Sign up to see more
SignupAlready a member?
LoginBy continuing, you agree to Sociomix's Terms of Service, Privacy Policy
Duygusal istismar sizi duygusal sorunların kakofonisi ile baş başa bırakacaktır:
Birinin önünde yüksek sesle söyleyene ve sana “Ah, tatlım, seni kim incitti” diyen bir bakış atana kadar?
Beş yıl önce, İki çocuğumla duygusal olarak taciz edici dokuz yıllık bir evliliği bıraktım. Kızım (o sırada 6 yaşında) günlük olarak tam anksiyete atakları geçirmeye başladıktan sonra ayrıldım. Çocuklarıma ne tür bir zarar verdiğimi fark ettiğimde, onları kendi seçimlerimden bile korumak için verdiğim sözümü tuttuğumdan emin olmak için adımlar atmak zorunda kaldım.
Duygusal olarak taciz içeren bir ilişkiden ayrıldıktan sonra sağlıklı bir yere gitmek, dahil olan herkes için zorlu bir savaştır, ancak çocuğunuzun yaşadığınız aynı şeyi yaşamasını izlemekten kaynaklanan umutsuzluk hissi gibisi yoktur..
Neyse ki umut var. Yalnız değilsin. Yaşadıklarınızı yaşayan ve birlikte bir fırtınayı atlatdığınız için onları ne kadar sevdiğinizi anlayan mutlu, iyi uyum sağlayan çocuklarla ortaya çıkan insanlar var.
İşte size ve çocuklarınıza duygusal istismarın üstesinden daha hızlı bir şekilde kurtulmanıza yardımcı olabilecek birkaç şey:
Yatakta kal ve yuvarlan demiyorum. Çocukların var, bunu yapamazsın. Söylediğim şey, bir yatma zamanı ayarlayın. Çocuklarımın tam bir gece uykusu yaşadıkları günlerde babalarıyla aramda neler olup bittiğine dair duygularını daha iyi idare edebildiklerini fark ettim..
Bu yüzden her gece 7:30 'da yatma vakti rutinlerine başladık. Onları uyumak için güreşecek ya da onlara kitap okuyacak duygusal enerjim yoktu, bu yüzden yanlarına uzandım ve Bob Ross'un tatlı tonlarının çocuklarımı uyutmasına izin verdim. Birkaç hafta ruh hallerinin iyileşmesini izledikten sonra, muhtemelen yetişkinler için de aynı şekilde çalıştığını fark ettim.
Kendimi 10:30'da katı bir yatma zamanına koydum ve gecede sekiz saatimi ayırdım. Hala duygusal bir enkazdım, ama tam bir gece uykusuyla, çiftlikten çıktıkları için yolculukta ağlamıyordum.
Bu, çocuğunuza olan her şeyi anlattığınız anlamına gelmez. Hala onları koruyorsun ve bir ebeveynin olması gerektiği gibi koruyorsun. Söylediğim şey, onlara duyguları hakkında konuşmaları için güvenli bir alan vermenizdir.. Duygularını incitseler bile duyguları geçerlidir. Onlara duygularının duyulduğunu ve üzüldüklerinde her zaman size gelebileceklerini bildirmelisiniz..
İyileşme sürecinden geçerken başa çıkmanız çok zorsa, terapi veya güvenilir bir arkadaş veya aile üyesi, deneyimledikleri hakkında konuşmaları için onlara güvenli bir alan sağlamak için iyi bir araç olabilir. Ancak her zaman neler yaşadıkları hakkında konuşmak için güvenli bir alana sahip olduklarından emin olun. Bu senin için de geçerli.
Neler yaşadığınız hakkında konuşmak için güvenli bir alanınız olduğundan emin olun, bu çocuklarınız değil. Yaşadığınız cehennemi veya diğer ebeveynlerinin nasıl çöp olduğunu duymalarına gerek yok. Kelimeler güçlüdür, yaşadıklarınız hakkında konuşmak onun gücünü alır ve gücü size verir. Konuşmak iyileştiricidir. Sadece güvenli bir alana yönlendirildiğinden emin olun.
İyileşme doğrusal bir yolculuk değildir. “Her gün biraz daha iyisini yap” tavrı her zaman yardımcı olmuyor. Evet, her zaman daha iyisini yapmaya çalışmalısın, ama sidik ve sirke dolu olduğun ve dünyayı ele geçirebileceğin günler olacak ve sonra dünyanın sonu gibi hissettiği günler olacak ya da o kadar kızgın olacaksın ki bir legoya basarak bağıracaksın (onlara sekiz bin kez almalarını söylesen bile).
