Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
By continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
Hoe vaak is je verteld dat „je alles kunt doen wat je maar wilt” door een al te enthousiaste spreker of schrijver? Als je net zoveel zelfhulpboeken hebt gelezen als ik, dan heb je deze bemoedigende woorden waarschijnlijk te vaak horen herhalen om te tellen.
Met zo'n pakkende zin zou je hopen dat het op zijn minst enigszins waar is. Hoe verheffend en bemoedigend het ook klinkt, het is helaas een manipulatieve leugen. Nu, voordat je me afschrijft als een kritische pessimist, luister naar me.
Als je op zoek bent naar zelfhulp, waarom zou je dan een boek lezen dat door iemand anders is geschreven? - George Carlin
Voordat ik verder ga, moet ik vooraf zeggen dat dit artikel niet op alle zelfhulpboeken van toepassing is. Er bestaan een handvol zelfhulpboeken die echt nuttige en nuttige informatie bevatten. Maar deze uitzonderingen zijn zeer zeldzaam, dus dit artikel is van toepassing op bijna alle zelfhulpboeken.
Ik heb meer dan 20 zelfhulpboeken gelezen en honderden uren motiverende toespraken beluisterd. Hier zijn 9 redenen waarom ik heb ontdekt dat zelfhulpboeken de zwendelaar van de eeuw zijn.
Mensen die depressief, eenzaam, wanhopig en hopeloos zijn, zijn juist de mensen die op een potentiële reddingslijn springen als uitgehongerde honden op een verse biefstuk. Dit is precies het publiek waarop de auteurs van zelfhulpboeken jagen.
Er is niet alleen veel geld te verdienen met de verkoop van boeken aan deze wanhopige doelgroep (zie reden #9), maar zij zijn ook de meest kwetsbare en vatbaarste mensen om te geloven welke informatie ze ook krijgen, zolang ze zich daar maar goed bij voelen en hen een minuutje opvrolijken.
Als iemand die in zijn vroege studiejaren een ernstige depressie doormaakte, werden zelfhulpboeken en motiverende gesprekken al snel mijn valse reddingslijn in die duisternis. Als je je hopeloos voelt, is het bijna euforisch om enkele bemoedigende woorden met enthousiasme naar je toe te horen.
Waren al die boeken echt nuttig voor mijn lijden en wanhoop? Ze leken op dit moment te werken omdat ik me even beter voelde, maar op de lange termijn deden ze niets voor mij of mijn mentale en financiële gezondheid.
„Je kunt alles doen waar je zin in hebt”, „zie het in je hoofd en het wordt een realiteit.” Ik heb een miljoen verschillende iteraties van dit soort motiverende uitspraken gehoord in alle zelfhulpboeken en motivatieseminars waar ik in het verleden mijn tijd in heb geïnvesteerd. Ze klinken leuk, maar zijn het wel geloofwaardige uitspraken?
Wetenschappelijk gezien is het korte antwoord nee. Mantra's zoals deze zijn niet geloofwaardig. Om een hypothese wetenschappelijk geloofwaardig te maken, moet deze eerst wetenschappelijk betrouwbaar zijn.
Wetenschappelijke betrouwbaarheid is het proces waarbij met dezelfde input herhaaldelijk een vergelijkbare output wordt bereikt. Dit wetende, is het volstrekt onmogelijk om de uitkomst of het proces van „manifesteren van succes” bij zelfs maar één individu te meten. Waarom? Omdat er duizenden andere variabelen zijn waarmee rekening moet worden gehouden wanneer iemand succes behaalt.
Dus, tenzij je bereid bent je hele toekomst puur te baseren op bijgeloof en de vage „spiritualiteit” van „het manifesteren van je grootheid of succes”, ga dan maar gewoon je gang. Voor de rest van ons is een wetenschappelijke benadering van het leven veel haalbaarder en realistischer.
De misvatting van het beroep op autoriteit wordt gedefinieerd als het woord van een gezaghebbende figuur dat wordt beschouwd als geloofwaardig bewijs voor zijn argument, simpelweg omdat hij een autoriteitsfiguur is.
Zelfhulpboeken zitten boordevol 'succesverhalen' en hoe de auteur van straatarm naar rijkdom is gegaan, op welke manier dan ook waar het boek over gaat. Dit is een veel voorkomende logische misvatting waar veel mensen voor trappen. Het feit dat iemand van arm naar succesvol is gegaan, betekent niet automatisch dat zijn woorden betrouwbaar en op iedereen toepasbaar zijn.
