De strop van het denken - Een korte verkenning van psychische aandoeningen en verslaving

Wat de menselijke omstandigheden betreft, zijn verslaving en psychische stoornissen niets nieuws. Het begrijpen van deze aandoeningen en onszelf is echter geen perfecte wetenschap. Neem een kijkje in onze geschiedenis en deze thema's komen herhaaldelijk voor. Fragmenten die zowel in kunst, samenleving als wetenschap worden onthuld. Het is misschien lelijk, maar kijk goed, wat we nu weten is zeker niet meer wat het was.

We hebben een lange weg afgelegd van het uitdrijven van schizofrenen, het eten van vrolijke verf en het laten sterven van vrouwen aan gebroken harten en zwarte gordijnen. Onze geest bestaat uit ingewikkelde dingen en zelfs nu nog blijven sommige van onze meest intieme werkingen mysteries. Het goede nieuws is dat ze klaar zijn om te leren. We weten dat geestelijke gezondheid verwijst naar iemands psychische en emotionele welzijn en dat geestesziekte deze gezondheid aantast.

We weten dat verslavings- en verslavingsstoornissen (SAD) worden gekenmerkt door een constante dwang om een stof te consumeren, een handeling te verrichten of een gevoel na te jagen, ongeacht de gevolgen (en). We leren hoe deze zich verhouden. Onbehandeld hebben ze allemaal de macht om succes in te slikken, slachtoffers te algineren en levens te beëindigen. Als ze samen voorkomen, wordt het gevaar alleen maar groter, een sombere realiteit waar velen mee te maken hebben. Op elke 5 Amerikanen zal er 1 een diagnosticeerbare geestesziekte hebben, van deze gevallen zal minstens 1 op de 4 ook verslaafd raken.

Met de steeds groter wordende reikwijdte van technologie kan de moderne mediacultuur groeien. Nu er meer dan ooit nieuwe manieren beschikbaar zijn om ideeën te creëren en over te brengen, gebeuren er een aantal dingen; voor sommigen is het een nieuwe kans om contact te maken en met anderen om te gaan, misschien voor het eerst, maar hoewel er wordt gezegd dat er geen slechte publiciteit is, kan het niet allemaal goed zijn.

Deze toename van expressie en consumptie van expressie stuit op een spervuur van verschillende meningen, interpretaties en intenties. Geesteszieken zijn gebruikt voor entertainment voor Melania, oorspronkelijk verschenen ze in komedies, drama's en gruwelen. Deze rollen blijven bestaan en worden geconsumeerd naarmate de neurotypische samenleving vooroordelen en uiteindelijk criminalisering ontwikkelt.

Tegelijkertijd kunnen gevaarlijke levensstijlen verheerlijkt en bijna genormaliseerd worden. Dit soort boodschappen kunnen leiden tot isolement en roekeloosheid bij jongeren (vooral bij mensen met stoornissen die zich op latere leeftijd kunnen voordoen) en bij iedereen met een slechte geestelijke gezondheidsgeschiedenis, terwijl ze stilletjes een dialoog aangaan over ondermaatse menselijkheid.

Psychische stoornissen zijn er in alle soorten en maten en kunnen zich op verschillende manieren manifesteren. Iemand die aan een depressie lijdt, kan zich verdrietig, waardeloos, ongeïnteresseerd, uitgeput voelen, slaapproblemen hebben, te veel slapen, veranderingen in gewicht ervaren of aan de dood en zelfmoord denken.

Angst- en paniekstoornissen veroorzaken ongerechtvaardigde en ongecontroleerde angst die kan leiden tot bijnierreacties zoals een verhoogde hartslag, pijn op de borst, ademhalingsmoeilijkheden, duizeligheid en latere uitputting. Een persoon met schizofrenie kan onderhevig zijn aan auditieve of visuele hallucinaties, het gevoel hebben dat hij of zij geen controle heeft, moeite heeft met het overbrengen van gevoelens en emoties, of problemen met aandacht, geheugen en organisatie.

Borderline persoonlijkheidsstoornis wakkert gewoonlijk onevenwichtige emoties aan, zoals angst voor verlating, leegte en woede, wat vaak leidt tot chaotische uitbarstingen die relaties en andere aspecten van het leven beïnvloeden. Manipulatiepatronen, minachting voor zichzelf en anderen, wetsovertredingen en morele onverschilligheid komen tot uiting bij mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis. Bipolair sleurt een persoon door stijgende hoogtepunten (manie) gevolgd door dalende dieptepunten en kan intense stemmingswisselingen en impulsief gedrag veroorzaken.

Aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) komt voor bij hoge niveaus van impulsactie en kan leiden tot geheugenverlies, gebrek aan focus en moeilijk stilzitten. De lijst gaat maar door. Er is geen limiet aan mogelijke plagen die in de menselijke geest kunnen voorkomen, stuk voor stuk. De moderne geneeskunde en therapeutische methoden zijn nog maar net begonnen met het ontdekken van verklaringen, diagnoses en behandelingen die deze stille moordenaars omhullen.

