Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
By continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
Eetstoornissen zijn de belangrijkste doodsoorzaak onder alle psychische aandoeningen, waaronder depressie. Volgens de National Association of Anorexia Nervosa and Associated Disorders (ANAD) vinden in Amerika jaarlijks ongeveer 10.200 sterfgevallen als gevolg van eetstoornissen plaats.
Er zijn veel verschillende classificaties van eetstoornissen, variërend van anorexia nervosa tot eetbuistoornis (BED), boulimia nervosa, eetstoornissen die niet anders gespecificeerd zijn (EDNOS) en alles daartussenin.
Een eetstoornis is een ongezonde preoccupatie met eten.
Dit kan bestaan uit te veel eten, te weinig eten, alleen specifiek voedsel eten, bepaalde voedingsmiddelen vermijden, te veel sporten om het eten te compenseren, maaltijden zuiveren uit angst voor gewichtstoename en volheid, obsessief eten meten, voedselrituelen en -regels hebben, en een reeks andere afkeer van eten en eten.
Als je je iemand met een eetstoornis voorstelt, welk beeld roep je dan op? Het typische beeld van een persoon die worstelt met een eetstoornis in de media van vandaag is een magere, blanke vrouw van het cis-geslacht in haar tienerjaren tot 30 jaar.
Deze afbeelding is echter strikt een stereotype.
Eetstoornissen kunnen iedereen teisteren, man of vrouw, cis-gender of niet-binair, zwart of blank, rijk of arm.
Hoogstwaarschijnlijk zijn mensen die worstelen met een eetstoornis vatbaar voor het worstelen met de geestesziekte, vaak omdat de ziekte erfelijk is, of omdat ze al vroeg in hun leven verzachtende omstandigheden hebben meegemaakt die hen in staat hebben gesteld voor de stoornis.
Degenen die met een eetstoornis vochten, hebben hun aandoening niet gekozen. Eetstoornissen zijn psychische aandoeningen die moeilijk te overwinnen en van te herstellen zijn.
Als je ooit hebt geworsteld met een eetstoornis of eetstoornissen, weet je uit de eerste hand hoe moeilijk de herstelweg kan zijn.
Eetstoornissen zijn venijnig; ze nemen extreme maatregelen om je meegezogen te houden. Ze liegen tegen je, gebruiken achterbakse tactieken, dwingen je te geloven dat ze weten wat het beste is voor jou en je welzijn, en vertellen je dat ze je aantrekkelijk en aantrekkelijk zullen maken.
Hoe sterk de invloed van eetstoornissen ook is, herstel is mogelijk. Het is mogelijk om met de tijd, de juiste zorg en medische aandacht vrij te komen van een eetstoornis.
Herstel is het moment waarop je de controle over je eetstoornis overneemt en stopt met het toestaan dat deze je leven verteert en dicteert.
Herstel is de periode waarin wordt gewerkt aan en het onder ogen zien van de problemen die de eetstoornis in de eerste plaats hebben aangewakkerd.
De herstelfase ziet er voor iedereen anders uit omdat het proces niet lineair is, maar het is altijd een tijd van vooruitgang, genezing en herstel. Het is een tijd waarin de eetstoornis niet langer de hoofdrol speelt; de persoon die het moeilijk heeft, vecht actief tegen zijn ziekte en neemt de controle over zijn leven terug over.
Herstel is niet eenvoudig, het is niet eenvoudig, het is niet eenvoudig. Het is moeilijk, vaak moeilijk en tumultueus. Er is vooruitgang vooruit en achteruit. Er zijn pieken en dalen, hoogte- en dieptepunten.
Herstel kost tijd en vereist veel kracht, consistentie en toewijding, maar herstel is altijd de moeite waard om voor te vechten.
Als je moeite hebt met het herstel van je eetstoornis, onthoud dan deze 10 dingen.
Als je in behandeling bent voor een eetstoornis, leer je vaak om de aandoening te behandelen alsof het een aparte entiteit is van jezelf. De eetstoornis is een apart wezen, dat bij ondervraging boos en defensief wordt en de controle over je handelen overneemt.
