Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
De lichten op het podium gaan uit, de camera draait en zoomt in op het hoofdscherm en er verschijnen twee woorden: Wereldpremière

De opwinding is stil, de spanning kan met een lepel worden opgevoerd en in een voetbalwedstrijd worden gegooid tijdens de rust, een tenniswedstrijd op deuce, de naaibij tijdens de finale, een groep studenten bij het afstuderen. E3 is een internationale katalysator van hoop en verwachtingen voor een groot aantal mensen, en nu COVID zoveel live-evenementen heeft stopgezet, is het van cruciaal belang dat de geest van de show digitaal wordt voortgezet.
Ik maak deze vergelijkingen met andere evenementen omdat de gamecultuur en gebeurtenissen van buitenaf moeilijk te begrijpen zijn. Ik ben verheugd om, na een korte contextualisering, precies 8 dingen met je te delen die je moet weten over E3 2021 als je van een artistiek medium houdt.
Nu bedrijven zoals Rebellion trots aankondigen dat in Sniper Elite niet alleen de huid, botten en organen van je vijanden zijn gemaakt, maar ook nog eens 2 lagen spieren en weefsel in een volledige bloedsomloop, zou het je vergeven zijn als je games ziet als een belichaming van alles wat gewelddadig, bombastisch en bloederig is. Het is geen moeilijk punt om te argumenteren en geldt voor een groot deel van de games.
De gamesindustrie is de afgelopen tien jaar echter alleen maar groter en groter geworden, waarbij steeds meer „Indie” -bedrijven met frisse ideeën opduiken. De games waarin je een kleine populatie kunt vermoorden, zijn misschien wel het luidst en het gemakkelijkst te zien als je buiten de gamewereld naar binnen kijkt, maar dat is precies waar ik van pas kom.
Videogaming heeft tal van geweldloze of anderszins meer artistieke voorbeelden. Gamen is gevarieerder geworden door indiebedrijven die kleine experimentele ervaringen creëren, maar ook doordat bekende acteurs zich bij de stemacteurs voegen en briljante, emotionele, artistieke vertolkingen van diepe personages geven.
Geweldloze voorbeelden zijn onder meer The Witness (een puzzelspel waarin de hele wereld één grote laterale/visuele puzzel is), Kerbal Space Program (een ruimteschipbouwsimulator die rekening houdt met precieze techniek en natuurkunde) en zaken als Two Point Hospital (een managementspel waarbij je een budget opstelt en een ziekenhuis bouwt voor een reeks gekke „ziektes”).

Ik ben hier om door de mist te breken en iedereen, gamers of niet, te laten zien welke verscheidenheid aan kunst er dit jaar op de E3 2021 te zien is. Het evenement is nog maar net afgelopen, vindt plaats tussen 12 en 15 juni en er zijn 500 artikelen over de „grootste” games van de show.
Dat is allemaal goed en wel, maar als je de lockdown hebt doorstaan en je afvraagt waar al dat gedoe met gamen over gaat, je afvraagt of het iets voor jou is, je zelfs hardop afvraagt zoals mijn vader deed: „Wanneer gaan games niet meer over het doden van dingen?” (Peter Howe, 2021) dan ben je bij ons aan het juiste adres.
Wat jullie veteranen betreft, laten we deze passie en verscheidenheid delen! Als je iets nieuws over het medium leert of een game vindt die bij je past in dit artikel, laat ons dan gerust weten hoe je het leuk vond! Vooral als je je eerste stappen zet in het gamen. Ik denk dat je stilletjes verbaasd zult zijn over de diepte van het gamekonijnenhol. E3 2021, haal het weg...
Laten we beginnen met een paar games die geschikt zijn om af te wijken van het gewelddadige en actievolle. Er is niets mis met die games, maar voor veel mensen worden deze andere genres volledig over het hoofd gezien en missen mensen het vinden van wat hun nieuwe favoriete game zou kunnen worden!

Laten we klein beginnen, met een indietitel die werd aangekondigd op de „Wholesome Direct” van E3 2021. Ja, het was net zo schattig en intrigerend als het klinkt. Unpacking is een organisatiespel over het verplaatsen van voorwerpen uit kartonnen dozen naar de kamers, appartementen en huizen van een onbekend personage.
Je gebruikt de muis om objecten te selecteren en te roteren, en om te communiceren met laden en kasten. Dat had ik eigenlijk eerder moeten doen dan ik, maar misschien was er door mijn organisatorische vaardigheden niets mis met het feit dat de helft van de kleding lukraak op de grond werd opgeborgen.
Er klinkt relaxte muziek, bevredigende klunks en plof door de kamer terwijl je voorwerpen plaatst, en langzaam maar zeker begin je een lege ruimte tot leven te brengen.

