Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
Het ontwerpen van een horrorkostuum hangt af van welk aspect van angst je wilt benadrukken. Het mooie van horrorkostuums is naar mijn mening het vermogen om irrationele angst een fysieke vorm te geven. We weten dat er niets in het donker is, maar wat als dat zo is? Iets donkers met capuchon, verborgen in de schaduw?
Dat is het gewoon, iets donkers met capuchon, iets onduidelijks, iets dat nauwelijks zichtbaar is, is de manier om een angst voor duisternis te belichamen. We zeggen vaak dat we niet bang zijn voor het donker, maar voor wat erin zit. Nou, een kostuum ontwerpen betekent laten zien wat er in het donker is.
Pas dit toe op zoveel mogelijk angsten. Hoogtevrees kan zich vertalen in een angstaanjagend grote geest, angst voor verandering kan worden overgebracht door kledingstukken uit verschillende tijdperken te combineren, spijt is te zien in het verdraaien van kinderbeelden zoals poppen en clowns, en faalangst kan belichaamd worden door gescheurde kleding en verouderde gelaatstrekken (natuurlijk niet gebaseerd op persoonlijke ervaringen).
Denk aan de meest voorkomende horrorfiguren, geesten in wit, verwrongen botten en bloed, labyrinten, monsters en meer. Ze gebruiken allemaal symboliek in hun kostuums en karakterontwerp om die rilling over je rug te sturen.
Hier zijn de trucs om je te helpen een eng kostuum te ontwerpen:
Door aspecten te verbergen of de parameters te vervagen, kun je de angstfactor van je kostuum versterken. We weten niet precies waar het begint en waar het eindigt. Dit gebrek aan definitie roept meerdere angsten op. We hebben een hekel aan het niet weten en zijn van nature bang voor onzekerheid. We zijn bang voor wat verborgen is.
Een overvloed aan vloeiende stoffen vervormt de figuur en kan zelfs als sluier fungeren. We weten niet zeker wat we zien. Deze eigenschap van stof is gebruikt om het oog te misleiden tijdens goochelshows. Daarom zien we vaak lange jurken en gewaden in horrorkostuums. Dat is het geval met Olivia Crane's kostuum in The Haunting of Hill House, terwijl ze langzaam bezeten raakt. Een ander voorbeeld is dat van de vrouw in het zwart, een gesluierde gotische figuur die symbool staat voor dood en rouw. Ze is in de popcultuur parallel gelopen met de 'Bride in black' in de Insidious-franchise.

Stof dat ons zicht belemmert, brengt ook onze angst om te verdwalen naar voren. Stof kan worden gebruikt als een web of net, waarbij de nadruk wordt gelegd op onze angst om bekneld te raken, verstrikt te raken en om in bedwang te worden gehouden. Je kunt deze angsten combineren met een angst voor verhulling in een half bedekt, gedeeltelijk zichtbaar kostuummoment. Zoals de scène in The Conjuring waarin we het personage van de moeder zien bedekt en vastgebonden in een laken, waarna de heks Bathseba van binnenuit tevoorschijn komt. De stof werd hier als rekwisiet gebruikt, maar kan eenvoudig worden geïntegreerd in de kostuums.
Een ander element van vervorming kan verwijzen naar het volledig wissen van functies. In dit geval kan de kijker letterlijk niets over het personage vertellen. We zien dit in het spel met het gebruik van morph-pakken in kostuums. Het zorgt er ook voor dat het personage er tweedimensionaal en buitenaards uitziet. Een recent voorbeeld hiervan was de gezichtsloze Lady of the Lake in Haunting of Bly Manor op Netflix.

Defamilialisatie is een literaire praktijk die alledaagse, bekende voorwerpen gebruikt en ze als vreemd, onbekend of zelfs vreemd noemt. Dit vervormt je perceptie van vertrouwdheid.
Een eenvoudige manier om dit uit te voeren is door een bekend concept te gebruiken en er een sinistere laag aan toe te voegen. Bijvoorbeeld de bezeten demonennon uit The Nun en de clown uit It. In deze voorbeelden nemen we bekende elementen, maar zorgen we ervoor dat ze zich onveilig en slecht voelen.
Een andere horrortrope die gebaseerd is op devertrouwdheid is het gebruik van spiegels en reflecties. Er is niets griezeligs aan, tenzij je over spiegels spreekt als een portaal dat de wereld op zijn kop zet of je een valse realiteit van de wereld laat zien.
De overdrijving van gelaatstrekken kan dienen als een manier om het kostuum vertrouwd te maken door met schaal te spelen. Het vergroten of verlengen van een belangrijk kenmerk of lichaamsdeel buiten proportie is een geweldige manier om het kostuum van je personage er griezelig uit te laten zien. Een klassiek voorbeeld is Slender Man, met zijn angstaanjagend lange gestalte. Een ander voorbeeld is Freddy Kruger met zijn armen zijwaarts uitgestrekt in The Nightmare on Elm Street.