Onthoud tijdens het herstel dat u niet uw eetstoornis bent. Je bent niet je eetstoornis. Je hebt een eetstoornis, maar je wordt er niet door bepaald.
Je bent zoveel meer dan een persoon die worstelt met een eetstoornis. Denk aan de kwaliteiten over jou die jou uniek maken en omarm die dingen. De eetstoornis kan allesverslindend zijn, maar doe je best om het uit je hoofd te zetten en onthoud de dingen die je leuk vindt aan jezelf.
Een eetstoornis is een ziekte. Het is geen spel dat je met jezelf speelt; het is geen keuze die je op een ochtend wakker wordt en besluit te maken. Het is niet iets dat lichtvaardig moet worden opgevat.
Een eetstoornis is een gediagnosticeerde ziekte. De stoornis moet aan bepaalde gezondheids- en gedragseisen voldoen om als eetstoornis te worden gediagnosticeerd en kan daarom als een ziekte worden aangemerkt. Het moet als zodanig worden behandeld.
Eetstoornissen zijn dodelijke ziekten die volgens de ANAD ongeveer 9% van de wereldbevolking treffen. Ze zijn niets om mee te spotten; als je zonder behandeling blijft, kan een eetstoornis alle aspecten van je leven in beslag nemen en de volledige controle krijgen.
Deze psychische aandoeningen zijn krachtig, sterk, misleidend en stiekem. Ze spelen met de geest en zorgen ervoor dat patiënten dingen over zichzelf geloven die niet waar zijn. Ze vertellen leugens tegen de lijdende persoon, wat impliceert dat de persoon niet ziek is of hulp nodig heeft.
Eetstoornissen zijn echter uiterst ernstige ziekten en moeten lichamelijk, mentaal en emotioneel met zorg worden behandeld. Als je een centimeter krijgt, duurt een eetstoornis anderhalve kilometer. Het moet zo snel mogelijk rechtstreeks worden afgehandeld.
Tijdens uw herstel zult u nog steeds met verleidingen worden geconfronteerd. De stem van je eetstoornis zal soms nog steeds luid zijn, hij zal nog steeds tegen je liegen, hij wil nog steeds de controle hebben.
Bij herstel draait het erom dingen uit te proberen, fouten te maken en ervan te leren. Het herstel zal niet perfect zijn; het zal vol fouten en misstappen zitten. Je zult soms toegeven aan je eetstoornis en deze een aantal gevechten laten winnen.
Dit betekent niet dat je het hebt opgegeven. Het betekent gewoon dat je hebt toegegeven. Begin meteen met je herstel en herinner jezelf eraan waarom je jezelf in de eerste plaats van je eetstoornis wilt genezen.
Wat je eetstoornis je ook vertelt, herstel is het waard.
Het is het harde werk, de tijd, de energie en moeite, de tranen en boosheid, het verdriet en de angst waard. Terugvechten tegen je eetstoornis is een van de sterkste dingen die je kunt doen, vooral als de stem van je stoornis zo hard klinkt dat je het nodig hebt en dat je niet zonder kunt.
Het gevecht is echter altijd de moeite waard. Neem elke dag een voor een, doe het op de voet, hou je hoofd omhoog en blijf vechten. Herstel is de moeite waard.
Hoewel je eetstoornis je misschien op de een of andere manier heeft geholpen (je zou het niet volhouden als het niet aan sommige van je behoeften voldeed), heeft het je op zoveel andere manieren pijn gedaan.
Eetstoornissen leiden tot een afname van de lichamelijke en geestelijke gezondheid. Je verliest botdichtheid, voedingsstoffen die je lichaam nodig heeft om goed te kunnen functioneren en functioneren, en afhankelijk van je aandoening en symptomen heb je misschien een teveel aan vet of niet genoeg om je organen te beschermen.
Eetstoornissen nemen je hele leven over. Ze voorkomen dat je met vrienden uit eten gaat, ze weerhouden je van die ijsdate met je partner, ze verbergen je en houden je geïsoleerd van dierbaren.
Eetstoornissen vernietigen je leven, en als ze toestemming krijgen, zullen ze al je acties volledig domineren en beheersen.
Het leven is hard; je kunt er niet omheen. We hebben allemaal dagelijks te maken met worstelingen en uitdagingen, en we vechten elke dag om ons beste leven te leiden, gelukkig en dankbaar te zijn.
