Buaileann Calcúta le Bostún sa Scéal a Leathnaíonn Trí Ghlúin: An Ainm Le Jhumpa Lahiri

An chéad uair a fuair mé an deis scríbhneoireacht Jhumpa Lahiri a léamh, bhí mé i rang Réamhrá ar Staidéar Liteartha sa choláiste, agus ní raibh aon fhíor-eolas agam ar conas meas a scríbhneoireacht a léamh.

Ach phioc mé The Namesake dhá bhliain ina dhiaidh sin agus bhain mé taitneamh as éisteacht leis trí Libby, aip Leabharlann Poiblí Boston. Fuair mé deis freisin an leagan páipéar den leabhar a léamh - rud is annamh a dhéanaim nuair a phiocaim leabhar inniu.

Fuair mé tarraingt ar The Namesake toisc gur inimirceach Indiach mé féin, agus chuir an scéal orm smaoineamh an mbraithfeadh mé níos mó nasc le mo chultúr tríd é a léamh. Tá cónaí orm i Meiriceá le sé bliana, agus i mBostún le trí bliana, mar sin uaireanta bíonn mé ag mothú mar an India, agus is cuimhne i bhfad i gcéin é Chennai, mo theach Indiach.

Is é mo thaithí ag léamh The Namesake, a foilsíodh i 2003 agus a thosaíonn sna 1960idí, ceann a chruthaigh mo hipitéis ceart, ach chuir sé orm mothú freisin nach bhfuilim ina n-aonar ar domhan, agus is dócha go bhfuil páistí eile díreach cosúil liomsa a bhfuil cos amháin acu i saol a gcultúr féin, agus an ceann eile i Meiriceá.

Rugadh Nilanjana Sudeshna “Jhumpa” Lahiri 11 Iúil, 1967, i Londain. Rugadh í do thuismitheoirí Iarthar Bengali. Bhain sí céim amach as Coláiste Barnard le B.A. sa Litríocht Béarla i 1989. Ina dhiaidh sin, fuair sí céimeanna éagsúla: M.A. i mBéarla, M.F.A. sa Scríbhneoireacht Chruthaitheach, M.A. sa Litríocht Comparáideach, agus Ph.D. i Staidéar Athbheochana ó Choláiste Boston.

Tar éis roinnt blianta de dhiúltú, fuair Lahiri a chéad bhailiúchán gearrscéalta, Interpreter of Maladies a foilsíodh i 1999. Níos déanaí d'fhoilsigh sí The Namesake i 2003, agus foilsíodh an leabhar roimhe seo in The New Yorker sular iompaigh sí ina úrscéal lánfhada.

Tá saothair eile foilsithe aici ó shin, lena n-áirítear UnEarth (2008), The Lowland (2013), agus in 2018 d'fhoilsigh sí a chéad úrscéal Iodálach dar teideal Dove mi trovo.

Faoi láthair, tá Lahiri ina cónaí sa Róimh lena fear céile agus lena beirt leanbh.

Cad faoi The Namesake?

Le@@ anann an Ainmneach trí ghlúin de theaghlach Ganghouli, ag tosú le Ashima agus Ashoke Gangouli, a raibh pósadh socraithe acu agus ansin a bhog siad ó Calcutta (ar a dtugtar Kolkatta anois) go Cambridge, Massachusetts. Leanann sé a gcéad leanbh Gogul freisin de réir mar a thagann sé in aois agus ag streachailt lena chéannacht agus leis an dá chultúr a choinníonn sé nascleanúint a dhéanamh.

Ó chúl an leabhair The Namesake

“Daisling... Portráid teaghlaigh pearsanta, a bhreathnaíodh go dlúth.” —The New York Times

“Tar a bheith tarraingteach.” —Iris People

“Saga teaghlaigh go hiontach mionsonraithe.” Siamsaíocht Seachtainiúil

Téigh in aithne ar theaghlach Ganguli, daoine nua atá ag teacht as Calcutta, ag iarraidh a ndícheall a bheith i do Meiriceánaigh fiú agus iad ag péineáil don bhaile. Cuireann an t-ainm a thugann siad ar a gcéadbhreithe, Gogol, na coinbhleachtaí uile a bhaineann le traidisiún onóir i saol nua - coinbhleachtaí a chuirfidh isteach ar Gogol ar a bhealach foirceannadh féin trí dhílseacht roinnte, dílseachtaí grinn, agus gnóthaí grá a scrúdú.

In The Namesake, soilsíonn buaiteoir Duais Pulitzer Jhumpa Lahiri go iontach an taithí inimirceach agus na ceangail ghlúite idir na glúine.

Príomhcharachtair in The Namesake

Nuair a bhí mé ag éisteacht leis an gclosleabhar fuair mé amach gur carachtar suimiúil é Ashoke Ganguli, ach nach raibh sé suimiúil go leor dom go mbraitheann mé aon nasc domhain leis. Nuair a shroich mé ar an radharc inar chuaigh sé i dtimpiste ar an traein go Calcutta, is cinnte go bhféadfainn a cheangaltán leis an údar Gogol a thuiscint. Bhí eispéiris phearsanta an-thrámacha agam féin nuair a bhí mé i mo dhéagóir, agus ní féidir liom a shéanadh gur shábháil leabhair agus scríbhneoireacht mo shaol. Táim thar a bheith buíoch nár chuaigh mé féin trí thimpiste mar a rinne Ashoke, ach fuair mé go raibh sé inchomhghaolta fós.