Sommige zijn geërfd, doorgegeven in een chemische roulette. Sommige verschijnen vroeg in het leven, andere veel later. Sommige worden veroorzaakt door trauma of een slechte fysieke toestand. Sommigen zoeken en accepteren hulp, anderen niet. Patiënten kunnen jaren en duizenden dollars besteden aan het zoeken naar diagnostiek en behandelplannen die mogelijk aan verandering onderhevig zijn. Anderen zullen misschien nooit de gelegenheid of de middelen krijgen vanwege sociale of economische beperkingen. Het resultaat? Een populatie van mensen die geïsoleerd zijn, gekwetst zijn en geen hoop meer hebben.

Verslaving zelf is een ziekte met vele gezichten: voedsel, cafeïne, nicotine, alcoholgebruik, verdovende middelen, amfetaminen, opiaten en honderden andere potentieel verslavende intriges waarover we aan weerszijden van de wet kunnen beschikken, sommige nog verwoestender dan andere. Zoals de meeste dingen begint het onschuldig. Het kan een recept zijn of een ogenschijnlijk eenvoudige sociale aangelegenheid.

Chemische reacties vinden plaats in de hersenen, stimuleren beloningscentra en veroorzaken euforie. Uiteindelijk worden de hersenen afhankelijk van deze reacties om beloningen uit te lokken en zullen ze ze vaker en in grotere hoeveelheden nodig hebben. Naarmate verslaving de overhand krijgt, kan het gedrag veranderen. Het slachtoffer raakt waarschijnlijk minder geïnteresseerd in verplichtingen, vrienden, hobby's, veiligheid of rede. Ze kunnen onverklaarbare gewichtsveranderingen, stemmingswisselingen, financiële stress en uitstapjes hebben.

Ze kunnen beslissingen nemen in één enkel spoor om te liegen, te vechten, te stelen of de wet te overtreden. Voortdurend drugsmisbruik zal waarschijnlijk relaties aan flarden leggen, lichamen verscheurd maken en vrijheden worden ontnomen, zo niet erger. Vanaf de zijlijn lijkt het heel vreemd en de vraag is altijd dezelfde: waarom? Er is niet maar één antwoord. Sommige mensen zijn genetisch kwetsbaar, sommigen worden te veel voorgeschreven, sommigen zijn verstrikt geraakt in de verkeerde mensen, sommigen hebben nooit iets anders geweten, sommigen proberen te ontsnappen, terwijl anderen op zoek zijn naar iets, en anderen zien het nut niet meer in.

In de jaren 70 probeerde de Amerikaanse psycholoog Dr. Bruce Alexander de verslavingscode te kraken met behulp van muizen. Eén proefpersoon werd in een kooi met twee waterflessen geplaatst, waarvan er één was verrijkt met heroïne of cocaïne. Ze hebben elke keer een overdosis genomen. Deze ratten hadden niets te doen en niemand te zien en namen elke keer een overdosis. Misschien zijn het niet de ratten. Zo kwamen er rattenparken, alles wat een rat zich maar kon wensen, eten en speelgoed en plekken om naartoe te gaan, gezelschap en seks. Ze hebben het allemaal in rattenparken en ze hebben twee waterflessen.

In de rattenparken raken ze de drugs nauwelijks aan, slechts enkelen van hen gebruiken het en ze overdrijven het nooit. Geen van hen gaat dood. Dus dat is het antwoord, toch? Verbinding en gemeenschap. Dat zou makkelijk moeten zijn, we zijn geen ratten of kooien, we hebben niet eens een park nodig.

Het probleem met ratten is dat ze nooit de kooi maken. Dat wil zeggen, als we eenmaal betrokken zijn, wordt het ingewikkelder.

Vaker wel dan niet zijn degenen onder ons die het meest wanhopig op zoek zijn naar verbinding het verst verwijderd. Noodsituaties op gezondheidsgebied worden vaak met minachting, angst, onwetendheid, onverschilligheid, protest of zelfs bestraffing beantwoord. Te veel valpartijen en er wordt steeds opnieuw geschopt. Door hebzucht en twijfel aan de grond geknepen. Sommigen van ons staan nooit meer op. Onze parken worden van binnenuit aangevallen.

Genezing kan alleen plaatsvinden als men zoveel wil begrijpen als men begrepen wil worden. Stigma's en verheerlijkingen voor deze aandoeningen verlengen gewoon het collectieve lijden. Wanneer we geestesziekten behandelen, behandelen we verslaving en als we het over verslaving hebben, behandelen we geestesziekten. Hoe meer we dat doen, hoe meer we kunnen leren hoe we onszelf en onze gemeenschappen kunnen versterken tegen deze wrede vijanden.

Werken waarnaar wordt verwezen

https://www.drugabuse.gov/publications/research-reports/common-comorbidities-substance-use-disorders/part-1-connection-between-substance-use-disorders-mental-illness

https://blogs.scientificamerican.com/brainwaves/a-brief-history-of-mental-illness-in-art-3/

https://www.psychiatrictimes.com/view/what-does-rat-park-teach-us-about-addiction

https://www.mentalhealth.gov/what-to-look-for/mental-health-substance-use-disorders

http://satsangati.blogspot.com/2018/06/noose-of-thought.html

Voor Theo

2/24/99-8/20/20