Het leven met een eetstoornis is echter exponentieel moeilijker. Je maakt je constant zorgen over eten, wat en wanneer je daarna gaat eten, hoeveel calorieën er in dit of dat zitten, wat het suikergehalte is in je middagsnack.
Het leven moet niet worden verspild aan deze kleine dingen. Het moet worden besteed aan het volledig leven, de momenten omarmen die zich voordoen en zoveel mogelijk genieten. Als je hele focus en aandacht op eten ligt, kun je je niet concentreren op wat echt belangrijk is.
Eetstoornissen zijn vaak het gevolg van een slecht lichaamsbeeld. We hebben als jonge mensen geleerd dat we niet goed genoeg zijn, dat we niet passen in de vorm die de samenleving voor ons heeft gecreëerd om erin te passen, en dat we het gewoon niet halen.
Als gevolg hiervan ontwikkelen we wanordegedachten die ons voortdurend vertellen wat we over onszelf moeten veranderen om liefde waard te zijn, en eetstoornissen kunnen het gevolg zijn van deze gedachten.
Je bent perfect zoals je bent. Je hoeft niet aan te komen of af te vallen, in een bepaalde maat te passen, een specifieke haarkleur te hebben of je make-up op een bepaalde manier te dragen om gekoesterd te worden. Je bent genoeg, precies zoals je nu bent op dit moment.
Als je tegen je eetstoornis vecht, is het vaak makkelijk om uit het oog te verliezen hoe sterk je werkelijk bent. De wanorde wint en komt keer op keer als overwinnaar uit de bus, en we voelen ons verslagen en verzandt.
Je moet jezelf er regelmatig aan herinneren dat er moed en kracht nodig is om je eetstoornis te bestrijden. Dat is geen taak die lichtvaardig moet worden opgevat. Het is in de eerste plaats een moeilijke keuze, en als je eenmaal terugvecht, heb je jezelf omgevormd tot een vechter, want dat is wat je bent.
Blijf vechten. Je bent sterk genoeg.
Niemands hersteltraject ziet er hetzelfde uit als dat van iemand anders. Ze zijn allemaal uniek, volgen allemaal hun eigen paden en verhalen, hebben allemaal hun eigen individuele barrières en obstakels.
Geen enkel pad is echter perfect. Iedereen die herstelt van een eetstoornis wordt op de een of andere manier geconfronteerd met uitdagingen. Het is niet altijd zonneschijn en rozen, hoe graag je het ook zou willen. Er zal verdriet, duisternis en soms zelfs spijt zijn.
Maar met regen komt zonneschijn. Je zult moeilijke dagen tegemoet gaan, maar je zult ook veel prachtige dagen meemaken, dagen die helder en gelukkig en optimistisch en krachtig zijn.
Tijdens je herstelperiode zul je je kracht vinden. Je kunt het dag voor dag innemen en je zult aardig voor jezelf zijn als je af en toe toegeeft aan je ziekte. Onthoud deze 10 dingen tijdens je herstel en houd ze dicht bij je hart.
Herstel is een uitdaging, maar uiteindelijk de moeite waard. Houd je hoofd omhoog en blijf vechten.
Dit heeft me geholpen te beseffen dat ik niet alleen sta in mijn worstelingen met eten.
We hebben absoluut meer bewustzijn nodig over verschillende soorten eetstoornissen.
Sluit echt aan bij mijn ervaring met het proberen te herstellen. Het is zwaar, maar de moeite waard.
De waarschuwingssignalen die hier worden genoemd, zijn zo belangrijk om vroegtijdig te herkennen.
Het is geruststellend om te weten dat tegenslagen normaal zijn bij herstel.
Het lezen over de herstelreizen van anderen geeft me de kracht om door te gaan met de mijne.
Ik wou dat ik eerder had geweten dat mijn sporten eigenlijk deel uitmaakte van een eetstoornis.
Krachtige herinnering dat herstel mogelijk is, zelfs als het onmogelijk aanvoelt.
Dit heeft me geholpen te begrijpen waarom mijn zus niet zomaar weer normaal kan gaan eten.
