12 naprawdę pomocnych wskazówek, jak pokonać jąkanie u dzieci i dorosłych

Cześć, nazywam się Kathlyn i mam przeszkodę w mowie. W wieku 7-12 lat przeszkoda w mowie była tak zła, że praktycznie stałem się niemy. Dzięki doświadczeniu z moimi przeszkodami w mowie sporządziłem tę listę 12 naprawdę pomocnych sposobów i wskazówek, które pomogły mi przezwyciężyć jąkanie jako dziecko i pomagają mi radzić sobie z przeszkodą w mowie jako dorosły.

Oto 12 wskazówek, jak pokonać żaluzje zarówno dla dzieci, jak i dorosłych:

1. Nie pozwól maluchowi i dzieciom mieć rzeczy w ustach podczas próby rozmawiania

Według mojej matki, moja przeszkoda w mowie zaczęła się, gdy byłem małym dzieckiem, próbowałem rozmawiać. Nadal miałem smoczek w ustach, kiedy próbowałem rozmawiać. Z biegiem czasu rozwinęło mi się jąkanie z tego powodu. Nie mogę wystarczająco podkreślić, jak ważne jest zabranie smoczka, gdy maluch próbuje rozmawiać.

Przypomnij także swoim małym dzieciom, aby nie rozmawiały z niczym w ustach. Powiedziano nam wszystkim, żebyśmy nie rozmawiali z pełnymi ustami jako dzieci, ponieważ to było obrzydliwe. Teraz mamy nowy powód, aby przypomnieć naszym dzieciom o tym ostrzeżeniu na całe życie.

2. Ćwicz i miej cierpliwość

Rozumiem, jak frustrujące jest próbować mówić, ale słowa po prostu nie wyjdą na jaw. Jeśli ty lub twoje dziecko masz jąkanie się lub rozwija; przede wszystkim bądź cierpliwy wobec siebie i nich, a po drugie, ćwicz z nimi i sobą. Dla małego dziecka jąkanie może być dla nich niezwykle przygnębiające, gdy rozwijają umiejętności językowe, co może spowodować cofnięcie się w mowie.

Dlatego ciągłe ćwiczenie z nimi ma kluczowe znaczenie dla rozwijania silnych umiejętności mowy. Dotyczy to również dorosłych. Dopóki nie osiągnąłem siódmego roku życia, byłem tak pokonany przez jąkanie, że zdecydowałem, że po prostu nie zamierzam już mówić. Byłem tak sfrustrowany sobą, że nie mogłem wyciągnąć tego, co chciałem powiedzieć, więc po prostu zrezygnowałem z rozmowy wszystkich razem, na jakiś czas. Nie pozwól swojemu dziecku ani sobie przejść przez to, co zrobiłem. Nie poddawaj się i próbuj dalej!

3. Miej grupę wspierającą

Chodziłem na logopedię tak długo, jak pamiętałem, kiedy wstąpiłem do szóstej klasy. Miałem punkty, w których miałem dobre i złe zaklęcia, nawet do dziś; co oznacza, że przechodzę przez okresy, w których moja przeszkoda w mowie jest nieoczywista, a potem są chwile, w których nie mogę złożyć pięciu słów razem bez potknięcia się. Nawet po odzyskaniu głosu, od czasu do czasu potykałem się.

Główna różnica polegała jednak na tym, że zdałem sobie sprawę, że nie muszę się już tego bać. Mój logopeda wyjaśnił to tak elokwentnie. Wyjaśniła na przykład, że nie przestanę jeździć na rowerze z obawy przed upadkiem. A jeśli się potknę, muszę po prostu wstać i spróbować ponownie. Może spróbuj mówić trochę wolniej, jak żółw, i nie próbuj mówić tak szybko, aby się pospieszyć i wyciągnąć wszystkie słowa.

Przestałem chodzić na logopedię w wieku 12 lat; a teraz w wieku 28 lat, do dziś zawsze myślę o żółwiach jako o czymś, co pomogło mi pokonać moją największą przeszkodę. Chciałbym móc powiedzieć, że w końcu w 100% przezwyciężyłem przeszkodę w mowie, ale tego nie zrobiłem. Nadal przechodzę przez zaklęcia, w których moje przeszkody w mowie ulegają zmianie. Ale w tamtych czasach pamiętam mojego starego logopedę i mówię jak żółw.

4. Spowolnij

Kiedy moja logopeda kazała mi „mówić jak żółw”, dokładnie to miała na myśli. Zwolnij swoją mowę. Może to być łatwe do zapamiętania dla dorosłych z ciągłymi przeszkodami w mowie. Ale dziecku przypomnij im, aby rozmawiało jak żółw chodził, miło i powoli. Może pomóc im zapamiętać, jeśli dałeś im coś z żółwiem, na przykład bransoletkę, którą mogli łatwo zobaczyć, więc pomoże im to zapamiętać. Wiem, że to z pewnością pomogło mi dorastać.