De overdrijving van één belangrijk kenmerk zorgt ervoor dat je personage er mensachtig uitziet, met een vleugje griezeligheid. Verlengde ledematen vergroten de angst om gepakt en gegrepen te worden. Ongelooflijk grote monden brengen nachtmerrieachtige, slangachtige beelden naar voren. Grote ogen kunnen ervoor zorgen dat je horrorpersonage intimiderender en bozer lijkt. Een meer ingetogen maar populair gebruik van deze techniek is in de klassieke weergave van heksen, met uitgestrekte, haakneuzen en lange, klauwachtige vingers.
Dit kan eenvoudig worden nagebootst met rekwisieten zoals stelten en lange mouwen. Make-up en protheses zijn belangrijk in dit gedeelte en kunnen worden gebruikt om het oog te misleiden.

Uncanny Valley is een concept dat wordt gebruikt voor realisme in robotica en animatie, wat suggereert dat realisme er slechts tot op zekere hoogte natuurlijk en mensachtig uitziet, terwijl realisme een gevoel van onbehagen en vreemdheid teweegbrengt.
Het idee dat iets er te perfect of te kalm uitziet, kan zeker worden toegepast op horror. Stel je je eigen veilige thuis voor, maar alles is een centimeter naar links verschoven. Het ziet er hetzelfde uit, maar voelt een beetje vreemd aan.
Je kunt dit in kostuums evenaren door te veel aandacht te besteden aan sommige aspecten van je kostuum en het te vergelijken met de rest. Je kunt de ogen bijvoorbeeld heel gedetailleerd en te fel maken, terwijl de huid eromheen er bleek en dood uit kan zien. We zien dit in de vorm van een esthetiek in de karakterontwerpen van Tim Burton. Je kunt ook het grondgebied van Uncanny Valley betreden door bewegende elementen toe te voegen die te langzaam zijn voor comfort, zoals voorgevormde gewrichten en starre oogbewegingen.
Volgens een artikel in The New York Times is een klassieke manier om Uncanny Valley te gebruiken in horrorkostuums door middel van poppenkostuums en te gedetailleerde maskers. Bijvoorbeeld het Owl Mask uit de thriller Stage Fright, het operatiemasker van Eyes Without a Face en de lachende maskers uit The Purge. Al deze maskers combineren hyperrealisme en details of tonen echte kenmerken in combinatie met griezelig nepmaskers die er te glad uitzien.

