Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
By continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
Ik heb Global Studies gestudeerd op mijn middelbare school en het stond allemaal in die studieboeken waarin werd gesproken over kolonialisme en imperialisme, slavernij en het eindigde niet alleen met zwarte slaven, maar ook over de indianen. Waarom niet praten over wat Thanksgiving Days zo belangrijk maakte in de Amerikaanse geschiedenis, zo niet voor hen?
Elk moment in onze geschiedenis heeft goed en slecht in zich, daarom worden monumenten en vakanties gemaakt. Ik wil het hebben over de Critical Race-theorie omdat het belangrijk is om open te staan voor alle aspecten van het leven waar een blanke jongen, een zwarte jongen, een Aziatisch meisje en een Indiase jongen niets van zouden weten.
Critical Race Theory, Britannica, The Editors of Encyclopedia is een concept dat gebaseerd is op raciale onverschilligheid waarvan wordt aangenomen dat het de wet en alle sociale verenigingen beïnvloedt die worden gebruikt om niet-blanke personen in een blanke geconstrueerde wereld financieel en sociaal te stoppen.
Het was echter in de jaren zestig dat de gedachte aan hoe de regering zelf was gebouwd om de rijksten te besturen en de armen te laten sterven zoals de rijken hadden geleerd van hun arbeid te leven. Het werd Critical Legal Studies genoemd omdat het uitsluitend gebaseerd was op politieke normen.
De Critical Race Theory komt voort uit het Manifest van de Communistische Partij, geschreven door Karl Marx {1818-1883}, dat hij door zijn onderzoeksonderzoek gaat geloven: Wat is Critical Race Theory and How to Fight It?
Een kritische rassentheorie is verkeerd omdat de methoden van diversiteitstrainingsprogramma's en het effect ervan op de schoolcurricula uitsluitend tot doel hebben Amerika en zijn principes te vernietigen, omdat blanke mensen eruit zien als slechte mensen die moeten leren zichzelf te haten omdat ze blank zijn, terwijl ze eeuwenlang vrij waren om anderen te haten die er niet uitzagen en hen als dieren te behandelen.
Voor hen betekent gelijkheid „louter non-discriminatie” en biedt het „camouflage” voor blanke suprematie, patriarchaat en onderdrukking, alsof hij bedoelt dat blanken en zwarte mensen gelijk zijn zolang zwarte en niet-blanke mensen zich houden aan de regels die hen als lagere klasse worden opgelegd en dit is niet langer acceptabel voor zwarte of niet-blanke mensen.
In tegenstelling tot gelijkheid is gelijkheid, zoals gedefinieerd en gepromoot door Critical Race Theorists, iets meer dan geherformuleerd wanneer er een Departement voor Antiracisme wordt opgericht dat wordt bestuurd door de kritische rassentheoreticus Ibram X. Kendi, die zijn eigen regels hanteerde om alle rechten of privileges weg te nemen die een persoon zou hebben als hij of zij enige vorm van racistische uiting zou hebben.
En aan het einde van zijn lezing zei hij: „Waarheid en Gerechtigheid staan aan onze kant. Als we de moed kunnen verzamelen, winnen we.” Na het lezen van zijn lezing, de lezing van de heer Christopher F. Rufo, vraag ik me hardop af Waar gaat de ruzie aan zijn kant over? „We zouden moeten praten over en streven naar uitmuntendheid, een gemeenschappelijke standaard voor alle achtergronden om hun potentieel te bereiken. Op de schaal van wenselijke doelen verslaat uitmuntendheid elke keer weer diversiteit.”
Excellentie? Dat oordeel over uitmuntendheid is een mooie manier om te zeggen dat slavernij acceptabel is, want wat een zwarte moet doen, durft een blanke niet omdat hij dat niet doet. Excellentie waarvoor? Om iemand blank te laten zijn? Terwijl "... diversiteit een secundaire waarde is” omdat geen enkele andere persoon die niet blank is, het niet beter zou kunnen doen dan een blanke?”
