staan door te zeggen: „Ik weet dat we van dag tot dag kunnen veranderen, maar deze liefde zal blijven branden.”

Dit is waar ik het album leuk begon te vinden sinds ik de verbanden tussen elk nummer begon te zien. Tegelijkertijd denk ik dat zijn talent hier en later het meest naar voren komt.
Daarnaast heeft het nummer zelf beats gegenereerd en is het een ander liefdesverhaal, maar het is gericht op de herinneringen van Ed en Cherry om de positieve verandering te beschrijven die ze in zijn leven heeft gebracht, waardoor het nummer sentimenteel is geworden, zoals „Overpass Graiffi”.
Maar hoewel er overeenkomsten zijn, tonen de verschillen tussen de twee zijn groei en oprechtheid als New Ed. Maar omdat het niet de eerste keer is dat ik zo'n nummer hoor, denk ik dat Collide een perfecte balans is tussen Old en New Ed.
Dit nummer heeft een beetje rap, maar niet zo snel als gewoonlijk, waardoor het nummer naar Old Ed neigt, vooral omdat er een gitaar en verschillende gegenereerde beats zijn die lijken op zijn samenwerkingsalbum. De combinatie zorgt er vervolgens voor dat het nummer van harmonieus naar dansend gaat, wat duidt op een betere tijd in zijn relatie met Cherry.
Het nummer zelf is een algemene samenvatting van hun problemen, maar ze worden opgelost door samen tijd door te brengen. In het bijzonder is hun genezende activiteit dansen sinds ze op die manier aanvankelijk verliefd op elkaar werden, wat wordt verteld via „Thinking Out Loud”.
Ik werd meteen verliefd op dit nummer vanwege de positiviteit. Het lied gaat over de negativiteit die het leven met zich mee kan brengen en hoe het niet kan worden gestopt, dus je moet er zo goed mogelijk doorheen gaan.
Sommige critici vinden dat de titel tegenstrijdig is met de tekst, waardoor het nummer „slecht” is. Maar ik zeg dat dat het goed maakt. „Leave Your Life” is ook tegenstrijdig met de titel, maar de truc tussen deze twee nummers is dat het mensen in staat stelt een herkenbare veronderstelling te maken dat ze denken dat het erom gaat omdat mensen de regen willen stoppen en hun leven willen verlaten, maar de tekst, het nummer zelf zegt dat ze hier zijn om te blijven.
„Stop The Rain” zegt vooral dat je slechte dingen niet kunt voorkomen, dus je kunt ze alleen maar doorstaan of iets doen om het beter of draaglijker te maken. Maar het nummer biedt wel ruimte om gewoon te zitten, te voelen en alles naar buiten te brengen door te erkennen dat sommige situaties gewoon slecht zijn.
Maar tegelijkertijd verduidelijkt Ed dat dit slechts zijn mening is. De dansbeat en gitaargeluiden zorgen ervoor dat de teksten klinken als Old Ed en zijn nummer „What Do I Know?” Maar omdat de twee nummers niet hetzelfde klinken, vind ik dat dit nummer een perfecte balans is tussen New en Old Ed.

Dit nummer gaat meer dan in twee stappen over de oplossing van Ed's relatie met Cherry, maar het gaat over hoe Ed's liefde intenser wordt als ze alleen samen zijn, waardoor het een intiem nummer wordt.
Daarom bracht Ed de gitaar weer tevoorschijn, waardoor 70% naar Old Ed neigde. Maar tegelijkertijd is dit een nummer dat ik niet echt leuk vind en ik kan niet uitleggen waarom, dus ik vertrouw mijn recensie of beoordeling van dit nummer niet helemaal.
Vanaf het begin valt op dat dit het nummer is over het verlies van een van zijn vrienden door Ed. Daarom klinkt het als „Supermarket Flowers” omdat het ook over verlies gaat, maar het ging over zijn grootmoeder. Met dat in gedachten verwoordt dit nummer Old Ed het meest.