Tot slot, om je horrorkostuum te maken, moet je uitzoeken wat voor soort angst je wilt oproepen en deze methoden daarop toepassen. Je zult merken dat geen enkel kostuum netjes in slechts één categorie past. Een slanke man combineert vervorming, uitwissing en overdreven gelaatstrekken, morph-pakken met gedetailleerde gezichten combineren vervorming met de griezelige vallei.
Het is ook vermeldenswaard dat kostuums alleen niet de volledige horrorervaring creëren en dat ze moeten passen bij de setting waarin ze zich bevinden. Houd daar dus rekening mee bij het ontwerpen en koppel het aan de emoties die je wilt uitbeelden.
Als je deze methoden echter wilt gebruiken om een eng Halloween-kostuum te maken om je vrienden bang te maken op een feestje, kun je waarschijnlijk een goede jump scare toevoegen om de klus te klaren.
Desalniettemin bezorgt het horrorgenre ons al jaren goede spionnen en we hebben duidelijk veel te leren van hun ontwerpers en deze methoden toe te passen op onze eigen personage- en kostuumontwerpen.
De voorbeelden uit verschillende films helpen echt om de punten te illustreren
Geeft me zin om met deze concepten te experimenteren in mijn eigen ontwerpen
Laat me de gedachte waarderen die in het ontwerp van horrorkostuums gaat zitten
Het gedeelte over het mengen van tijdperken om angst voor verandering te tonen is zo creatief
Ik vraag me af hoe deze principes zich vertalen naar verschillende culturen
Geeft me zin om klassieke horrorfilms opnieuw te bekijken om de kostuums te analyseren
Interessant hoe simpele elementen zoals stof zulke krachtige angstreacties kunnen creëren
Het concept van de 'uncanny valley' verklaart veel van mijn angsten uit mijn kindertijd
Deze principes kunnen echt helpen bij het ontwerpen van kostuums voor spookhuizen
Ik heb me nooit gerealiseerd hoeveel symboliek er in horror kostuumontwerp zit
Het concept van vervorming door stof is briljant. Geen wonder dat geesten altijd in lakens zitten
Dit verklaart perfect waarom ik die oude zwart-wit horrorfilms zo effectief vind
Vindt iemand anders ook dat moderne horror te veel leunt op jump scares in plaats van kostuumpsychologie?
Ik vind de analyse geweldig, maar ik zou graag meer praktische tips voor doe-het-zelf-kostuums zien
Door het artikel realiseer ik me waarom ik bepaalde kostuums verontrustender vind dan andere
Echt interessant hoe angst voor het onbekende een rol speelt in kostuumontwerp
Na het lezen hiervan heb ik net wat wapperende zwarte stof besteld voor mijn Halloweenkostuum
Ik vind dingen die gedeeltelijk zichtbaar zijn altijd enger dan volledig onthulde monsters
Het punt over poppen en clowns die een verdraaide kindertijd verbeelden, is fascinerend
Dit verklaart waarom kostuums uit het Victoriaanse tijdperk vaak worden gebruikt in horror
Geweldige analyse van horror kostuum elementen, maar hoe zit het met geluidseffecten?
Ik ben gefascineerd door hoe universeel deze angst triggers lijken te zijn
Het zet je echt aan het denken over waarom bepaalde beelden ons bijblijven na het kijken van horrorfilms
Benieuwd hoe deze principes van toepassing zouden zijn op het maken van enge kostuums voor kindertheater
Ik denk dat subtiele horror kostuums veel effectiever zijn dan overdreven kostuums
Als iemand met angst, resoneert de uitleg over hoe kostuums verschillende angsten belichamen echt
Benieuwd hoe deze principes van toepassing zijn op het ontwerpen van personages voor videogames
Het gedeelte over maskers en hyperrealisme legt echt uit waarom ik The Purge zo verontrustend vind
Ik doe al jaren Halloween-make-up en dit artikel heeft me zoveel nieuwe ideeën gegeven
Vindt iemand anders ook dat Japanse horror kostuums een vermelding verdienen? Ze beheersen deze concepten
Nooit geweten hoeveel denkwerk er in het ontwerpen van horror kostuums gaat zitten
Interessant om te lezen, maar ik vind dat culturele verschillen in wat mensen eng vinden, aan bod hadden moeten komen
Het idee om kleding uit verschillende tijdperken te mixen om angst voor verandering weer te geven, is briljant
Ik studeer film en dit artikel legt perfect concepten uit die we in de les hebben besproken
Mijn kinderen zouden deze analyse geweldig vinden. Ze vragen altijd waarom bepaalde dingen eng zijn.
Vindt iemand anders The Nun een perfect voorbeeld van defamiliarisatie? Zo'n briljant ontwerp.
Dit hele artikel gaf me de kriebels, vooral het gedeelte over de Lady of the Lake uit Bly Manor.
Ik zou graag meer voorbeelden zien van hoe deze principes van toepassing zijn op niet-bovennatuurlijke horrorkostuums.
Ik heb me altijd afgevraagd waarom poppen zo griezelig zijn. De 'uncanny valley'-uitleg maakt dat echt duidelijk.
De Tim Burton-referentie is volkomen logisch. Zijn personageontwerpen zitten altijd precies in die 'uncanny valley'.
Ik heb het gevoel dat moderne horror te veel vertrouwt op gore en jump scares in plaats van deze psychologische elementen.
Het gedeelte over overdreven kenmerken doet me denken aan waarom ik Slender Man zo angstaanjagend vond toen hij voor het eerst uitkwam.
Hoe zit het met de kleurenpsychologie? Ik merk dat de meest effectieve horrorkostuums specifieke kleurenpaletten gebruiken.
Ik werk in kostuumontwerp en deze principes kloppen precies. We hebben vergelijkbare technieken gebruikt voor de productie van Dracula in ons theater.
Ik weet niet zeker of ik het met alles hier eens ben. Soms is simpel enger dan al deze ingewikkelde designelementen.
Het spiegelreflectieconcept doet me denken aan mijn jeugdfobieën. Ik kan nog steeds niet 's nachts in spiegels kijken.
Geweldig artikel, maar ik denk dat het de bespreking van het belang van geluidsontwerp in combinatie met kostuums mist.
Ik heb vorig Halloween geprobeerd een horrorkostuum te maken met behulp van enkele van deze principes. De vloeiende stof werkte zeker wonderen.
De voorbeelden uit Hill House en Insidious benadrukken echt de punten over kostuumontwerp.
Dit artikel heeft me geholpen te begrijpen waarom ik zo bang ben voor die gezichtsloze mannequins in warenhuizen.
Echt een interessant punt over defamiliarisatie. Ik heb er nooit over nagedacht waarom boze nonnen en clowns zo angstaanjagend zijn tot nu toe.
Eigenlijk ben ik het niet eens met het gedeelte over stof. Bloed en gore zijn veel effectiever in het creëren van echte angst. Kijk maar naar moderne horrorfilms.
Het gedeelte over vervorming met behulp van stof is echt logisch. Ik vond die vloeiende, spookachtige figuren altijd veel enger dan bloed.
Ik vind het geweldig hoe dit artikel de psychologie achter enge kostuums ontleedt. Vooral het concept van de 'uncanny valley' fascineert me.