Je bent een alcoholist, wat nu?

Mijn therapeut vertelde me dat ik een alcoholist was. Dit was nieuws voor mij! Ik dronk elke dag, net als mijn ouders en vrienden. Ze zei dat ze me niet meer zou zien tenzij ik naar de Anonieme Alcoholisten ging. Ik dacht dat mijn leven voorbij was, ik zal nooit meer plezier hebben en kan net zo goed lid worden van een klooster.

Natuurlijk zag ik haar niet meer; niemand vertelt me wat ik moet doen! Maar het zette me wel aan het denken, en toen naar de kamers van AA. Ik bedankte haar later. Het was precies wat ik nodig had, maar niet wat ik wilde.

Ik had al lang geen plezier meer met alcohol. Het was geen sociaal drinken meer; ik dronk elke avond tot ik flauwviel. Maar het was het blackout-drinken dat me ervan overtuigde dat ik hulp nodig had. Het is angstaanjagend om wakker te worden en niet te weten wat je de avond ervoor hebt gedaan, vooral als vrouw.

Blijkbaar heb ik een intense make-outsessie gehad met een homoseksuele man en halfnaakt bovenop een bar gedanst, en ik heb nog steeds geen idee hoe ik mijn favoriete stiletto ben kwijtgeraakt. Daarom was ik klaar om de handdoek in de ring te gooien.

Toen kwam de woede. Ik was woedend over de hele Ierse race omdat ik me zo had gemaakt. Als mijn vader maar met zijn alcoholisme had omgegaan, woedde ik, dit zou mij niet overkomen. Waarom ik, klaagde ik, het was zo oneerlijk!

Waarom ik niet? Wat ziektes betreft, ik ben dankbaar dat ik als medicijn op vergaderingen mag verschijnen, in plaats van in het ziekenhuis. Maar ik loop mezelf voor. Het kostte me veel tijd om dankbaar te zijn.

Het is zo gênant om een alcoholist te zijn, waren dat niet de mannen in trenchcoats die onder bruggen leefden? Ik kon het aan niemand vertellen, zelfs niet aan mijn familie. Maar ik bleef naar vergaderingen komen, vastbesloten om te leren drinken als een heer en dan verder te gaan met mijn leven.

Maar mijn plannen, zoals ze vaak doen, werden ontrafeld toen ik begon te luisteren. Hoe kunnen deze mensen lachen en plezier hebben tijdens een AA-bijeenkomst? Dit is allemaal zo ERNSTIG. Uiteindelijk kon ik me vinden in wat mensen zeiden, hun gevoelens en hun worstelingen met deze verkeerd begrepen ziekte.

Gedragsverandering is niet eenvoudig, daarom is er veel ondersteuning in het programma om je er doorheen te helpen. Ik tierde en was enthousiast over mijn vermeende tegenslagen, en ze zeiden dat ik steeds terug moest komen. Ik vertelde hen dat het een stel neppers waren en ik haatte het om bij de AA te zitten, en ze zeiden dat ik steeds terug moest komen. Ik was jaloers op iedereen die kon drinken, maar toen besefte ik dat niemand me ervan weerhoudt om te drinken, maar mijn leven werkte veel beter als ik dat niet deed.

Ik heb nooit echt begrepen wat mij onderscheidde van normale drinkers. Ik dacht dat als ik daar achter zou komen, ik het zou kunnen overwinnen. Ik viel mijn kamergenoot lastig met vragen: hoe wist je wanneer het tijd was om te stoppen voordat je moest overgeven? Mijn stop was kapot en toen ik eenmaal begon kon, wilde ik niet meer stoppen.

Ik braakte. Een openbaar braaksel, in metro's, taxi's en badkamers van vreemden. Ik braakte zo hard dat ik bloedvaten in mijn ogen brak. En ik wist nog steeds niet dat ik een probleem had. Alcoholisme is verraderlijk, verbijsterend en krachtig.

Ik kwam er al snel achter dat ik mijn onderliggende psychische problemen met alcohol behandelde. Ik dronk om mijn angst en depressie te verminderen, en zonder mijn „medicijn” werd het erger. Het stigma rond alcoholisme is niets vergeleken met het stigma rond geestelijke gezondheidsproblemen in dit land. Ik ben dankbaar dat ik verschillende medicijnen heb gevonden, zodat ik niet langer hoef te lijden. Ik heb daar genoeg van gedaan.