En iyisini yapmadığınız, bir önceki günden daha iyi olmadığınız günler olacak ve sorun değil. İyileşme sürecinize saygı gösterin ve kendinize bir mola verin. İyileşiyorsun ve bunu yarın yapabilirsin. Bazı günler onu hissetmeniz gerekir, böylece sonunda gitmesine izin verebilirsiniz. Bazı günler dolapta ağlamak zorundasın çünkü duyulamadığın tek yer orası, bazı günler öfkeyi durdurmak için yumruk çantanızdaki saçmalıkları dökmek zorundasın. Bazı günler sadece hissetmek zorundasın. Ve o günlerde, biraz gevşek ol.
Unutmayın; sağlıklı, mutlu bir ebeveyn sağlıklı, mutlu çocuklar yetiştirir. Birlikte bir travma geçirdiniz, ama bu hayatınızı tanımlamak zorunda değil. Hikayenin sonu değil.

Yıllarca süren şüphelerden sonra ebeveynlik içgüdülerime yeniden güvenmeyi öğreniyorum.
Makale, travma sonrası ebeveynliğin karmaşıklığını mükemmel bir şekilde yakalıyor.
Çocuklarımla yeni anılar biriktirmek, bu yolculuğun en iyileştirici kısmı oldu.
Duygusal gerilemelerin iyileşme sürecinde normal olduğunu bilmek rahatlatıcı.
Çocukları korurken dürüst olmaya yapılan vurgu tam olarak okumam gereken şeydi.
Bağlantımızı ve güvenimizi yeniden inşa etmek için ailece oyun geceleri yapmaya başladık.
Doğru destek sistemini bulmak hem benim hem de çocuklarım için çok önemli oldu.
Makale, kendini iyileştirirken ebeveynlik yapmanın ne kadar zor olduğunu gerçekten yakalıyor.
Hayatlarımızı yeniden inşa etmek zor oldu, ancak çocuklarımın tekrar gülümsediğini görmek buna değer.
Açık hava etkinliklerinin hepimizin duygularımızı daha iyi işlemesine yardımcı olduğunu gördük.
Bazen çocuklarım üzerindeki uzun vadeli etkileri konusunda endişeleniyorum, ancak bunun gibi makaleler bana umut veriyor.
Hala kaygıyla mücadele ediyorum ama çocuklarımın iyileştiğini görmek bana güç veriyor.
Yeni gelenekler oluşturmak, ilerlememize ve olumlu anılar yaratmamıza yardımcı oldu.
Herkesin duygularını kontrol etmek için düzenli aile toplantıları yapmaya başladık.
Sağlıklı sınırlarla ebeveynliği birlikte öğrenmek, en büyük zorluklarımdan biri oldu.
Çocukların doğru destek ve ortam verildiğinde nasıl toparlanabildikleri inanılmaz.
Müzik terapisi, çocuklarımın duygusal ifadesi için inanılmaz derecede yardımcı oldu.
Makalenin bazı günlerin sadece hayatta kalmakla ilgili olduğunu kabul etmesini takdir ediyorum.
Uyku bozukluklarından bahsedilmesi beni derinden etkiledi. Kızım hala kabuslarla mücadele ediyor.
Ailece bir şükran günlüğü tutmaya başladık. Yaptığımız olumlu değişikliklere odaklanmamıza yardımcı oluyor.
Bazen kendimi toksik kalıpları tekrarlarken yakalıyorum ve bunları bilinçli olarak kırmam gerekiyor.
Çocuklarımla birlikte yoga yapmaya başladık. Duygular yükseldiğinde sakin kalmamıza yardımcı oluyor.
Çocuklarımın bu kadar çok işlev bozukluğuna tanık olmasından sonra onlarla güveni yeniden inşa etmek zor.
Konuşmanın iyileştirici olduğu kısmı gerçekten yankı uyandırıyor. Doğru dinleyiciyi bulmak her şeyi değiştiriyor.
Bu yolculukta yalnız olmadığımızı hatırlatan bu tür makaleler için minnettarım.
Sınır koymak iyileşmemiz için çok önemli oldu. İlk başta zordu ama buna değdi.
Başka kimse çocuklarının bu süreçte daha dirençli hale geldiğini fark etti mi? İzlemek acı tatlı.
Düzenli egzersiz, kaygımı yönetmede ve çocuklarıma sağlıklı başa çıkma mekanizmaları göstermede çok önemli oldu.
Günlük tutmanın hem bana hem de çocuklarıma duygularımızı daha iyi işlememize yardımcı olduğunu gördüm.
Benim için en zor kısım, ben kendi duygularımla zar zor başa çıkarken çocuklarımın duygularıyla mücadele ettiğini izlemek.
Kızımın terapisti sanat terapisini önerdi ve duygularını ifade etmesine yardımcı olmak için harika oldu.
Bunu okumak ne kadar yol katettiğimizi anlamamı sağlıyor. O ilk birkaç ay imkansız gibi gelmişti.
Makalede bahsedilen tam bir değersizlik hissiyle kendimi özdeşleştiriyorum. Bunun üstesinden gelmek günlük bir savaş.