Zo waar over dat eetstoornissen sneaky zijn. Ze overtuigen je ervan dat ze helpen terwijl ze je vernietigen.
Het erfelijke aspect is interessant. Het doet me anders nadenken over mijn familiegeschiedenis.
Geweldige punten over lichaamsbeeld, maar had meer aandacht moeten besteden aan de invloed van sociale media.
Ik herken me in het deel over dat eetstoornissen aan bepaalde behoeften voldoen. Dat begrijpen heeft mijn herstel geholpen.
Ik waardeer het echt hoe dit de strijd valideert en tegelijkertijd hoop biedt.
De nadruk op goede medische zorg is cruciaal. Dit zijn geen problemen die we alleen kunnen aanpakken.
Dit artikel legt de complexiteit van herstel zo goed uit. Het is nooit eenvoudig.
Punt #9 over sterk genoeg zijn om te vechten is precies wat ik vandaag moest horen.
Het deel over voedselrituelen en -regels opende echt mijn ogen voor gedragingen die ik niet had herkend.
Belangrijke boodschap over dat eetstoornissen alle demografieën treffen, niet alleen jonge blanke vrouwen.
Het lezen over de ervaringen van anderen geeft me het gevoel dat ik niet alleen sta in deze strijd.
Dit is goed, maar we hebben meer middelen nodig voor mensen met een laag inkomen en eetstoornissen.
Ik worstel momenteel met herstel en punt #4 over soms toegeven heeft echt geholpen.
Het gedeelte over perfectionisme sprak me echt aan. Het is zo'n rode draad bij eetstoornissen.
Ik wou dat er meer in had gestaan over hoe familiedynamiek kan bijdragen aan eetstoornissen.
Het is waar dat herstel niet lineair is. Ik heb zoveel ups en downs gehad, maar ik blijf vechten.
Helemaal mee eens over het behandelen van de ED als een aparte entiteit. Het helpt om die negatieve gedachten te bestrijden.
Belangrijk artikel, maar ik wou dat het meer inging op de culturele aspecten van eetstoornissen.
Als ouder heeft dit me geholpen de worsteling van mijn tiener beter te begrijpen. Dank je.
Ik ben bezorgd dat punt #2 verkeerd wordt geïnterpreteerd. Ja, het is een ziekte, maar we moeten nog steeds verantwoordelijkheid nemen voor herstel.
Dit moet breder gedeeld worden. Er zijn zoveel misvattingen over eetstoornissen.
Het stuk over jezelf genade geven tijdens herstel heeft me vandaag echt geholpen.
Ik wist niet dat eetstoornissen het hoogste sterftecijfer hebben van alle psychische aandoeningen. Dat is angstaanjagend.
Komend van iemand in herstel, deze 10 punten zijn raak. Vooral over het niet zijn van je stoornis.
Geweldig artikel, maar ik denk dat er meer aandacht had moeten zijn voor de rol van trauma bij eetstoornissen.
Ik wou echt dat ik dit jaren geleden had gelezen. Had misschien eerder hulp gezocht.
De nadruk op professionele hulp is belangrijk. We kunnen deze strijd niet alleen voeren.
Ik vond het interessant dat ze voedselrituelen noemden. Ik realiseerde me nooit dat dat deel uitmaakte van een eetstoornis.
Heeft iemand anders het gevoel dat de media nog steeds niet genoeg doen om eetstoornissen bij mannen aan te pakken?
Dit artikel geeft echt goed weer hoe allesomvattend eetstoornissen kunnen zijn. Het gaat niet alleen om eten.
Het stuk over het verlies van botdichtheid is eng, maar waar. Deze aandoeningen hebben echte fysieke gevolgen.
Ik ben blij dat ze EDNOS hebben genoemd. Zoveel mensen realiseren zich niet dat dit een geldige diagnose is die behandeling nodig heeft.
Klopt dat herstel niet lineair is, maar ik wou dat ze meer praktische copingstrategieën hadden opgenomen.
Het lezen hiervan deed me beseffen hoeveel waarschuwingssignalen ik bij mijn vriend heb gemist. We hebben meer voorlichting hierover nodig.