Death Stranding is de grootste excentriek in het stel, en gamerveteranen blijven me hierbij bijstaan tot ik het heb uitgelegd. Als iemand in dat grote kamp zit en niet in games duikt omdat hij denkt te weten wat games zijn en dat games allemaal First Person Shooters, Puzzelspellen of De Sims zijn, dan is Directors Cut van Death Stranding, onlangs onthuld, misschien wel precies de nichekriebel die ze moeten krabben.
Death Stranding plaatst je als een soort koerier in een post-apocalyptische wereld. Je communiceert met de maatschappij die je kunt vinden, je verzamelt overblijfselen uit het verleden, je komt af en toe een agressief blobmonster tegen. Maar ondanks dit alles is Death Stranding een game die traditionele genres tart.
Hoe pretentieus het destijds ook was, Hideo Kojima (regisseur van de game en industrielegende) had gelijk toen hij het omschreef als de eerste van een nieuw genre.

Het is eenvoudig om een koers uit te stippelen in uitdagende omgevingen. Waar je in sommige games je voortgang moet testen aan de hand van hoe groot de vijand je kunt voelen, kun je met Death Stranding je eigen beloningen vinden door routes uit te stippelen, problemen op te lossen en te bestaan in de gamewereld. Het geeft zelfs een gevoel van gemeenschap met andere spelers, omdat hun eigen pogingen om de wereld leefbaar en verplaatsbaar te maken, in je eigen spel sijpelen.
Om nog maar te zwijgen over het feit dat, als je er echt mee worstelt, Death Stranding een uniek en oprecht verhaal vertelt dat een onderdeel is van gamen waarvan ik blij ben dat grote titels zoals de recente God of War en Last of Us Part 2 behandelen (zij het met verschillende niveaus van effectiviteit).
Death Stranding, de director's cut, is alleen te vinden op PS5, terwijl het origineel ook op Steam te vinden is. Ik raad elke beginnende gamer met de mogelijkheid om een console aan te schaffen aan om een PS5 te kopen, hoe dan ook, want er zitten een hele reeks PS4-titels bij, waaronder God of War en TLou Part 2 die ik hierboven noemde.
Dit zijn games die zich richten op verhaal, muziek, innovatieve gameplay en boeiende personages of werelden om ons echt te betrekken bij de kunstvorm. Games waren lange tijd dingen om te winnen, dingen om te verslaan. Maar we hebben het geluk dat we een aantal echt geweldige games hebben die bijna hetzelfde tempo hebben als een boek of tv-serie, maar met de extra keuzevrijheid en betrokkenheid die het gevolg is dat een speler het verhaal bepaalt.

Als eerste is er de Planet of Lana. E3 2021 toonde een aantal van deze games die zijn geïnspireerd op de focus op stijl en sfeer die titels als Ori and the Blind Forest, Inside en Limbo hebben gedaan.
Planet of Lana ziet er beslist kleurrijker en levendiger uit dan Limbo, maar behoudt toch een gevoel van verlies, bijna angst. Uit de trailer blijkt duidelijk dat de wereld niet veilig is, en toch trekken dit personage en zijn metgezel vol vertrouwen en gretigheid de bossen in om op ontdekkingstocht te gaan. Dit is het soort spel dat, hoewel het niet coöp is, gemakkelijk kan worden gespeeld als vervanging voor een filmavond met een partner of vriend.