Çocuklarımla yeni anılar biriktirmek hepimiz için iyileştirici oldu. Birlikte yeni normalimizi yaratıyoruz.
Uyku iyileştirme önerisi bize çok yardımcı oldu. Çocuklarım, yeterli dinlenmeyle farklı insanlar gibiler.
Yıllarca sorgulanmalarının ardından bir ebeveyn olarak içgüdülerime güvenmeyi hala öğreniyorum.
Makaledeki, konuşmak için kendi güvenli alanınızın olması gerektiği noktası çok önemli. Terapistim paha biçilemez oldu.
Bir destek grubu bulmak benim için çok şey değiştirdi. Anlayan başkalarıyla konuşmak yardımcı oluyor.
İstismarı fark etmem yıllarımı aldı. Oğlumu nasıl etkilediğini görene kadar bahaneler uydurmaya devam ettim.
Yatmadan önce yapılan rutin önerisi gerçekten işe yarıyor. Aylardır yapıyoruz ve fark inanılmaz.
Bunun çocuklarımın gelecekteki ilişkilerini nasıl etkileyeceği konusunda endişeleniyorum. Bu endişeyle başa çıkan başka kimse var mı?
Çocuklarımın iyileşmesini ve güçlenmesini izlemek, bu yolculuğun en ödüllendirici kısmı oldu.
İyileşmenin doğrusal olmadığını belirttiğiniz için teşekkür ederim. Bugün bunu duymaya ihtiyacım vardı.
Kum torbası önerisi harika. Ergen oğlum için bir tane aldım ve inanılmaz derecede yardımcı oldu.
Uzun süre suçluluk duygusuyla mücadele ettim, ancak şimdi ayrılmanın çocuklarım için yapabileceğim en cesur şey olduğunu görüyorum.
Peki ya bekar ebeveynlik? Hem anne hem de baba olmaya çalışırken kendimi bitkin hissediyorum.
Çocuklarım şu anda ilişkide oldukları zamandan daha iyi uyuyorlar. Evdeki gerginlik onları fark ettiğimden daha fazla etkiliyordu.
Katı bir rutin sürdürmenin, makalenin önerdiği gibi herkesin duygularını dengelemede gerçekten yardımcı olduğunu gördüm.
Bazen bundan asla tam olarak iyileşemeyeceğimi hissediyorum. Başkalarının deneyimlerini okumak kendimi daha az yalnız hissetmeme yardımcı oluyor.
Makale, diğer ebeveyni kötülememek konusunda harika bir noktaya değiniyor. Çok zor ama çocuklar için çok önemli.
Aile terapisi bizim için bir dönüm noktası oldu. Çocuklar birkaç seanstan sonra gitmeyi dört gözle beklemeye başladılar.
Aile terapisi deneyen oldu mu? Düşünüyorum ama çocuklarım için çok bunaltıcı olabileceğinden endişeleniyorum.
Araba servisindeyken ağlama kısmını tamamen anlıyorum. O beklenmedik duygusal anlar hala beni hazırlıksız yakalıyor bazen.
Çocuklarda görülen anksiyete atakları beni derinden etkiledi. Oğlumda da benzer sorunlar başladı ve bu benim için bir uyanış oldu.
Bana yardımcı olan şeylerden biri, sadece ben ve çocuklarımla yeni aile gelenekleri yaratmaktı. Bu bize odaklanabileceğimiz olumlu bir şey verdi.
Başka ebeveynlikle uğraşırken eski eşiyle sınırları korumakta zorlanan var mı? Bu konuda gerçekten zorlanıyorum.
Keşke bunu yıllar önce okusaydım. Çocuklarımı koruduğumu düşünerek çok uzun süre kaldım, aslında onları daha fazla travmaya maruz bırakıyordum.
Kötü günler geçirme izni çok önemli. Genellikle elimden gelenin en iyisini yapmadığımda suçlu hissediyorum, ancak iyileşme doğrusal değil.
Diyalog sorusuna yanıt olarak, belirli durumlardan ziyade duygulara odaklanan yaşa uygun konuşmaların çocuklarıma yardımcı olduğunu gördüm.
Bunu okurken içim parçalanıyor. Şu anda benzer bir şey yaşıyorum ve çocuklarımın tüm bunları işlemesini izlemek en zor kısmı.
Açık diyalog kısmı beni zorluyor. Genç çocuklarla bu durumlar hakkında onları yük altına sokmadan nasıl konuşursunuz?
Bob Ross'un çocukların uyumasına yardımcı olması harika! Bunu kesinlikle küçüklerimle deneyeceğim.
Makalenin uykunun önemini vurgulamasını takdir ediyorum. Travmayla başa çıkarken genellikle gözden kaçırdığımız bir şey bu.
Bu benimle çok derinden yankılanıyor. 2 yıl önce duygusal olarak istismarcı ilişkimden ayrıldım ve çocuklarımla iyileşme yolculuğu zorlu ama buna değer oldu.