Als iemand in herstel kan ik bevestigen dat punt #10 over niet-lineaire vooruitgang absoluut waar is.
Het gedeelte over het behandelen van de aandoening als een afzonderlijke entiteit was ongelooflijk nuttig voor mij tijdens mijn herstel.
Ik denk dat er meer aandacht moet worden besteed aan de eetbuistoornis. Het wordt vaak over het hoofd gezien in deze discussies.
Krachtige lectuur. Het deel over dat je niet gedefinieerd wordt door je ziekte raakte me echt.
Waardeer echt hoe dit artikel alle soorten eetstoornissen behandelt, niet alleen anorexia.
Dit doet me denken aan mijn reis. Punt #5 over dat herstel het waard is, is zo waar, zelfs als het niet zo voelt.
De statistieken van ANAD zijn onthullend. Ik had geen idee dat het 9% van de wereldbevolking trof.
Soms heb ik het gevoel dat mensen niet begrijpen hoe moeilijk herstel is. Dit artikel legt het goed uit.
Ik begrijp de genetische component, maar laten we de omgevingsfactoren die bijdragen aan deze aandoeningen niet negeren.
Het deel over dat eetstoornissen stiekem en bedrieglijk zijn, resoneert echt. Ze laten je denken dat ze helpen terwijl ze je vernietigen.
Mijn dochter is aan het herstellen en deze herinneringen zijn ook nuttig voor ouders. We weten vaak niet wat we moeten zeggen of doen.
Eigenlijk varieert het herstelproces aanzienlijk tussen verschillende soorten eetstoornissen. Ik denk dat dit meer had kunnen worden onderzocht.
Ik realiseerde me nooit hoeveel mijn eetstoornis van me afnam totdat ik punt #6 las. Het gaat niet alleen om eten, het steelt je hele leven.
Net gedeeld met mijn steungroep. De 10 punten zijn precies wat we soms allemaal moeten horen.
Ik werk in de gezondheidszorg en zie dit dagelijks. Het deel over dat het leven moeilijker is met een eetstoornis is zo waar - het beïnvloedt alles.
Dit artikel maakt een paar goede punten, maar laten we niet vergeten hoe duur de behandeling kan zijn. Dat verdient meer aandacht.
Vindt iemand anders het frustrerend dat verzekeringen vaak geen adequate behandeling voor eetstoornissen dekken?
De vergelijking van eetstoornissen die een mijl nemen als je een duim geeft, kwam echt bij me binnen. Het is precies hoe het voelt.
Eerlijk gezegd vond ik het verfrissend dat ze erkenden dat mannen ook eetstoornissen kunnen hebben. Mijn ervaring werd vaak afgedaan omdat ik een man ben.
Hoewel ik het met de meeste punten eens ben, denk ik dat het artikel de rol van sociale media bij het bestendigen van deze problemen had kunnen aanpakken.
De scheiding tussen persoon en ziekte is zo'n belangrijk concept. Ik had moeite om dit te begrijpen totdat mijn therapeut het op dezelfde manier uitlegde.
Ik ben eigenlijk verrast door hoe erfelijk eetstoornissen kunnen zijn. Ik had geen idee dat er zo'n sterke genetische component was.
Bedankt voor het delen hiervan. Punt #4 over soms toegeven heeft me echt geholpen te begrijpen wat mijn vriend doormaakt.
Mijn broer worstelde met een eetstoornis en ik wist nooit hoe ik hem kon helpen. Ik wou dat ik zoiets eerder had gelezen.
Het lezen van punt #8 bracht tranen in mijn ogen. Het is zo moeilijk te geloven dat we perfect zijn zoals we zijn, wanneer de samenleving ons bombardeert met onmogelijke normen.
Dit resoneert echt met me. Het deel over dat herstel niet lineair is, heeft me geholpen om mezelf niet meer de schuld te geven van tegenslagen.
De statistiek van 10.200 doden per jaar is hartverscheurend. We moeten deze ziekten als samenleving serieuzer nemen.
Ik waardeer het dat dit artikel benadrukt dat eetstoornissen iedereen kunnen treffen, ongeacht geslacht, ras of achtergrond. Jarenlang dacht ik dat het alleen iets voor tienermeisjes was.