Maar Sheila, je zegt, dit is allemaal goed en wel voor jou, maar hoe zit het met dat gedoe met GOD? Ik heb daar nooit echt moeite mee gehad, katholiek opgevoed te zijn, ook al moest ik mijn wraakzuchtige God een paar keer ontslaan tot ik een zachtaardige en liefdevolle God vond. Ik heb wel een probleem met georganiseerde religie, en dat is waar de spiritualiteit van het programma me opnieuw redt.

Je kunt je eigen Higher Power kiezen of de Group of Drunks als je HP gebruiken totdat je er een vindt die bij je past. Deze mensen hebben een oplossing gevonden voor het drankprobleem. Dat had ik niet. Sommige mensen worden nuchter als atheïst. Er is een verfrissend gebrek aan beoordelingsvermogen in de kamers van AA.

Ik zweefde een jaar lang op een roze wolk voordat ik hard neerstortte. „Ontkenning is niet alleen een rivier in Egypte” was een grote clou toen ik de kamers binnenkwam. Toen werden de stappen die ik steeds had uitgesteld noodzakelijk als ik niet terug wilde vallen.

Er zijn boeken en seminars voor 'normies' om de Twaalf Stappen uit te voeren. Ik ben onder de indruk van deze mensen. Mijn sponsor zei tegen me: „Je zult ze doen als je genoeg pijn hebt.” Er zijn nooit waarachtiger woorden gesproken. De pijn komt voort uit het feit dat je je leven onder ogen moet zien zonder een alcoholmasker dat je ongemak en ongelukkigheid verdoezelt.

Maar hoewel ik tijdens het hele proces klaagde en treuzelde, zijn de resultaten een leven dat mijn stoutste dromen overstijgt. Vrijheid van de slavernij van het zelf, het werken onder de arbeiders, en de mogelijkheid om mijn dromen na te jagen in plaats van er alleen maar over te fantaseren.

Ik vond het erg leuk dat er bij AA niemand de leiding had. Ik heb een groot probleem met autoriteit; de meeste alcoholisten hebben dat. Ik las een boek over het in twijfel trekken van autoriteit dat mijn onderbroek echt op zijn kop zette. Na twaalf jaar op de katholieke school gezeten te hebben en door strenge ouders opgevoed te zijn, heeft dit boek me bevrijd. Religie werd me zo lang bij de keel geduwd, zodra ik verhuisde, ging ik niet meer naar de mis en dacht dat als God een relatie met me wilde hebben, Hij zou moeten komen aankloppen. En jongen, hij heeft ooit mijn aandacht getrokken met de klap die alcoholisme me gaf.

Ik ben nu dankbaar dat ik een alcoholist ben en ben blij dat ik datgene kan teruggeven wat me zo gratis is gegeven. Na een nogal ongunstige opvoeding kan ik me nu ontwikkelen op manieren die ik vóór het programma niet had kunnen doen. Ik heb een stabiele relatie, bloeiende carrièremogelijkheden en comfort in mijn vel dat zonder het programma nooit mogelijk zou zijn geweest.

Het mooiste van AA is dat je het kunt teruggeven aan lotgenoten. Alcoholist zijn is een slechte manier om door het leven te gaan. Mensen „" begrijpen "” en toekijken hoe hun leven verandert, is „" niet te missen "”, in de onsterfelijke woorden van Bill W. Ik was altijd op zoek naar geluk buiten mezelf, zonder te beseffen dat het een inside job was.” Rust en gemoedsrust zijn niet iets dat je kunt kopen, maar het zijn de meest waardevolle geschenken die je jezelf kunt geven.

Ik herinner me nog hoe opwindend het was om in vroege soberheid over straat te lopen en te genieten van de verbluffende architectuur van de stad en de schoonheid van de natuur. Meestal kon ik's morgens vroeg niet functioneren en als ik dat wel was, deed mijn hoofd pijn van de avond ervoor en staarde ik eindeloos naar de stoep om mijn ellende te bekijken. Tegenwoordig is mijn wereld zoveel groter en mooier omdat ik dat eerste drankje niet opneem, omdat het de eerste drank is waar je dronken van wordt. Eén is te veel en duizend is nooit genoeg.

Zoals Shakespeare beroemd zei: „Niets is goed of slecht, maar het denken maakt het zo.” Laat je niet definiëren door je problemen, kies ervoor om in de oplossing te leven.