'Mass Effect: Legendary Edition' originele vergelijkingsrecensie

Na een verontrustende onderbreking van wat misschien wel een van de beste sciencefictionsagen ooit is gemaakt, heeft Bioware eindelijk geluisterd naar zijn fanbase en de interesse in Mass Effect hersteld en hernieuwd, met de remaster van Commander Shepard's verhaal in zijn of haar strijd om de gevreesde Reapers te verslaan.

Eerdere ambitieuze titels zoals de flauwe „Mass Effect Andromeda” en „Anthem” hebben de reputatie van Bioware behoorlijk geschaad, dus een likje verf op een van de belangrijkste titels heeft ons allemaal herinnerd aan hun vroegere vertelgenie, en deze ongelooflijke trilogie naar een nieuwe generatie en trouwe nostalgische volgers gebracht.

Ik heb persoonlijk gewacht tot deze titel naar de huidige consoles komt sinds de Playstation 4 uitkwam. Ik heb „Mass Effect Remaster” de afgelopen zeven of acht jaar minstens twee keer per week gegoogled, wanhopig de geruchten doorzocht en ervoor gebeden.

Deze trilogie betekent veel voor me en was er voor mij toen ik down was, zo boeiend zijn de personages, het verhaal en de schaal. Hoewel het een welkom gebaar was toen Xbox de trilogie achterwaarts compatibel maakte, maken de voortdurend veranderende eisen en verwachtingen van gamers voor grafische prestaties de originele Mass Effect-game bijna onspeelbaar. Het is duidelijk dat nostalgie alleen niet geschikt was, en ik heb gezworen dat ik het niet nog een keer zou spelen tot er een remaster was.

Op N7-dag (overigens mijn verjaardag) beantwoordde Bioware mijn gebeden door eindelijk aan te kondigen dat de geruchten waar waren. De „" Legendary Edition "” zou alle drie de originele games bevatten en vooral al hun downloadbare content.” Verbeterde graphics en gameplay-prestaties, en compatibel met de volgende generatie. Ik ben sindsdien aan het aftellen naar 14 mei en heb vrij genomen om weer in deze geweldige trilogie te duiken en te zien wat de Legendary Edition te bieden had.

Beoordeling van Mass Effect 1 Remastered

Misschien wel de meest gebrekkige van de trilogie op het gebied van graphics en trage gameplay, maar aan de originele inzending is de meeste aandacht besteed om het op één lijn te brengen en het op te nemen tegen de laatste twee titels. Mass 1 zag er goed uit in de releasevenster van 2007, maar vertoont zelfs voor een ongetraind oog een aantal verschrikkelijke graphics.

De wimpers en haarlijnen op NPC's zijn erg blokkerig en lijken losgekoppeld van hun omgeving. De texturen vloeien in elkaar over en de achtergrondomgevingen hebben een gedempt, inktachtig kleurenpalet: het is alsof je een olieverfschilderij speelt.

Simpele dingen zoals gras, zand en rotsen op de planeten die je kunt verkennen, het leek allemaal alsof er niet zoveel tijd aan was besteed als de speelbare personages en voertuigen op de voorgrond.

Hetzelfde geldt voor tussenfilmpjes: hoofdpersonages zoals Shepard en Liara hebben geweldige texturen op hun gezichten, maar zien er totaal gescheiden uit van hun saaie, slecht gedefinieerde omgeving. Visueel donkere schaduwen maken het zelfs moeilijk om deze gezichten in bepaalde omgevingen te zien.

De gameplay is eveneens slecht, omdat je nergens echt goed kunt rennen om dingen te versnellen, liften zijn notoir lang om laadschermen te verbergen, en de Mako-tank maakte van elke terreinmissie een belemmering voor hoe gemakkelijk hij kon worden vernietigd en lastig te manoeuvreren was.

Het pauzemenu waarin je de acties van je teamgenoot kunt sturen was op zijn best kieskeurig, tot het punt waarop ik niet graag als een andere klasse dan de soldaat wilde spelen, omdat ik gewoon de klus wilde klaren en zware bepantsering wilde gebruiken.

Gelukkig heeft de Legendary Edition veel van deze problemen aangepakt. Hoewel nog steeds niet beeldschoon, zijn de texturen op de gezichten en kleding van de personages prachtig verbeterd. Het haar op NPC's is meer gedefinieerd en het kleurenpalet is prachtig aangescherpt.