Wordt een blanke zo bedreigd door een academische vorm van gesprekstherapie die zich richt op nog een ander universeel probleem, net zoals de geestelijke gezondheid dat op dit moment ook is? Of is het de irrationele angst dat een gekleurde persoon op hetzelfde niveau als een blanke echt zo irrationeel is?
Ik had het voorrecht om betrokken te kunnen zijn bij een gesprek waarvan ik nu begrijp dat het voortkwam uit een diversiteitstrainingsprogramma waarbij leraren in hun curricula allerlei kwesties van rassendiscriminatie van zwarte kinderen op school en als jongvolwassenen op hogescholen konden bespreken - als ze erin slaagden binnen te komen, dat wil zeggen in een van mijn universiteitsklassen, Socialisatie in het Onderwijs.
Als luisteraar begrijp ik raciaal onrecht net als elke niet-blanke persoon, maar anders dan de meesten terwijl ik boeken lees zoals Black Girls Matter: Pushed Out, Overpoliced And Under protected.
Door de intensiteit van Black Lives Matter is de manier waarop onderwijs wordt gegeven en studenten niet alleen onderling maar ook tegenover de faculteitsleden van de universiteit worden behandeld drastisch veranderd, van toelating tot de universiteit naar veranderende curriculumvereisten naar ondersteuning van antiracistisch activisme, waardoor racisme niet werd getolereerd.
Nadat onze vorige president Donald Trump een verbod tegen moslims had ingesteld, heeft mijn universiteit grote inspanningen gedaan om ervoor te zorgen dat iedereen, ongeacht wie ze waren of waar ze vandaan kwamen, welkom was en haat niet.
Sinds racisme uit de schaduw is teruggekeerd waar het had moeten worden gehouden, is het intellectuele concept dat ras niet alleen een sociale overtuiging is, maar een universele overtuiging, dat werd onderwezen door White Supremacy, Critical Race Theory, ook opnieuw opgedoken om de sociale, economische en educatieve ongelijkheden op Race te bestrijden, in het onderwijssysteem terechtgekomen waar elke student, ongeacht ras, inkomen en opleidingsniveau, in allerlei perspectieven een goede opleiding mag volgen.
Volgens het artikel What is Critical Race Theory van Lauren Camera en Waarom zijn mensen zo boos over dit artikel, wordt hier The 1619 Project, een collage van verhalen over rassendiscriminatie en de ernstige gevolgen ervan, onderzocht, gevoeld en beoordeeld in een veilige omgeving.
Onze laatste president Donald Trump heeft de weg naar het schoolcurriculum geblokkeerd door een ander academisch curriculum op te stellen, genaamd de „Commissie van 1776”, dat illegaal was.
President Joe Biden had dit gecorrigeerd toen hij aantrad bij de presidentsverkiezingen van 2020 en stond toe dat The 1916 Project in het onderwijssysteem kwam, wat veel blanken erg boos maakte.
Als er één probleem is dat niet alleen een moreel en raciaal dilemma wordt, maar ook een sociaal dilemma, dan is dat de Critical Race Theory, waarbij studenten les krijgen over racisme en de manier waarop het wordt gebruikt om Amerikaanse kinderen te onderwijzen en op te voeden in het artikel van Micheal Cadenhead en Brakkton Booker Zal Critical Race Theory het nieuwe debatonderwerp zijn voor de verkiezingen van 2022? Politico.
Hoewel Critical Race Theory een concept is dat alleen in het hoger onderwijs wordt onderwezen met de beweging van Black Lives Matter, aangewakkerd door George Floyd, een Afro-Amerikaanse man die werd vermoord door een blanke politieagent, en de manier waarop, de behandeling van het coronavirus waarbij het vaccin waarbij zwarten en Iberiërs werden gemaakt, nog langer moest wachten dan de meesten, heeft ertoe geleid dat mensen opriepen tot een kans op verandering die alleen Critical Race Theory kan ontmaskeren en onthullen.