De anekdotische misvatting wordt gedefinieerd als een punt dat wordt beargumenteerd met anekdotisch bewijs over de basis van het argument. Het kan hierbij gaan om persoonlijke verhalen en ervaringen die te algemeen worden gemaakt en die vervolgens ten onrechte op iedereen van toepassing worden gemaakt.
Deze logische misvatting is de volledige basis van de meeste zelfhulpboeken. Ze beginnen met je hun succesverhaal te vertellen en hoe ze grootsheid hebben bereikt. Vervolgens leggen ze uit hoe je dezelfde resultaten kunt behalen door dezelfde richtlijnen te volgen. Het probleem is dat anekdotisch bewijs nooit overgeneraliseerd en voor iedereen betrouwbaar kan zijn. Een hypothese moet herhaaldelijk worden getest om als betrouwbaar te worden beschouwd.
Overlevingsbias wordt gedefinieerd als het focussen op succesvolle individuen zonder rekening te houden met al diegenen die hebben gefaald of het niet helemaal hebben gehaald.
In zelfhulpboeken wordt zelden melding gemaakt van de vele mensen die hun uiterste best doen in het leven, maar toch sterven ze zonder een cent op hun naam. Deze demografie is exponentieel groter dan degenen die succesvol worden. Door je alleen te richten op mensen die rijkdom hebben verworven, krijg je een onrealistische steekproef van de bevolking en word je misleid door te geloven dat dit een realistische uitkomst is.
De misvatting over het beroep op emoties wordt gedefinieerd als het manipuleren van emoties als een tactiek om de potentie en effectiviteit van een aangevoerd argument te versterken.
Als zelfhulpboeken in één ding goed zijn, dan is het wel mensen motiveren. Ze doen dit door emotioneel geladen dingen te zeggen die je emoties zullen doen toenemen en ervoor zorgen dat je het eerder eens bent met de argumenten die het boek aanvoert of deze volgt. Wanneer mensen worden beheerst door hun emoties, hebben ze het vaak moeilijk om logische drogredenen of fouten te herkennen die in de aangevoerde argumenten aanwezig kunnen zijn; zelfhulpboeken maken zich hier schuldig aan.
Deze misvatting wordt nog eens benadrukt door zoveel mogelijk f-bommen te laten vallen. Er is een psychologische reden waarom zoveel zelfhulpboeken het f-woord op de omslag hebben. Harde taal roept emoties op en trekt de aandacht van mensen naar wat er gezegd wordt. Of de argumenten nu geldig zijn of niet, sterke taal trekt veel aandacht.
De misvatting over de valse analogie stelt dat omdat twee onderwerpen die verder niets met elkaar te maken hebben één ding gemeen hebben, ze ook op andere manieren met elkaar verbonden moeten zijn.
Ik kan je niet vertellen hoe vaak ik zelfhulpgoeroes haaien, leeuwen of wolven heb horen gebruiken als referentiepunten voor hoe je je als persoon zou moeten gedragen. Hoewel het krachtig en opbeurend klinkt om een „eenzame wolf”, „alfa”, „leeuw” of een ander roofdier in het wild te worden genoemd, heeft het geen zin om mensen met deze wilde dieren te vergelijken.
Wat wilde dieren doen is geen nuttig referentiepunt voor hoe we ons moeten gedragen. Ja, leeuwen zijn de koning van de jungle en ze jagen op hun prooi. Maar weet je wat leeuwen nog meer doen? Ze doden de welpen van andere stammen en paren met geweld met vrouwtjes, anders zullen ze ze doden als ze weigeren. Val niet voor de misvatting van de valse analogie, het is niets meer dan een door emoties aangedreven manipulatietactiek.
De vooringenomenheid op basis van wensdenken wordt gedefinieerd als zo veel denken of wensen dat het werkelijkheid wordt.
Bijna alle zelfhulpboeken trappen in de valkuil van wensdenken. Het maakt niet uit hoeveel je over succes nadenkt, het komt niet naar je toe als je niet veel geluk hebt, de juiste mensen kent en er ongezonde hoeveelheden werk in steekt om het te bereiken. We zouden allemaal willen dat wensdenken nuttig was, maar de realiteit is dat het een waanidee is waar de meesten in trappen. Vroeg of laat zal de realiteit je in je gezicht slaan.