Je kunt sneller bewegen en de laadtijden zijn gedurende het hele spel exponentieel gedaald. De Mako-tank is meer geaard en heeft gelukkig een telescoop om mee te schieten, waardoor ik uren speeltijd heb bespaard.

Het squad power-menu is een fluitje van een cent en je kunt je aanvallen beter concentreren. Het voelt meer gestroomlijnd en gemoderniseerd aan, en het voelt alsof het nu de manier is waarop het gespeeld moest worden. Voor een game die zijn tijd ver vooruit was, werd het in de steek gelaten door de technische beperkingen van 2007.

Personages zijn meer behandeld dan hun achtergrond, durf ik te wedden, omdat ze nog steeds gescheiden lijken van hun omgeving, maar het is de moeite waard om gewoon een betere, snellere game te spelen.

Dus hoe dan ook, het zijn grafische fouten, waarom blijven mensen teruggaan naar Mass 1 en het opnieuw spelen? Eenvoudig. Deze game liet spelers kennismaken met een vreemd, genuanceerd, onvoorspelbaar ruimteverkenningsspel dat zich afspeelt in de nabije toekomst, waarin je speelt als een ras dat je herkent, en vreemde, complexe buitenaardse rassen tegenkomt die je niet kent, allemaal met hun eigen rijke achtergrond en geschiedenis.

Je speelt als Shepard en vecht om naam te maken voor de mensheid in een sterrenstelsel waar oudere rassen mensen als nieuwkomers zien. We maken kennis met Quarians, Salarians, Turians, Krogan en Asari. Raciale spanningen en politieke bedoelingen zijn hoog, als je een Turiaanse afvallige ontdekt die van plan is een existentiële bedreiging voor het hele heelal te verwelkomen.

Je keuzes in de dialoog hebben gevolgen voor races en squadleden, en je maakt elke run echt je eigen en draagt het gewicht van je beslissingen.

Beoordeling van Mass Effect 2 Remastered

Degene waarmee het allemaal voor mij begon toen ik dit inzending voor het eerst speelde en verliefd werd op de personages en de overlevering. Twee jaar na het einde van de eerste game moet Shepard nu een ongemakkelijk bondgenootschap sluiten met een bekende vijand met afgestemde doelen, en een nieuwe bemanning rekruteren en de loyaliteit van een nieuwe bemanning winnen voordat hij op een zelfmoordmissie gaat, om te voorkomen dat menselijke kolonies worden ontvoerd.

Waar je in Mass 1 kennis maakte met nieuwe races, gaat het rekruteren van je ongelooflijke nieuwe crew dieper in op de thuiswereld en de overlevering van elke race. Je leert meer over hun wrijvingen met andere rassen en leert elk personage begrijpen en ermee sympathiseren. Je begrijpt waarom bepaalde rassen elkaar haten door oude rivaliteiten en vroegere wandaden.

Het mooie van Mass Effect 2 is dat je je gaat bekommeren om het eindresultaat en wilt dat je team overleeft. Dit is storytelling op zijn best: dat je je bekommert om wat er met een fictief personage gebeurt omdat ze zo volledig gerealiseerd en driedimensionaal zijn.

Naarmate je de loyaliteit wint van een vertegenwoordiger van de meeste andere rassen, besef je de boodschap van het spel: dat we enorme dingen kunnen bereiken als we onze verschillen opzij zetten en samenwerken. Het is een boodschap van hoop. Al deze sparringpersoonlijkheden hebben iets unieks te bieden, en ze zijn allemaal de moeite waard om gered te worden.

Wat de prestaties in de Legendary Edition betreft, lijkt Mass 2 mij grotendeels onveranderd. Ik speel op een originele PS4 op een HD-tv, niet op 4K, dus ik kan niet voor die kant spreken, maar de texturen zijn opnieuw voornamelijk verbeterd bij hoofdpersonages zoals Shepard, Thane en Garrus.

De gameplay was al sneller en soepeler dan zijn voorganger en blijft net zo spannend en leuk om te spelen als ooit tevoren. De botsende persoonlijkheden en de romances maken van de Normandy SR-2 nog steeds een van mijn favoriete plekken in de gamegeschiedenis.