Dus nu begrijp ik waarom als kind een jonge blanke vrouw ooit zei hoe ik sprak: "Ze heeft geen accent.” Ik vond het beledigend, maar ze lijkt verbaasd. Er is geen logische reden waarom een blanke beter is dan een niet-blanke, omdat er geen verklaring is dat die blanke het beter kan doen dan een niet-blanke. Het enige verschil is onwetendheid en dat is geen kennis.
We moeten deze gesprekken blijven voeren, zelfs als ze ongemakkelijk zijn.
Het verband tussen beleid uit het verleden en de huidige ongelijkheden wordt goed uitgelegd.
Ik heb gezien hoe deze discussies de werkcultuur kunnen transformeren als ze goed worden aangepakt.
Het juridische kader achter deze theorieën is fascinerend en wordt vaak verkeerd begrepen.
Persoonlijke verhalen zoals de anekdote over het accent brengen deze problemen echt tot leven.
We moeten ons meer richten op oplossingen, terwijl we de problemen erkennen.
Deze gesprekken zijn essentieel voor professionele ontwikkeling in elk vakgebied.
De behandeling van intersectionaliteit in het artikel had sterker gekund.
Ik zou willen dat meer mensen begrepen dat het onderzoeken van de geschiedenis niet gaat om schuld, maar om begrip.
De impact van raciale discriminatie op de geestelijke gezondheid verdient meer aandacht in deze discussies.
Dit gaat niet alleen over geschiedenis, het gaat over het creëren van een betere toekomst voor iedereen.
De economische aspecten van raciale ongelijkheid verdienen meer aandacht in deze debatten.
Ik heb positieve veranderingen in mijn gemeenschap gezien wanneer we deze kwesties openlijk bespreken.
Het artikel had de rol van de media bij het vormgeven van deze discussies dieper kunnen onderzoeken.
Het is interessant om te zien hoe verschillende generaties deze gesprekken benaderen.
De manier waarop deze kwesties het onderwijsbeleid beïnvloeden, is bijzonder relevant voor mijn werk.
Ik waardeer hoe het artikel zowel individueel als institutioneel racisme aanpakt.
We hebben meer verhalen nodig zoals dit die persoonlijke ervaringen verbinden met bredere systemische problemen.
Het deel over toelating tot de universiteit roept belangrijke vragen op over toegang en kansen.
Het is cruciaal dat we zowel de historische context als de huidige implicaties bekijken.
Ik ben blij om serieuze academische discussie over deze kwesties te zien in plaats van alleen maar debatten op sociale media.
Het punt van het artikel over microagressies resoneert met mijn dagelijkse ervaringen.
Soms denk ik dat we te veel focussen op theorie en te weinig op praktische oplossingen.
De juridische aspecten van CRT worden vaak over het hoofd gezien in openbare debatten. Het is complexer dan velen beseffen.
Ik worstel met hoe ik deze problemen met mijn kinderen moet bespreken. Het artikel geeft echter een goede context.
Mijn universiteit is jaren geleden begonnen met het opnemen van meer diverse perspectieven in de curricula. De resultaten zijn positief geweest.
De pandemie heeft deze ongelijkheden echt blootgelegd. Het ging niet alleen om gezondheid, maar ook om toegang tot middelen.
Ik vind het interessant hoe het artikel de evolutie van CRT traceert van juridische studies naar bredere sociale toepassingen.
Het concept van een antiracisme-afdeling lijkt extreem. We hebben evenwicht nodig bij het aanpakken van deze problemen.
Is het iemand anders opgevallen hoe deze discussies veranderen afhankelijk van waar je woont? Mijn ervaring in het Zuiden verschilt enorm van vrienden in het Noorden.
De connectie tussen raciale en economische ongelijkheid heeft meer aandacht nodig. Ze zijn diep met elkaar verweven.
Het artikel maakt goede punten over systemische problemen, maar ik zou willen dat het meer concrete oplossingen bood.
