Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy

Als Amerikanen denken aan tekenfilms of animatieshows, denken ze aan kindertelevisie. Ik denk waarschijnlijk aan shows zoals SpongeBob SquarePants, Tom and Jerry en Looney Tunes. Als kinderen groeien we op met het kijken naar die programma's, maar ze beginnen langzaam uit ons leven te verdwijnen zodra we volwassen zijn. Waarom? Nou, omdat tekenfilms als kinderachtig worden beschouwd, maar als we internationaal kijken, speelt animatie een heel andere rol.
Ik weet zeker dat je ergens in je leven van de term anime hebt gehoord.
Anime is een Japanse animatiefilm en televisie, gebaseerd op manga, meer gericht op volwassenen.
In Japan is animatietelevisie heel duidelijk en wordt er vaak naar gekeken. Van romantiek tot horror tot actie en avontuur. Anime geeft je toegang tot alles wat je maar kunt wensen.
De laatste jaren is anime erg mainstream geworden. Het stigma van animatietelevisie is verdwenen. Anime is nu genormaliseerd, maar wat is er veranderd?
Ik geloof niet echt dat er iets is veranderd. Anime bestaat al een tijdje. Ik denk gewoon dat mensen het eindelijk een kans hebben gegeven en toen ze dat deden, verbaasde het hen genoeg om te blijven kijken.
Hieronder staan 10 redenen waarom mensen op die knop voor de volgende aflevering zijn gaan klikken:

Het feit van anime is dat het niet echt is. Teleurstellend, ik weet het, maar het is de waarheid. Toch creëert het een omgeving waarin kunstenaars hun creatieve talent kunnen uiten in elke vorm die zij geschikt achten. Wat dat doet, is de grenzen verleggen van wat de wereld zou moeten zijn, om denkbeeldige omgevingen mogelijk te maken waarvan je alleen maar kunt dromen om erin te leven.
Of het nu gaat om leven in een samenleving van piraten met unieke krachten, een ninja-samenleving, binnen een muur om te overleven en zelfs ondergronds, er is geen limiet aan wat kunstenaars kunnen en hebben gecreëerd. Dit onderscheidt zich van 'echte' shows omdat de wereld is zoals we allemaal weten. De werelden in anime zijn zo uniek, gek en interessant dat je je uiteindelijk inbeeldt dat je in een wereld leeft die je alleen voor een scherm kunt zien.
Iedereen kent karakterontwikkeling. Of het nu een film, boek of tv-programma is, er is altijd één personage dat je uiteindelijk verrast. Een beslissing nemen waarvan je nooit had verwacht dat die personage zou nemen. Nou, in anime is het niet anders. Ik durf te zeggen dat er meer is.
Het maakt niet uit naar welke anime je kijkt, de hoeveelheid ontwikkeling die in bijna elk personage aanwezig is, is verbluffend. Vanaf het moment dat je volwassen wordt, je droom najagen, een underdog die alle verwachtingen verslaat en de antiheld die een schurk wordt, blijven de kijkers verbazen. Het is een achtbaan om te zien hoe deze personages hun manier van denken en reageren op hun omgeving veranderen.
Alleen al de karakterontwikkeling kan een show uitdragen. Of de plot nu begint te verslechteren of de show zelf nooit zo interessant was, de karakterontwikkeling boeit kijkers met succes en boeit hen. Hoewel, het zou moeilijk zijn om een of beide problemen te vinden die zich voordoen bij anime.
Ik kan voor mezelf spreken als ik zeg dat ik door een personage meteen ben meegezogen in de imaginaire wereld van anime. Ik herinner me dat ik op een avond besloot om een nieuwe anime te starten. Ik keek naar de eerste aflevering van 'Haikyuu' en 11 afleveringen later was ik bang voor de verantwoordelijkheid om naar bed te moeten.
Nogmaals, animatietelevisie wordt geassocieerd met kinderen. Dat vooroordeel wordt geloofd omdat we dat weten en gewend zijn, maar het wordt langzaam gedeconstrueerd naarmate anime meer mainstream wordt. Het echte verschil tussen Amerikaanse en Japanse animatie zijn de thema's. Amerikaanse tekenfilms hebben gekke, komische thema's waar kinderen van kunnen genieten. Aan de andere kant presenteert Japanse anime heel echte thema's voor volwassenen.
Met de hoeveelheid anime die er is, zou het saai zijn als ze allemaal dezelfde verhaallijnen zouden volgen met vergelijkbare thema's. Om zich te onderscheiden, verwerken mangakunstenaars echte thema's in hun verhalen om hun fans te boeien. Thema's als dood, verdriet, overleven, waanzin, psychische pijn, vrijheid en moord veranderen het stereotype van een kinderprogramma naar koste wat het kost kinderen weghouden van hen.
