Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
By continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
Velen van ons gebruiken humor elke dag om ervoor te zorgen dat mensen ons leuk vinden of om herkenbaar te zijn. Humor is voor veel mensen vanzelfsprekend. Voor sommigen is het een instinct om grappen te maken in absurde of gespannen situaties.
Daarom vroeg ik me af of humor inderdaad natuurlijk is, of dat het een aangeleerde vaardigheid/coping-mechanisme is. Hoe dan ook, ik was benieuwd of humor nuttig is, vooral als coping-mechanisme. Humor is het meest voorkomende coping-mechanisme, dus weten of het nuttig is, is voor iedereen belangrijke informatie.
Humor veroorzaakt meestal gelach. Zelfs als dat niet het geval is, kan het nog steeds invloed hebben op je humeur. Lachen is een van de eerste manieren waarop baby's emoties leren uiten. We leren dus al op jonge leeftijd waar we om moeten lachen.
Lachen heeft verschillende voordelen voor mensen: verhoogde niveaus van dopamine en serotonine, ontspannen spieren, verlaagde cortisolspiegels, het stresshormoon. Lachen kan de afgifte van endorfine, de pijnstillende chemische stof, verhogen.
Janet Gibson, emeritus hoogleraar cognitieve psychologie aan het Grinnell College in Iowa, zei dat lachen bij mensen evolueerde als communicatiesignaal. Eeuwen geleden, zo stelt Gibson, zouden mensen gelach hebben gebruikt om aan te geven dat de groep niet in gevaar was. Het werd gebruikt als overlevingsinstrument, net zoals mensen het tegenwoordig gebruiken om ermee om te gaan. Lachen zorgt voor verlichting van spanning.
Hoewel lachen universeel is, lachen verschillende mensen om verschillende dingen. We hebben allemaal verschillende gevoelens voor humor. Dat komt omdat we verschillende vooroordelen hebben over onderwerpen waarover grapjes worden gemaakt.
We hebben allemaal verschillende ervaringen en opvoeding gehad. De mensen om ons heen leren ons tijdens het opgroeien wat 'grappig' is, waardoor we verschillende situaties humoristisch vinden. Daarom is lachen natuurlijk, maar humor is aangeleerd.
In 2003 ontwikkelden Rod Martin en collega's de Humor Styles Questionnaire, die peilt naar de soorten humor die mensen gebruiken. De verschillende soorten humor zijn:
Positieve humor zou de Affiliatieve en Zelfverbeterende humor zijn. De negatieve soorten humor zijn agressief en zelfvernietigend.
Een recente studie van Marisa L. Kfrerer, Nicholas G. Martin en Julie Aitken Schermer schetst de negatieve en positieve vormen van humor en hun effecten op de geestelijke gezondheid.
Positieve humor, die niet wordt gebruikt om zichzelf of anderen te kleineren, blijkt voortdurend de geestelijke gezondheid te verbeteren.
In het onderzoek waren affiliatieve humor (humor gedeeld met anderen om relaties op te bouwen, grappige verhalen) en zelfverbeterende humor (humor gebruiken om met stress om te gaan, jezelf opvrolijken) de stijlen die verband hielden met niet-depressieve mensen. Affiliatieve humor maakt het mogelijk om ervaringen met anderen te delen.
Door andere mensen aan het lachen te maken, vinden ze jou leuk, maar het verhoogt ook het zelfvertrouwen, wat de positiviteit zou vergroten, wat op zijn beurt zou leiden tot een groter vermogen om positieve in plaats van negatieve humor te gebruiken.
Als je eenmaal gewend bent om positieve humor in het openbaar te gebruiken om anderen aan het lachen te maken, wordt het gebruikelijker om het zelf te gebruiken om met stress om te gaan (zelfverbeterende humor).
Positieve humor dwingt jezelf om van perspectief te veranderen. Een ander onderzoek werd uitgevoerd door Stanford-postdoc Andrea Samson en psychologieprofessor James Gross, waarbij verschillende humorstijlen werden getest en uitwees dat optimistische humor effectiever is dan cynisme.