A Plague Tale is een respectabele versie van het combineren van gevarieerde gameplay met een ruig verhaal. Niet alle onderdompeling en het vertellen van verhalen zorgen ervoor dat een kijker zich gelukkig of ontspannen voelt en A Plague Tale is een game die zichzelf serieus genoeg neemt om dat aan te pakken. Ik heb onlangs een artikel geschreven over hoe slechte eindes, zoals bij negatieve of traumatische eindes, niet slecht hoeven te zijn wat betreft de kwaliteit van hun schrijven.
Zoals ik al eerder zei, zal een tv-serie of boek je veel dingen laten voelen, en het is het opwekken van die gevoelens die ze goed maakt, niet of die gevoelens inherent positief zijn. A Plague Tale bevat spanning, familiebanden tussen broers en zussen en ideeën over verantwoordelijkheid en macht, en vermengt ze allemaal in een duistere fantasiesetting die je huid kan doen kriebelen vlak voordat je je hart raakt.
Het vervolg, A Plague Tale: Requiem, staat gepland voor alle consoles van de volgende generatie, switch en pc en komt volgend jaar uit.
Beginnen met gamen kan een hele klus zijn met alle verwachtingen over wat een game zou moeten zijn, welke vaardigheden het van je mag verwachten, welke prequels het zou verwachten dat je gespeeld hebt. Nou, in lijn met mijn missie hier om de veelzijdigheid van games als kunst te delen, presenteer ik met trots Party Games! Deze aankondigingen zitten vol plezier en energie en zijn net zo goed een samenvatting van wat games toegankelijk maakt als elke andere game.

Bordspellen zijn een amusementsmedium waar ik ook een groot voorstander van ben omdat er een is voor elke gelegenheid en voor elke groep mensen. Nou, Mario Party neemt dat idee en combineert het met de snelle, visuele en aantrekkelijke voordelen van digitaal zijn.
Hoewel het helaas niet „pass-the-controller” is omdat minigames tegelijkertijd gespeeld moeten worden, slagen de games er toch in om gemakkelijk in te springen en mensen ook aan het lachen te krijgen. Praktischer gezien, als je andere games wilt spelen en het gevoel hebt dat je een controller nog niet goed kunt gebruiken of dat de knoppen niet bij elkaar passen, dan is Mario Party een geweldige plek om grip te krijgen op bewegingen, bewegingsbediening, timing en dergelijke.
Het is een soort „gooi jezelf in het diepe” -benadering, maar het zal je zeker bezighouden met wat de controller kan doen en hoe je je snel kunt aanpassen aan games.
Mario Superstars is het resultaat van jaren Mario Party-games, dus een geweldige game om mee te doen! Mario Party Superstars zal beschikbaar zijn op de Nintendo Switch.

Zelfs degenen die het meest buiten contact zijn, herinneren zich de hooidag van de Wii. Duizenden en duizenden kapotte ramen, tv-schermen en plafondventilatoren toen de enthousiaste oom geen polsbandje gebruikte en de arme Wii-afstandsbediening (die zich toen voordeed als een golfclub) de stratosfeer in liet vliegen.
Games zijn op deze manier uniek. Games zijn kunst, niet alleen in hun materiaal, maar ook in hun uitvoering en doel. Just Dance 2022 is minder een game die je waardeert voor het ontwerp of het schrijven, maar een spel dat onbaatzuchtig fungeert als een springplank voor jou en iedereen die je kent.
Het is de katalysator voor je eigen creativiteit en plezier, en een excuus om iedereen bij elkaar te brengen. Net zoals sommige games waanzinnig leuk zijn boordevol actie, brengen dingen zoals Just Dance ook een offer in vergelijking met andere, meer gestructureerde games, maar de beloning kan enorm zijn voor de juiste spelers.
Mijn persoonlijke Dance Game-verhaal komt uit de High School Musical-game. Nogmaals, niets te maken met het spelontwerp, maar die game was hilarisch en leuk omdat ik en een vriend van de universiteit samen duetten moesten zingen voor mijn huisgenoot en, op dat moment, mijn eerste date met een meisje dat ik had ontmoet.
We gingen naar de flat en „dansten” en het was een geweldige tijd, en hoewel het gênant en belachelijk was, kon het ons niets schelen. En hey, ik ben nu verloofd met het arme meisje dat mij en mijn vriendin zag dansen op High School Musical, dus zeg nooit dat Dancing Games nergens voor meetellen.
Nogmaals, als je nog nooit veel games hebt gespeeld en je ziet dat de hardste gamers giftig zijn en, wat we 'zout' noemen, dan heb je nog niet het gênante plezier ervaren om met een paar vrienden op te treden in een dans-/zanggame.
Just Dance 2022 komt dit jaar uit op zowel de nieuwste generaties PlayStation- en Xbox-consoles als de Nintendo Switch.