Niet alle anime heeft intense thema's zoals hierboven vermeld. Avontuur, liefde, relaties, vriendschappen, angsten overwinnen, zelfs studeren. De lijst kan eindeloos duren.
De aanwezige thema's stellen een volwassen publiek in staat om op een persoonlijker niveau met de verhalen te resoneren. Het maakt niet uit of de verhalen geanimeerd zijn, het is een feit dat deze denkbeeldige personages echte situaties doormaken. Dat maakt het heel gemakkelijk om met hen om te gaan, ongeacht de leeftijd.
Overdrijving is een andere trope die de aantrekkingskracht van anime vergroot. Emotie en de personages zelf stralen allemaal een zekere mate van overdrijving uit. Hierdoor kunnen de personages nog expressiever zijn om hun unieke persoonlijkheden te definiëren.
Neem bijvoorbeeld een heethoofdig personage. Dat personage komt voor in de show, „My Hero Academia”. Bakugo is een perfect voorbeeld van hoe een heethoofdige persoonlijkheid eruit zou zien in anime. Het is geen verrassing dat hij altijd schreeuwt, boos is en zin heeft in een gevecht. Zijn karakter is gebaseerd op die persoonlijkheidstrope, wat zorgt voor zeer interessante scènes waarin hij aanwezig is.

Als we aan anime denken, mag de animatie niet over het hoofd worden gezien.
Om een anime succesvol te laten worden, zijn er drie categorieën waaraan je moet voldoen om aan de normen te voldoen. Hoewel het geen exacte wetenschap is, hebben alle geweldige anime deze 3 dingen verwerkt: een spannend verhaal, interessante personages en geweldige animatie. Ja, de animatie is inbegrepen. Het is zo belangrijk voor een verhaal.
Wat goede animatie doet, is dat het een toch al ongelooflijke scène tot een nog betere scène maakt. Het maakt een scène emotioneler, spannender en gewoon cooler. Als het goed is gedaan, wordt animatie artistiek en moet je alleen voor het ontwerp opnieuw kijken.

Hoewel de personages fictief zijn, geven ze echte gevoelens en emoties weer. Eén daarvan voelen we ons hele leven lang. Dit maakt het heel gemakkelijk om je te verhouden tot het verhaal en de personages.
De personages zijn erg goed geschreven en worden niet als perfect neergezet. Ze hebben fouten. Ze maken fouten. Ze gaan zelfs dood. Hoewel anime-personages fictief zijn, stralen ze echte emoties uit.
Een personage dat rouwt om een dood, zijn eigen leven inzet voor waar hij in gelooft en zijn dromen waarmaakt, het zijn allemaal thema's waar we ons mee kunnen identificeren of die we op zijn minst kunnen begrijpen.
Het fictieve gevoel voor anime gaat meteen verloren als je aandacht besteedt aan de verhaallijn.
Ja, anime is vermakelijk. Ik denk dat als dat niet zo was, het niet zo populair zou zijn. De keerzijde van die medaille is dat het net zo inspirerend is.
Het hoofdthema van anime is om de beste te worden. Om de #1 -held te zijn, de piratenkoning te worden en het nationale toernooi te winnen, zijn slechts enkele voorbeelden van specifieke doelen in anime. Laten we eerlijk zijn tegen onszelf, hoe kun je dat niet leuk vinden? Een droom hebben en er alles aan doen om die te verwezenlijken. Ik bedoel, is dat niet waar we allemaal naar streven?
Ik merk dat ik voor ze duimel voordat de eerste aflevering voorbij is. Nadat je hun reis hebt bekeken, deel je nu hun gevoelens en motivatie. Ik zou liegen als ik je zou vertellen dat ik bepaalde anime-personages in gedachten heb als ik naar de sportschool ga. Het motiveert me en inspireert me om te doen wat ik wil. Zelfs na het zien van de show blijven de reizen van het personage me bijblijven.
De westerse cultuur is heel anders dan haar tegenhanger, de oosterse cultuur. Voor degenen die nog niet de kans hebben gehad om Japan te bezoeken, net als ik, wordt anime een motor om te leren en te ervaren hoe die cultuur is.
Vooral in het slice of life genre anime, gericht op het schoolleven, komt de Japanse cultuur aan bod. De kleine inzetstukken van de kinderen die verschillende schoenen hebben om op school te dragen, de beleefde manier van spreken en de verschillende manieren van de personages geven ons een klein fragment van hoe het leven in Japan zou zijn.
