Bestaan: het evidente en het vanzelfsprekende

Het onderzoek naar de waarheid is op de een of andere manier moeilijk, op een andere manier eenvoudig. Een aanwijzing hiervoor wordt gevonden in het feit dat niemand in staat is de waarheid adequaat te bereiken, terwijl aan de andere kant niemand helemaal faalt, maar iedereen zegt iets waarachtigs over de aard van alle dingen, en hoewel ze individueel weinig of niets aan de waarheid bijdragen, wordt door de vereniging van allen een aanzienlijk bedrag verzameld.

Aristoteles

Het is onmogelijk dat er werkelijk alles wordt gedemonstreerd; [want dan] zou er een oneindige achteruitgang zijn, zodat er nog steeds geen demonstratie zou zijn.

Aristoteles

Bestaan betekent doorgaans een bestaand wezen. Met historische gevoeligheid betekent bestaan een breed begrip van geschiedenis, huidige momenten en de toekomst. De kwaliteit van 'zijn' lijkt op de daad van het bestaan.

Het domein van het redelijke discours lijkt verdeeld tussen het evidente en het vanzelfsprekende dat bestaat. Evident betekent in dit kader het zintuiglijke continuüm van ervaring en het uitgebreide continuüm ervan in geformaliseerde empirische mechanismen en methodologieën.

Het vanzelfsprekende als een wezen dat weet en weet dat het weet; geen uitweg: bestaan, dan vanzelfsprekendheid en dan bewijs. Hieruit ontstaan krachtige afleidingen. Een object — dynamisch — universum ontwikkelt een apart station in het proces van evolutionaire verandering waarin een onderwerp naar voren komt.

Langzaam ontstaan subjectiviteiten uit het universum, als onderdeel van de aard van de natuur. Het is een merkwaardig toeval in de gewone structuur van de werkelijkheid. Een objectuniversum dat als zodanig onafhankelijkheid van de geest in zichzelf voortbrengt. Dit maakt metafysica tot een nutteloos onderwerp.

Waar metafysica de studie van dit operationele raamwerk onnodig bemoeilijkt. De wereld wordt bestaand, ontologisch en tot op zekere hoogte kenbaar, epistemologie, maar geïntegreerd in en van zichzelf, waardoor de metafysica teniet wordt gedaan, omdat de kennis van de structuur van de werkelijkheid realiteit vereist. Dit is a priori het geval bij een ontwikkeld/geconstrueerde geest die in staat is om tot op zekere hoogte of a posteriori te weten door de materiële realiteit te bestuderen.

Het weten kan niet worden losgekoppeld van het bekende omdat de kennis bestaat als een eigenschap van een wezen dat in staat is om te weten, dat bestaat in het bestaande of het bekende, het potentieel bekende en het onbekende. Ook al heeft het concept van een 'eigendom' weinig zin, aangezien de afbakening, de lijn, door een waarnemer wordt getrokken. Alleen het bestaan bestaat en daaruit vloeien eigenschappen, de inherenties van een object of proces, voort, terwijl het bestaan de grondtoestand blijft en het vanzelfsprekendheid het onderscheid maakt.

Het evidente zou de basis vormen van het laatste (a priori) en het vanzelfsprekendheid het eerste (a posteriori). Op deze manier komen we tot ontologie en epistemologie als een geïntegreerde lus en metafysica als betwistbaar. Een ander gebied dat zich bezighoudt met waarden is axiologie.

Axiologie is slechts zoals de waarden van dergelijke geesten zich binnen het universum hebben ontwikkeld of geconstrueerd. Die zijn tautologisch noodzakelijk om te overleven, dus goed genoeg, plus wat ruimte voor variatie — goed en slecht om verder te kunnen overleven. Waardeloosheid is de munteenheid van het universum, terwijl waarden er intern in worden geproduceerd — wereldwijde waardeloosheid en gelokaliseerde waarde.

Het lijkt op metafysica omdat er geen plaats is. Een taal van een hogere orde regent niet op het universum neer. Het universum integreert zijn functionaliteit in zichzelf, terwijl ontwikkelde wezens er enkele waarheden over lijken te hebben afgeleid — waarbij het gebruik van symbolen wordt verward met een of andere extern afgeleide wet (wat leidt tot een oneindige achteruitgang of louter definitiespellen om de kloof te dichten).