Terwijl ik dit gedeelte typ, merk ik dat ik opnieuw verrast, geïntrigeerd en verbaasd ben. Ik kan mijn grote verbazing over deze aankondiging niet negeren.
Intellivision, een bedrijf dat enigszins een overblijfsel is in de game-industrie, is dit jaar op E3 2021 weer opgedoken met een enorme verrassing. Ze maken een gloednieuwe thuisconsole. Nu is dit geen vervanging voor de PlayStation of Xbox die het voor de meeste huishoudens moeilijk heeft. De Intellivision Amico wordt daarentegen beschreven als een „complementair” systeem. Tommy Tallarico (CEO van Intellivision) zegt zelfs ronduit: „We zien anderen echt niet als concurrentie”.
Hij weet dat hij een andere markt aanspreekt, en als u misschien een huishouden hebt met jongere kinderen, bejaarde familieleden, of misschien spelen uw jongere kinderen al spelletjes, maar die ervaring niet met u als ouders of hun grootouders kunnen delen, dan is dit systeem vrijwel precies wat u zoekt. De introductie van Intellivision Amico staat hieronder en is het bekijken waard voor elk groter huishouden of gamers met een fris gezicht.
De games zullen * heel * eenvoudig en ietwat gedateerd zijn, maar de innovatie van de console zelf en het feit dat het heel gemakkelijk zoveel mensen op zo'n gemakkelijke manier bij elkaar zou kunnen brengen, doet me geloven dat dit kleine pakket het goed zal doen. Om nog maar te zwijgen over het feit dat telefoons als extra controllers kunnen worden gebruikt, wat nog een reden is waarom deze console een geweldige aanvulling is voor als je te veel mensen hebt voor standaardgames.
Daar hebben we het, een korte blik op E3 2021 vanuit het perspectief van iemand die graag een game wil bemachtigen waar je echt een band mee hebt. De Wholesome Direct alleen al had meer dan 75 aankondigingen en het zijn dit soort onthullingen die me doen beseffen dat er echt voor iedereen minstens 1 game bestaat. Mijn uitdaging (in ieder geval elk jaar tijdens de E3) is om jullie allemaal te helpen de jouwe te vinden.
Dit soort toegankelijke games zijn precies wat de industrie nodig heeft om te blijven groeien en nieuwe doelgroepen te bereiken.
Ik ga dit laten zien aan iedereen die zegt dat gamen alleen voor kinderen is of alleen over geweld gaat.
Het artikel legt goed uit hoe games kunst kunnen zijn zonder er pretentieus over te doen.
Het lezen over deze games maakt me enthousiast om mijn familie kennis te laten maken met gamen.
Geweldig dat de industrie verschillende soorten ervaringen omarmt. Niet alles hoeft over competitie te gaan.
Ik heb moeite gehad om aan mijn niet-gaming vrienden uit te leggen waarom ik van dit medium houd. Dit artikel helpt het perfect te verwoorden.
Dit vat echt samen waarom gamen speciaal is. Het gaat niet alleen om entertainment, het gaat om het verbinden van mensen.
Nooit gedacht dat ik geïnteresseerd zou zijn in een game over een koerier, maar Death Stranding klinkt fascinerend.
De Wholesome Direct klinkt precies als wat ik zocht in gaming. Waar kan ik het bekijken?
Ik werk in een verpleeghuis en Just Dance is geweldig om bewoners betrokken en actief te krijgen.
Het is verfrissend om E3-verslaggeving te zien die zich richt op toegankelijkheid en variatie in plaats van alleen de grootste releases.
Ben tijdens de lockdown begonnen met gamen en artikelen zoals deze helpen me nieuwe ervaringen te ontdekken waar ik van kan genieten.
De emotionele verhalen in moderne games zijn echt ongelooflijk. A Plague Tale ziet er bijzonder krachtig uit.
Dit soort games kunnen mijn ouders er misschien eindelijk van overtuigen dat gamen geen tijdverspilling is.
Ik ben blij dat het artikel de misvatting aanpakt dat alle games gewelddadig zijn. Er is zoveel meer te ontdekken.
De verscheidenheid aan games die genoemd worden, laat echt zien hoe de industrie volwassen is geworden en meer is dan alleen actie en sport.
Ik vind het geweldig hoe gamen nu een gedeelde ervaring kan zijn tussen generaties. Mijn kinderen leren hun grootouders Mario Party!
Zijn er nog mensen enthousiast om Unpacking met hun partner te proberen? Lijkt me een leuke activiteit voor stellen.
Het punt van het artikel over games als kunst in zowel materiaal als uitvoering is helemaal raak.