Voor iemand die zijn hele leven in de Verenigde Staten heeft gewoond, kan ik je vertellen dat ik door anime te kijken de verschillen merk en het leuk vind om te zien hoe de Japanse cultuur in de shows wordt geportretteerd.

Zoals ik al zei, anime zorgt er geweldig voor dat je in de show investeert, of je het nu leuk vindt of niet. Wat er daarna gebeurt is een achtbaanrit vol emoties. Het is verrassend hoeveel verschillende gevoelens er kunnen worden ervaren in een aflevering van 20 minuten. Uit ervaring gesproken, er wordt meer emotie gevoeld dan je zou verwachten. Voeg daar nog honderden afleveringen aan toe en je voelt ze alleen maar meer en meer.
De levens van de personages die je bekijkt zijn rijk aan emoties. Als ze zich gelukkig voelen, deel je die gevoelens. Nadat je ze hebt bekeken, aflevering na aflevering, wordt het moeilijk om niet dezelfde emotie te voelen als de personages. De kwaliteit van de show zorgt ervoor dat je genoeg geïnvesteerd hebt dat emoties een bijproduct worden.
Simpel gezegd, het feit dat anime niet echt is, wordt een populaire motivatie om te kijken. Mensen willen uit hun eigen leven stappen. De alledaagse realiteit wordt een last en om dat te vermijden, gaat anime over in een ontsnapping.
Iemand alles zien doen wat hij kan om de tovenaarskoning te zijn, is gewoon aantrekkelijker dan elke dag werken. Het maakt me niet uit of je van magie houdt of niet, het soort dat in anime zit, bestaat niet op deze planeet. Het is vermakelijk en stelt mensen in staat zich direct naast dat personage te wanen.
Die denkbeeldige wereld is creatief, verrassend en anders. Voor veel mensen is dat precies wat ze zoeken.
Anime is verbluffend. Je kunt tien, zelfs vijf jaar terugkijken en het was niet zo populair als nu. Het is een snel groeiende industrie die niet snel vertraagt. Het is leuk, creatief, origineel en erg vermakelijk. Ik denk niet dat een show meer nodig heeft om populair te zijn, maar anime heeft veel meer te bieden. Als je anime nog niet hebt geprobeerd, denk ik dat je het moet proberen. Na elke aflevering wil je meer.
Ik vind het geweldig hoe anime serieuze momenten in evenwicht brengt met komische opluchting.
De manier waarop verschillende studio's hun eigen, duidelijke animatiestijlen hebben, is fascinerend.
Het artikel geeft echt weer waarom anime nu zo'n brede aantrekkingskracht heeft.
De manier waarop anime vastberadenheid en hard werken weergeeft, is echt inspirerend.
Ik vind het geweldig hoe anime vaak kleine culturele details op de achtergrond bevat.
Soms worden de krachtniveaus een beetje absurd, maar het is nog steeds leuk.
De manier waarop anime dramatische momenten behandelt met muziek en animatie is ongeëvenaard.
Het artikel slaat de spijker op zijn kop over het feit dat anime meer is dan alleen entertainment.
De manier waarop anime omgaat met tijdsprongen en karaktergroei is meestal goed gedaan.
Ik vind het geweldig hoe anime je in dezelfde aflevering kan laten huilen en lachen.
Het artikel maakt goede punten over het feit dat animatiekwaliteit cruciaal is.
Soms wordt de kracht van vriendschap echter wel een beetje overdreven.
De manier waarop anime vriendschap portretteert is vaak betekenisvoller dan westerse series.
Ik vind dat het seizoensgebonden releaseformat de dingen fris en spannend houdt.
Het artikel had moeten vermelden hoe anime de mode en popcultuur beïnvloedt.
De details in achtergrondkunst worden vaak over het hoofd gezien, maar het is geweldig.
Ik vind het geweldig hoe anime niet bang is om genres op creatieve manieren te mixen.
De gevechtschoreografie in anime is vaak beter dan in live action series.
Het artikel heeft gelijk dat anime een ontsnapping is. Soms heb je dat gewoon nodig.
Ik geef eigenlijk de voorkeur aan kortere, meer gefocuste series boven de langlopende series.
De manier waarop anime omgaat met verdriet en verlies is meestal erg genuanceerd en realistisch.
Ik heb gemerkt dat westerse animatie de laatste tijd meer anime-achtige elementen begint over te nemen.
Het artikel had het kunnen hebben over hoe streamingdiensten anime toegankelijker hebben gemaakt.
Ik vind het geweldig hoe anime alledaagse dingen zoals volleybal of koken zo spannend kan maken.
Het artikel had moeten vermelden hoe anime vaak omgaat met milieuthema's.
Mijn vrienden vonden het raar dat ik anime keek totdat ik ze Death Note liet zien.