Na het lezen van de meer dan 20 zelfhulpboeken die ik schreef toen ik begin twintig was, begon ik tegenstrijdigheden in filosofieën op te merken. Eén auteur zou me zeggen dat ik het leven nihilistisch moet benaderen door te zeggen dat alles zinloos is, dus je moet je niet laten hinderen door mislukking. Een andere auteur zou me vertellen dat „falen geen optie is!” en ga zo maar door.
De tegenstrijdigheden komen zo vaak voor, dat zelfhulpauteurs zichzelf soms zelfs tegenspreken! Ik heb wat onderzoek gedaan op Reddit en vond deze uitgebreide lijst van spreekwoorden, idiomen en clichés die in tegenspraak zijn met andere.
Met zoveel verschillende invalshoeken om zelfhulp te benaderen, wordt het onvermijdelijk misselijkmakend als je niet meer weet welke weg je moet volgen, omdat zoveel mensen verschillende meningen en perspectieven hebben over hoe je succes kunt behalen.
De zelfhulpsector was in 2019 $9,9 miljard waard en is van daaruit alleen maar gegroeid. Het is geen wonder dat de markt overspoeld wordt met zoveel boeken in dit genre. Auteurs en uitgeroepen „goeroes” proberen vaak gewoon snel geld te verdienen.
Met zulke explosieve winsten zijn mensen bereid om zo ongeveer alles te zeggen of te vertellen om mee te doen aan de financiële winst. De ironie is dat de meeste van deze mensen boeken of programma's verkopen die je vertellen hoe je rijk en succesvol kunt worden, terwijl ze zelf rijkdom verwerven, uitsluitend door de winst die je maakt met het boek dat je in handen hebt.
Hoewel er een paar legitieme zelfhulpboeken zijn die niet puur voor het geld zijn geschreven, is het ongetwijfeld een motiverende factor voor de meeste zelfhulpauteurs. Houd hier rekening mee de volgende keer dat je besluit een zelfhulpboek te kopen.
Laten we eerlijk zijn, zelfhulpboeken zijn meer opgeblazen dan een Amerikaan na het verlaten van een buffet. De meeste informatie in elk zelfhulpboek kan eenvoudig op één pagina worden samengevat.
De auteurs moeten tonnen opvulling toevoegen via persoonlijke verhalen, analogieën, enz. om een specifieke pagina te laten tellen, zodat ze meer exemplaren kunnen verkopen. In werkelijkheid kan hun hele filosofie op één pagina worden verfijnd.
Om deze reden zijn zelfhulpboeken meestal tijdverspilling. In plaats van deze meer dan 200 pagina's vulboeken door te lezen, lees gewoon het samenvattende artikel van een blogger over dat boek en je hebt alle informatie die je nodig hebt.
Heb je ooit die Instagram-modellen en influencers gezien die zo vol van zichzelf zijn dat ze walgen van iedereen die niet zo succesvol, mooi, gescheurd of gemotiveerd is als zij?
De meeste van deze verheerlijkte narcisten zijn producten van de zelfhulpindustrie. Dit zijn de mensen die voortdurend motiverende citaten uit zelfhulpboeken plaatsen. Waarom? Omdat zelfhulp hen aanmoedigt en in staat stelt om egocentrisch en narcistisch te worden.
Tenzij je narcisme aantrekkelijk en gezond vindt, denk dan twee keer na over de zelfhulpboeken die je aan het lezen bent. Misschien vergiftigen ze je geest door te denken zoals de Instagram-influencers!
Zelfhulp is berucht omdat het mensen schadelijke dingen vertelt omdat het hen motiveert. Ik heb de volgende uitspraken talloze keren in verschillende vormen horen uitspreken:
„je hebt niemand anders nodig dan jezelf.”
„je hebt de macht om jezelf te redden.”
„Als je vrienden je niet succesvoller maken, doe ze dan weg.”
Denk logisch na over dit soort uitspraken. Vind je ze echt gezond? Soms heb je gewoon hulp nodig van anderen, en dat is oké. Vrienden zijn er niet alleen om je bankrekening een boost te geven. Dit zijn schadelijke uitspraken om te doen. Je bent een mens, andere mensen nodig hebben is een deel van je natuur. We zijn sociale wezens.
Als je dit soort uitspraken als je filosofie volgt, zul je waarschijnlijk ellendig en eenzaam worden. Zo ben ik in mijn vroege jaren twintig terechtgekomen als gevolg van deze schadelijke ideeën.