Het is opwindend om te zien hoeveel niet-gewelddadige games nu aandacht krijgen op grote evenementen.
Geloof me, de vreemdheid is onderdeel van de charme. Begin met het verhaal en de rest komt vanzelf.
Ik ben nieuwsgierig naar Death Stranding, maar ben bang dat het te vreemd is. Heeft iemand ervaring met het introduceren ervan aan nieuwe spelers?
De vergelijking met bordspellen voor Mario Party is zo logisch. Het is een geweldige brug tussen traditioneel en digitaal gamen.
Mijn vrouw begreep nooit waarom ik van games hield totdat we Journey samen speelden. Deze artistieke games zijn perfect om het medium te delen.
Ik game al 20 jaar en ik ben nog steeds verbaasd over hoe het medium zich blijft ontwikkelen en nieuwe dingen probeert.
Ik waardeer het hoe het artikel gamingconcepten uitlegt op een manier die niet-gamers kunnen begrijpen.
De sectie over partygames na COVID resoneerde echt met me. Ik kan niet wachten om vrienden uit te nodigen voor Just Dance-sessies.
Ik vind het geweldig dat gaming inclusiever wordt en verschillende soorten spelers verwelkomt.
De diversiteit aan game-ervaringen op de E3 dit jaar was ongelooflijk. Van partygames tot artistieke ervaringen, het had echt alles.
Ik heb dit artikel aan mijn moeder laten zien, die mijn gaminghobby altijd bekritiseerde. Nu wil ze een aantal van deze spellen proberen!
Vindt iemand anders het ook fascinerend hoe games als Unpacking alledaagse activiteiten kunnen omzetten in boeiende ervaringen?
Het artikel deed me beseffen dat ik zoveel interessante games heb gemist door me aan mainstream titels te houden.
De kunststijl van Planet of Lana doet me denken aan Studio Ghibli-films. Ik vind het geweldig dat games verschillende visuele benaderingen omarmen.
Je zou verbaasd zijn hoeveel mensen simpelere game-ervaringen willen. Niet iedereen heeft geavanceerde graphics en complexe mechanismen nodig.
Ik ben sceptisch over de Intellivision Amico. Het voelt alsof ze een probleem proberen op te lossen dat niet bestaat.
De vergelijking met andere mediavormen heeft me echt geholpen om gaming beter te begrijpen. Ik vind het geweldig hoe games zowel interactief als artistiek kunnen zijn.
Dat is terecht, maar ik denk dat het belangrijk is om te erkennen dat games net als films en boeken krachtige dramatische verhalen kunnen vertellen.
A Plague Tale lijkt me te heftig. Ik geef de voorkeur aan de meer ontspannende spellen die in het artikel worden genoemd.
Mario Party Superstars lijkt perfect voor gezinsspelavonden. We zijn al een tijdje op zoek naar manieren om onze grootouders bij het gamen te betrekken.
De verscheidenheid aan games die dit jaar op de E3 te zien waren, benadrukt echt hoe ver het medium is gekomen. Er is nu echt iets voor iedereen.
Ik had nooit gedacht dat ik geïnteresseerd zou zijn in een game over het uitpakken van dozen, maar na het bekijken van de trailer ben ik oprecht enthousiast om het te proberen.
De Wholesome Direct was mijn favoriete onderdeel van de E3 dit jaar. Zo verfrissend om games te zien die gericht zijn op creativiteit en emotie in plaats van gevechten.
Just Dance is mijn toegangspoort tot gamen geweest. Het is geweldig hoe deze partygames mensen samen kunnen brengen.
Mijn vader dacht vroeger dat games alleen hersenloze entertainment waren totdat we Planet of Lana samen speelden. Nu vraagt hij wanneer we weer kunnen spelen!
Eigenlijk heb ik mijn niet-gamer vriendin geïntroduceerd aan Death Stranding en ze vond het geweldig. De loopmechanismen zijn eenvoudig en het verhaal greep haar.
Ik ben het er niet mee eens dat Death Stranding een goed startpunt is voor niet-gamers. De mechanismen zijn behoorlijk complex en het verhaal kan erg verwarrend zijn.
De Intellivision Amico klinkt perfect voor mijn familie. Mijn ouders zijn geïnteresseerd in gamen, maar worden geïntimideerd door complexe controllers.
Unpacking ziet er zo therapeutisch uit! Ik hou van het idee om virtuele ruimtes te organiseren zonder de verplichtingen van het echte leven.
Ik heb altijd gedacht dat gamen alleen over schieten en geweld ging. Dit artikel heeft mijn ogen geopend voor zoveel verschillende soorten games waarvan ik het bestaan niet wist.