5. Po prostu zrelaksuj się, aby przestać jąkać

Stres pobudza jąkanie. Jeśli słowa nie chcą wyjść, po prostu weź oddech, zrelaksuj się i porozmawiaj jak żółw. Zauważyłem w moich doświadczeniach, mówienie, ponieważ o wiele łatwiej, gdy jesteś zrelaksowany i wygodny.

6. Uważaj na swój oddech

Jako osoba, która ma zarówno astmę, jak i przeszkodę w odzyskiwaniu mowy, czasami nie jest to łatwe do zapamiętania; ale nadal jest to ważne. Oddychaj podczas rozmowy. Zauważyłem, że ilekroć czułem jąkanie się, moja klatka piersiowa byłaby zdenerwowana i czuję, że wstrzymuję oddech i chcę po prostu wypuścić to wszystko na raz.

Jeśli kiedykolwiek tak się poczujesz, wróć do kroku 5 i zrelaksuj się. Ilekroć czuję, że nadchodzi jąkanie, relaksuję się i biorę kilka oddechów, a ponieważ to rozluźnia moje napięcie, jąkanie się nie dzieje. Wypróbuj to.

7. Rozpoznaj słowa wyzwalające

Samogłoski są moimi wyzwalaczami, zwłaszcza słowa, które zaczynają się miękkimi samogłoskami, a kończą się na „ow”. Rozpoznawanie wyzwalających słów lub zwrotów może drastycznie pomóc w zwiększeniu świadomości, kiedy czujesz, że możesz się jąkać i jak najlepiej uniknąć tych chwil.

8. Wyraź swoje słowa i ruchy

Jak wspomniałem wcześniej, jeśli rozpoznasz swoje słowa wyzwalające, możesz przygotować się i poćwiczyć, jak je wypowiedzieć, aby nie spowodowały jąkania. Skupienie się na tym, jak poruszasz ustami, może również pomóc ci przezwyciężyć jąkanie, ponieważ rozpoznanie, w jaki sposób poruszasz ustami, daje ci kontrolę nad tym, jak wypowiadasz swoje słowa.

9. Znajdź kreatywne ujście, aby pokonać wyzwanie

Wizualizacja jąkania jako przeszkody do pokonania daje obiekt, na którym możesz skupić się na wyzwaniach, może drastycznie pomóc ci pokonać jąkanie. Muszę się z wami podzielić historią.

Zawsze byłem wyrazistą duszą, ale na szczęście mówienie nie było jednym z moich sposobów wyrażania siebie i moich myśli, nawet przed moim selektywnym mutyzmem. Nie pamiętam, kiedy zacząłem pisać, ale wyraźnie pamiętam, jak mój logopeda mówił mi, że jeśli nie chcę rozmawiać, zawsze mogę pisać. Myślałem, że to świetny pomysł.

Na początku nie widziałem żadnego powodu, dla którego nie powinienem zawsze pisać, kiedy chciałem coś powiedzieć. Moi nauczyciele byli wyrozumiali, podobnie jak moi przyjaciele i rodzina; więc miałem wielkie wsparcie wokół siebie, aby pomóc mi przejść przez ten etap w tym momencie mojego życia. I to właśnie robiłem przez lata.

Jednak w pewnym momencie zacząłem postrzegać pisanie jako coś więcej niż tylko sposób mówienia. Zacząłem postrzegać to jako środek wyrazu. Prawdopodobnie miałem bliskie osiem lat, kiedy odkryłem, że potrafię pisać historie. Prawdopodobnie napisałem setki opowiadań przez cały ten czas mojego życia, z których bardzo niewiele pozostaje w mojej pamięci znaczącej znaj omości.

Ale pamiętam, jak czułem się ukończenie historii bez skazy, wstydu lub strachu przed porażką. Za każdym razem było ekscytujące uczucie osiągnięć, dumy i zaufania do moich rosnących zdolności widzenia i słuchania poza własnymi ograniczeniami.

W pewnym momencie zacząłem zauważać zmiany w moich pismach. Z tego, jakie wspomnienia mam o moich historiach z tamtych czasów, większość moich najwcześniejszych historii była fikcjami fanów moich ulubionych rzeczów/programów telewizyjnych/filmów itp. Około dziewięciu lub dziesięciu lat zauważyłem, że moje historie przechodziły od tych fikcji fanów do fikcji o dziewczynie w niebezpieczeństwie, która została uratowana od tej wielkiej przeszkody przez bohatera.

Mój logopeda zasugerował, że powodem, dla którego zmieniam styl moich opowiadań, może być wewnętrzna walka o przebicie się przez moją wielką przeszkodę (tj. przeszkodę mowy). W tym momencie mojego życia nie sądzę, żeby kliknęło, że rzeczywiście to właśnie próbowałem zrobić. Jeśli chodzi o mnie, właśnie znalazłem nowy gatunek pisania, który lubiłem i chciałem wypróbować. Ale z perspektywy czasu, to właśnie działo się w tym czasie w mózgu mojego małego dziecka.