Deelnemers aan de studie werd gevraagd om naar verontrustende beelden te kijken en er een grap over te maken. Sommigen gebruikten positieve humor, terwijl anderen agressieve, treiterende humor gebruikten. Toen bijvoorbeeld een foto werd getoond van een man die een vis van zijn ingewanden ontdaan was, zei een van de deelnemers: „Hij wilde altijd al met dieren werken”, en een ander zei: „Ideale werkplek voor mensen met lichaamsgeur.”
Beide zorgden voor een positieve reactie van de deelnemer, maar er wordt een verandering in perspectief gecreëerd voor degene die positieve humor gebruikt. De zin „Hij wilde altijd al met dieren werken” is grappig omdat het zo absurd is en duidelijk een ander perspectief oproept.
Het gebruik van positieve humor leidde tot meer creativiteit, aangezien de proefpersonen een geheel nieuwe situatie in hun hoofd moesten creëren. De uitdrukking „Ideale werkplek voor mensen met lichaamsgeur” is minachtend en creëert geen nieuwe situatie voor de man die de ingewanden van de vis losmaakt. Het voegt gewoon een nieuw humoristisch, maar een negatief element toe aan dezelfde situatie.
De stijlen Agressieve en Zelfvernietigende humor worden het meest gebruikt door mensen die depressief zijn. De agressieve stijl, humor gericht op het uitlachen van anderen, werd echter ongeveer even vaak gebruikt in elke groep van depressie/niet-depressieve mensen.
Agressieve humor kan ervoor zorgen dat iemand zich beter in zijn vel voelt. Verschillende komieken gebruiken dit soort humor om minachtende, stereotiepe opmerkingen te maken over groepen die ze hebben geobserveerd. Het is nog steeds een creatief proces om nare opmerkingen te maken over anderen.
Daarom verbetert het de cognitieve functies en creativiteit, net zoals positieve humor. Agressieve humor maakt mensen ook aan het lachen. De echte verbetering van de geestelijke gezondheid zou het gevolg zijn van het opbouwen van relaties en zelfvertrouwen.
Volgens de studie van Kfrerer, Martin en Schermer is het echter een goed idee om, als u een persoon bent die vatbaar is voor depressie, uit de buurt te blijven van zelfspot. De zelfvernietigende humorstijl was degene die het meest correleerde met depressie.
Zelfspot is humor die zichzelf in de steek laat, vaak voor het vermaak van andere mensen. Het zorgt ervoor dat iemand zijn zelfvertrouwen verliest als hij te veel wordt gebruikt.
Zelfspot levert verschillende resultaten op met betrekking tot geestelijke gezondheid. Matthew Pike van Talkspace schrijft: „Het doel van zelfspot is om je gebreken aan het licht te brengen en in het reine te komen met de onvolkomenheden van de mensheid, niet om onzekerheden te valideren.”
Daarom zijn er positieve effecten van zelfspot. Het kan je nederig maken en je empathischer maken voor de worstelingen van anderen. Als je je onvolkomenheden hebt geaccepteerd, zul je meer begrip hebben voor anderen. Het maakt je ook aanspreekbaar, want als je bezig bent jezelf voor de gek te houden, ben je minder geneigd om het anderen aan te doen.
Voor sommige mensen heeft zelfspot echter meer negatieve dan positieve effecten. Ik gebruikte vaak zelfspot totdat ik ontdekte dat je hersenen niet weten wanneer je een grapje maakt.
Als je slechte dingen over jezelf zegt, zelfs als je een grapje maakt, verlaagt dat je gevoel van eigenwaarde. Zelfspot kan enkele voordelen hebben, zoals mensen denken dat je betrouwbaar of zelfverzekerd bent. Als je echter te veel van het goede bent, vallen je grappen plat.
Zelfspot is bijvoorbeeld vaak grappig omdat het onverwacht is. Als iemand de vuilnisbak buiten zet en je stapt in een vuilniszak en zegt: „Vergeet me niet”, dan is dat niet grappig.
Je vrienden kunnen het echter beu worden om uw zelfspot te horen, omdat het overkomt als een laag zelfvertrouwen. Ze zullen meer bezorgd dan geamuseerd zijn naarmate je het vaker doet.