Ik heb al mijn vrienden in de steek gelaten omdat ze „me niet hebben geholpen om succesvoller te worden” en ik weigerde ook hulp van wie dan ook omdat ik dacht dat hulp krijgen een teken van zwakte was en voor verliezers. Dit alles maakte me extreem depressief, koud en helemaal alleen met niemand om naar toe te gaan.
Wat deze boeken je ook vertellen, succes komt vooral neer op geluk, op het juiste moment op de juiste plaats zijn en de juiste mensen kennen. Je kunt jezelf al deze leugens vertellen, maar zonder de perfecte omstandigheden zul je geen vooruitgang boeken en jezelf en anderen schade berokkenen. Haal je hoofd uit de wolken voordat het te laat is.
Zelfhulpboeken zijn een nooit eindigende verslavende ziekte. Het leek erop dat hoe meer zelfhulpcontent ik consumeerde, hoe meer ik ervan wilde. Maar dit leidt je onvermijdelijk in een neerwaartse spiraal waarin niets wordt gedaan en je verslaafd raakt aan de ideeën in plaats van actie te ondernemen.
Een boek lezen helpt niemand als je niet echt actie onderneemt en iets doet. Leg de zelfhulpboeken neer en ga aan de slag als je je leven wilt veranderen. Laat andere mensen je leven niet beheersen met hun mooie woorden. Ga gewoon naar buiten en leef!
Ik zwoer vroeger bij deze boeken, maar realiseer me nu dat het slechts tijdelijke emotionele pleisters waren.
De hele industrie lijkt gebouwd op het geven van mensen een gevoel van ontoereikendheid, terwijl ze beloven hun tekortkomingen te verhelpen.
Voel me aangesproken door het verslavingsgedeelte. Ik gebruikte het lezen van deze boeken zeker als een vervanging voor actie ondernemen.
Het leren over survivorship bias veranderde mijn hele perspectief op succesverhalen in deze boeken.
Kan het niet meer eens zijn over de vulinhoud. De meeste van deze boeken zouden kunnen worden samengevat tot een lange blogpost.
Het artikel laat na te vermelden hoe sommige mensen simpelweg de structuur nodig hebben die deze boeken bieden om veranderingen te beginnen.
Dat gedeelte over drogredenen was een eye-opener. Ik ga vanaf nu veel kritischer lezen.
Misschien moeten we het genre hernoemen naar zelfbewustzijnsboeken in plaats van zelfhulp. Zou misschien betere verwachtingen scheppen.
Het is me opgevallen dat mijn meest succesvolle vrienden nooit vermelden dat ze zelfhulpboeken lezen. Ze werken gewoon rustig aan hun doelen.
Het artikel maakt goede punten over wetenschappelijke betrouwbaarheid, maar soms hoeft inspiratie niet wetenschappelijk bewezen te worden.
Begon na het lezen hiervan door mijn boekenplank te kijken. De hoeveelheid geld die ik heb uitgegeven aan valse beloftes is beschamend.
Enkele valide punten, maar het lijkt erop dat de auteur een bijzonder slechte ervaring heeft gehad met zelfhulpboeken.
De haai- en leeuwanalogieën gaven me altijd een ongemakkelijk gevoel. Fijn dat iemand eindelijk heeft gezegd hoe belachelijk ze zijn.
Realiseer me nu dat ik meer tijd besteed aan het lezen over het verbeteren van mijn leven dan aan het daadwerkelijk verbeteren ervan.
Ik vind het interessant hoeveel mensen deze boeken verdedigen ondanks het duidelijke bewijs van hun manipulatieve aard.
De winsten in de industrie zijn duizelingwekkend. Geen wonder dat iedereen en zijn hond nu een zelfhulpboek schrijft.
Net mijn bestelling voor weer een zelfhulpboek geannuleerd na het lezen hiervan. Ga me focussen op daadwerkelijk doen in plaats van alleen maar lezen.
Ik waardeer het dat de auteur persoonlijke ervaringen heeft gebruikt om de punten te illustreren. Maakt het herkenbaarder.
Dit artikel had iets evenwichtiger kunnen zijn. Niet iedereen die zelfhulpboeken leest is wanhopig of kwetsbaar.
Na het lezen over de drogredenen begon ik ze overal in mijn zelfhulpcollectie op te merken.