Nie pamiętam zbyt wielu drobnych szczegółów tych historii, ale pamiętam, że spora część opowieści, które pisałem od dziewięciu do jedenastu lat, kontynuowała ten temat bezimiennego bohatera ratującego i/lub wyruszającego w przygodę, aby walczyć i pokonać tę wielką przeszkodę.

Wszystkie te historie o bezimiennym bohaterze ratującym dziewczynę w niebezpieczeństwie w końcu zaczęły mieć tożsamość. Bohaterem wieloletnich opowieści byłem ja, ratując mnie od strachu przed przeszkodą w mowie - wielką przeszkodą. Nie mogę uwierzyć, że tak długo zajęło mi dojście do takiego wniosku.

Byłem tak sfrustrowany sobą, że zajęło mi tyle czasu, aby wreszcie zrozumieć, ale z taką ulgą, że w końcu zrozumiałem i nabrałem pewności siebie, aby podnieść miecz i pokonać tę wielką przeszkodę; tak jak bohater robił to wiele razy wcześniej w moich opowieściach. Konsekwentnie wypowiedziałem najwięcej słów, jakie miałem od lat tego dnia w gabinecie mojego logopedy.

10. Stwórz rolę dla siebie i wykonaj rolę

To może zabrzmieć dziwnie, ale wyciągnij mnie. Stworzyłem dla siebie rolę w moich opowieściach, w których byłem bohaterem ratującym mnie przed przeszkodą w mowie. W tej roli byłem odważny i aktywnie walczyłem z moją wielką przeszkodą. Pisanie może nie być mocną stroną każdego. To może nie być twoje, ale czy próbowałeś stworzyć dla siebie rolę, w której nie miałeś przeszkody w mowie?

Ta metoda może wydawać się szalona dla dorosłych; ale dla małych dzieci, odgrywanie roli i odgrywanie ich charakteru może pomóc im ogromnie przezwyciężyć przeszkody w mowie i znacznie zwiększyć ich pewność siebie. Jeśli Twoje dziecko zmaga się z jąkaniem, pomóż mu stworzyć dla siebie rolę, w której albo nie jąkało, albo ratowało się przed jąkaniem. Warto spróbować.

11. Prowadź dziennik swoich postępów i przeczytaj go

Śledzenie postępów jest często kluczowym krokiem w ogólnym sukcesie postępu i pokonywania wyzwań. Śledzenie postępów w przezwyciężaniu jąkania nie różni się. Zwróć uwagę na wszystko, wszystkie wzloty i upadki. Pamiętaj, aby codziennie rejestrować swoje postępy, lub przynajmniej co drugi dzień, abyś mógł zobaczyć, jak Twoje osiągnięcia są aktualne.

Oto kolejna pomocna wskazówka podczas rejestrowania postępów, czytaj je sobie codziennie. Czytanie na głos pomaga w artykulacji werbalnej i może pomóc zmniejszyć jąkanie, ponieważ sprawia, że czujesz się bardziej komfortowo w mówieniu, i sprawia, że konfrontujesz się ze słowami wyzwalającymi i je pokonujesz.

12. Nie zniechęcaj się

To jest proste i proste. Nie zniechęcaj się, gdy Ty lub Twoje dziecko masz jąkanie, które wpływa na twoje życie. Tak, to frustrujące. Ale pracuj nad tym dalej. Najgorszą rzeczą dla dziecka z jąkaniem się jest to, że jego rodzic przestaje z nim pracować, co ich nie zachęca. To samo można powiedzieć o dorosłych. Najgorszą rzeczą dla dorosłych z jąkaniem jest poddanie się. Istnieje wsparcie dla dorosłych z jąkaniem się. Nie poddawaj się. Po prostu się zrelaksuj. I bądź jak żółw.

Nie potrafię wyrazić słowami, jak bardzo jestem wdzięczny tym ludziom w moim życiu, kiedy przeszedłem przez ten etap mojego życia, zwłaszcza mojemu logopedzie. Ludzie, którzy byli wobec mnie mili i cierpliwi, miałem szczęście ich mieć i na zawsze będę im wdzięczny.

Jest część mnie, która jest również wdzięczna za to, że przeszedłem przez to doświadczenie. Gdybym mógł normalnie mówić przez całe życie, czy rzuciłbym się w pisanie tak, jak ja, i wykorzystałbym swoją pasję do spełnienia, aby pokonać moją największą przeszkodę? Jest duża szansa, że nigdy nie wziąłabym długopisu, gdybym tego nie zrobiła, jakie byłoby to niesamowicie nudne życie.