Ik waardeer het hoe anime de tijd neemt om ook de personages aan de zijlijn te ontwikkelen.
Klopt wat betreft de fan service, maar er zijn genoeg anime die daar helemaal niet op leunen.
De verscheidenheid aan genres in anime is geweldig. Er is letterlijk iets voor iedereen.
Het artikel maakt goede punten over herkenbaarheid. Deze personages voelen zo echt aan, ondanks dat ze geanimeerd zijn.
De manier waarop anime persoonlijke groei en vastberadenheid weergeeft, is echt inspirerend.
Ik wou dat meer mensen anime een kans zouden geven voordat ze het afdoen als tekenfilms.
Sommige van de beste sci-fi concepten die ik heb gezien, kwamen uit anime zoals Psycho-Pass en Steins Gate.
Waardeert iemand anders hoe anime romantiek anders aanpakt dan westerse shows?
Het emotionele bereik in anime is ongelooflijk. Van dwaze komedie tot hartverscheurend drama in enkele minuten.
Begin dan met kortere series. Perfect Blue of Death Note zijn geweldige instappunten.
Mijn probleem is het vinden van tijd om de langere series te bekijken. Sommige hebben honderden afleveringen.
Het artikel vergat te vermelden hoe anime westerse animatiestijlen heeft beïnvloed.
Ik vind het geweldig hoe anime niet bang is om belangrijke personages te doden. Het maakt de inzet voelbaar.
De gevechtsscènes in anime zijn gewoon van een ander niveau. De creativiteit is ongeëvenaard.
Echt niet, origineel Japans met ondertiteling is de enige manier. Je verliest zoveel in de vertaling.
Ik geef eigenlijk de voorkeur aan de Engelse nasynchronisatie. Het stemacteren is de laatste tijd echt goed geworden.
Het artikel slaat de spijker op zijn kop wat betreft karakterontwikkeling. Westerse shows kunnen er nog wat van leren.
Is het iemand anders opgevallen hoe anime complexe filosofische thema's beter lijkt aan te pakken dan de meeste westerse media?
Ik werk in de animatie en het detailniveau in sommige anime-scènes is verbluffend.
De overdreven persoonlijkheden kunnen soms wat veel zijn, maar ze dienen meestal het verhaal goed.
Soms heb ik het gevoel dat het tempo in anime erg traag kan zijn. Niet elk gevecht hoeft 5 afleveringen te duren.
Ik ben begonnen met Studio Ghibli-films en was meteen verslaafd. Hun animatiekwaliteit is gewoon ongeëvenaard.
Goed punt over vrouwelijke representatie, maar er zijn ook veel sterke vrouwelijke hoofdrollen, zoals in Ghost in the Shell of Fullmetal Alchemist.
Laten we eerlijk zijn, sommige anime kunnen behoorlijk problematisch zijn in de manier waarop ze vrouwelijke personages portretteren.
Als ouder waardeer ik het hoe anime mijn kinderen helpt kennismaken met verschillende culturele perspectieven.
Die denkbeeldige werelden trekken je echt naar binnen. Ik heb wekenlang gedroomd over het bezoeken van UA High na het kijken van My Hero Academia.
De culturele aspecten fascineren me. Ik heb zoveel geleerd over Japanse gebruiken door alleen maar slice of life anime te kijken.
Ik weet niet zeker of ik het ermee eens ben dat alle anime geweldige animatie hebben. Sommige series hebben duidelijk veel grotere budgetten dan andere.
Het artikel maakt geweldige punten over emotionele impact. Ik heb meer gehuild bij het kijken van anime dan bij welke andere mediavorm dan ook.
De wereldopbouw in anime is ongelooflijk. Kijk maar naar de ingewikkelde samenlevingen die zijn gecreëerd in series als One Piece of Naruto.
Ik vind het geweldig hoe anime niet bang is om donkere thema's aan te pakken. Amerikaanse animatie blijft meestal in veilige wateren.
Je zou het nog een kans moeten geven. De kunststijlen variëren enorm tussen verschillende anime. Sommige zijn veel subtieler en realistischer.
Interessant artikel, maar ik kan nog steeds niet wennen aan de animatiestijl. Die grote ogen en overdreven uitdrukkingen zijn gewoon niet mijn ding.
Het punt over karakterontwikkeling resoneert echt met me. Ik heb nog nooit zulke complexe groeibogen gezien als in Full Metal Alchemist Brotherhood.
Ik ben het er helemaal mee eens dat anime het kinderlijke cartoonstereotype doorbreekt. Na het kijken van Attack on Titan realiseerde ik me dat deze series veel diepere thema's behandelen dan de meeste live-action series.