Ik vraag me af hoeveel zelfhulp auteurs hun fortuin daadwerkelijk hebben gemaakt voordat ze hun boek over succes schreven.
Het punt over het weigeren van hulp van anderen kwam hard aan. Ik werd zo onafhankelijk dat het eigenlijk schadelijk was.
Deze boeken dienen wel een doel. Ze zetten mensen aan het denken over zelfverbetering, zelfs als de methoden niet perfect zijn.
Het lezen hiervan deed me beseffen hoeveel geld ik heb verspild aan zelfhulpboeken die eigenlijk allemaal hetzelfde zeggen.
Het gedeelte over het schaden van relaties resoneerde echt. Ik verloor vrienden na het opvolgen van advies over het uitsluiten van niet-succesvolle mensen.
Misschien is de echte zwendel wel verwachten dat een boek ons leven volledig verandert zonder zelf hard te werken.
Niet iedereen kan zich therapie veroorloven. Soms zijn deze boeken de enige toegankelijke vorm van begeleiding die we hebben.
Ik merkte dezelfde tegenstrijdigheden tussen boeken op. De ene zegt 24/7 hard werken, de andere predikt een evenwicht tussen werk en privé.
De vergelijking van zelfhulpverslaving met het zijn bij een buffet is perfect. Je blijft consumeren, maar voelt je nooit voldaan.
Ik heb me altijd afgevraagd waarom deze boeken 200+ pagina's nodig hebben om te zeggen wat in 20 gezegd zou kunnen worden.
Fascinerend hoe het artikel de drogredenen ontleedt. De 'appeal to emotion' is bijzonder wijdverbreid.
Vroeger gaf ik zelfhulpboeken cadeau aan vrienden die met problemen worstelden. Nu voel ik me schuldig over het mogelijk voeden van deze cyclus.
Als iemand in de marketing kan ik bevestigen dat de genoemde emotionele manipulatietactieken zeer reëel en opzettelijk zijn.
De auteur klinkt verbitterd. Deze boeken zijn niet bedoeld als wetenschappelijke artikelen, ze zijn bedoeld om actie te inspireren.
Die lijst met tegenstrijdige spreekwoorden is onthullend. Hoe heb ik deze duidelijke conflicten nooit eerder opgemerkt?
Het is me opgevallen dat de meeste succesvolle mensen die ik ken geen zelfhulpboeken lezen. Ze hebben het te druk met daadwerkelijk dingen doen.
Het artikel snijdt goede punten aan over roofzuchtige marketing, maar soms hebben mensen gewoon een startpunt nodig voor verandering.
Mijn probleem is dat deze boeken alles zo simpel doen lijken. Het echte leven is veel complexer dan hun stapsgewijze oplossingen suggereren.
Ik ben schuldig aan het vallen voor de wensdenken-bias. Jarenlang succes gevisualiseerd in plaats van er daadwerkelijk naartoe te werken.
Grappig hoe deze boeken altijd dezelfde formule lijken te hebben: persoonlijke tragedie, doorbraakmoment, succes, en dan anderen lesgeven.
Het deel over het nodig hebben van andere mensen kwam echt binnen. We moeten niet meegaan in dit giftige zelfredzaamheidsverhaal.
Ik zou willen dat het artikel voorbeelden had gegeven van wat ze beschouwen als goede zelfhulpboeken versus de frauduleuze.
We moeten het genre niet volledig afwijzen. Zelfs als 90% rommel is, kan het de moeite waard zijn om die waardevolle 10% te vinden.
Het punt dat deze boeken kunnen worden samengevat in een pagina of twee is zo accuraat. Ik ben begonnen met alleen nog maar samenvattingen van boeken te lezen.
Ik waardeer het dat het artikel erkent dat er wel degelijk legitieme zelfhulpboeken zijn, ook al zijn ze zeldzaam.
Het lezen over het succesverhaal van iemand anders garandeert niet jouw succes. Dat is de harde waarheid die veel mensen moeten horen.
De echte waarde van zelfhulpboeken ligt in hun vermogen om ons te laten nadenken over ons leven, zelfs als we hun advies niet precies opvolgen.
Interessant punt over de scheldwoorden in titels. Ik heb deze trend ook opgemerkt en vond het altijd een beetje geforceerd.
Alleen omdat iets niet wetenschappelijk meetbaar is, betekent niet dat het niet waardevol is. Soms is alleen al inspiratie de moeite waard.