Omdat je vrienden je leuk vinden, zullen ze het niet grappig vinden als je iets ongelooflijk negatiefs over jezelf zegt. Als je de hele tijd negatieve dingen over jezelf zegt, tast dat je zelfvertrouwen aan, waardoor je nog depressiever wordt.
Je zult jezelf ook gaan minachten als je alleen bent. Je kunt bij jezelf gaan denken dat je dom bent als je een fout maakt, of dat je „niets goed kunt doen”.
Dit soort denken is moeilijk van je af te schudden en komt naar voren als je met andere mensen praat. Het wordt dan een zich herhalende cyclus waarin je grappen plat vallen, je je slecht voelt over jezelf en je blijft slechte dingen over jezelf denken. Je kunt natuurlijk leren om deze gedachten te vervangen door positieve humor.
Als je het moeilijk vindt om zelf positieve humor te gebruiken, kun je leren herkennen wanneer anderen zelfspot gebruiken. Als je anderen begint te vertellen dat ze dat soort humor niet over zichzelf moeten gebruiken, zal dat je helpen om het niet meer over jezelf te gebruiken.
Je kunt leren om cycli van piekeren te doorbreken, veroorzaakt door depressie en verergerd door zelfspot, door te oefenen met reframing, de techniek die werd gebruikt in het onderzoek van Samson en Gross.
Omdat humor wordt geleerd, kan iedereen leren zijn humorstijl te veranderen. Reframing is gewoon naar een slechte of verontrustende situatie kijken en proberen de context in je hoofd te veranderen in iets humoristisch. Het lijkt erg op het gebruik van de spreuk „Riddikulus” in „Harry Potter and the Prisoner of Azkaban”.
Van alledaagse of vervelende taken kun je een spel maken. Het kan grappig zijn om te tellen hoe vaak hetzelfde vervelende iets met je gebeurt, bijvoorbeeld wanneer een klant je negeert op je werk, omdat het aantal keren dat het gebeurt misschien absurd veel is.
Het verbeelden van extremen is een leuke manier om jezelf te laten inzien dat je misschien een situatie moet 'groteren' omdat je gefrustreerd raakt over iets kleins. Als je bijvoorbeeld in de rij staat bij een drive-in en het voelt alsof het een eeuwigheid duurt, dan is het een grappige manier om je voor te stellen dat je er zult zijn tot je oud bent en lang grijs haar hebt om te beseffen dat je er in het grote geheel van je leven niet zo lang zult zijn.
Het gebruik van positieve humor om je leven te verbeteren vergt slechts wat oefening. Omdat het een leuke activiteit is om te oefenen, kun je het op elk moment doen dat je boos of overstuur bent, waardoor het een gewoonte wordt.
Alle soorten humor verminderen stress, maar het is bewezen dat positieve, optimistische humor je een beter gevoel geeft. Dus als humor je verwerkingsmechanisme is, probeer dan minder agressieve/zelfspot te gebruiken en probeer optimistische humor.
De uitleg waarom zelfspot grappig kan zijn, maar niet overdreven moet worden gebruikt, is heel logisch.
Ik waardeer het dat dit artikel praktische manieren geeft om betere humorgewoonten te ontwikkelen. Het is niet alleen theorie.
Dit heeft me veel bewuster gemaakt van hoe ik humor gebruik in mijn dagelijks leven. Ik ga proberen me meer te richten op de positieve stijlen.
Het gedeelte over humor als communicatiemiddel sprak me erg aan. Ik gebruik het de hele tijd om contact te maken met mijn studenten.
Ik vind het goed hoe het artikel benadrukt dat we onze humorstijl kunnen veranderen door te oefenen. Het is bemoedigend.
Wie is er nog meer van plan om nu die Humor Styles Questionnaire in te vullen? Ik ben erg benieuwd naar mijn resultaten.
De studie over optimistische versus cynische humor daagt echt de algemene overtuiging uit dat zwarte humor op de een of andere manier verfijnder is.
Ik ben gefascineerd door hoe humor zowel helend als schadelijk kan zijn. Het zit hem allemaal in hoe we het gebruiken.
De connectie tussen humorstijlen en depressie is bijzonder interessant. Het maakt me bewuster van hoe ik over dingen grap.