Veel mensen hebben gezegd dat hij in het lied zijn dood accepteert, maar ik denk het niet. Voor mij onthullen de titel en de tekst dat hij rouwt. Want iemand die verlies accepteert, kan nog steeds rouwen, omdat verdriet niet lineair is, zodat mensen kunnen overslaan en terugkeren naar oude rouwfasen. Daarnaast heeft Ed gezegd dat hij over zijn proces heeft geschreven, waardoor het geen eenvoudig nummer over acceptatie is.
Dit is zo'n geweldig liedje voor baby's en kinderen, want het is een schattig slaapliedje over de veiligheid die Ed van zijn geliefde biedt, waarbij hij zijn baby aanmoedigt om te slapen en te dromen door te zeggen: „En hoewel het buiten regent, zul je warm en droog zijn, de donder en de bliksem zullen je geen pijn doen, dus ga slapen, mijn liefste.”
En het feit dat het na „Visiting Hours” komt, toont het contrast en de focus van dood en leven aan, wat gesymboliseerd wordt door de vlinder op de albumhoes. Dat gezegd hebbende, denk ik dat dit nummer volledig New Ed is.

Dit laatste nummer is de afsluiting van het album en gaat over de daaruit voortvloeiende les die hij heeft geleerd, die voor zich spreekt over het feit dat je in het huidige moment bent en het koesteren van wat het wordt aangeboden, zelfs als het moment slecht is.
Daarom zie ik het nummer als de opvolger van „Stop The Rain”, omdat het al het leven waardeert: het goede, het slechte en het grijze.
Maar als het op New of Old Ed aankomt, denk ik dat de geluidsvariatie dit nummer uniek maakt, maar de tekst is absoluut van hem, dus ik zeg dat dit nummer het tegenovergestelde is van „Love In Slow Motion”, waarbij 70% New Ed is en 30% Old Ed.
Dat gezegd hebbende, vond ik 9 van de 14 nummers goed, dus ik geef het album een B- met een waardering van 4,2 sterren. Het lijkt misschien een beetje te hoog voor sommige mensen, maar hij heeft zijn nummers heel zorgvuldig geordend, waarbij een recensie, de reis en een conclusie met elkaar verbonden waren, en ik waardeerde dat soort aandacht.
Maar ik waardeer ook dat het album niet helemaal in mijn hoofd blijft hangen. Ik hou van een goed nummer dat ik net als ieder ander op herhaling kan zetten, maar sommige nummers moeten niet worden herhaald, want de volgende keer dat je het hoort, heb je niet hetzelfde euforische gevoel als de eerste keer.
Maar zijn album „=” is vrij van oorwormen, waardoor luisteraars elke keer dat ze worden gespeeld van de nummers kunnen genieten, en ik waardeer dat soort rust.
Maar hey, „Wat weet ik?” ;)
Ik vind het geweldig hoe hij experimenteert terwijl hij trouw blijft aan zichzelf.
Ik vind het geweldig hoe hij sommige akoestische elementen heeft behouden terwijl hij nieuwe geluiden verkent.
De elektronische elementen voegen een nieuwe dimensie toe aan zijn verhalen.
Het album wordt beter bij elke luisterbeurt. Er komen elke keer nieuwe details naar voren.
Ik geef eigenlijk de voorkeur aan deze meer geproduceerde nummers boven zijn akoestische werk.
De manier waarop hij zijn persoonlijke leven verweeft met universele thema's is echt knap.
Ik vind het geweldig hoe hij elektronische muziek zo intiem kan laten klinken.
De mix van dancebeats en emotionele teksten werkt beter dan ik had verwacht.
De manier waarop hij zijn relatieproblemen zo openlijk aankaart, is echt dapper.
Bad Habits verraste me zeker toen het voor het eerst uitkwam, maar nu kan ik me het album niet meer zonder voorstellen.
First Times is misschien simpel, maar het vangt die speciale momenten zo goed.
Ik weet niet zeker of ik het eens ben over dat Tides cringe is. De teksten voelen oprecht aan voor mij.
Het album voelt meer samenhangend aan dan het krijgt. Elk nummer vloeit heel goed over in het volgende.