Thaitin liom freisin gur chuir Ashoke an oiread sin tábhachta san údar a shábháil “a shaol”. Rinne sé iarracht go seasta a mhac a thuiscint agus fás chun taitneamh a thabhairt don údar. Cé gur cosúil gur theip air, ach tá a bhuanseasmhacht iontach. Rud nár thaitin liom ná gur chaith an timpiste pearsantacht Ashoke go mór, agus chiallaigh sé sin nach cosúil go raibh aon tréithe pearsantachta eile nó stua carachtar infheicthe aige i ndáiríre toisc gurb é an timpiste mar bhunús a phearsantachta. Ar ndóigh, tuigim cén fáth gurb é sin an cás. Ní rud beag a bhí sa timpiste, ós rud é go bhfuair sé beagnach bás go litriúil. Ach is mian liom fós go mbeadh beagán níos mó aige dá charachtar.

Tá Ashima an-thraidisiúnta, agus sa chéad leath den leabhar is léir go bhfuil sí ag streachailt glacadh lena saol nua i Meiriceá, agus cailleann sí a teaghlach. Cailleann sí go leor mar gheall nach bhfuil sé gar dá teaghlach i Calcutta, agus éilíonn sí fiú gur chóir dó féin agus Ashoke dul ar ais go Calcutta nuair a bheidh Ashoke déanta lena chéim Mháistir. Is cosúil go bhfuil sí ina aonar ina mháthair agus ag tabhairt aire do Gogol nuair is nuabheirthe é, agus tá sé beagnach amhail is dá ndearna Lahiri é ar an mbealach sin d'aon ghnó ionas go mbraithfeadh na léitheoirí a uaigneas agus na hathruithe atá á dul tríd.

Mar lánúin, is cosúil go bhfuil Ashoke agus Ashima níos cosúil le cairde seachas lánúin pósta. Ach nuair a fhaigheann Ashoke amach is féidir leat a fheiceáil i ndáiríre gur grá ag Ashima dó, agus fiú nuair a bhíonn Ashoke beo léiríonn a ngrá tríd cé go bhfuil sé thar a bheith príobháideach den chuid is mó - ní amháin ó na carachtair eile ach ó na léitheoirí freisin.

Bhí Gogol an-difriúil agus bhí an chuma air chomh caillte i gcomparáid lena thuismitheoirí. Sna céimeanna éagsúla dá shaol, is féidir leat é a fheiceáil ag fás suas agus tuairimí a fhoirmiú, agus níl mórán acu fabhrach maidir lena chultúr. Is cosúil go bhfuil sé tuithithe as a bheith ina Bengalis, agus ag iarraidh a bheith i Meiriceán ach.

É sin ráite, sin a fhágann go bhfuil sé chomh difriúil agus suimiúil le léamh faoi. Go pearsanta, tuigim cá as a bhfuil sé ag teacht. Is breá liom mo thír féin, agus is breá liom a bheith Indiach, ach go minic a aimsíonn mé é sin toisc nach dteastaíonn uaim rudaí a mhíniú faoi mo chultúr athraím rudaí fúmsa féin. Rudaí atá chomh simplí le m'ainm, nach raibh Meiriceánach amháin in ann a fhuaimniú i gceart ó bhog mé anseo sé bliana ó shin.

Is dóigh liom gur chruthaigh Lahiri na carachtair seo go straitéiseach ionas go bhféadfadh léitheoirí éagsúla a bheith bainteach le gach ceann acu ó thaobh difriúil.

Stíl Scríbhneoireachta Jhumpa Lahiri

Is é an chuid is tarraingtí de stíl scríbhneoireachta Lahiri an méid tuairisc a chuir sí i mbeagnach gach radharc. Dá ndéanfainn cur síos ar an ngné seo go radhairc, déarfainn go gcuireann sí carachtar nó carachtair i radharc, agus ansin timpeall orthu, líonann sí spásanna cosúil gur figiúirí i bpéintéireacht iad. Tá an oiread sin mionsonraí sa chúlra, má fhéachann tú amach agus má fhéachann tú siar, bíonn rud éigin nua le fáil i gcónaí.

Tuairimí Jhumpa Lahiri ar The Namesake

San agallamh thíos labhraíonn Jhumpa Lahiri faoina inspioráid do The Namesake agus a scríbhneoireacht i gcoitinne. Labhraíonn sí faoin scéal a spreag an t-ainm 'Gogol' agus ansin labhraíonn sí faoina phróiseas scríbhneoireachta, faoi na cáineachtaí ar an leabhar, a frithghníomhartha ar na cáineachtaí crua, agus mar sin de.

Smaointe deiridh ar The Namesake

Mar sin, bhí an t-ádh orm an dara leath den leabhar a léamh i bhfoirm páipéar agus ansin éisteacht leis an gcéad leath trí chlosleabhar Libby. Fuair mé amach gur choinnigh an leabhar seo mo aird níos faide nuair a léigh mé an leagan fisiceach. Leis an gclosleabhar fuair mé amach go mbeinn ag éisteacht leis agus go dtiocfadh m'intinn as, rud a d'fhág go gcaillfeadh mé radhairc amháin nó níos mó ar fad, agus mar sin ní raibh an closleabhar chomh taitneamhach leis an leabhar fisiceach, domsa ar a laghad.

Ba mhaith liom é seo a mholadh go cinnte do dhaoine ar mhaith leo léamh éagsúla nó a bhfuil suim acu léamh faoi charachtair atá ó chultúr difriúil ná a gcuid féin. Ba mhaith liom a rá freisin más maith leat leab hair a chlúdaíonn dhá nó trí ghlúin a léamh, is léamh maith é seo. Cuireann Lahiri na glúine le chéile gan uaim ina scríbhneoireacht, agus uaireanta is ar éigean a bhíonn an lasc faoi deara toisc go ndéantar an plota chomh maith, agus go bhfuil lasca na gcarachtar chomh maith lena ché ile.