Beoordeling van Mass Effect 3 Remastered

De omvang van deze game vind ik nog steeds fenomenaal. Hoewel het heelal nu accepteert dat de Reapers echt zijn, zijn ze jammerlijk niet voorbereid op wat een overweldigende kracht ze zijn, aangezien ze plotseling op aarde arriveren tijdens de bijeenkomst van Shepard's Alliance. Shepard neemt het op tegen een kolossale, onkenbare, angstaanjagende vijand en moet nu hele rassen verenigen en al hun middelen bundelen in het laatste conflict.

Mass 2 ging dieper in op de problemen van elke race, nu is het aan jou om al hun onderlinge gevechten op te lossen en ze aan boord te krijgen. De Krogans willen een remedie voor hun onvruchtbaarheidsplaag, de Quarianen willen hun thuiswereld terug en de Geth-robots vechten om hun gevoel.

Je zoomt door het heelal, bezoekt prachtige door oorlog verscheurde locaties en realiseert je wat een allesverslindende galactische bedreiging de Reapers zijn. Ze maken van de doden hun troep, waardoor hun aantal toeneemt, en de actie is sneller en wanhopiger dan ooit.

Grafisch gezien was hier weinig aan te veranderen: eventuele grafische verbeteringen lijken met het blote oog verwaarloosbaar. De texturen zijn opnieuw aangescherpt, maar Mass 3 werd oorspronkelijk gemaakt op de Frostbite 3-engine, die de Legendary Edition nu deelt.

Helaas ontbreekt de multiplayer-functie, maar deze is gelukkig niet meer nodig om het beste resultaat in de campagne te behalen. Het resultaat is een spannende afsluiting van een episch verhaal. Hoewel het einde oorspronkelijk fans polariseerde, lijkt het erop dat een bepaalde scène na de aftiteling gemakkelijker te bereiken is geworden, wat de basis legt voor de toekomst van Mass Effect.

In alle drie de games is er nu een fotomodus, wat erg leuk kan zijn om die epische momenten vast te leggen. Aan alle drie is, irritant genoeg, ook de toevoeging van lensflare. Elk lampje in alle drie de games werpt een lange horizontale blauwe lijn over het scherm zonder dat je het momenteel kunt uitschakelen. Ik weet niet of Bioware dacht dat het het nog epischer zou maken, maar voor mij is het zeker geen verbetering.

Om te zeggen dat Bioware met de introductie van „Mass Effect: Andromeda” ervan overtuigd was dat ze klaar waren met de verhaallijn van Shepard. Zelfs zo ver dat ze Jennifer Hale, de stem van de vrouwelijke Shepard, zover kregen dat ze een voice-over van een trailer hadden waarin zo'n beetje stond: „Dit is Commander Shepard, uitloggen”, om fans Shepard te laten vergeten. Het lijkt erop dat de toenemende druk van een slechte reputatie Bioware van gedachten heeft doen veranderen.

Met een nieuwe trailer waarin Liara en het borststuk van de N7 te zien zijn, en de Legendary Edition die ons herinnert aan het verhaal van Shepard, heeft de toekomst van Mass Effect er nog nooit zo rooskleurig uitgezien. Het is bijna alsof Bioware zowel oude als nieuwe fans op de hielen zit voor een werkelijk spectaculair vervolg.

Tot slot wil ik de vruchten zien van mijn inspanningen uit de vorige games: de thuiswerelden van Krogan en Quarian worden herbouwd, met onbedekte Quariaanse gezichten. Gevoelige Geth. Het lot van mijn squadleden. Ik wil Old Shepard op een veranda zien zitten met Liara omringd door kleine blauwe kinderen.

Hoewel het makkelijk is om te speculeren, werkt een „veteranenteam” aan de volgende inzending, dat wil zeggen originele trilogieschrijvers, die hopelijk sympathie hebben voor de zaak. Ik ben heel blij en een beetje jaloers dat een nieuwe generatie gamers deze game voor het eerst mag ervaren, deze planeten en rassen kan ontdekken en de sexy stem van Thane Krios kan horen.

Ik vind het geweldig om te zien dat Garrus en Mordin opduiken in actuele gaming-artikelen, die uit het verleden zijn gesleept en weer relevant zijn geworden. Ik ben verheugd dat ik de originele trilogie steeds opnieuw kan spelen op de huidige consoles. Bioware: goed gedaan. En bedankt.