Interessant punt over de echo's die zijn vroegere zelf vertegenwoordigen. Dat was me nog nooit opgevallen.
Ik waardeer hoe hij zijn vermogen om verhalen te vertellen heeft behouden terwijl hij nieuwe geluiden verkent.
Het gelijkteken-concept door het hele album is briljant. Oude Ed ontmoet Nieuwe Ed.
Dit album toont zoveel volwassenheid in vergelijking met zijn eerdere werk. Je kunt echt horen hoe het huwelijk en het vaderschap hem hebben veranderd.
Love in Slow Motion voelt als een natuurlijk vervolg op Perfect van zijn vorige album.
De vlindersymboliek op de albumhoes is zoveel logischer na het lezen van deze recensie.
Ik respecteer dat hij nieuwe dingen probeert, maar ik mis de eenvoud van zijn eerdere albums.
De elektronische elementen zorgen er naar mijn mening juist voor dat zijn emotionele teksten harder binnenkomen.
Leave Your Life is misschien simpel, maar soms is simpel precies wat een nummer nodig heeft.
Ben ik de enige die vindt dat Overpass Graffiti klinkt alsof het uit de jaren 80 komt? Op een goede manier dan!
De productie op Collide is fantastisch. Laat echt zien hoeveel zijn sound is geëvolueerd.
Ik vind het geweldig hoe persoonlijk dit album aanvoelt. Je kunt echt zijn groei horen als zowel artiest als persoon.
Helemaal eens over de B- beoordeling. Het is niet zijn beste werk, maar het toont groei en experimentatie.
2Step voelt als een natuurlijke evolutie van zijn stijl. De rap-elementen werken beter dan ik had verwacht.
De manier waarop hij het vaderschap en het zijn van een wereldwijde superster in zijn teksten in evenwicht brengt, is echt authentiek.
Ik denk juist dat de drumbeat in Tides het hele album perfect neerzet. Het is als een hartslag die door de plaat loopt.
Sandman is zo'n prachtig slaapliedje. Als nieuwe ouder spreekt dit nummer me echt aan.
Je hebt een goed punt over het feit dat het album geen oorwurmen bevat. Het is verfrissend om nummers te hebben die niet dagenlang in je hoofd blijven hangen.
Stop The Rain is serieus onderschat. De boodschap over het aangaan van de uitdagingen van het leven is iets wat we allemaal moeten horen.
First Times doet me denken aan zijn eerdere werk. Fijn om te zien dat hij zijn akoestische roots niet helemaal heeft losgelaten.
Ik snap helemaal wat je bedoelt over de elektronische elementen, maar ik denk juist dat ze diepte toevoegen aan zijn songwriting.
Visiting Hours komt anders binnen als je iemand verloren hebt. De rauwe emotie in zijn stem vangt het verdriet zo perfect.
Heeft iemand anders het gevoel dat Shivers te hard probeert Shape of You na te bootsen? Ik wou dat hij meer risico's had genomen.
The Joker and The Queen gebruikt misschien een oude metafoor, maar ik denk dat dat het speciaal maakt. Soms werken de klassiekers het beste.
Ik ben het niet eens dat Tides de moeite niet waard is. De passieve structuur weerspiegelt eigenlijk perfect de reflectieve aard van de teksten.
Bad Habits is absoluut het meest opvallende nummer voor mij. Het is zo anders dan zijn gebruikelijke stijl, maar heeft nog steeds die Ed Sheeran ziel.
De overgangen in Tides zijn na een paar keer luisteren echt gaan groeien. Zeker, de drumbeat is repetitief, maar het werkt met de algemene boodschap van levensveranderingen.
Eerlijk gezegd vond ik het album een beetje teleurstellend. Te veel focus op elektronische beats en niet genoeg van zijn rauwe talent met de gitaar.
Ik luister al naar dit album op repeat sinds het uitkwam. De manier waarop Ed zijn kenmerkende akoestische stijl in evenwicht brengt met nieuwe elektronische elementen is echt indrukwekkend.