Ik werk in het onderwijs en deze debatten hebben direct invloed op hoe we onze studenten lesgeven en ondersteunen.
De vermelding van George Floyd laat zien hoe actuele gebeurtenissen deze theoretische discussies heel reëel hebben gemaakt.
We moeten moeilijke onderwerpen niet uit de weg gaan. Groei komt vaak voort uit het confronteren van moeilijke waarheden.
Dat klopt over internationale perspectieven. Mijn familie is hierheen geëmigreerd en onze ervaringen voegen een nieuwe laag toe aan deze discussie.
Het artikel had meer internationale perspectieven kunnen verkennen. Racisme is niet alleen een Amerikaans probleem.
Ik heb gezien hoe deze discussies zich afspelen op de school van mijn kinderen. Het brengt studenten juist samen, in plaats van ze te verdelen.
Het deel over gelijkwaardigheid versus gelijkheid heeft een aantal dingen voor mij echt verduidelijkt. Het zijn verschillende concepten met verschillende doelen.
Het is fascinerend hoe het artikel het werk van Marx verbindt met moderne discussies over ras en klasse.
Het lezen over deze diversiteitstrainingsprogramma's doet me wensen dat mijn werkplek iets soortgelijks had.
De vergelijking tussen de 1776 Commission en The 1619 Project laat zien hoe verschillend mensen de Amerikaanse geschiedenis bekijken.
Ik denk dat we geschiedenis accuraat kunnen onderwijzen zonder dat iemand zich persoonlijk verantwoordelijk voelt voor gebeurtenissen uit het verleden.
Het punt over Black Girls Matter is cruciaal. We richten ons vaak op bepaalde aspecten van raciale ongelijkheid, terwijl we andere over het hoofd zien.
Dit doet me denken aan mijn eigen schooltijd. We hebben nauwelijks de geschiedenis van de Native Americans aangeraakt, afgezien van Thanksgiving-mythes.
Eigenlijk wordt CRT voornamelijk onderwezen aan rechtenfaculteiten en in graduate programma's. De paniek over het feit dat het aan jonge kinderen wordt onderwezen, is grotendeels misleidend.
Ik ben bezorgd over hoe sommige van deze concepten worden onderwezen. Hoewel ik de doelen steun, hebben we leeftijd-geschikte benaderingen nodig.
Het voorbeeld van de vaccinatieverdeling laat echt zien hoe deze problemen niet alleen historisch zijn, maar tot op de dag van vandaag voortduren. Dat is wat mensen moeten begrijpen.
Wat me frustreert, is hoe gepolitiseerd dit is geworden. Onderwijs zou niet over politieke punten moeten gaan, maar over het beter begrijpen van onze wereld.
De connectie tussen The 1619 Project en CRT is interessant. Beide lijken zich te richten op het onderzoeken hoe ons verleden de huidige ongelijkheden vormgeeft.
Ik ben het er niet mee eens dat CRT witte mensen er slecht uit laat zien. Het gaat om het begrijpen van systemen, niet om het beschuldigen van individuen. We moeten persoonlijke schuld scheiden van systemische analyse.
Die persoonlijke anekdote over de opmerking over het accent kwam echt binnen. Ik heb soortgelijke microagressies ervaren en dat is precies waarom deze gesprekken ertoe doen.
Ik begrijp eerlijk gezegd niet waarom sommige mensen zich zo bedreigd voelen door het onderwijzen van accurate geschiedenis. We kunnen fouten uit het verleden erkennen en toch trots zijn op onze vooruitgang.
Het deel over excellentie versus diversiteit raakte me echt. Waarom kunnen we niet allebei hebben? Ik geloof dat streven naar excellentie en tegelijkertijd diversiteit omarmen ons sterker maakt als samenleving.
Ik waardeer hoe dit artikel de historische context van Critical Race Theory uiteenzet. Het is belangrijk om de wortels ervan te begrijpen, zowel in juridische studies als in sociale bewegingen.