Het is verbazingwekkend hoe iets simpels als het veranderen van je humorstijl zo'n grote impact kan hebben op de mentale gezondheid.
Het idee om van vervelende situaties een spel te maken is briljant. Ik ben hiermee begonnen met mijn woon-werkverkeer.
Geweldig punt over hoe verschillende vooroordelen beïnvloeden wat we grappig vinden. Verklaart waarom humor soms zo verdeeldheid kan zaaien.
Nooit overwogen hoe zelfdepreciërende humor mijn zelfrespect op de lange termijn zou kunnen beïnvloeden. Tijd om aan meer positieve grappen te werken.
Ik ga die visualisatietechniek bij de drive-thru gebruiken. Veel beter dan gefrustreerd raken!
Het feit dat humor aangeleerd is, geeft me hoop. Ik heb altijd al grappiger willen zijn, maar dacht dat het gewoon een natuurlijk talent was.
Zijn er nog meer mensen die nu proberen hun favoriete comedians in deze humorstijlen te categoriseren? Het is een interessante oefening.
Het onderscheid tussen natuurlijk lachen en aangeleerde humor is erg belangrijk. Het helpt verklaren waarom verschillende generaties verschillende dingen grappig vinden.
Het lezen hiervan deed me beseffen hoeveel mijn humorstijl is veranderd naarmate ik aan mijn mentale gezondheid heb gewerkt.
Het evolutionaire perspectief op lachen als een veiligheidssignaal is fascinerend. Het doet me nadenken over hoe we humor gebruiken in ongemakkelijke situaties.
Ik ben begonnen aandacht te besteden aan welk type humor mijn vrienden gebruiken. Het is eigenlijk best onthullend over hun mentale toestand.
De focus op het herformuleren van negatieve situaties is bijzonder nuttig. Het is net mentale gymnastiek, maar dan leuk.
Interessant dat agressief humorgebruik vergelijkbaar is tussen depressieve en niet-depressieve mensen. Ik had een groter verschil verwacht.
Dit verklaart waarom mijn humeur altijd verbetert na het kijken van oprechte comedyshows in vergelijking met meer cynische.
Het stuk over dat je hersenen niet weten wanneer je een grap maakt, is me echt bijgebleven. We zijn echt wat we onszelf herhaaldelijk vertellen.
Ik betrap mezelf er nu op als ik zelfdepreciërende grappen maak. Het is verrassend hoe automatisch die reactie voor mij was.
Het voorbeeld van het schoonmaken van vis laat echt het verschil zien tussen positieve en negatieve humor. Het draait allemaal om perspectief.
Nooit gedacht dat anderen aan het lachen maken mijn eigen zelfvertrouwen zou kunnen vergroten. Dat is echt een interessante positieve feedbackloop.
Ik waardeer de balans in dit artikel tussen het erkennen van humor als een copingmechanisme en het waarschuwen voor mogelijke valkuilen.
Het artikel heeft me doen nadenken over hoe ik humor op het werk gebruik. Ik ga zeker meer affiliatieve humor proberen in teamvergaderingen.
Ik vind het fascinerend dat humor zowel een symptoom van als een behandeling voor psychische problemen kan zijn, afhankelijk van hoe we het gebruiken.
Het punt over vrienden die zelfspot beu worden, is zo waar. Ik ben daadwerkelijk vrienden kwijtgeraakt omdat mijn constante zelfkritiek de sfeer verpestte.
Ik realiseer me net dat de meeste van mijn favoriete sitcoms sterk leunen op agressieve humor. Misschien moet ik mijn comedy-consumptie diversifiëren.
De vergelijking tussen verschillende humorstijlen en hun effecten op depressie is eye-opening. Het doet me nadenken over sommige van mijn standaard grappen.
Ik vind het geweldig dat dit artikel specifieke technieken geeft voor het ontwikkelen van positieve humor. Het idee van het tellen van vervelende incidenten is geniaal.
Het gedeelte over het doorbreken van ruminatiecycli door humor resoneerde echt met me. Het is zo'n praktische benadering van het omgaan met negatieve gedachten.
Het is interessant hoe ze zeggen dat positieve humor meer creativiteit vereist. Ik heb er nooit eerder op die manier over nagedacht.