Het deel over wetenschappelijke betrouwbaarheid zette me echt aan het denken. Je kunt succesmanifestatie niet echt wetenschappelijk meten.
Ik ben momenteel bezig met mijn derde zelfhulpboek deze maand en voel me nu aangesproken door dit artikel.
Is er nog iemand die zich stoort aan de manier waarop deze boeken complexe levensproblemen reduceren tot pakkende zinnen en opsommingstekens?
Dit artikel voelt alsof het is geschreven door iemand die door de industrie is verbrand. Er zit nog steeds waarde in sommige van deze boeken als je ze kritisch benadert.
Het verslavingsaspect is reëel. Ik kocht vroeger elke week een nieuw zelfhulpboek in de hoop dat de volgende alle antwoorden zou hebben.
Ik begrijp de kritiek, maar sommige boeken hebben me echt geholpen mijn gedachten te ordenen en betere doelen te stellen.
Het stuk over Instagram-influencers als producten van de zelfhulp-cultuur is raak. Ik zie het nu overal.
Laten we eerlijk zijn, de meeste van deze boeken herverpakken gewoon gezond verstand met mooie woorden en succesverhalen.
Het cijfer van 9,9 miljard dollar voor de industrie is verbazingwekkend. Geen wonder dat er zoveel van deze boeken op de markt verschijnen.
Mijn therapeut waarschuwde me eigenlijk om niet te veel op zelfhulpboeken te vertrouwen. Ze zei dat ze soms meer kwaad dan goed kunnen doen.
Na het lezen over de denkfouten, kan ik ze nu niet meer ontzien in elk zelfhulpboek. De wolf-analogieën zijn vooral tenenkrommend.
Ik denk dat we over het hoofd zien dat verschillende benaderingen voor verschillende mensen werken. Wat voor de een een scam is, kan voor de ander waardevol zijn.
De vergelijking met het Amerikaanse buffet maakte me hardop aan het lachen. Zo waar over dat deze boeken vooral vulling zijn!
Dit artikel moet een onderscheid maken tussen traditionele zelfhulp en moderne psychologie-gebaseerde persoonlijke ontwikkelingsboeken.
Het stuk over het verlaten van vrienden voor succes resoneerde echt met me. Ik ben bijna zelf in die val getrapt.
Ik heb daadwerkelijk enkele strategieën uit zelfhulpboeken geïmplementeerd en ze werkten voor mij. Het gaat niet om lezen, het gaat om doen.
Je mist het punt. Hoop zonder actie is gewoon waan. Dat is precies wat het artikel probeert te zeggen.
Het artikel maakt valide punten, maar lijkt overdreven cynisch. Deze boeken hebben me door moeilijke tijden geholpen, al was het maar door me hoop te geven.
Ik vond het gedeelte over tegenstrijdig advies bijzonder interessant. Het is waar, het ene boek vertelt je om falen te omarmen, het andere zegt dat falen geen optie is.
Dat citaat van George Carlin aan het begin is briljant. Waarom zou je het boek van iemand anders lezen voor zelfhulp? Ik moest lachen en nadenken.
Elke keer als ik een zelfhulpboek lees, ben ik een week lang helemaal opgepompt, maar daarna verandert er niets. Blij dat ik niet de enige ben die dit ervaart.
Het punt over denkfouten opende mijn ogen. Ik realiseerde me nooit hoeveel succesverhalen berusten op overlevingsbias.
Ik ben het niet eens met de kijk van de auteur op de wetenschappelijke basis. Veel moderne zelfhulpboeken citeren wel degelijk legitiem psychologisch onderzoek en studies.
Is het iemand anders opgevallen hoe al deze zelfhulpgoeroes hun geld lijken te verdienen door anderen te vertellen hoe ze geld kunnen verdienen? De ironie ontgaat me niet.
Het stuk over marketing aan kwetsbare mensen is zo waar. Ik zat er helemaal doorheen toen ik werd meegezogen in het kopen van tonnen van deze boeken.
Hoewel ik het met sommige punten eens ben, vind ik het volledig afdoen van het hele zelfhulpgenre een beetje extreem. Sommige boeken hebben me echt geholpen betere gewoonten te ontwikkelen.
Ik vind dat dit artikel echt binnenkomt. Nadat ik zelf honderden euro's aan zelfhulpboeken had uitgegeven, realiseerde ik me dat ik gewoon een tijdelijke emotionele high najoeg in plaats van echte veranderingen door te voeren.