Dit vereist geen uniciteit van de werkelijkheid, maar wordt ondersteund door een schijnbare uniciteit ervan. Neem als zodanig aan dat de natuurkundige wetten dat lijken weer te geven — werk, een herformulering met enkel axiologie, epistemologie en ontologie, en dan nog verder beperkt. Het vereist klaarblijkelijk het bestaan en het vanzelfsprekendheid impliceert het bestaan. De aard van het bewijs betekent hier de zintuigen van lagere orde en hogere orde, en hulpmiddelen en typen om ze uit te breiden.

Degenen die in staat zijn om terug te vertalen naar de geest van het wezen dat weet en weet dat het weet. Zonder deze vertaalbaarheid blijft het hele streven naar kennis intern. Zoals opgemerkt in andere werken, lijkt het bestaan statistisch gezien waarschijnlijker — in grote mate — dan niet-bestaan. Hierin komen we tot een andere diepgang.

Een eenvoudig argument voor de statistische onvermijdelijkheid van bestaan boven niet-bestaan, dus de aard van de werkelijkheid is om te bestaan in plaats van niet. Het objectuniversum met schijnbare uniciteit over alle fundamenten wordt een uitgebreide bewering van de eerste principes zonder noodzakelijke samenhang, zonder dat het universum volledig in kaart wordt gebracht. Dit betekent een handige tijdelijke aanduiding voor de hele wetenschap.

„Het werkt” betekent niet waar. Het betekent functioneel waar, operationeel feitelijk. Structuren en processen zijn beter bekend dan voorheen. Deze kennis komt van binnenuit het systeem, niet van buitenaf, waardoor de metafysica opnieuw teniet wordt gedaan.

Wat er in deze context gebeurt, we hebben het bestaan dat vrolijk meebeweegt met de statistische waarschijnlijkheid dat er meer dan niet bestaat, en dan onderscheid wordt gemaakt tussen de technische evolutie van complexe onderling verbonden, geïntegreerde informatieprocessors die in staat zijn om op een basisniveau te weten en te weten dat ze het weten, op een gevorderd niveau zonder bekende bovengrens voor dat laatste.

Het vanzelfsprekendheid komt voort uit het bestaan in de vorm van bewustzijn, niet uit een magisch-mystiek proces of fenomeen, maar uit een technische beheersing van het in kaart brengen van de wereld in een systeem dat intern is in het universum als een natuurlijke gebeurtenis. Hier speelt een gevoel voor recursie een rol.

Verder betekent het sensorische systeem dat in zo'n organisme is ingebouwd dat het bewustzijn vrijheidsgraden ontwikkelt, onbegrip van de schijnbare uniciteit van de werkelijkheid voor zelfontwikkeld bewijs over de wereld. Deze verfijnd en geformaliseerd in iets dat lijkt op wetenschap in empirisme, zo niet ronduit geavanceerde wetenschap betekent dat het vanzelfsprekendheid zich uitstrekt tot het bewijs in twee opzichten.

Ten eerste is het alleen interne integratie. Ten tweede bracht de verdere externe uitbreiding terug naar de interne integratie en werd ook doorgedrongen naar het vanzelfsprekendheid en het bijbehorende kader. De referentiekaders kwamen samen in één geest.

Hieruit betekent het 'metafysische' in feite het epistemologische voor het ontologische, zelfs als het niet in staat is de regels van het universum te begrijpen. Het is niet top-down of bottom-up; het is intern geïntegreerd of niet. De integratie gebeurt binnen een systeem dat daartoe in staat is.

Dit sluit natuurlijk metafysica uit en vereist onvermijdelijk ontologie en epistemologie als natuurlijke onderdelen van de manier waarop de kosmos werkt en de interne geest om de kosmos te laten functioneren. De filosofie heeft op deze manier een volledige herziening en reconstructie nodig. Bovendien betekent axiologisch eenvoudigweg de ontwikkelde of geconstrueerde waarden van organismen of mechanismen. Dingen die van belang zijn of niet, d.w.z. gewaardeerd of niet, of op verschillende manieren en in verschillende mate gewaardeerd.

Bestaan betekent een geïntegreerd geheel van het verleden, het heden en de toekomst, dat zich van nature ontvouwt. Soms een scheiding tussen het object in subjectieven met het onvermijdelijke vanzelfsprekendheid in de subjectiviteiten en dan af en toe een evidente (en uitbreidingen) met uitgebreidere koppelingen van hun geest en het universum.