Voelt iemand anders zich aangesproken door het gedeelte over zelfspot? Ik heb het gevoel dat ik mijn comedy-stijl nu volledig moet herzien.
Ik probeer de laatste tijd meer zelfversterkende humor te beoefenen. Het is moeilijker dan ik dacht om soms de zonnige kant te vinden.
Ik vraag me af of verschillende culturen verschillende verhoudingen van deze humorstijlen hebben. Zou graag een wereldwijde studie hierover zien.
Het gedeelte over baby's die leren lachen trok echt mijn aandacht. Het is verbazingwekkend hoe vroeg we onze gevoel voor humor beginnen te ontwikkelen.
Mijn therapeut heeft dit artikel eigenlijk aanbevolen. Het heeft me geholpen om bewuster te zijn van het feit dat ik mezelf niet de hele tijd als de punchline gebruik.
Leren dat humor een vaardigheid is die we kunnen verbeteren, is eigenlijk heel bemoedigend. Ik dacht altijd dat je het had of niet.
Kunnen we het hebben over hoe krachtig die dopamine-serotonine combinatie is? Geen wonder dat we ons zo goed voelen na een echte lachbui.
Het idee dat affiliatieve humor relaties opbouwt, is heel logisch. Ik voel me altijd dichter bij mensen nadat we samen goed hebben gelachen.
Professionele comedians hebben meestal een podiumpersona. Ze treden op in plaats van zichzelf oprecht omlaag te halen in het dagelijks leven.
Ik ben benieuwd hoe dit zich verhoudt tot professionele comedians die vaak zelfspot gebruiken, maar mentaal gezond lijken.
Wat me het meest opvalt, is hoe humor wordt aangeleerd, maar lachen natuurlijk is. Het doet me nadenken over hoe culturele verschillen een rol spelen in wat we grappig vinden.
De studie over positieve versus negatieve humorreacties op verontrustende beelden is fascinerend. Ik ben dol op het visvoorbeeld.
Interessant hoe ze zeggen dat je hersenen niet weten wanneer je een grap maakt. Ik vraag me af hoe vaak ik grappen heb gemaakt over dat ik slecht ben in wiskunde.
Heb net de visualisatietechniek met het grijze haar in de drive-thru geprobeerd die in het artikel wordt genoemd. Ik moest er daadwerkelijk hardop om lachen toen ik vastzat in de file!
Ik werk in de gezondheidszorg en we gebruiken vaak humor om met stressvolle situaties om te gaan. Na dit gelezen te hebben, realiseer ik me dat we waarschijnlijk bewuster moeten zijn van welk type we gebruiken.
De Harry Potter Riddikulus-referentie heeft me echt geholpen het concept van herformuleren te begrijpen. Het is alsof je je boeman van angst verandert in iets waar je om kunt lachen.
Dat is een goed punt over vriendschappelijk plagen, maar ik denk dat het belangrijkste verschil toestemming en context is. Het is totaal anders dan agressieve humor gebruiken om anderen oprecht naar beneden te halen.
Ik ben het er niet mee eens dat alle agressieve humor negatief is. Soms kan speels plagen tussen goede vrienden de banden juist versterken.
Vindt iemand anders het fascinerend dat lachen is geëvolueerd als een overlevingsinstrument? Het doet me nadenken over hoe we het vandaag de dag nog steeds gebruiken om gespannen situaties te ontladen.
Het stuk over het herformuleren van negatieve situaties is briljant. Ik ben hiermee begonnen bij mijn baan in de detailhandel, en het maakt het omgaan met moeilijke klanten eigenlijk zoveel gemakkelijker.
Dit artikel heeft me echt de ogen geopend over de verschillende soorten humor. Ik dacht altijd dat grappen maken over mezelf onschadelijk was, maar nu begrijp ik waarom mijn vrienden soms bezorgd kijken in plaats van lachen.
Ik heb me nooit gerealiseerd hoeveel zelfspot onze mentale gezondheid daadwerkelijk kan beïnvloeden. Ik heb me er zelf ook schuldig aan gemaakt, denkend dat het me herkenbaarder maakte.